محمود احمدینژاد
| محمود احمدینژاد | |
|---|---|
 |
|
| ششمین رئیسجمهور ایران | |
| مشغول به کار ۱۲ مرداد ۱۳۸۴ – ۱۲ مرداد ۱۳۹۲ |
|
| معاون رئیسجمهور | پرویز داوودی اسفندیار رحیم مشایی محمدرضا رحیمی |
| رهبر | علی خامنه‌ای |
| پس از | سید محمد خاتمی |
| پیش از | حسن روحانی |
| دبیرکل جنبش عدم تعهد | |
| مشغول به کار ۹ شهریور ۱۳۹۱ – ۱۲ مرداد ۱۳۹۲ |
|
| پس از | محمد مرسی |
| پیش از | حسن روحانی |
| پنجاه و سومین شهردار تهران | |
| مشغول به کار ۱۳۸۲ – ۱۳۸۴ |
|
| گمارنده | شورای اسلامی شهر تهران |
| پس از | محمدحسین مقیمی (سرپرست) |
| پیش از | علی سعیدلو (سرپرست) |
| اولین استاندار اردبیل | |
| مشغول به کار ۷ آذر ۱۳۷۲ – ۷ آبان ۱۳۷۶ |
|
| رئیس جمهور | اکبر هاشمی رفسنجانی |
| پیش از | سید حمید طهایی |
| اطلاعات شخص | |
| زاده | محمود احمدینژاد ۶ آبان ۱۳۳۵ (سن: ۶۰ سال) آرادان، شهرستان گرمسار، استان سمنان، ایران |
| حزب سیاسی | گرایش به اصولگرایی[۱] ائتلاف آبادگران ایران اسلامی عضو پیشین جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی و جامعه اسلامی مهندسین[۲] |
| همسر(ان) | اعظم‌السادات فراحی[۳][۴] |
| فرزندان | مهدی،[۵] علیرضا[۶] و حسنا[۷] |
| اقامتگاه | نارمک، تهران |
| محل تحصیل |
دانشگاه علم و صنعت ایران |
| شغل | استاد دانشگاه (دانشیار) مهندس عمران |
| مذهب | اسلام، شیعه |
| امضا |  |
| وبگاه | www.ahmadinejad.ir |
محمود احمدینژاد (متولد ۶ آبان ۱۳۳۵) سیاستمدار ایرانی است که ششمین رئیسجمهور ایران از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ بود. وی همچنین از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۶ اولین استاندار اردبیل و از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴ پنجاه و سومین شهردار تهران بود. او هم‌اکنون عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و دانشیار[۸] دانشگاه علم و صنعت ایران است.
او در آرادان گرمسار در استان سمنان به دنیا آمد و در یک سالگی به همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد. در سال ۱۳۵۴ برای تحصیل در مهندسی راه و ساختمان وارد دانشگاه علم و صنعت ایران شد. پس از انقلاب ۱۳۵۷، به عنوان نماینده علم و صنعت در جلسات انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌ها شرکت می‌کرد. احمدینژاد تحصیلات خود را در این دانشگاه تا اخذ دکترای مهندسی عمران ادامه داد و در ۱۳۶۸ به عضویت هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران درآمد. در دوران دهه شصت فرمانداری ماکو و خوی را بر عهده داشت. در ۱۳۷۲ به عنوان اولین استاندار اردبیل منصوب شد و تا ۱۳۷۶ این سمت را بر عهده داشت. در سال ۱۳۷۹ برای نمایندگی ششمین دوره مجلس شورای اسلامی از تهران نامزد شد که پیروز نشد. در ۱۳۸۲ او به عنوان شهردار تهران برگزیده شد و در این مقام در انتخابات نهم ریاست جمهوری ایران شرکت کرد و در ۳ تیر ۱۳۸۴ در دور دوم از این دوره با کسب ۱۷ میلیون رأی و با ۲۶٪ اختلاف نسبت به رقیب خود اکبر هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست جمهوری، پیروز شد. احمدینژاد در ۱۳۸۸، در پی انتخاباتی مناقشه برانگیز با ۲۴ میلیون و ۵۹۷ هزار رأی و ۲۹٪ درصد اختلاف نسبت به نامزد بعدی، میر حسین موسوی، پیروز شد و برای دومین بار به ریاست جمهوری رسید.[۹] از جمله اقدامات احمدینژاد در دورهٔ ریاست جمهوری، اجرای طرح تحول اقتصادی بود که طبق آن سوخت سهمیه‌بندی شد، و همچنین یارانه‌های سوخت، آب، برق و مواد غذایی تدریجاً حذف به طور نقدی به مردم پرداخت شد. از دیگر اقدامات او پروژهٔ مسکن مهر به منظور خانه‌دار کردن خانواده‌های کم درآمد بود. در دورهٔ ریاست جمهوری او روابط با کشورهای در حال توسعه بر کشورهای توسعه یافته اولویت یافت و برنامهٔ هسته‌ای ایران با وجود فشارهای بین‌المللی که منجر به اعمال تحریم‌های اقتصادی شورای امنیت، آمریکا و اروپا علیه ایران شد، به پیش برده شد. در ۱۳۹۲، حسن روحانی با وعده بهبود شرایط کشور و تغییر سیاست‌های اقتصادی، سیاست خارجی و فرهنگی جانشین احمدینژاد شد. احمدینژاد در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۶ نامزد شد ولی صلاحیت وی مورد تأیید شورای نگهبان قرار نگرفت.
محتویات
- ۱ اوان زندگی
- ۲ دهه شصت
- ۳ استانداری اردبیل
- ۴ شهرداری تهران
- ۵ انتخابات ریاست‌جمهوری دوره نهم ۱۳۸۴
- ۶ انتخابات ریاست‌جمهوری دوره دهم ۱۳۸۸
- ۷ ریاست جمهوری
- ۸ عملکرد ریاست جمهوری محمود احمدینژاد
- ۹ اعطای دکترای افتخاری
- ۱۰ دوران پس از ریاست جمهوری
- ۱۱ دور دوازدهم انتخابات ریاست جمهوری (۱۳۹۶)
- ۱۲ مبارزات انتخاباتی
- ۱۳ جستارهای وابسته
- ۱۴ پانویس
- ۱۵ پیوند به بیرون
اوان زندگی
کودکی و خانواده
محمود احمدینژاد در ۶ آبان سال ۱۳۳۵ در بخش آرادان از توابع گرمسار در استان سمنان به دنیا آمد. به گفته وی پدرش آهنگر بود و هفت فرزند داشت. محمود احمدینژاد، که چهارمین فرزند خانواده‌است، به همراه خانواده در سن یک‌سالگی از آن شهرستان به تهران آمده و ساکن تهران شدند.[۱۰] احمدینژاد در سال ۱۳۵۹[۱۱] با اعظم السادات فراحی ازدواج کرد.
پروین احمدینژاد، خواهر بزرگتر او در سومین دوره انتخابات شورای اسلامی شهر تهران انتخاب گردید. برادر بزرگتر او داوود احمدینژاد در دولت نهم به مدت کوتاهی بازرس ویژه ریاست‌جمهوری بود.[۱۲]
تغییر نام خانوادگی
در تصاویری که از صفحه آخر شناسنامه محمود احمدینژاد منتشر شده،[۱۳] توضیحاتی در مورد تغییر نام خانوادگی وی دیده می‌شود.
رابرت تیت (به انگلیسی: Robert Tait)، خبرنگار روزنامه گاردین که در سال ۱۳۸۴ به آرادان سفر کرده‌بود؛ در مطلبی در همان سال نوشت که نام خانوادگی قبلی او «سبورجیان» (به معنای رنگرز) بوده‌است و آنچنان که او از افراد محلی شنیده‌است، این تغییر نام دلایل اقتصادی و مذهبی داشته‌است. پدر او که احمد نام داشته، نام خانوادگی خود و فرزندانش را به احمدینژاد تغییر داده‌است.[۱۴] چند سال بعد، مطالبی مبنی بر این که احمدینژاد ریشه یهودی دارد در منابع مختلفی منتشر شد. مطابق تحقیق عبدالله شهبازی،[۱۵] یهودی‌تبار بودن احمدینژاد نخستین بار در ۳ آبان ۱۳۸۷، در یک مطلب قسمت وبلاگ‌های نشریه یهودی جوئیش ژورنال با نام مستعار منتشر شد.[۱۶] در ۶ بهمن ۱۳۸۷ مهدی خزعلی در وبلاگ خود به این مسئله پرداخت.[۱۷] در سال ۱۳۸۸، این مطلب در رسانه‌هایی نظیر دیلی تلگراف انعکاس یافت و عنوان شد که سبورجیان، به معنای بافنده سبور (شال یهودیان) است و این نام در وزارت کشور در فهرست نامهای خانوادگی یهودیان ثبت شده‌است.[۱۸] مئیر جاودانفر در مقاله‌ای در گاردین؛ این که سبور به معنای شال یهودیان است را رد کرد و با استناد به صحبت‌های رابرت تیت و کسری ناجی با مردم آرادان که تأیید کرده‌اند خانواده احمدینژاد رنگرز بوده‌اند، می‌نویسد که یهودیان ایران به رنگرزی اشتغال ندارند. مادر احمدینژاد سید است و پدر او هم بسیار مذهبی و معلم قرآن بوده‌است، بنابراین یهودی بودن خانواده او صحت ندارد.[۱۹]
بعدها، عنوان شد نام خانوادگی قبلی احمدینژاد، «صباغیان» بوده‌است و نه سبورجیان (هر دو به معنای رنگرز).[۱۵][۲۰] داوود احمدینژاد در سال ۱۳۹۰ به هفته‌نامه آسمان گفت: «... بعد از انقلاب اعلام کردند که هر کسی فامیلی‌اش مشکل دارد و یا خوشش نمی‌آید بیاید عوض کند. پدرم از آن فامیلی [صباغیان] خوشش نمی‌آمد لذا به واسطه اسم خودشان [احمد] فامیلشان را گذاشتند احمدینژاد.»[۲۰]
تحصیلات
وی دوران تحصیل خود را تا مقطع پایانی متوسطه در مدرسه‌های تهران از جمله مدرسه سعدی و مدرسه دانشمند پشت سر گذاشت و با کسب رتبه ۱۳۲ از کنکور سراسری در سال ۱۳۵۴ در رشته مهندسی راه و ساختمان دانشگاه علم و صنعت ایران دوره تحصیلات عالی را شروع کرد.[۱۰] در سال ۱۳۶۵، پس از فارغ‌التحصیل شدن در مقطع لیسانس در همان سال (پس از ۱۱ سال)، در مقطع کارشناسی ارشد همان دانشگاه پذیرفته شد و در سال ۱۳۶۸ نیز به عضویت در هیئت علمی دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت ایران درآمد. در سال ۱۳۷۶ و همزمان با داشتن سمت استانداری اردبیل و مشاور فرهنگی وزیر فرهنگ و آموزش عالی، موفق به دریافت مدرک تحصیلی دکترا در رشته مهندسی و برنامه‌ریزی حمل و نقل ترافیک شد.[۲۱]
