فرودگاه بین‌المللی مهرآباد
مختصات: ۳۵°۴۱′۲۹٫۷۶″ شمالی ۵۱°۱۹′۱۶٫۳۸″ شرقی / ۳۵٫۶۹۱۶۰۰۰°شمالی ۵۱٫۳۲۱۲۱۶۷°شرقی
| فرودگاه مهرآباد | |||
|---|---|---|---|
| |||
یاتا: THR – ایکائو: OIII
  مهرآباد | |||
| خلاصه | |||
| نوع فرودگاه | مسافرتی، نظامی | ||
| خدمات | تهران، کرج | ||
| مکان | تهران، ایران | ||
| قطب برای | ایران ایرایران آسمان ایرلاینزماهان ایرزاگرس ایرکاسپین ایرلاینزایران ایرتور دومین کیش ایر دومین آریا ایرساها ایرلاینزتابان ایرلاینزآتا ایر دومین هواپیمایی سپهران دومین هواپیمایی وارش دومین | ||
| ارتفاع | ۳٬۹۶۲ پا / ۱٬۲۰۸ متر | ||
| مختصات | ۳۵°۴۱′۲۱″ شمالی ۰۵۱°۱۸′۴۹″ شرقی / ۳۵٫۶۸۹۱۷°شمالی ۵۱٫۳۱۳۶۱°شرقی | ||
| باند | |||
| باند | طول | سطح | |
| پا | متر | ||
| ۰۹/۲۷ | ۱٬۵۵۶ | ۴۷۴ | بتن |
| 11L/29R | ۱۳٬۰۹۸ | ۳٬۹۹۲ | آسفالت |
| 11R/29L | ۱۳٬۲۴۸ | ۴٬۰۳۸ | آسفالت |
| آمار (۲۰۱۶) | |||
| نشست و برخاست هواپیما | ۱۳۲٬۲۴۵ ▲ ۲۰٪ | ||
| جابه‌جایی مسافر | ۱۶٬۳۲۷٬۳۵۹ نفر ▲ ۲۱٪ | ||
| جابه‌جایی بار | ۱۱۱٬۱۰۷٬۸۲۲ کیلوگرم ▲ ۱۷٪ | ||
| منبع: شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران[۱] | |||
فرودگاه بین‌المللی مهرآباد نام یکی از فرودگاه‌های شهر تهران، پایتخت ایران است که در سال ۱۳۱۷ ساخته شده‌است. این فرودگاه در بخش غربی تهران واقع شده و نام خود را از روستای مهرآباد جنوبی دده بالا که پیشتر در آن منطقه قرار داشت گرفته‌است. این فرودگاه مجهز به سامانه‌های ILS و VOR است. مهرآباد پس از فرودگاه مسجد سلیمان، فرودگاه بندر لنگه و قلعه مرغی، چهارمین فرودگاه ایران و خاورمیانه می‌باشد. در سال ۲۰۱۵ میلادی ۱۳۲٬۲۴۵ نشست و برخاست هواپیما در این فرودگاه انجام شد و ۱۱۱٬۱۰۷٬۸۲۲ کیلوگرم بار و ۱۶٬۳۲۷٬۳۵۹ نفر مسافر از طریق آن جابجا شدند.[۱]
پیشینه[ویرایش]
نام اصلی روستای مهرآباد «حسین‌آباد» و در تملک حاجی میرزا آقاسی صدراعظم محمد شاه قاجار بود. حاجی میرزا آقاسی، حسین‌آباد را به ناصرالدین شاه هدیه کرد و بعد از مدتی جزو مهریه عصمت‌الدوله، دختر شاه و همسر دوستمحمدخان معیرالممالک، درآمد و نام مهرآباد را بر آن گذاشتند.[۲] اما بعدها به مناسبت خرج‌های بی‌رویه دوستمحمدخان، مهرآباد به گرو رفت و از تملک خاندان معیرالممالک خارج شد و دادخواهی دوستعلی معیری پسر دوستمحمدخان نیز نزد رضاشاه بی‌فایده بود.[نیازمند منبع]
در سال ۱۳۰۴ در دوران سلطنت رضاشاه حق انحصاری هواپیمایی به شرکت هواپیمائی آلمانی یونکرس Junkers واگذار شد و پس از تأسیس باشگاه خلبانی، با ۲۰ فروند هواپیما در سال ۱۳۱۷، عملاً فرودگاه مهرآباد به دست آن‌ها بنیاد شد.
در سال ۱۳۲۵ اولین گروه خلبانان نیروی هوایی به آمریکا اعزام شدند و پس از آن نیروی هوایی در سال ۱۳۲۸ با هواپیماهای اف-۸۶ سیبر و تی-۳۳ در مهرآباد آغاز به کار نمود و عملیات پروازی را آغاز کرد. رشد هوانوردی و عضویت ایران در سازمان ایکائو منجر به رشد روزافزون صنعت ترابری هوایی مسافری و باری در فرودگاه اصلی ایران یعنی مهرآباد گردید.[۳]
در سال ۱۳۳۷ هجری خورشیدی اسکناس‌های دویست ریالی ایران با نمایی از فرودگاه مهرآباد چاپ و نشر شد.
