الوهیم
 | این مقاله احتمالاً حاوی تحقیق دست اول است. |
اِلوهیم (به عبری: אֱלוֹהִים , אלהים) واژه‌ای عبری است که برای بیان مفاهیم مربوط به خداشناسی به کار می‌رود. الوهیم سومین واژه‌ای است که در تورات آمده‌است.
واژه شناسی[ویرایش]
این واژه از جهت صرفی از واژهٔ عبریِ اِلُوَه(به عبری: אלוה) با پسوندِ جمع تشکیل شده‌است. سلیمان حییم آن را به معنی خدا، قاضی، فرشته و رسول دانسته است.[۱] معنی واقعی این واژه معمولاً موردِ مناقشه است. این واژه گاهی به صورت یک اسم مفرد آمده است؛ و معمولاً گمان می‌شود که به خدای واحد اسرائیل اشاره می‌کند؛ ولی در برخی موقعیت‌ها این واژه به‌عنوانِ جمعِ واژهٔ الوه و به معنی خدایانِ چندگانه یا فرزندانِ خدا آمده است. در برخی موقعیت‌ها معنیِ واژه از متن قابل استفاده نیست و به معنی موجودات قدرتمند، فرشتگان و حتی قضات نیز آمده است؛ که از متن چنین بر می‌آید که الوهیم به معنای قانونگذاران یا حاکمان انسانی آمده باشد.
الوهیم در اساطیر سوریه باستان[ویرایش]
در اساطیر سوریه باستان، الوهیم فرزندان اِل بودند، که برترین و رئیس آنان،(اِل علیون)، حداد نام داشت، که توسط مردم به بعل(رئیس) شناخته می‌شد. دشمن الوهیم، "یَم"، اولین مخلوق اِل، بود که معادل مار یا ابلیس در ادیان ابراهیمی است.[نیازمند منبع]
الوهیم در کتاب مقدس[ویرایش]
در فرازهای مختلف کتاب مقدس گاهی کلمات متفاوتی برای ترجمه این کلمه به کار رفته است. در عهد جدید سریانی، کلمه اَلوها (به سریانی: ܐܠܗܐ)، در موقعیتهایی که کلمه عبری الوهیم از عهد عتیق نقل شده‌است، آمده است.[۲] همچنین در برخی اناجیل حاوی اسامی مقدس، نیز کلمه الوهیم به عنوان ترجمه کلمه تئوس (به یونانی: θεος) از متن یونانی مورد استفاده قرار گرفته‌است[۳] و عیسی مسیح نیز خود را فرزند الوهیم خوانده است.[۴] در جدول زیر برخی آیات که ترجمه متفاوتی از این کلمه دارند جمع‌آوری گردیده است:
| شماره آیه | ترجمه | ترجمه آیه |
|---|---|---|
| پیدایش ۱:۱ | فارسی قدیم | در ابتدا، خدا(یهوه) آسمانها و زمین را آفرید. |
| پیدایش ۱:۲۷ | ترجمه J. W. Etheridge از تارگوم اورشلیم | And the Word of the Lord(jahweh) created man in His likeness, in the likeness of the presence of the Lord(jahweh) He created him |
| خروج ۲۲:۲۸ | ترجمه Darby | Thou shalt not revile the judges(Elohims), nor curse a prince amongst thy people. |
| خروج ۳۲:۱۷ | فارسی قدیم | برای دیوهایی که خدایان نبودند، قربانی گذرانیدند، برای خدایانی(الوهیمهایی) که نشناخته بودند ... |
| تثنیه ۱۰:۱۷ | فارسی قدیم | زیرا که یهوه خدای شما خدای خدایان(الوهیمها) و رب‌الارباب، و خدای عظیم و جبار ومهیب است... |
| اول سموئیل ۲۸:۱۳ | عصر جدید | پادشاه به او گفت: «نترس. چه می‌بینی؟» زن گفت: «یک روح(الوهیم) را می‌بینم که از زمین بیرون می‌آید.» |
| مزامیر ۸:۵ | فارسی قدیم | تو مقام او (انسان) را فقط اندکی پایین‌تر از فرشتگان(الوهیمها) قرار دادی و تاج عزت و احترام را بر سر وی نهادی. |
| مزامیر ۸۲:۱ | ترجمه تفسیری | خدا(یهوه) در دادگاه آسمانی ایستاده است تا قضات(الوهیمها) را به پای میز محاکمه بکشاند. |