وی طی تدریس در این دانشگاه، پژوهش‌های علمی، راهنمایی چند پایان‌نامه کارشناسی ارشد در زمینه‌های مختلف مهندسی حمل و نقل را، بر عهده داشته‌است.[۱۰]
احمدینژاد در دوران دانشجویی عضو انجمن اسلامی و تیم فوتبال دانشگاه علم و صنعت ایران بود. او از هدایت‌کنندگان اصلی طیف فکری طرفداران خط امام در انجمن اسلامی بود، و به فعالیت‌های سیاسی می‌پرداخت. مجتبی ثمره هاشمی، صادق محصولی، مسعود زریبافان و علیرضا علی‌احمدی از دوستان دوران دانشجویی احمدینژاد بودند.[۲۲]
تالیفات
دهه شصت
احمدینژاد در دههٔ شصت خورشیدی، چهار سال سمت معاون و فرماندار ماکو و خوی در استان آذربایجان غربی و دو سال سمت مشاور استاندار کردستان را بر عهده داشت.[۱۰]
دعاوی شرکت در ترور قاسملو
پس از آنکه پیتر پلز سخنگوی حزب سبز اتریش اعلام کرد که احمدینژاد در ترور عبدالرحمان قاسملو دبیر کل حزب دموکرات کردستان ایران در وین نقش داشته‌است، سخنگوی وزارت کشور اتریش اعلام کرد که تحقیقاتی را دراین زمینه آغاز خواهد کرد.[۲۳][۲۴] این موضوع توسط دو نفر از چهره‌های اطلاعاتی اصلاح طلب، سعید حجاریان و علی ربیعی (عضو شورای عالی امنیت ملی) تکذیب شد.[۲۵]
حضور در جنگ
به نوشته تابناک وی در دوران جنگ ایران و عراق به عنوان داوطلب بسیج در قسمت‌های متعدد جبهه به ویژه مهندسی حضور پیدا کرد.[۲۶]
استانداری اردبیل
از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۶ در شرایطی که به عنوان مشاور فرهنگی وزیر فرهنگ و آموزش عالی فعالیت می‌کرد به عنوان اولین استاندار استان جدیدالتأسیس اردبیل منصوب شد. وی پس از پایان فعالیت در اردبیل، در سال ۱۳۷۷ کاندیدای نخستین دوره انتخابات شورای شهر تهران و در سال ۱۳۷۸ کاندیدای ششمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی از تهران بود که در هر دو انتخابات ناکام شد. وی همچنین متهم به دستکاری در نتیجه انتخابات از طرف شورای نگهبان است.[۲۷]
احمدینژاد در سال ۱۳۷۲ و در دولت دوم اکبر هاشمی رفسنجانی به سمت استانداری استان تازه تأسیس اردبیل برگزیده شد و تا پایان کار دولت دوم رفسنجانی (سال ۱۳۷۶)این سمت را بر عهده داشت.[۲۸] برخی اقدامات و دست‌آوردهای او در زمان استانداری به شرح زیر است:
- راه‌اندازی تشکیلات اداری استان
- انتخاب به عنوان استاندار نمونه کشور در سه سال متوالی
- استانداری برتر در زمینه فعالیت عمرانی
- بازسازی ۷۵۰۰ واحد مسکونی تخریب شده در جریان زلزله اردبیل در طول ۷ماه.[۱۰]
اقدامات احمدینژاد در بازسازی سریع خانه‌های تخریب‌شده در زمان زلزله اردبیل در سال ۱۳۷۵ که هزار کشته به جای گذاشت، مورد تقدیر قرار گرفت؛ ولی در آرای انتخابات ریاست جمهوری در استان اردبیل او از میان هفت کاندیدای انتخاباتی رتبه ششم را به دست آورد، منتقدین او، این رأی را نشانه نارضایتی مردم اردبیل از استانداری او دانستند.[۲۹]
او رئیس ستاد انتخاباتی اکبر هاشمی رفسنجانی در انتخابات دوره ششم مجلس شورای اسلامی در منطقه نارمک بود.[۳۰]
در زمان استانداری اردبیل، شکایت وی مبنی بر نشر اکاذیب از روزنامه سلام، همراه با کیفرخواست یکی از اعضای موتلفه از طرف نمایندگان، در روند تعطیلی روزنامه سلام در تیرماه ۱۳۸۷ مؤثر بود. این در حالی بود که وزارت اطلاعات به عنوان شاکی اصلی، شکایت خود را از روزنامه سلام پس گرفته بود.[۳۱]
احمدینژاد در انتخابات دوره ششم ریاست جمهوری و دورهٔ دوم هاشمی رفسنجانی، زمانی که استاندار اردبیل بود از مسئولین ستاد تبلیغاتی هاشمی در تهران بود.[۳۲]
وی پیش از شرکت در نهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری، در سال ۱۳۷۷ در انتخابات نخستین دوره انتخابات شورای شهر تهران شرکت کرد، اما رأی نیاورد. او در سال ۱۳۷۸ نیز، در ششمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی زیر عنوان «فهرست ۳۰ نفره ائتلاف خط امام و رهبری» در کنار هاشمی رفسنجانی، علی لاریجانی و غلامعلی حدادعادل در انتخابات شرکت کرد ولی شکست خورد.[۳۳]
شهرداری تهران
احمدینژاد در ۱۳ اردیبهشت ۱۳۸۲ و به دنبال پیروزی فهرست آبادگران در انتخابات دوم شورای اسلامی شهر تهران به عنوان شهردار این شهر توسط این شورا انتخاب شد.[۱۰] احمدینژاد در دوره شهرداری اقداماتی چون جایگزین کردن تعداد زیادی از چراغ‌های قرمز و تقاطع‌ها با دور برگردان،[۳۴][۳۵] تلاش ناموفق برای پلمپ نمایشگاه بین‌المللی تهران،[۳۶][۳۷][۳۸] تغییر مدیریت و محتوای روزنامه همشهری، تقویت و تأسیس مراکز مذهبی و دسته‌های سینه زنی در شهرداری، برخورد با فرهنگسراها به عنوان محل فساد و منکر، و تعطیل کردن برخی مراکز فرهنگی شهرداری چون خانه تئاتر، اداره تئاتر، آموزشگاه مجسمه‌سازی، تئاتر نصر و تئاتر پارس بود.[۳۹]
انتخابات ریاست‌جمهوری دوره نهم ۱۳۸۴
| محمود احمدینژاد در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ |
|---|
وی در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران، با شعار انتخاباتی «می‌شود و می‌توانیم» وارد عرصه رقابت شد.
شعارها و برنامه‌ها برای انتخابات
از مهمترین برنامه‌ها و شعارهای انتخاباتی وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- دولت کارآمد و عدالت‌گستر
- عدم وجود حرکت سختگیرانه در مورد حجاب بانوان ایرانی
- سلامت مدیران
- مبارزه با فساد اداری
- پیشگیری از بروز شکاف بین دولت و مردم
- تشکیل «دولت اسلامی»
- تثبیت و تقویت آرمانخواهی و برائت از ایده‌آلیسم
- گفتمان خدمت به جای قدرت
- علمی کردن مدیریت
- کاهش نرخ تورم از طریق کاهش هزینه‌های دولت و کاهش نرخ سود بانکی
- بسط توسعه سیاسی از طریق بالا بردن قدرت نقد و مشارکت مردم
- اولویت دادن به تولید داخلی
- حضور دولت در هر استان برای حل مشکلات بخشی
- کاهش تصدی‌گری دولت
- بالندگی فرهنگ از طریق تقویت هویت ملی و تاریخی و اسلامی ایران
- ایجاد فضای آرمانی و آرمانخواهی در کشور برای مقابله با معضلات فرهنگی
گفتگوی بدون واسطه با مردم و کاستن از سفرهای غیرضروری خارجی و خودداری از همراه بردن خانواده و افراد غیرلازم در سفرهای خارجی، بخش‌هایی از وعده هائی بود که آقای احمدینژاد قبل و بعد از انتخاب به ریاست جمهوری در این زمینه به مردم ایران داد.[۴۰]
«دیده شدن پول نفت بر سر سفره‌های مردم» یکی از شعارهای انتخاباتی محمود احمدینژاد بود. وی در اولین سخنرانی پس از پیروزی در انتخابات باز هم وعده دیده شدن پول نفت بر سر سفره مردم را اعلام کرد. وی گفت که صنعت نفت ایران در اختیار یک خانواده خاص است که در جریان انتخابات از آن به نفع خود سوءاستفاده کرده‌اند. او شفاف‌سازی صنعت نفت و گاز ایران و مبارزه با مافیا را از اهداف خود اعلام کرد: «فضای حاکم بر قراردادهای (نفتی) ما در زمینه تولید و صادرات روشن نیست. ما باید آن را شفاف سازیم.»[۴۱] او هیچگاه آنچه را که مافیای نفت می‌نامید روشن نساخت و در دوران ریاست جمهوری اش چندین قرار داد نفتی را در اختیار سپاه پاسداران قرار داد و اختیار فروش نفت را نیز بر خلاف قانون به بنیاد مستضعفان سپرد.[۴۲] به گفتهٔ او، این در قالب طرح سهام عدالت عملی شده، و به زودی سود این سهام نیز، عاید ۲ دهک پایین جامعه، بازنشستگان و دیگر کسانی که مستحق دریافت این سهام بوده‌اند، می‌شود.[۴۳][۴۴][۴۵]
دور اول و دور دوم
وی در دور اول با کسب ۱۹٪ آرا پس از اکبر هاشمی رفسنجانی(۲۱٪) یعنی با کسب ۵ میلیون و ۷۱۱ هزار و ۶۹۶ رأی یعنی ۵۰۰ هزار و ۲۴۱ رأی کمتر از اکبر هاشمی رفسنجانی نفر دوم شد، و به دور دوم انتخابات راه یافت. در دور دوم، با کسب ۱۷ میلیون و با فاصله ۷ میلیونی از هاشمی رفسنجانی توانست رئیس جمهور ایران شود.
