میدان آزادی
مختصات: ۳۵°۴۱′۵۹٫۲۵″ شمالی ۵۱°۲۰′۱۷٫۰۹″ شرقی / ۳۵٫۶۹۹۷۹۱۷°شمالی ۵۱٫۳۳۸۰۸۰۶°شرقی
میدان آزادی (پیش از انقلاب اسلامی: میدان شهیاد) بزرگ‌ترین میدان شهر تهران است که در بخش غربی آن جای گرفته‌است. این میدان به همراه برج آزادی در سال ۱۳۴۹ خورشیدی برای یادبود جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران توسط حسین امانت طراحی و ساخته شد و پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ به نام «میدان آزادی» نام گرفت.
این میدان از شرق به خیابان آزادی (خیابان آیزنهاور)، از شمال به بزرگراه محمدعلی جناح، از غرب به بزرگراه لشگری (جاده مخصوص کرج) و از جنوب به بزرگراه آیت‌الله سعیدی (بزرگراه شهیاد) پیوند دارد.
ویژگی‌های میدان[ویرایش]
میدان آزادی در بخش غربی تهران جای گرفته‌است و مسافرانی که از فرودگاه مهرآباد و از بزرگراه لشگری (جاده مخصوص کرج) به تهران وارد می‌شوند، به عنوان نخستین نماد شهری، با این میدان و بنای ویژه آن روبرو می‌شوند. این میدان به شکل بیضی ساخته شده‌است که در مرکز آن برج آزادی قرار گرفته‌است و در حاشیهٔ آن دو مسیر سواره‌رو که در برخی از بخش‌ها به‌صورت زیرگذر ساخته‌شده، قرار گرفته‌است. در فضای میان بنای برج آزادی و مسیرهای پیرامون میدان نیز باغچه‌های چمن‌کاری شده به‌صورت شش ضلعی ساخته شده‌است.
میدان آزادی با مساحت ۵۰٬۰۰۰ مترمربع پس از میدان نقش جهان با مساحت ۸۹٬۶۰۰ مترمربع، بزرگ‌ترین میدان ایران است و برج آزادی، یکی از شناخته‌شده‌ترین نمادهای تهران، با بلندای چهل و هشت متر در میان آن جای گرفته‌است.
برج آزادی یا شهیاد، در زمان محمد رضا شاه پهلوی به عنوان نماد پایتخت ساخته شد. طراح میدان شهیاد مهندس معمار حسین امانت بود.
بر پایه نظرسنجی‌های انجام شده بیشینه شهروندان تهرانی برج آزادی را به عنوان نماد شهر تهران معرفی کرده‌اند.[۱] همچنین بر پایه همین نظرسنجی میدان آزادی، پس از موزه‌ها و کاخ‌ها، سومین جایی است که شهروندان تهرانی برای معرفی به بازدیدکنندگان خارجی دارای اولویت می‌دانند.[۱]
از سال ۱۳۵۲ تا سال ۱۳۵۷ اسکناس‌های دویست ریالی ایران با تصویری از این برج چاپ و پخش می‌شد.
این میدان مرکز تجمع تاکسی‌ها و اتوبوس‌های خطوط شهرستان به ویژه به سمت شمال و غرب کشور می‌باشد.
معماری[ویرایش]
نقشهٔ میدان دقیقاً از سقف مسجد شیخ‌لطف‌الله اقتباس شده، تنها به جای یک دایره، در اینجا دو بخش از دو بیضی با کانون‌های متفاوت وجود دارند. اغلب طرح‌های پروژه، از جمله این طرح را اردوان افضلی با نقشه‌های پیچیدهٔ هندسی و با الهام از نمونه‌های تاریخی و با چرخشی مدرن پرورانده است. البته طراحی سازهِ نیز اردوان افضلی که ۸ Over Arup انجام داد، کمک شایانی به سازمان‌دهی هندسی این طرح‌ها کرد.[نیازمند منبع]
تحلیل هندسی تناسبات برج آن را کوتاه و تنومند نشان می‌دهد. در واقع اگر برج بلندتر می‌بود و اگر سه دایره افقی با دایره‌های عمودی هم‌سان بودند، قطعاً اوج‌گیری برج بیشتر القا می‌شد و دیگر همچون هیکلی بدون سر و گردن به نظر نمی‌رسید. اما به هرحال، ارتفاع ۴۵ متری برج که به دلیل نزدیکی به فرودگاه به طرح امانت تحمیل شده بود، او را محدود می‌کرد؛ بنابراین آنچه را که در ارتفاع نمی‌توانست به‌دست‌آورد، با گسترش افقی ستون‌ها و عظمت شکل‌های توخالی قسمت پایین جبران کرد.[۲]
نگارخانه[ویرایش]
برج آزادی در زمان ساخت
نمایی از برج آزادی از جاده مخصوص کرج
- نمایی از معترضان پس از انتخابات ۱۳۸۸
فضای میدان
میدان آزادی در شب
نمای زیرین میدان آزادی
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ نظرسنجی تلفنی از مردم تهران درباره نمادهای هویتی شهر تهران- مرکز تحقیقات و مطالعات رسانه‌ای همشهری
- ↑ فریار جواهریان. «نماد دو پهلو: برج شهیاد، میدان آزادی». 2012/08/29. بازبینی‌شده در 2014/04/16.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به میدان آزادی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- نماد دو پهلو: برج شهیاد، میدان آزادی
- میدان آزادی از دید ماهواره
- تصاویری دیدنی از میدان آزادی
- محل میدان آزادی
- نقش میدان در فضای شهری؛ از آگورا تا آزادی بی‌بی‌سی فارسی، ۱۳ شهریور ۱۳۹۳
- وبسایت میدان آزادی
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ میدان آزادی موجود است. |
| زندگی‌نامه |  | |
|---|---|---|
| خانواده | پدر و مادر: رضاشاه • تاج‌الملوک همسران: فوزیه بنت فواد • ثریا اسفندیاری • فرح دیبا فرزندان: شهناز • فرحناز • رضا • علیرضا • لیلا | |
| کتابها | ||
| کاخ‌ها | ||