| مزامیر ۸۲:۶ | عصر جدید | من گفتم که شما خدایانید(الوهیمها) و جمیع شما فرزندان حضرت اعلی |
الوهیم در فرهنگ زرتشتی و اسلامی[ویرایش]
 | برای پیروی از استانداردهای کیفیت ویکی پدیا، ممکن است این مقاله یا بخش نیاز به بازنویسی داشته باشد. شما هم می توانید برای بازنویسی کمک کنید، ضمناً صفحه بحث ممکن است حاوی پیشنهادهایی باشد. در پایان، پس از بازنویسی میتوانید این الگوی پیامی را بردارید. |
رائیلیان زرتشت را کسی میدانند که بشر را برای حرکت به سوی نیکی و دوری از توحش و نابخردی آماده کرد. این گروه می‌گویند کورش با استفاده از تعالیم زرتشت در اوستا و مشورت با بزرگان یهود منشور قوانین حقوق بشر را تهیه کرده‌است. اهورامزدا به معنی سرور دانا است که رائیلیان این را به معنی تمدن و حکمت برتر یهوه میدانند. سروش آسمانی یا جبرئیل عموماً اولوهیم قاصد فرمایش‌های یهوه با پیامبران است. در قرآن به صورت مشابه وقتی که فرشتگان، قصد سخن گفتن و اجرای اراده و فرامین الهی دارند از ضمیر متکلم مع الغیر استفاده شده‌است. که مشخص‌کننده ویژگی این نیروهای الهی است. و همچون کتاب مقدس قرآن نیز در عین حال بر وحدانیت خداوند و پرستش ذات یگانه وی تأکید دارد. همچنین در قرآن روحِ ضمیر متکلم مع الغیر (روحنا)، چند بار، بارورکننده مریم، مادر عیسی، خوانده شده‌است.[۵] منظور از الله یگانه یهوه خدای مشهود موسی است که خدا و رهبر ملائکه یا همان اولوهیم هاست. آنان دربارهٔ عصیان ابلیس معتقدند خدای یگانه به فرشتگان یا اولوهیمها فرمود به خاطر آفرینش حضرت آدم از او تشکر کنند.{چون جایگاه انسان با فضیلت تر از بقیه مخلوقات خداوند است.}رائیلیان به ائمه شیعه نیز معتقدند. همچنین میرزا بها الله را مبشر آیین خود میدانند. به اعتقاد آن‌ها بها الله فردی از نسل زرتشت و تجدیدکننده طرقیت محمد رسول بود که با تعالیم دوازده‌گانه خود من‌جمله وحدت عالم انسانی زمینه را برای ظهور رائیل فراهم کرد.
الوهیم در رائلیان[ویرایش]
رائلیان معتقدند الوهیم، در عبری باستان به معنی "کسانی که از آسمان فرود آمدند" بوده‌است و آن‌ها موجوداتی فضایی هستند که با اشیاء پرنده ناشناخته به زمین آمده‌اند و انسان را بر روی زمین با استفاده از علم ژنتیک ساخته‌اند و کلیه ادیان توسط آن‌ها به پیامبران القا شده‌است.
الوهیم در کابالا[ویرایش]
در متون کابالا دیدگاه نسبت به الوهیم نسبت به دیدگاه کلاسیک یهودیت متفاوت است. در این دیدگاه آیه پیدایش ۱:۱ که به صورت رایج به صورت «در ابتدا خدا آسمانها و زمین را آفرید» ترجمه می‌شود دارای ترجمه «در ابتدا آن (عین سوف) الوهیم را آفرید» است. از این رو کابالیستها تصور می‌کنند در مرحله اول آفرینش ایجاد الوهیم توسط عین سوف است و سپس الوهیم به خلق دنیا می‌پردازد. همچنین کابالیستها اعتقاد دارند چون در پیدایش ۱:۲۷ گفته می‌شود که «الوهیم مرد و زن را آفرید در تصویر خود» به معنی این است که الوهیم دوجنسه (مذکر-مونث) است. آنان اعتقاد دارند که اعمال انسان باعث متصل شدن دوباره دو نیمه مؤنث و مذکر خداوند می‌شود. نیمهٔ مذکر خداوند یهوه و نیمهٔ مؤنث شخینا است. از این رو رابطه این دو نیمه مانند رابطه عاشق و معشوق است و وظیفه انسان متصل کردن دوباره این دو نیمه به هم است.[۶][۷]