انتخابات ریاست‌جمهوری دوره دهم ۱۳۸۸
شما فکر می‌کنید اگر جمع شوید و کاغذ پاره صادر کنید، می‌توانید جلوی پیشرفت ملت ایران را بگیرید، شما در بیست و هشت سال گذشته ما را محاصره اقتصادی و تحریم کردید، اما امروز ملت ایران هسته‌ای است.[۴۶]
در این دوره احمدینژاد با وارد کردن اتهام‌های اقتصادی به خانوادهٔ اکبر هاشمی رفسنجانی و همچنین خانوادهٔ علی‌اکبر ناطق نوری و محسن صفایی فراهانی در مناظره با میرحسین موسوی خبرساز شد.[۴۷]
وی در این انتخابات که با ۸۵٪ بیشترین مشارکت مردمی در انتخابات‌های ریاست جمهوری ایران را شاهد بود،[۴۸] با کسب ۲۴٬۵۹۲٬۷۹۳ رأی و ۶۲٪ آراء پیروز شد. سه تن از کاندیداهای رقیب وی یعنی میرحسین موسوی، مهدی کروبی و محسن رضایی نتیجه انتخابات را زیر سؤال بردند. و بزرگترین اعتراض ایرانیان سراسر جهان علیه جمهوری اسلامی طی ۳۰ سال پیش از آن تاریخ شکل گرفت.[۴۹] محسن رضایی در هفته دوم پس از انتخابات به علت «شرایط ویژه کشور» از پیگیری شکایتش منصرف شد[۴۹] و بعدها با نفی تقلب در انتخابات گفت «ما باید به به سازوکارهای قانون‌اساسی احترام می‌گذاشتیم.»[۵۰] شورای نگهبان به عنوان مرجع رسمی رسیدگی به شکایات و اعتراض‌ها پس از بررسی، در گزارش تفصیلی خود صحت دهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری را تأیید کرد.[۵۱] ولی کمیته صیانت از آرای موسوی شورای نگهبان را متهم به چشم‌پوشی از تخلفات انتخاباتی و ارائه اطلاعات نادرست کرد.[۵۲] یک عضو ستاد انتخاباتی محسن رضایی به اظهارات سخنگوی شورای نگهبان مبنی بر کاهش آرای محسن رضایی در بازشماری آراء واکنش نشان داد و او را به خلاف گویی متهم کرد.[۵۳]
ریاست جمهوری
دور اول
آغاز ریاست جمهوری
احمدینژاد در تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۸۴ متن کامل برنامهٔ دولت خود را اعلام کرد.[۴۰] او دولت خود را «دولت مهرورزی» یا «دولت مهر» نامید.
گزینش وزرا
احمدینژاد در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۳۸۴ کابینهٔ پیشنهادی خود را به مجلس معرفی کرد. یکی از شروط گزینش وزرا از سوی احمدینژاد موافقت آنان با مفاد میثاق‌نامه‌ای تحت عنوان «میثاق‌نامهٔ دولت اسلامی» و امضای آن بود. بر خلاف بسیاری از پیشبینی‌ها مبنی بر انتخاب تمامی نامزدها از سوی مجلس شورای اسلامی، نمایندگان پس از تحقیق و بحث پیرامون وزیران پیشنهادی، در تاریخ ۲ شهریور ۱۳۸۴ چهار تن از آنان را فاقد صلاحیت احراز پست وزارت تشخیص داده و به بقیه رأی اعتماد دادند. اشعری، علی‌احمدی، هاشمی و سعیدلو که به ترتیب برای وزارتخانه‌های آموزش و پرورش، تعاون، رفاه و تأمین اجتماعی و نفت پیشنهاد داده شده بودند موفق به کسب رأی اعتماد از مجلس نشدند.
احمدینژاد طبق قانون اساسی، سه ماه فرصت داشت تا افراد دیگری را به جای نامزدهای رد صلاحیت شده به مجلس پیشنهاد بدهد.
وی دو وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و اطلاعات کابینهٔ نهم را ۸ روز پیش از پایان کار دولت نهم عزل کرد.[۵۴]
دور دوم
امضای حکم ریاست جمهوری
حکم ریاست جمهوری او در روز ۱۲ مرداد از سوی رهبر ایران امضاء شد و او ۱۴ مرداد، در محل مجلس شورای اسلامی سوگند خورد. در این دو مراسم برای اولین بار رئیس جمهور اسبق و نیز رئیس مجلس خبرگان رهبری و دو تن از رقبای انتخاباتی او حضور نداشتند. محسن رضایی رقیب دیگر او هم اعلام کرد برای احترام به رهبری در مراسم شرکت می‌کند.[۵۵]
گزینش وزرا
او در تاریخ جمهوری اسلامی ایران تنها رئیس جمهوری ست که در دولت دوم خود، ۳ زن را برای تصدی مقام وزارت به مجلس معرفی کرد که فقط یکی از آنها (وزیر بهداشت) موفق به اخذ رأی اعتماد شد. بررسی رأی اعتماد وزیران پیشنهادی کابینهٔ دوم وی، از روز یکشنبه ۸ شهریور ۱۳۸۸ در مجلس آغاز شد.[۵۶]
| رئیسجمهور: محمود احمدینژاد | |||||||||||
| وزیران | |||||||||||
| ر. | وزیر | وزارت‌خانه | ر. | وزیر | وزارت‌خانه | ||||||
| ۱ | حاجی بابایی | آموزش و پرورش | ۱۴ | بهبهانی ← استیضاح | راه و ترابری | ||||||
| ۲ | تقی‌پور←نامی | ارتباطات | ۱۵ | محصولی ← ادغام وزارت‌خانه | رفاه | ||||||
| ۳ | مصلحی | اطلاعات | ۱۶ | محرابیان ← ادغام وزارت‌خانه | صنایع و معادن | ||||||
| ۴ | حسینی | اقتصاد | ۱۷ | دانشجو | علوم | ||||||
| ۵ | متکی ← صالحی | امورخارجه | ۱۸ | حسینی | ارشاد | ||||||
| ۶ | غضنفری ← ادغام وزارت‌خانه | بازرگانی | ۱۹ | شیخ‌الاسلامی ← ادغام وزارت‌خانه | کار | ||||||
| ۷ | وحید دستجردی ← طریقت منفرد | بهداشت | ۲۰ | محمدنجار | کشور | ||||||
| ۸ | عباسی ← ادغام وزارت‌خانه | تعاون | ۲۱ | نیکزاد ← ادغام وزارت‌خانه | مسکن | ||||||
| ۹ | خلیلیان | جهادکشاورزی | ۲۲ | میرکاظمی←قاسمی | نفت | ||||||
| ۱۰ | بختیاری | دادگستری | ۲۳ | نامجو | نیرو | ||||||
| ۱۱ | وحیدی | دفاع | ۲۴ | عباسی | ورزش و جوانان | ||||||
| ۱۲ | نیکزاد | راه و شهرسازی | ۲۵ | شیخ‌الاسلامی ← عباسی | تعاون، کار، رفاه | ||||||
| ۱۳ | غضنفری | صنعت وتجارت | |||||||||
| معاونان ریاست جمهوری معاون اول رئیسجمهور: محمدرضا رحیمی |
|||||||||||
| ر. | معاون | معاونت | ر. | معاون | معاونت | ||||||
| ۱ | بقایی | معاون اجرایی | ۶ | مرادی | برنامه‌ریزی و نظارت | ||||||
| ۲ | سلطان‌خواه | علمی و فناوری | ۷ | زریبافان | بنیاد شهید | ||||||
| ۳ | میرتاج‌الدینی ← فروزنده | معاون پارلمانی | ۸ | مجتهدزاده | زنان و خانواده | ||||||
| ۴ | بداغی | معاون حقوقی | ۹ | محمدی‌زاده | محیط زیست | ||||||
| ۵ | صالحی ← عباسی دوانی | انرژی اتمی | ۱۰ | بقایی←احمدزاده←موسوی←ملک‌زاده | میراث فرهنگی | ||||||
عملکرد ریاست جمهوری محمود احمدینژاد
سیاست داخلی
آزادیهای اجتماعی
وی پیش و پس از پیروزی، بارها خود را از حامیان آزادیهای اجتماعی معرفی کرده و گفت هنگامیکه رقبای چپگرایش در سالهای اول انقلاب با جوانان برخورد می‌کرده‌اند وی با آنان مخالفت می‌کرده: «همین آقایان مینی‌بوس سر خیابانهای تهران می‌گذاشتند و سرباز می‌گذاشتند که آرایش‌های خانمهای مردم را کنترل کنند و هر کدام غلیظ بود، سوار مینی بوس کنند و ما معترض بودیم که اینها خلاف شرع است. حق ندارید با مردم اینگونه برخورد کنید، اینها مردم ما هستند».[۵۷] پس از بحث‌های مطرح شده راجع به طرح ارتقای امنیت اجتماعی فرمانده نیروی انتظامی (احمدی مقدم) عنوان کرد اختیار تعیین نوع پوشش مردم در طرح ابلاغی توسط احمدینژاد به پلیس داده شده‌است و او در جریان جزئیات این طرح هم بوده‌است.[۵۸][۵۹][۶۰]
الگوی نو تعداد فرزندان خانواده و راهبرد جمعیتی
پیش از محمود احمدینژاد به ویژه پس از پایان جنگ ۸ ساله ایران و عراق، بینش بیشتر مردم ایران بر پایه شعار «فرزند کمتر زندگی بهتر» بود (شعاری که در دولت علی اکبر هاشمی رفسنجانی مطرح شده بود) که این دیدگاه با آغاز ریاست جمهوری محمود احمدینژاد نیز در اندیشه مردم باقی‌مانده بود. رئیس جمهور ایران در مهرماه ۱۳۸۵ این شیوه زندگی و مهار جمعیت را نکوهش کرد و داشتن تنها دو کودک و یا کمتر را، روش و راهبردی نادرست برشمرد. ششمین رئیس جمهور ایران توانایی دولت در گرداندن و برآمدن یکصد و بیست میلیون نفر جمعیت را، کاری شدنی و بی‌خدشه برشمرد. این سخنان مورد سرزنش‌های بسیاری قرار گرفت و از دید کارشناسان یک بدنگری دربارهٔ تنظیم خانوار انگاشته شد. البته این در هنگامی بود که نرخ گرانی در ایران پایداری بسنده را نداشت و درصد بیکاری ۱۱٪ برآورد شده بود. این گفته‌ها یادآور و پیگیری رویه روح‌الله خمینی مبنی برداشتن فرزند بیشتر در سالهای آغازین انقلاب اسلامی ایران بود.[۶۱][۶۲]
بعدا رهبر جمهوری اسلامی ایران، آیت‌الله خامنه‌ای نظر احمدینژاد را تأیید کرد. او گفت: «ما اگر چنانچه با این شیوه ای که امروز داریم حرکت میکنیم پیش برویم، در آینده ی نه چندان دور، یک کشور پیری خواهیم بود که علاج این بیماری پیری هم در حقیقت در دسترس نیست...طبعاً این کشور با این سطح وسیع، با این تنوّع آب و هوایی، با این امکانات فراوان زیرزمینی، با این استعداد بالقوّه¬ ی علمی که در این کشور وجود دارد، میتواند یک کشور پر جمعیّتی باشد و ان شاءالله خودش هم این جمعیت را اداره کند؛ یعنی همچنان که ما فکر میکنیم که اگر چهار پنج بچّه افتاد روی دوش یک خانواده وضع زندگیشان چگونه خواهد شد، فکر این را هم بکنید که این چهار پنچ بچّه وقتی بزرگ شدند و کاری پیدا کردند و شغلی پیدا کردند چه کمکی میتوانند به پیشرفت کشور بکنند؛ یعنی این را هم باید فکر کرد.»[۶۳]
لحن گفتار
احمدینژاد دارای لحن و ادبیاتی است که رؤسای جمهور پیشین ایران از آن استفاده نمی‌کردند. کارشناسان حوزه سیاست و دیپلماسی استفاده از این ادبیات را صحیح نمی‌دانند. نمونه‌هایی از ادبیات محمود احمدینژاد: مثل کره بز، آبو بریز اونجات که می سوزه، خس و خاشاک و…[۶۴] علاوه بر تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، صادق لاریجانی رئیس قوه قضائیه نیز از طرز گفتار او انتقاد کرده‌است.[۶۵]
فرهنگ و دانشگاه
مطرح کردن «انقلاب فرهنگی دوم» توسط هواداران دولت، ادعای ممانعت از تحصیل عده‌ای دانشجویان منتقد،[۶۶] انتصاب افراد روحانی به ریاست دانشگاه تهران و دانشگاه علامه طباطبایی،[۶۷] بازنشسته کردن اجباری استادان، احضار فعالان دانشجویی به کمیته‌های انضباطی و در مواردی اخراج آنان، تنش و اعتراضات گسترده دانشجویی در دانشگاه‌های مختلف،[۶۸] از تحولات مهم دوره وی در دانشگاه‌ها بود.
