صدقیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
صدقیا
پادشاه یهودا
سلطنت۵٩٧–۵٨۶ پیش از میلاد مسیح
پیشینیهویاقیم
جانشینسلطنت لغو شد
خاندانتبار داوود

صدقیا (به انگلیسی: Zedekiah یا Tzidkiyahu، به عبری: צִדְקִיָּהוּ) بیستمین و آخرین پادشاه یهودا بود. صدقیا در ابتدا از سوی نبوکدنصر دوم، پادشاه بابل، و پس از محاصرهٔ اورشلیم در سال ۵۹۷ پیش از میلاد مسیح که به سرنگونی یهویاکین انجامید، به پادشاهی رسید. ارمیای پیامبر هم در زمان وی زندگی می‌کرد.

تولد[ویرایش]

ویلیام اف البرایت، باستان‌شناس آمریکایی، آغاز حکومت صدقیا را در سال ۵۹۸ پیش از میلاد می‌داند، درحالی‌که ادوین آرتیله این زمان را در سال ۵۹۷ پیش از میلاد برآورد کرده‌است.[۱]

با چنین برآوردی صدقیا احتمالاً درسال ۶۱۸ یا ۶۱۷ پیش از میلاد زاده شده و ارمیای نبی مشاور او بوده‌ است.

پادشاهی[ویرایش]

او در سال ۵۹۷ پیش از میلاد، در سن هجده‌سالگی از سوی نبوکدنصر دوم، پادشاه بابل، شاه یهودا شد. صدقیا هم‌‌ پیمان آپریس، فرعون مصر از دودمان بیست و ششم شد و بر ضد امپراتوری بابل شورش کرد. نبوکدنصر دوم این هم‌ پیمانی را با یورش به سرزمین یهودا پاسخ داد (کتاب دوم پادشاهان۲۵:۱). نبوکدنصر دوم، اورشلیم را در ژانویهٔ ۵۸۹ پیش از میلاد محاصره نمود که این محاصره 30 ماه طول کشید. در یازدهمین سال سلطنت صدقیا و در یورش دوم به اورشلیم، نبوکدنصر دوم موفق به تسخیر شهر شد و معبد سلیمان یا هیکل سلیمان را ویران کرد. پس از تسخیر و ویرانی شهر، صدقیا از مقام خود عزل شد. نبوکدنصر دوم دستور داد تا هر دو چشم او را از حدقه بیرون کشیده و وی را به بابل تبعید کنند.

منابع[ویرایش]

  1. Edwin Thiele, The Mysterious Numbers of the Hebrew Kings, (1st ed. ; New York: Macmillan, 1951; 2d ed. ; Grand Rapids: Eerdmans, 1965; 3rd ed. ; Grand Rapids: Zondervan/Kregel, 1983). شابک ‎۰−۸۲۵۴−۳۸۲۵-X, 9780825438257, 217.
  • ویکی انگلیسی