پرش به محتوا

سین (خدای ماه)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از سین (ایزدبانو))
سین
نقش مهر استوانه‌ای حاشخامر انسی (والی) ایشکون سین حدود ۲۱۰۰ ق.م. چهره نشسته احتمالاً پادشاه اورنامو است که فرمانروایی را به حاشامر می‌دهد که توسط لما (الهه محافظ) پیش از او رهبری می‌شود. خود سین به صورت هلال نشان داده شده است.
نام‌های دیگرنانا, نانا-سوئن, دیلیمبابر
مرکز فرهنگی غالباور, حران, توتوب
سیارهماه
جانورانگاو نر
نمادهلال
شماره۳۰
مرکوبکرجی
معبدهاEkišnugal, Eḫulḫul [de]
اطلاعات شخصی
والدینانلیل و نین‌لیل
خواهر و برادرنرگال, نینازو, انبیلولو
شریک زندگینین‌گال
فرزنداناینانا/ایشتار
اوتو/شمش
نینگوبلاگا, نوموشدا
Amarazu, Amaraḫea
نوسکا
همتایان
همتای هوری‌هاKušuḫ
همتای اوگاریتییاریخ
همتای هیتی و لوویانآرما
همتای حتیانKašku
همتای صابئهسین

سین (‎/ˈsn/‎) یا سوئن (اکدی: 𒀭𒂗𒍪، dEN.ZU[۱]) که به نانا (سومری: 𒀭𒋀𒆠 DŠEŠ.KI, DNANNA[۲]) نیز مشهور است، خدای بین‌النهرینی و نماد ماه بود. این دو نام از دو زبان متفاوت ریشه گرفتند (به ترتیب اکدی و سومری)؛ با این وجود، از دوره دودمان نخستین بین‌النهرین[و ۱] به جای یکدیگر برای اشاره به یک خدا استفاده می‌شدند. گاهی به صورت اسم دوگانهٔ نانا-سوئن ترکیب می‌شدند. سومین نام رایج که گواهی شده دیلیمبابار (𒀭𒀸𒁽𒌓) است.

نام‌ها

[ویرایش]

توافق بر این است که دو نام اصلی خدای ماه از دو زبان متفاوت ریشه گرفته‌اند (به ترتیب سومری و اکدی). با این وجود، نمی‌توان بین آنها به عنوان نام‌های خدایان جداگانه تمایز قائل شد (از زمانی بسیار اولیه با هم ادغام شده بودند).[۳]

نانا

[ویرایش]

ریشه‌شناسی دقیق نام نانا ناشناخته است؛[۳] با این حال، توافق بر این است که ساختار آن اضافی نیست.[۴]

سین

[ویرایش]

در زبان اکدی، خدای ماه سین (Sîn) یا سوئن (Su’en) نامیده می‌شد.[۱]

دیلیمبابار

[ویرایش]

در کنار سین و نانا، بهترین نام گواهی‌شده برای خدای ماه، d-im4-babbar (𒀭𒀸𒁽𒌓) است.[۵]

شخصیت

[ویرایش]

سین را هم خدایی انسان‌انگار که نماد ماه است و نیز به عنوان خود جسم سماوی در نظر می‌گرفتند.[۶]

واژگان

[ویرایش]
  1. Early Dynastic Period (Mesopotamia)

پانویس

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Krebernik 1997, p. 361.
  2. Krebernik 1997, pp. 360-361.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Krebernik 1997, p. 360.
  4. Hall 1985, p. 36.
  5. Krebernik 1997, p. 362.
  6. Hätinen 2021, p. 19.

منابع

[ویرایش]