محمود احمدینژاد در روز ۲۱ آذر ۱۳۸۵ برای سخنرانی در دانشگاه امیر کبیر حضور یافت که با استقبال عده از دانشجویان و اعتراض شدید تعدادی دیگر از دانشجویان مواجه شد. به گفته برخی شاهدان این عمل نمایشی، معترضین در این تجمع شعارهایی علیه اقدامات محمود احمدینژاد و وزیر آموزش عالی داده و شعار مرگ بر دیکتاتور سر دادند و عکس احمدینژاد نیز به آتش کشیده شد.
خبرگزاری‌ها گزارش کرده‌اند که درگیری لفظی و در برخی موارد فیزیکی مخالفان و موافقان آقای احمدینژاد در طول مراسم تکرار می‌شد. مخالفان به اقدامات احمدینژاد در دانشگاه‌ها اعتراض داشتند.
احمدینژاد در واکنش به آتش‌زدن عکس وی در هنگام سخنرانی، خطاب به دانشجویان گفت: «اگر هزار بار هم بسوزیم، عقب‌نشینی نمی‌کنیم.»[۶۹] مدتی بعد، احمدینژاد در مطلبی تحت عنوان «آزادی» که در وبلاگ خود منتشر کرد، با اشاره به مراسم دانشگاه امیرکبیر از این ماجرا به عنوان جلوه‌ای از آزادی در ایران یاد کرد و گفت که از اهانت تعدادی از دانشجویان ناراحت نشده‌است.[۷۰]
سؤال نمایندگان مجلس از محمود احمدینژاد
سؤال نمایندگان مجلس از محمود احمدینژاد در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۹۰ برگزار شد که با واکنش‌هایی از سوی محمود احمدینژاد، حامیان و مخالفانش مواجه شد.
نمایندگان مجلس سؤالاتی دربارهٔ اقتصاد، مترو، مکتب ایرانی، حجاب اسلامی، غیبت یازده روزه محمود احمدینژاد، وزیر ورزش و عزل منوچهر متکی پرسیدند که پاسخ‌های احمدینژاد حاشیه‌هایی را در پی داشت.[۷۱][۷۲]
پخش فیلم ملاقات مرتضوی با فاضل لاریجانی در مجلس
در تاریخ ۱۵ بهمن ۹۱ در جریان استیضاح وزیر کار در مجلس احمدینژاد به منظور دفاع از وزیر کار به مجلس رفت احمدینژاد در حین سخنرانی خود در دفاع از وزیر کار، خواهان پخش فیلم ملاقات فاضل لاریجانی و مرتضوی رئیس سازمان تأمین اجتماعی شد. پس از پخش دقایقی از این فیلم، رئیس احمدینژاد به دلیل کیفیت نامناسب به خواندن دیالوگ‌های آن پرداخت. محتوای این ویدئو مربوط به دیدار سعید مرتضوی رئیس تأمین اجتماعی و فاضل لاریجانی برادر رئیس مجلس دربارهٔ درخواست رشوه ۳۰۰ میلیونی توسط فاضل لاریجانی از مرتضوی و قرارداد واگذاری شرکت‌های تأمین اجتماعی به بخش خصوصی بود. در خلال خواندن متن این دیالوگ‌ها توسط رئیس جمهور، مجلس برای دقایقی دچار تنش شد.
بعداز پخش ویدئو هم تعداد زیادی از نمایندگان نسبت به این موضوع انتقاد داشتند که علی لاریجانی در واکنش به شلوغی صحن علنی گفت: (امروز روز مهمی است. اجازه بدهید حرفشان را بزنند اگر موضوعی راجع به بستگان ما بوده، بگذارید در اینباره حرفی بزنند)[۷۳][۷۴]
پس از پایان سخنان احمدینژاد، علی لاریجانی سخنان وی را نامربوط به استیضاح و «تهمت» و «اتهام» خواند و مشکل احمدینژاد را آن دانست که «بر اساس سلیقه عمل می‌کند و به قانون تمکین نمی‌کند».
لاریجانی با «مافیایی» خواندن ضبط این جلسه، گفت: «اقدامات مافیایی و توطئه آمیز در سطح یک رئیس جمهور نیست و برخی رفتارهای دولت کیان اخلاقی جامعه را به فساد می‌کشاند. رئیس جمهور ادبیات اخلاقی را رعایت نمی‌کند استیضاح یک چیز بود چرا اینها را مطرح کردید؟ اما خوب شد شما که مرتب در جامعه «بگم بگم» راه انداخته‌اید این فیلم را پخش کردید و حرفتان را زدید تا مردم شخصیت شما را بیشتر بشناسند».
علی لاریجانی همچنین به نقل از داوود احمدینژاد، برادر محمود احمدینژاد، گفت که اطرافیان رئیس دولت با سازمان مجاهدین خلق و بیگانگان رابطه دارند و دچار فساد مالی هستند.
پس از سخنان لاریجانی، احمدینژاد خواستار صحبت کردن شد که لاریجانی چنین اجازه‌ای به او نداد و گفت: «شما شئونات جمهوری اسلامی را رعایت نکردید واتهام زدید دیگر حقی برای صحبت کردن ندارید، به سلامت».[۷۵]
تحلیلگران از وقایع این روز تحت عنوان یکشنبه سیاه یاد کردند.[۷۵][۷۶][۷۷][۷۸] این وقایع با عتاب شدید رهبر جمهوری اسلامی روبرو شد.[۷۹][۸۰][۸۱]
موافقان و مخالفان
رهبر ایران سید علی خامنه‌ای وی را به خاطر مقاومت در برابر فشارهای بین‌المللی برای متوقف ساختن برنامه اتمی ایران مورد تمجید قرار داده‌است. وی همچنین اعضای کابینه دولت او را به خاطر رد عقاید غربی، که به قول وی در دولت قبلی نفوذ کرده بود، ستود.[۸۲]
یکی از موافقان وی فاطمه رجبی همسر غلامحسین الهام می‌باشد. وی با انتشار کتابی محمود احمدینژاد را «معجزه هزاره سوم» نامید.[۸۳]
میرحسین موسوی نخست‌وزیر پیشین ایران در انتقاد از عملکرد دولت احمدینژاد گفته‌است که عملکرد این دولت آبروی ایرانیان را در جهان برده‌است. او در ادامه تصریح کرده که نباید کارهایی انجام شود که حیثیت کشور ایران در جهان خدشه‌دار شود.[۸۴]
علی لاریجانی، نامه‌هایی در اعتراض به قانون شکنی‌های دولت به احمدینژاد نوشت.
مهدی کروبی از دیگر منتقدان وی گفت: «احمدینژاد را رئیسجمهور ایران نمی‌دانم.» کروبی «واکنش‌های خودجوش» مردم به نتیجه انتخابات را که به گفته مقامات دولت آقای احمدینژاد به پیروزی او انجامیده‌است بیانگر «عدم مشروعیت این نتیجه» دانسته‌است.[۸۵]
هوگو چاوز از حامیان احمدینژاد گفت: «دنیا باید به پیروزی احمدینژاد احترام بگذارد». رئیس جمهوری ونزوئلا، در یکی از نطق‌های هفتگیش در ۳۱ خرداد ۱۳۸۸ در رادیو و تلویزیون آن کشور، گفت: «برخی می‌خواهند با خدشه‌دار کردن پیروزی تمام‌عیار احمدینژاد، دولت و انقلاب اسلامی را تضعیف کنند».[۸۶]
سیاست خارجی
سفرهای خارجی و استانی احمدینژاد، نقطه نظرات و سخنرانی‌های وی در دوران ریاست جمهوری اش، بازتاب‌های متفاوتی در ایران و دنیا داشته‌است، که می‌توان به مهمترین آنها از نظر وسعت واکنش موافقان و مخالفان با عناوین زیر اشاره کرد.