دویست ریالی - پشت اسکناس تصویر فرودگاه مهرآباد
نقش آمریکاییان[ویرایش]
از کسانی که در ساخت و توسعهٔ پایانه‌های بین الملی این فرودگاه نقش اساسی ایفا کردند می‌توان ویلیام پریرای آمریکایی را نام برد که به همراه چند شرکت دیگر در سال ۱۹۷۲ به فرودگاه چهره‌ای جدید بخشیدند.[۴][۵] مرکز آموزشی هلیکوپترهای بل نیروی هوایی در تهران را نیز همین گروه طراحی نمود.[۶]
پس از انقلاب[ویرایش]
در سال ۲۰۰۵ میلادی این فرودگاه دارای شش پایانه بوده که عبارت‌اند از پایانه یک و دو که مربوط به پروازهای ایران ایر، ایران ایرتور، آتا ایر و قشم ایر است. پایانه شماره ۳ فرودگاه به حجاج تعلق دارد. پایانه‌های چهار و پنج و شش به ترتیب برای خروج و ورود پروازهای دیگر شرکت‌ها بکار می‌روند.
فرودگاه مهرآباد در سال ۲۰۰۵ قادر به کنترل بیش از ۷۰هزار پرواز عبوری، ۱۰ هزار پرواز داخلی و ۳۰ هزار نشست و برخاست بین‌المللی بوده‌است.
در همان سال ظرفیت فرودگاه‌های ایران ۶۱ میلیون مسافر در سال بود و ۹۰ درصد مسافران هواپیما از ۱۲ فرودگاه پرواز می‌کردند: ۴۵ درصد مسافران هواپیما توسط فرودگاه مهرآباد، ۴۵ درصد توسط فرودگاه‌های مراکز استان‌ها و ۱۰ درصد توسط فرودگاه‌های اقماری سرویس داده می‌شوند.
شرکت‌های هواپیمایی و مقصدهای پروازی[ویرایش]
مسافربری[ویرایش]
پروازهای بین‌المللی از پایانه ۳ فصلی است و فقط در موسم حج برقرار است:
فرودگاه شاهزاده محمد بن عبدالعزیز، فرودگاه بین‌المللی ملک عبدالعزیز
باربری[ویرایش]
هواپیماهای زمین‌گیر[ویرایش]
به گفته معاون هوانوردی سازمان هواپیمایی تا سال ۱۳۹۷، ۳۱۰ فروند هواپیما در ایران با متوسط عمر ۲۴ وجود دارد که ۱۵۰ فروند از آن‌ها (۴۸٫۳ درصد) آن فعال است. این یعنی ۵۱٫۸ درصد از هواپیماهای ایران زمین‌گیرند که عمدهٔ این هواپیماها در پارکینگ‌های حاشیه فرودگاه مهرآباد مستقرند.[۱۰]
ترابری[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «آمار عملکرد فرودگاه‌های کشور در سال ۲۰۱۶ میلادی و مقایسهٔ آن با سال۲۰۱۵ میلادی». شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران. ۳۰ بهمن ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۶.[پیوند مرده]
- ↑ https://www.khabaronline.ir/detail/186367/culture/book
- ↑ «فرودگاه مهرآباد». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۹ مارس ۲۰۱۱.
- ↑ «Tehran International Airport, Imperial Medical Center, Bell Operations Training Facility». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ مارس ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۵ ژانویه ۲۰۰۹.
- ↑ The Modern Airport Terminal: New Approaches to Airport Architecture. Brian Edwards. Taylor & Francis, 2005. ISBN 0-415-24812-4 pp.72
- ↑ TripAtlas.com - About List_of_William_Pereira_buildings[پیوند مرده]
- ↑ مهرداد شادمان منش-حسین صفدری. "هواپیمایی آتا". ataair.ir.
- ↑ "برقراری پرواز تهران -سنندج با هواپیمایی کاسپین". سایت خبری خطوط هوایی ایران و جهان. Archived from the original on 15 April 2015. Retrieved 14 July 2016.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ ۹٫۴ گسترش-شبکه-پروازی-ایران-ایر-از-مبدا-مهرآباد «گسترش شبکه پروازی ایران ایر از فرودگاه مهرآباد» مقدار
|نشانی=را بررسی کنید (کمک). www.http://ebooking.iranair.com/Booking. پیوند خارجی در|ناشر=وجود دارد (کمک) - ↑ «52 درصد ناوگان هوایی کشور زمین‌گیر است/ کاهش پروازهای داخلی درپی گرانی- اخبار اقتصادی - اخبار تسنیم - Tasnim». خبرگزاری تسنیم - Tasnim. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۲۵.
 |
ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای فرودگاه بین‌المللی مهرآباد دارد. |
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فرودگاه بین‌المللی مهرآباد موجود است. |
