هاآرتص
 | |
 هاآرتص انگلیسی، بعد از انتشار رسمی آمار انتخابات ریاست‌جمهوری ایران (۱۳۹۲) | |
| نوع | روزنامه |
|---|---|
| قطع | برلینی |
| صاحب امتیاز | خانوادهٔ شُکِن (۶۰٪) M. DuMont Schauberg (20%) لِئُنید نِوزْلین (۲۰٪) |
| ناشر | عامُس شُکِن |
| سردبیر | آلوف بن[۱] |
| سردبیر مسئول | تامی لیتانی |
| تأسیس‌شده | ۱۹۱۹ |
| جهت‌گیری سیاسی | لیبرالیسم، سکولاریته، چپ (گرایش سیاسی) |
| زبان | نسخه‌های زبان عبری و زبان انگلیسی |
| دفتر مرکزی | تل‌آویو، اسرائیل |
| شمارگان | ۷۲٬۰۰۰ (آخر هفته‌ها: ۱۰۰٬۰۰۰)[۲] |
| وبگاه رسمی | https://www.haaretz.co.il/ |
هاآرتص یا هَ‌اَرِتض (در زبان عبری: הארץ) به معنای «سرزمین» که اشاره‌ای است به سرزمین اسرائیل.
هاآرتص قدیمی‌ترین روزنامه عبری چاپ اسرائیل است که از سال ۱۹۱۹ میلادی و حدود سی سال قبل از تشکیل کشور اسرائیل منتشر می‌شود. روزنامه هاآرتص به دو زبان عبری و انگلیسی که ترجمه مقالات و مطالب عبری روزنامه‌است منتشر می‌شود. گفتنی است روزنامه هاآرتص به دلیل نوع دیدگاه، دارای خوانندگانی از سراسر جهان است. دفتر اصلی روزنامه هاآرتص در شهر تل‌آویو قرار دارد.
در مقایسه با روزنامه‌های معاریو و یدیعوت احرونوت که از شمارگان بسیار بالایی برخوردار هستند، روزنامهٔ هاآرتص شمارگان پائین‌تری دارد. اما خوانندگان آن اصولاً از قشر تحصیل‌کرده جامعه اسرائیل هستند. روزنامه هاآرتص همچنین توجه بسیاری به مقالات هنری، اجتماعی و فرهنگی دارد.[۳][۴][۵]
دانشنامه بریتانیکا، روزنامه هاآرتص را پرنفوذترین روزنامه اسرائیلی معرفی کرده‌است.[۶]
روزنامه هاآرتص به گرفتن مواضع چپ‌گرایانه شهرت دارد.[۷]
تحلیل‌گران روزنامه هاآرتص[ویرایش]
از تحلیل‌گران برجسته امور نظامی-امنیتی روزنامه هاآرتص، می‌توان زئیو شیف،[۸] یوسی ملمن[۹] آلوف بن،[۱۰] و زوی بر-اِل[۱۱] را نام برد.
منابع[ویرایش]
- ↑ By Haaretz (۲۰۱۱-۰۸-۰۱). «Aluf Benn named new editor-in-chief of Haaretz». Haaretz.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۳-۰۲-۱۰.
- ↑ Service، Haaretz (۲۰۰۸-۰۲-۱۲). «Dov Alfon named as new Haaretz editor-in-chief». Haaretz.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۳-۰۲-۱۰.
- ↑ Dan Caspi. Media Decentralization: The Case of Israel's Local Newspapers. Transaction Publishers, 1986. ISBN 0-88738-020-4
- ↑ Motti Regev, Edwin Seroussi. Popular Music and National Culture in Israel. University of California Press, 2004. شابک ۰-۵۲۰-۲۳۶۵۲-۱.
- ↑ Rebecca L. Torstrick. Culture and Customs of Israel. Greenwood Publishing Group, 2004. ISBN 0-313-32091-8.
- ↑ Encyclopædia Britannica Encyclopædia Britannica
- ↑ برنامه اتمی ایران و سیاست پیچیده اسرائیل, بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ Debate grows over Israel strategy, BBC News
- ↑ ابراز تردید کارشناسان اسرائیلی در موفقیت حمله به ایران، رادیو فردا
- ↑ انتقاد اسرائیل از موضع آمریکا در قبال تحولات مصر، رادیو فردا
- ↑ کارشناسان اسرائیلی: ولیعهد جدید سعودی یک بشارت خوب برای اسرائیل، رادیو فردا</
پیوند به بیرون[ویرایش]
رسانه‌های اصلی اسرائیل | ||
|---|---|---|
| روزنامه‌های اصلی اسرائیل | گلوبز • هاآرتص • ها مودیا • ها زوفه • اسرائیلی • معاریو • جروزالم پست • یاتد نیعمان • ماکور ریشون • یدیعوت اخرونوت |  |
| شبکه‌های تلویزیونی و ایستگاه‌های مرکزی رادیویی در اسرائیل | رادیو اسرائیل • رادیو گلگلتز • رادیو راشت الف • رادیو راشت بت • رادیو راشت گیمل • رادیو قلیزحل • کانال ۱ • کانال ۲ • کانال ۱۰ • | |
- هاآرتص
- اسناد پاناما
- برندهای اسرائیل
- بنیانگذاریهای ۱۹۱۹ (میلادی) در قیمومت بریتانیا بر فلسطین
- رسانه در تل‌آویو
- روزنامهها و مجلات چاپ تل‌آویو
- روزنامه‌های اسرائیل
- روزنامه‌های انگلیسیزبان
- روزنامه‌های عبریزبان
- روزنامه‌های قیومیت بریتانیا بر فلسطین
- شرکتهای فهرست شده در بورس اوراق بهادار تل‌آویو
- لیبرالیسم در اسرائیل
- نشریههای بنیانگذاریشده در ۱۹۱۹ (میلادی)