حضور در سازمان ملل
محمود احمدینژاد در تمام سالهای ریاست جمهوری‌اش و در مجموع هشت بار برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک مسافرت کرد. پس از نخستین سفر او بود که ماجرای هاله نور احمدینژاد خبرساز شد و نیز در آخرین سفر او همراه بردن کاروانی ۱۲۰ نفره شامل پسر، عروس و مادر عروس احمدینژاد انتقاداتی را برانگیخت که همانند ماجرای هاله نور، با وجود پخش تصاویر مربوطه، ماجرا توسط احمدینژاد تکذیب شد.[۸۷]
سفر به نیویورک (۲۰۰۷)
محمود احمدینژاد صبح روز یکشنبه ۱ مهر برای شرکت در اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد همراه با هیئت عالی رتبه عازم نیویورک شد. او در سفر خود به نیویورک علاوه بر سخنرانی در اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل به دانشگاه کلمبیا رفت و همچنین با تنی چند از روسای جمهور دیگر کشورها و نیز ایرانیان مقیم آمریکا دیدار و گفتگو کرد.[نیازمند منبع]
وی در این سفر اعلام کرد در ایران همجنسگرا وجود ندارد[۸۸]
لی بولینجر رئیس دانشگاه کلمبیا، در سخنانی به شدت از وضعیت بهائیان، زنان، همجنس‌گرایان و نقض حقوق بشر در ایران و نیز از افکار و اقدامات شخص احمدینژاد انتقاد کرد و وی را «دیکتاتور حقیر و سنگدل» خطاب کرد و گفت، «شما یا آشکارا قصد تحریک دارید یا اینکه به طرز شگفت‌آوری بی‌سواد هستید».[۸۹][۹۰] در مقابل احمدینژاد در سخنرانی خود سخنان بولینگر را «توهین به اطلاعات و دانش حاضرین در جلسه» دانست[۹۱] احمدینژاد پس از بازگشت از سفر، با موفق خواندن سخنرانی خود در سازمان ملل از مردم ایران خواست که به شکرانه این موفقیت سجده شکر به درگاه خدا در مساجد و حسینیه‌ها بگذارند.[۹۲] در سال ۲۰۰۹ سخنگوی دانشگاه کلمبیا هرگونه ارتباط بین دعوت از احمدینژاد، با کمک‌های مالی بنیاد علوی به این دانشگاه، از جمله کمک یکصدهزار دلاری این بنیاد چند ماه قبل از سخنرانی احمدینژاد را رد کرد[۹۳]
دیدگاه دربارهٔ هولوکاست
محمود احمدینژاد در ۴ آبان ۱۳۸۴ در کنفرانسی با نام کنفرانس حمایت از فلسطینی‌ها که در تهران برگزار شد، موجودیت کشور اسرائیل و همچنین مسئله هولوکاست را زیر سؤال برد. وی در سخنانش از تغییر رژیم اسرائیل سخن گفت و این عبارت را به کار برد: «جهان بدون اسرائیل امن‌تر خواهد بود». با استناد به ترجمهٔ مؤسسهٔ اسرائیلی تحقیقات خاورمیانه (میمری)، چنین برداشت شد که اسرائیل باید از روی زمین «محو» شود. ترجمهٔ رسمی حرف او در وبگاه ریاست جمهوری، خلاف این موضوع را بیان می‌کند. البته وی در مصاحبه با کانال France-۲۴ گفت که شوروی نیز از روی زمین محو شده‌است ولی هیچ مشکلی برای مردم دنیا پیش نیامده‌است ما نیز خواهان اینگونه محو اسراییل هستیم یعنی با برگزاری همه‌پرسی بین تمامی ساکنان آن منطقه و فلسطینیانی که از آنجا آواره شده‌اند آنها خود حکومت خود را انتخاب کنند.[نیازمند منبع] وی همچنین در مورد حقیقت داشتن هولوکاست ابراز تردید کرد و کشتار میلیون‌ها یهودی در جنگ جهانی دوم را «افسانه» دانست.[۹۴][۹۵][۹۶][۹۷] او با طرح سوالاتی دربارهٔ ماهیت هولوکاست، محققین را به تحقیق مجدد دربارهٔ این موضوع دعوت کرد.[۹۸]
وی در همین سؤالاتی را مطرح کرد و خواستار پاسخ کشورهای مدافع موجودیت هولوکاست شد. این سوالات عبارتند از:[۹۹][۱۰۰][۱۰۱]
۱ اگر واقعه هولوکاست یک واقعه تاریخی است چرا اجازه تحقیق دربارهٔ آن به دانشمندان داده نمی‌شود؟
۲ چرا دانشمندانی در اروپا به خاطر تحقیق و نظر مخالف مشهور در این مسئله، در زندان هستند؟
۳ هولوکاست در کجا اتفاق افتاده است؟
۴ چه کسانی آن جنایت را مرتکب شده‌اند؟
۵ آیا برای جبران حادثه‌ای که در اروپا اتفاق افتاده، فلسطین و مردم فلسطین باید تاوان پس بدهند؟
۶ هولوکاست یک واقعه تاریخی است چرا این قدر اهمیت پیدا کرده‌است و چه نتیجه‌ای امروز می‌خواهد از آن گرفته شود؟
بنابر گزارش بی‌بی‌سی این سخنان واکنش‌های شدید جهانی را در پی داشت. برگزاری همایش بررسی واقعه هولوکاست در تهران باعث تحریم دفتر مطالعات وزارت خارجه توسط ده‌ها مؤسسه مطالعاتی، اعتراض رسمی اتحادیه اروپا و ایجاد فرصت برای اسرائیل برای غیرمنطقی جلوه دادن دولت ایران شد.[۱۰۲]
جدا از بازتاب خارجی در داخل ایران نیز واکنش‌های متعددی نسبت به این مسئله ابراز شد. چندی پس از اظهارات احمدینژاد، محمد خاتمی، رئیس جمهوری سابق ایران، در مصاحبه‌ای با روزنامه فایننشال تایمز ضمن تأیید واقعیت هلوکاست، همزیستی اسرائیل و فلسطین را قابل قبول دانست.[۱۰۳]
نامه‌های خارجی
در ششمین ماه از ریاست جمهوری احمدینژاد، اعلام شد که رئیس جمهور ایران (احمدینژاد) نامهای برای سران کشورهای جهان می‌نویسد.[۱۰۴] این خبر به عنوان خبری مهم مورد توجه محافل خبری جهان قرار گرفت و وقتی روشن شد که مخاطب اولین نامه احمدینژاد، جرج بوش رئیسجمهور آمریکا است، تحلیل و تفسیرها دربارهٔ متن آن شدت گرفت. وزارت خارجه آمریکا در اولین واکنش به نامه محمود احمدینژاد، آن را «تلاشی ضعیف» برای گفتگو با مردم آمریکا خواند.[۱۰۵]
اما نامه «هجده‌صفحه‌ای» با استقبال سرد مقامات آمریکایی همراه بود.[۱۰۶] به گفته مقامات کاخ سفید نامه وی حاوی پیامی نبود و در حقیقت هیچ پیشنهاد مشخص سیاسی در آن نبود.[۱۰۷] در همین حال احمد جنتی، دبیر شورای نگهبان و از روحانیون پرنفوذ در طیف تندرو جناح محافظه کار، در خطابه نماز جمعه تهران، نامه محمود احمدینژاد به جرج بوش، رئیس جمهوری آمریکا را «عملی فوق‌العاده» و از «الهامات خدا» خواند.[۱۰۸]
در همین حال کاخ سفید در موضعی رسمی اعلام کرد که به نامه احمدینژاد جوابی داده نمی‌شود.[۱۰۷] بی اعتنایی دولت آمریکا به نامه محمود احمدینژاد باعث شد که وی در مصاحبه‌های مختلف، از آن به عنوان «بی‌اعتنایی رئیس جمهور آمریکا به نداهای صلح جویان جهان» یاد کند.[۱۰۹]
دو نامه بعدی محمود احمدینژاد، به آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان،[۱۱۰] و پاپ بندیکت شانزدهم، رهبر کاتولیک‌های جهان نوشته شد هر دو نامه احمدینژاد بدون جواب ماند.[نیازمند منبع]
سفرهای خارجی
محمود احمدینژاد در طول ۸ سال ریاست جمهوری خود، ۱۱۹ سفر خارجی داشته که کشورهای آمریکا و ونزوئلا در صدر سفرهای دولت او قرار دارد، که سهم دولت اول او ۵۸ سفر بین‌المللی است. احمدینژاد اولین سفرهای بین‌المللی خود را در هر دو دوره ریاست جمهوری، از ایالات متحده آمریکا آغاز کرد.
احمدینژاد از مرداد ۸۴ تا تیر ۹۲، به ۱۶ کشور آسیایی، ۱۲ کشور آفریقایی، ۷ کشور واقع در قاره آمریکا و ۵ کشور اروپایی سفر کرد.
سفر احمدینژاد به کشورهای اروپایی شامل روسیه، دانمارک، ارمنستان، آذربایجان و ترکیه بوده است.
احمدینژاد در مجموع ۹ بار به نیویورک، ۸ بار به ونزوئلا، ۶ بار به تاجیکستان، ۵ بار به کشورهای ترکیه، سوریه و قطر، ۴ بار به چین و آذربایجان، ۳ بار به بولیوی، سنگال، ترکمنستان و پاکستان، ۲ بار به برزیل، افغانستان، قزاقستان، سودان، ارمنستان، نیکاراگوئه، کوبا، اکوادور، عربستان و اندونزی و یک بار به سایر کشورهای دیگر از جمله: گامبیا، زیمبابوه، اوگاندا، مالی، نیجر، نیجریه، لبنان، موریتانی، ویتنام، مصر، بنین، غنا، عراق، کویت، الجزایر و… سفر کرده است.[۱۱۱]
سفر به لبنان (۱۳۸۹)
محمود احمدینژاد، روز چهارشنبه ۲۱ مهر ۱۳۸۹ (۱۳ اکتبر ۲۰۱۰)، در اولین سفرش به لبنان، با استقبال هزاران نفر رو به رو شد وی با رئیس‌جمهوری، نخست‌وزیر و رئیس مجلس این کشور دیدار کرد، در یک کنفرانس خبری شرکت کرد و در میدان الرایه (منطقه ضاحیه) به سخنرانی پرداخت. بسیاری از شخصیت‌های سیاسی لبنان از جمله سمیر جعجع، سیاستمدار مسیحی و مروان حماده از اولین نمایندگان مجلس لبنان که پیشتر با سفر آقای احمدینژاد به این کشور مخالفت کرده بودند نیز به استقبال او رفتند. احمدینژاد پیش از سفر خود به لبنان به صورت تلفنی با پادشاه عربستان سعودی و پادشاه اردن گفتگو کرد. همزمان با سفر احمدینژاد به لبنان، هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا نسبت به هر گونه تلاشی برای متزلزل کردن حاکمیت ملی لبنان هشدار داد. یک مقام عالی رتبه اسرائیلی سفر احمدینژاد به لبنان را تأکیدی بر تبدیل شدن کامل این کشور به عامل ایران در منطقه ارزیابی کرد.[۱۱۲]
اعطای دکترای افتخاری
محمود احمدینژاد، در سال ۲۰۱۲ میلادی، از دانشگاه هاوانا در کوبا دکترای افتخاری گرفت.[۱۱۳]
دوران پس از ریاست جمهوری
محمود احمدینژاد در روزهای پایانی دولت دهم، مجوز تأسیس یک دانشگاه بین‌المللی را از شورای عالی انقلاب فرهنگی گرفت.[۱۱۴] احمدینژاد هنگام تحویل نهاد ریاست جمهوری به روحانی اعلام کرد پس از اتمام دولت دهم، در دانشگاه خود به فعالیت خواهد پرداخت.[۱۱۵] هر چند بر طبق اظهارات اولیه نام دانشگاه دانشگاه جامع بین‌المللی ایرانیان عنوان شده بود، اما کامران دانشجو اعلام کرد دانشگاه جامع بین‌المللی احمدینژاد، چنین عنوانی ندارد.[۱۱۶]
روزنامه «بهار» در گزارشی نوشت ۱۶ میلیارد تومان از حساب ریاست‌جمهوری در روز آخر ریاست‌جمهوری محمود احمدینژاد به حساب دانشگاه ایرانیان واریز شده است.[۱۱۷]
وی در تاریخ ۱۳ مرداد ماه ۱۳۹۲ توسط حکم رهبر ایران به عنوان یک شخص حقیقی به عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام درآمد. وی جانشین حسن روحانی شده است که به عنوان یازدهمین رئیسجمهور ایران از طرف مردم انتخاب شد. احمدینژاد در دوران ریاست‌جمهوریش بیشترین غیبت را در جلسات مجمع به اسم خود ثبت کرده و انتقادات متفاوتی را نسبت به اعضای آن مطرح کرده بود.[۱۱۸] غیبت‌های بدون توجیه احمدینژاد در زمان عضویتش به عنوان شخص حقیقی در مجمع نیز ادامه یافت. احمدینژاد در نخستین جلسه مجمع که پس از روی کار آمدن دولت یازدهم برگزار شده بود، (۲۶ مرداد) بازهم غیبت کرد تا همچنان در طول سالهای ۱۳۸۴ تا مرداد ۱۳۹۲، تنها در دو جلسه از مجموعه جلسات مجمع شرکت کرده باشد.[۱۱۹]
احضار به دادگاه
در تاریخ ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ احضاریه‌ای از طرف دادگاه کیفری استان تهران به دست احمدینژاد رسید که در محتوای آن خبر شکایت علی لاریجانی و یعقوب خلیل‌نژاد از احمدینژاد مطرح شده بود و به موجب این حکم، وی می‌بایست در روز ۵ آذر ۱۳۹۲ در شعبه ۷۶ دادگاه کیفری استان تهران حاضر شود تا به شکایات مطرح شده پاسخ گوید. احمدینژاد نخستین رئیسجمهور ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷ است که به دادگاه احضار می‌شود.[۱۲۰] دادگاه در تاریخ مربوطه برگزار نشد.
در تاریخ ۱ تیر ۱۳۹۴ نیز به دلیل چهار شکایت مجلس هشتم از رئیس دولت نهم احمدینژاد مجدداً به دادگاه فراخوانده شد که وی همانند ۵ آذر ۱۳۹۲ از رفتن به دادگاه امتناع ورزید.[۱۲۱]
محمدرضا خباز در ۱۶ مرداد ۱۳۹۵، گفت:
آقای احمدینژاد شش پرونده قوی و محکم با رای مجلس دارد. یعنی شش دفعه در کمیسیون اصل نود، متخلف بودن آقای احمدینژاد محرز شده، موضوع به صحن مجلس آمده و نمایندگان تخلف‌ها را تأیید کرده‌اند بعد از آن به قوه قضائیه رفته است، چون محاکمه و مجازات در اختیار قوه قانونگذار نیست. اگر قوه قضائیه فقط به یکی از پرونده‌های ایشان رسیدگی کند، ایشان برای همه عمرش از تمامی سمت‌ها محروم خواهد شد و نخواهد توانست در هیچ سمتی ثبت نام کند چه برسد به ریاست جمهوری.[۱۲۲]
سفر به ترکیه و حاشیه‌های آن
احمدینژاد در طی سفر خود به بورسای ترکیه برای حضور در مراسم یادبود چهارمین سالگرد درگذشت نجم الدین اربکان نخست وزیر سابق ترکیه، به رغم منع دولت مردان ایرانی از مصاحبه با بی‌بی‌سی،[۱۲۳] با خبرنگار بخش فارسی بی‌بی‌سی مصاحبه کرد.[۱۲۴][۱۲۵][۱۲۶] حاشیه دیگر این بود که چند نفر با در دست داشتن پرچم مخالفان سوریه به سخنرانی احمدینژاد در حین این مراسم اعتراض کردند.[۱۲۷]
شکایت از معاون اول دولت یازدهم و قرار منع تعقیب از سوی قوه قضاییه
در چهارم مرداد ۹۴، سید عادل حیدری، وکیل محمود احمدینژاد از شکایت موکلش علیه اسحاق جهانگیری به اتهام افترا و نشر اکاذیب خبر داد. وی بیان کرد:
«شکایت قضایی علیه آقای اسحاق جهانگیری، اولین اقدام در مواجهه قانونی با تبلیغات مسموم و اتهام زنی‌های ناحق علیه دولت قبل محسوب می‌شود و البته آخرین اقدام نیز نخواهد بود و علیه دیگر افترا زنندگان، در هر موقعیتی که باشند، اقامه دعوی خواهد شد.»[۱۲۸][۱۲۹][۱۳۰][۱۳۱][۱۳۲][۱۳۳][۱۳۴]
دفتر معاون اول رئیس جمهوری در پی اظهارات وکیل رئیس جمهور سابق مبنی بر شکایت محمود احمدینژاد از اسحاق جهانگیری، از این اقدام استقبال کرد.[۱۳۵][۱۳۶][۱۳۷][۱۳۸][۱۳۹][۱۴۰]
چندی بعد غلامحسین محسنی اژه‌ای، سخنگوی قوه قضاییه اعلام کرد که در رابطه با شکایت احمدینژاد، از معاون اول رئیس جمهور، رئیس قوه قضاییه قرار منع تعقیب صادر نموده است.[۱۴۱]
سفرهای استانی
احمدینژاد پس از اتمام ریاست جمهوریش نیز سفرهای استانی خود را ادامه داد و در بسیاری از استان‌ها حضور پیدا کرد. این سفرهای استانی همواره بی‌دلیل اما پر حاشیه بوده‌اند. روزنامه ابتکار اهداف این سفرها را عوام گرایی و دست گذاشتن روی جمعیت روستایی و حاشیه نشین برای جلب افکار عمومی و فعالیت‌های انتخاباتی زود هنگام قلم داد کرد.[۱۴۲]
دور دوازدهم انتخابات ریاست جمهوری (۱۳۹۶)
در اواسط سال ۹۵ علی خامنه‌ای رهبر ایران صریحاً اعلام کرد که: «مخالف حضور او در انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم است».[۱۴۳][۱۴۴] یک روز پس از مخالفت آشکار رهبر ایران، احمدینژاد در نامهای به او گفت: «ضمن تشکر از بیانات مهم حضرت عالی در جلسه درس خارج فقه مورخ پنجم مهرماه جاری، به استحضار می‌رسانم که در عمل به منویات رهبر بزرگوار انقلاب، برنامه‌ای برای حضور در عرصه رقابت‌های انتخاباتی سال آینده ندارم.»[۱۴۵][۱۴۶] احمدینژاد با وجود این مخالفت علنی رهبر ایران و این که گفته بود در انتخابات دور دوازدهم ریاست جمهوری کاندید نمی‌شود، در ۲۳ فروردین ۱۳۹۶ در این انتخابات نامزد شد.[۱۴۷][۱۴۸][۱۴۹][۱۵۰][۱۵۱] ولی صلاحیت وی مورد تأیید شورای نگهبان قرار نگرفت.[۱۵۲] او و بقایی در بیانیه‌ای اعلام کردند در این انتخابات از هیچ نامزدی حمایت نمی‌کنند.
مبارزات انتخاباتی
| سال | انتخابات | رأی | ٪ | رتبه | نتیجه |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱۳۷۷ | شوراهای شهر و روستا | شکست | |||
| ۱۳۷۸ | مجلس شورای اسلامی | ۲۸۰٬۰۴۶ | ۹٫۵۵ | ۶۸ | شکست |
| ۱۳۸۲ | انتخاب شهردار تهران | ۱۲ از ۱۵ | ۸۰ | ن/م | پیروزی |
| ۱۳۸۴ | ریاست‌جمهوری | ۵٬۷۱۱٬۶۹۶ | ۱۹٫۴۳ | ۲ | راهیابی به دور دوم |
| دور دوم ریاست‌جمهوری | ▲ ۱۷٬۲۸۴٬۷۸۲ | ▲ ۶۱٫۸۲ | ۱ | پیروزی | |
| ۱۳۸۸ | ریاست‌جمهوری | ▲ ۲۴٬۵۲۷٬۵۱۶ | ▲ ۶۲٫۶۳ | ۱ | پیروزی |
| ۱۳۹۶ | ریاست‌جمهوری | – | ردصلاحیت | ||
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ تا سوم تیر
- ↑ «برنامه‌ریزی دوباره حزب احمدی‌نژادساز +جدول». خبرگزاری ایلنا. ۲۰۱۷-۰۵-۳۱. بازبینی‌شده در ۲۰۱۷-۰۵-۳۱.
- ↑ خبرگزاری ایکنا. «پیام همسر رئیسجمهور به همسر حسنی مبارک». خبرگزاری ایکنا. بازبینی‌شده در ۱۶ شهریور ۱۳۸۸.
- ↑ خبرگزاری فارس. «همسر رئیس جمهوری:حضور زنان دانشمند موتور حرکت جامعه به سوی اهداف متعالی است». خبرگزاری فارس. بازبینی‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۰.
- ↑ http://www.irinn.ir/Default.aspx?TabId=15&nid=168917 شبکه خبر
- ↑ http://www.aftabnews.ir/vdcezn8zxjh8zpi.b9bj.html آفتاب نیوز
- ↑ http://www.tabnak.ir/fa/news/322114/جزئیات-سفر-فامیلی-احمدی-نژاد-به-نیویورک
- ↑ نمایه محمود احمدینژاد، دانشگاه علم و صنعت
- ↑ Musavi Calls For Iran Election Result To Be Canceled, As Protests Continue Radio Free Europe
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ ۱۰٫۴ ۱۰٫۵ «زندگینامه احمدینژاد». ایرنا. بازبینی‌شده در ۴ تیر ۱۳۸۴.
- ↑ http://www.ahmadinejad.ir/زندگی-نامه/
- ↑ شهروند امروز - داوود احمدینژاد؛ خداحافظ برادر
- ↑ شناسنامه محمود احمدینژاد، روزنامه جام جم
- ↑ Robert Tait. «A humble beginning helped to form Iran's new hard man». Guardian, 2 July 2005.
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ عبدالله شهبازی. «شهبازی و معمای سبورجیان». وبلاگ شخصی عبدالله شهبازی، ۱۳ مهر ۱۳۸۸. بازبینی‌شده در ۳ تیر ۱۳۹۳.
- ↑ Jewish Journal
- ↑ سایت شخصی مهدی خزعلی
- ↑ Mahmoud Ahmadinejad revealed to have Jewish past
- ↑ Ahmadinejad has no Jewish roots
- ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ «داستان داوود و محمود: داوود احمدینژاد چرا علیه محمود احمدینژاد سخنرانی می‌کند؟». هفته‌نامه آسمان، ش. ۷ (۲۸ آبان ۱۳۹۰).
- ↑ «زندگینامه احمدینژاد». بازبینی‌شده در ۱ شهریور ۱۳۸۵.
- ↑ ۲۰ سال پیش، احمدینژاد در علم و صنعت ایران تابناک
- ↑ «New Inquiry Targets Ahmadinejad» (انگلیسی). وبگاه روزنامه لس آنجلس تایمز، Wednesday, July ۰۶, ۲۰۰۵. بازبینی‌شده در ۱۶ فوریه ۲۰۰۹.
- ↑ «Kurd murder claim against Iran leader» (انگلیسی). روزنامه The Guardian، Monday 4 July ۲۰۰۵. بازبینی‌شده در ۱۶ فوریه ۲۰۰۹.
- ↑ ایران حضور احمدینژاد در گروگانگیری را تکذیب کرد (بی‌بی‌سی فارسی، ۰۳ ژوئیه ۲۰۰۵)
- ↑ زندگینامه محمود احمدینژاد تابناک
- ↑ «وقتی درصد مشارکت ۱۸۰ می‌شود! (سخنرانی تاج زده معاون سیاسی وزارت کشور و رئیس ستاد انتخابات کشور در دولت خاتمی در دانشگاه تهران)». روزآنلاین، ۲۴ مهر ۱۳۸۷.
- ↑ زندگینامه نامزدها: محمود احمدینژاد وبگاه بی‌بی‌سی
- ↑ Guardian of the revolution with a populist feel for the working class وبگاه روزنامه تایمز
- ↑ حمله شدید محسن هاشمی‌رفسنجانی به احمدینژاد: احمدینژاد رئیس ستاد انتخاباتی هاشمی در نارمک بود!
- ↑ نقش احمدینژاد در تعطیلی روزنامه سلام وبگاه تابناک
- ↑ «روایت حامیان مشایی از ارادت توکلی به هاشمی و خاتمی!». فردا.
- ↑ آغاز رقابت چهارضلعی در انتخابات ریاست جمهوری
- ↑ «حاشیه‌های آبگرفتگی در پایتخت/ پلیس؛ موافق دوربرگردان‌ها». خبرگزاری مهر، ۱۳۹۰/۰۶/۱۰.
- ↑ «گفتگو با حمید بهبهانی، طراح اصلی دوربرگردان‌های تهران :پول نداشتیم، دوربرگردان زدیم!». مرمدیار.
- ↑ نمایشگاه بین‌المللی تهران تعطیل می‌شود(بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ تلاش شهرداری برای پلمب نمایشگاه بین‌المللی تهران (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ گفتگو با غلامحسین کرباسچی شهردار سابق تهران(بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ «ابراز نگرانی از برخورد شهرداری تهران با مراکز فرهنگی». BBC. ۲۰۰۳-۱۱-۰۳. بازبینی‌شده در ۲۰۱۷-۰۵-۲۱.
- ↑ ۴۰٫۰ ۴۰٫۱ برنامه دولت نهم
- ↑ احمدینژاد: صنعت نفت ایران را شفاف می‌کنم (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۵ ژوئن ۲۰۰۵)
- ↑ بنیاد مستضعفان تاجر جدید نفت (بی‌بی‌سی فارسی، ۴ تیر ۱۳۸۷)
- ↑ تشریح سیاست‌های اقتصادی دولت از سوی رئیس جمهوری: «توزیع سهام عدالت همان توزیع پول نفت بر سر سفره‌های مردم است».
- ↑ تصویر پوستر تبلیغاتی - فارس نیوز
- ↑ مروری بر عملکرد دولت احمدینژاد
- ↑ «احمدینژاد: قطعنامه کاغذ پاره است». الف، ۲۵ اسفند ۱۳۸۵. بازبینی‌شده در ۳ تیر ۱۳۹۶.
- ↑ مناظره احمدینژاد و موسوی، دگرگونی زبان و گفتمان سیاست در ایران، وبگاه رادیو فردا، جمعه ۱۵ خرداد ۱۳۸۸ تهران ۰۵:۴۵–۵ ژوئن ۲۰۰۹
- ↑ آرامش، آرمان. «رکوردهای ۳۸ سال انتخابات ریاست جمهوری در ایران». BBC Persian. ۲۰۱۷-۰۵-۰۹. بازبینی‌شده در ۲۰۱۷-۰۵-۲۱.
- ↑ ۴۹٫۰ ۴۹٫۱ گاهشمار صد روز اعتراض انتخاباتی در ایران وبگاه بی‌بی‌سی
- ↑ «تقلب» برای من ثابت نشد
- ↑ گزارش تفصیلی شورای نگهبان درباره انتخابات ریاست جمهوری (فارسی) سایت خبری تابناک ۲۵ تیر ۱۳۸۸
- ↑ پاسخ کمیته صیانت از آرای موسوی به شورای نگهبان
- ↑ گاهشمار صد روز اعتراض انتخاباتی در ایران
- ↑ MehrNews.com - Iran, Iranian, Nuclear, political, world, sport, Cultural, economic, SocialAndOccations news and headlines
- ↑ روزنامه آفتاب یزد۸۸/۵/۱۳: نماینده مسجد سلیمان: شرکت محسن رضایی در مراسم تنفیذ احترام به رهبری است نه تأیید احمدینژاد
- ↑ «میرتاج‌الدینی: یکشنبه؛ جلسهٔ رأی اعتماد». خبرگزاری مهر، ۳۱ مرداد ۱۳۸۸. بازبینی‌شده در ۵ شهریور ۱۳۸۸.
- ↑ دیدگاه‌های محمود احمدینژاد، رئیس جمهور ایران (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۶ ژوئن ۲۰۰۵)
- ↑ احمدینژاد در جریان جزییات هم قرار داشت (تاکنون نخواستیم موضوع بند یکم این طرح را عنوان کنیم، اما به دلیل به وجود آمدن این بحث‌ها باید بگوییم بر اساس بند یکم، تعیین مصادیق حجاب و حد و مرز آن بر عهده نیروی انتظامی است و صراحتاً به آن اشاره شده - روزآنلاین، ۱۳ دی ۱۳۸۶)
- ↑ پورمحمدی (وزیر کشور): از اجرای طرح امنیت اجتماعی توسط ناجا حمایت می‌شود (فارس، ۱ خرداد۱۳۸۶)
- ↑ «عقب‌نشینی دولت از طرح امنیت اجتماعی انتخاباتی است» (رادیو فردا، ۱۲ دی ۱۳۸۶)
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Ahmadinejad»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۰).
- ↑ رایت رابین. رو یاها و سایه‌ها، خاورمیانه در آینده. انتشارات پنگوئن، ۲۰۰۸. ص ۳۲۱.
- ↑ «هشدار رهبر معظم انقلاب نسبت به خطرات پیری جمعیت کشور/تاکید بر ضرورت کار عمیق و علمی و فرهنگ سازی برای اقناع نخبگان».
- ↑ BBC فارسی - ایران - ادبیات محمود احمدینژاد جامعه ایران را «بی حیثیت» می‌کند؟
- ↑ «رئیس جمهور باید ادبیاتش متین، فاخر، با تعابیر جاافتاده و منصفانه باشد» (فارسی). ایلنا. بازبینی‌شده در ۱۷ مرداد ۱۳۸۹.
- ↑ ممانعت از ثبت‌نام دانشجویان در برخی از دانشگاه‌های ایران (بی‌بی‌سی فارسی، ۵ مهر ۱۳۸۵)
- ↑ اعتراض دانشجویان به انتصاب رئیس جدید دانشگاه تهران (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۸ نوامبر ۲۰۰۵)
- ↑ جنبش دانشجویی؛ شرایط جدید و رویارویی‌های تندتر (بی‌بی‌سی فارسی، جمعه ۲۶ مه ۲۰۰۶)
- ↑ سخنرانی محمود احمدینژاد، رئیسجمهور ایران، در دانشگاه صنعتی امیرکبیر
- ↑ آزادی، متن کامل یادداشت در وب‌نوشت شخصی احمدینژاد
- ↑ احمدینژاد: در مجلس بعضی با زدن چندتا شاسی فوق لیسانس شدند
- ↑ http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2012/03/120314_l03_ahmadinejad_majlis_questions.shtml
- ↑ (تصاویر) فیلمی که احمدینژاد در مجلس پخش کرد
- ↑ متن فیلم پخش شده توسط احمدینژاد در مجلس
- ↑ ۷۵٫۰ ۷۵٫۱ http://www.roozonline.com/persian/news/newsitem/archive/2013/february/04/article/-72ca115ca3.html
- ↑ http://www.seratnews.ir/fa/pages/?cid=6314
- ↑ http://jamnews.ir/fa/FullStory/News/?NewsId=147508&CatID=1
- ↑ http://rajanews.com/detail.asp?id=150690
- ↑ http://namehnews.ir/News/Item/25874/2/واکنش-احمدی-نژاد-به-صحبت-های-رهبری--حداقلی-بود.html
- ↑ http://www.asriran.com/fa/news/258247/نامه-احمدی-نژاد-به-رهبری-ارادت-اینجانب-به-جنابعالی-همیشگی-است
- ↑ http://www.roozonline.com/persian/news/newsitem/article/-dc0467d36d.html
- ↑ صدای آمریکا. اوت ۲۰۰۸ «سِد علی خامنه‌ای بار دیگر از احمدینژاد پشتِبانی کرد.». صدای آمریکا انتشار ۲۵ اکتبر ۲۰۰۸. بازبینی‌شده در ۶ تیر ۱۳۸۸.
- ↑ روزنامه شرق
- ↑ «موسوی: آبروی ایرانیان در سراسر جهان رفته‌است». ایرنا. بازبینی‌شده در ۲۴ می۲۰۰۹.
- ↑ رادیو فردا. «کروبی: احمدینژاد را رئیسجمهور ایران نمی‌دانم». رادیو فرداانتشار ۶ تیر ۱۳۸۸. بازبینی‌شده در ۶ تیر ۱۳۸۸.
- ↑ «هوگو چاوز: دنیا باید به پیروزی احمدینژاد احترام بگذارد». رادیو فردا، انتشار ۶ تیر ۱۳۸۸. بازبینی‌شده در ۶ تیر ۱۳۸۸.
- ↑ شفاف
- ↑ BBCPersian.com
- ↑ احمدینژاد در صدر اخبار (دویچه وله)
- ↑ Columbia University president slams Ahmadinejad (رئیس دانشگاه کلمبیا احمدینژاد را خُرد کرد) (شبکه خبری CNN)
- ↑ بازخوانی پرونده دانشگاه کلمبیا (فارسی) خبرگزاری ایرنا
- ↑ سفرهای پرحاشیهٔ احمدینژاد به نیویورک
- ↑ Foundation Tied to Iran Has Donated to Columbia
- ↑ Iran's President Calls Holocaust 'Myth' in Latest Assault on Jews واشینگتن پست
- ↑ Iranian leader denies Holocaust بی‌بی‌سی
- ↑ Holocaust a myth, says Iranian president وبگاه روزنامه گاردین
- ↑ واکنش اسرائیل به سخنان احمدینژاد
- ↑ جامعه خبری تحلیلی الف متن سخنرانی رئیس جمهور در جلسه دانشگاه کلمبیا
- ↑ «جلسه دیدار و ضیافت شام با دانشجویان و دانشگاهیان آمریکایی». روزنامه ایران. موسسه فرهنگی - مطبوعاتی ایران، ۱۹ مهر ۱۳۸۸. ۵. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۹ مهر ۱۳۸۸. بازبینی‌شده در ۱۱ اکتبر ۲۰۰۹.
- ↑ «احمدینژاد:در مورد هولوکاست حاضریم در اروپا رفراندوم برگزار کنیم.». روزنامه آفتاب یزد. ۲ مهر ۱۳۸۸. ۱. بازبینی‌شده در ۱۱ اکتبر ۲۰۰۹.
- ↑ «احمدینژاد:هیچ‌کس بخاطر مخالفت با من به زندان نرفته‌است». ایرنا. خبرگزاری جمهوری اسلامی، ۲ مهر ۱۳۸۸. ۶۹۶۸۵۴. بازبینی‌شده در ۱۱ اکتبر ۲۰۰۹.
- ↑ دیپلماسی ایران؛ سال قطار قطعنامه و قطار بی ترمز
- ↑ سوژهٔ طنز شدن احمدینژاد در انتخابات ریاست جمهوری
- ↑ احمدینژاد: برای مردم آمریکا پیام می‌فرستم (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ آمریکا نامه احمدینژاد را 'تلاشی ضعیف' دانست (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ نامه احمدینژاد به بوش: حرکت هوشمند سیاسی یا اقدامی ایدئولوژیک؟ (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ ۱۰۷٫۰ ۱۰۷٫۱ آمریکا: نامه رئیسجمهور ایران حاوی مطلب مهمی نیست. (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ احمد جنتی: نامه احمدینژاد، از الهامات خدا بود. (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ دستورهای حضوری و بدون تشریفات قانونی. (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ محمود احمدینژاد به آنگلا مرکل نامه نوشت. (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ ۱۱۹ سفر خارجی در ۸ سال/ نیویورک و ونزوئلا در صدر سفرهای احمدینژاد
- ↑ بازتاب گسترده سفر احمدینژاد به لبنان وبگاه بی‌بی‌سی
- ↑ دانشگاه هاوانا به احمدینژاد دکترای افتخاری داد، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ خبرگزاری مهر
- ↑ خبرگزاری فارس
- ↑ خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)
- ↑ دانشگاه احمدینژاد امسال پذیرش دانشجو ندارد؛ دنیای اقتصاد؛ ۶ شهریور ۱۳۹۲
- ↑ روایت محمد هاشمی از تغییرات روزنامه آرمان
- ↑ جزینی، مهسا. «اولین غیبت احمدینژاد در نخستین جلسه «مجمع»». وبگاه. روزنامه شرق، ۲۷ مرداد ۱۳۹۲.
- ↑ احمدینژاد ۱۷ روز دیگر پای میز محاکمه خبرگزاری مهر
- ↑ احمدینژاد به دادگاه احضار شد ولی نیامد؛ 1 تیر 1394
- ↑ http://aftabnews.ir/fa/news/386808/خباز-احمدینژاد-به-اندازه-انگشتان-یک-دست-در-بین-اصولگرایان-طرفدار-ندارد
- ↑ http://alef.ir/vdchqzni-23n-6d.tft2.html?261876
- ↑ تابناک. «از مصاحبه احمدینژاد با بی‌بی‌سی فارسی تا کتک کاری در ترکیه».
- ↑ عصر ایران. «مصاحبه احمدینژاد با بی‌بی‌سی فارسی (عکس)».
- ↑ الف. «مصاحبه احمدینژاد با بی‌بی‌سی فارسی!».
- ↑ درگیری در حاشیه سخنرانی احمدینژاد تابناک
- ↑ «شکایت احمدینژاد از معاون‌اول رئیسجمهور به اتهام افتراء و نشر اکاذیب». خبرگزاری فارس، ۴ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «شکایت محمود احمدینژاد از اسحاق جهانگیری». خبر آنلاین، ۴ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «شکایت احمدینژاد از معاون روحانی». جام جم آنلاین، ۴ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «احمدینژاد-از-معاون-اول-رئیسجمهور-به-اتهام-افترا-شکایت-کرد». دوویچه وله فارسی، ۴ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «احمدینژاد از جهانگیری شکایت کرد». فرارو، ۴ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «چرا احمدینژاد از جهانگیری شکایت کرد؟». دنیای اقتصاد، ۶ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «احمدینژاد از جهانگیری شکایت کرد». مشرق، ۴ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «استقبال جهانگیری از شکایت احمدینژاد». عصر ایران، ۴ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «بازتاب شکایت احمدینژاد و استقبال جهانگیری». جام نیوز، ۵ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «استقبال دفتر جهانگیری از شکایت احمدینژاد». تابناک، ۴ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «استقبال دفتر «جهانگیری» از شکایت «احمدینژاد»». همشهری آنلاین، ۴ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «استقبال جهانگیری از شکایت احمدینژاد». پیک خبر، ۴ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «استقبال دفتر «جهانگیری» از شکایت «احمدینژاد»». آفتاب نیوز، ۴ مرداد ۹۴. بازبینی‌شده در ۷ مرداد ۹۴.
- ↑ «جهانگیری از شکایت احمدینژاد منع تعقیب شد». ایرنا، 19/07/1394. بازبینی‌شده در 19/07/1394.
- ↑ «هدف سفرهای استانی احمدینژاد چیست؟».
- ↑ مخالفت صریح رهبر انقلاب با نامزدی احمدینژاد در انتخابات ریاست‌جمهوری/ واکنش و رفتار احمدینژاد چگونه خواهد بود؟، آفتاب نیوز.
- ↑ رهبر ایران تأیید کرد که مخالف نامزدی احمدینژاد در انتخابات است، بی‌بی‌سی فارسی.
- ↑ «دکتر احمدینژاد در نامهای خطاب به رهبر معظم انقلاب: در عمل به منویات رهبر بزرگوار انقلاب، برنامه‌ای برای حضور در عرصه رقابت‌های انتخاباتی سال آینده ندارم». پایگاه اطلاع‌رسانی دکتر محمود احمدینژاد.
- ↑ «نامه احمدینژاد به آیت‌الله خامنه‌ای: در دیدار ۹ شهریور تبعیت خود را اعلام کردم». BBC Persian. ۲۰۱۶-۰۹-۱۶. بازبینی‌شده در ۲۰۱۶-۰۹-۲۷.
- ↑ «ثبت نام 176 داوطلب تا ساعت 11 امروز/ نام‌نویسی قالیباف، احمدینژاد، بقایی، زریبافان و پورمختار». خبرگزاری فارس، ۲۳ فروردین ۱۳۹۶. بازبینی‌شده در ۲۳ فروردین ۱۳۹۶.
- ↑ «حضور شخصیت‌های شناخته شده/احمدینژاد ثبت‌نام کرد/ حاشیه‌ها، عکس و فیلم». ایسنا، ۲۳ فروردین ۱۳۹۶. بازبینی‌شده در ۲۳ فروردین ۱۳۹۶.
- ↑ «احمدینژاد نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد+متن توصیه مقام معظم رهبری+صوت». ایلنا، ۲۳ فروردین ۱۳۹۶. بازبینی‌شده در ۲۳ فروردین ۱۳۹۶.
- ↑ «نامزدهای پاستور (روز دوم) - از "سردار سازندگی و جوان ۱۷ ساله" تا "بهاری‌ها"!». نسیم آنلاین، ۲۳ فروردین ۱۳۹۶. بازبینی‌شده در ۲۳ فروردین ۱۳۹۶.
- ↑ «احمدینژاد نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد+متن توصیه مقام معظم رهبری و نامه احمدینژاد». ایران آنلاین، ۲۳ فروردین ۱۳۹۶. بازبینی‌شده در ۲۳ فروردین ۱۳۹۶.
- ↑ شورای نگهبان صلاحیت ۶ نامزد انتخابات ریاست جمهوری را تأیید کرد+ اسامی، خبرگزاری فارس، 31 / 01 / 1396.
پیوند به بیرون
در پروژه‌های خواهر می‌توانید در مورد محمود احمدینژاد اطلاعات بیشتری بیابید.
در میان گفتاوردها از ویکی‌گفتاورد
در میان متون از ویکی‌نبشته
در میان تصویرها و رسانه‌ها از ویکی‌انبار
در میان خبرها از ویکی‌خبر- وبلاگ شخصی محمود احمدینژاد
- Ahmadinejad1956 محمود احمدینژاد در توییتر
- زندگینامه (اسپانیایی) در CIDOB Foundation
- حضور در سی-سپن
- محمود احمدینژاد در چارلی روز
- محمود احمدینژاد در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها (IMDb)
- آثار مربوط به محمود احمدینژاد در کتابخانه‌های ورلدکت
- محمود احمدینژاد مجموعه خبرها و نظرها در الجزیره انگلیسی
- محمود احمدینژاد مجموعه خبرها و نظرها در داون
- اخبار و تفاسیر موجود در گاردین درباره محمود احمدینژاد
- محمود احمدینژاد مجموعه خبرها و نظرها در هاآرتص
- اخبار و تفاسیر موجود در جروزالم پست درباره محمود احمدینژاد
- اخبار و تفاسیر موجود در نیویورک‌تایمز درباره محمود احمدینژاد
- محمود احمدینژاد اخبار و تفاسیر موجود در وال استریت ژورنال
- People Who Mattered: Mahmoud Ahmadinejad تایم, ۱۶ دسامبر ۲۰۰۶
- The Results As They Came In, اندرو سالیوان، آتلانتیک, ۱۳ ژوئن ۲۰۰۹
| مناصب سیاسی | ||
|---|---|---|
| حوزه جدید | استاندار اردبیل ۱۳۷۲–۱۳۷۶ |
پسین: جواد نگارنده |
| پیشین: محمدحسن ملک‌مدنی |
شهردار تهران ۱۳۸۲–۱۳۸۴ |
پسین: محمدباقر قالیباف |
| پیشین: سید محمد خاتمی |
رئیسجمهور ایران ۱۳۸۴–۱۳۹۲ |
پسین: حسن روحانی |
| مناصب دیپلماتیک | ||
پیشین: عبدالعزیز بوتفلیقه |
رئیس گروه پانزده ۱۳۸۵–۱۳۸۹ |
پسین: ماهیندا راجاپاکسا |
پیشین: محمد مرسی |
دبیرکل جنبش عدم تعهد ۱۳۹۱–۱۳۹۲ |
پسین: حسن روحانی |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||
- محمود احمدینژاد
- آمریکاستیزی
- استادان دانشگاه علم و صنعت ایران
- استانداران اردبیل
- اصولگرایان اهل ایران
- اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام
- افراد پادکمونیست اهل ایران
- افراد زنده
- افشاگران اهل ایران
- انکارکنندگان هولوکاست اهل ایران
- اهالی استان سمنان
- اهالی گرمسار
- دانشآموختگان دانشگاه علم و صنعت ایران
- دبیرکلهای جنبش عدم تعهد
- رئیسجمهورهای ایران
- زادگان ۱۳۳۵
- زادگان ۱۹۵۶ (میلادی)
- سران کشور ایران در ۱۳۹۱
- سران کشور ایران در ۱۳۹۲
- سیاستمداران شیعه
- شهرداران تهران
- شیعیان ایران
- صهیونیسمستیزی
- فارسیزبانان
- محافظهکاری در ایران
- مهندسان عمران اهل ایران
- نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۴)
- نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸)
- نظریهپردازان تبانی بودن واقعه ۱۱ سپتامبر
- نظریهپردازان توطئه
- یهودستیزی در ایران
