هاآرتس
 | |
 هاآرتس انگلیسی، بعد از انتشار رسمی آمار انتخابات ریاست‌جمهوری ایران (۱۳۹۲) | |
| گونه | روزنامه |
|---|---|
| قطع | برلینی |
| صاحب امتیاز | خانوادهٔ شُکِن (۶۰٪) M. DuMont Schauberg (20%) لِئُنید نِوزْلین (۲۰٪) |
| ناشر | عامُس شُکِن |
| سردبیر | آلوف بن[۱] |
| سردبیر مسئول | تامی لیتانی |
| بنیان‌گذاری | ۱۹۱۹ |
| جهت‌گیری سیاسی | لیبرالیسم، سکولاریته، چپ (گرایش سیاسی) |
| زبان | نسخه‌های زبان عبری و زبان انگلیسی |
| ستاد | تل‌آویو، اسرائیل |
| شمارگان | ۷۲٬۰۰۰ (آخر هفته‌ها: ۱۰۰٬۰۰۰)[۲] |
| وبگاه رسمی | haaretz haaretz |
هاآرتس[۳][۴] (به عبری: הָאָרֶץ، به معنای «سرزمین»، اشاره به سرزمین اسرائیل) که به اشتباه «هاآرتص» هم نوشته می‌شود،[نکته ۱] قدیمی‌ترین روزنامه به زبان عبری چاپ اسرائیل است که از سال ۱۹۱۹ و حدود سی سال قبل از تشکیل کشور اسرائیل منتشر می‌شود. روزنامه هاآرتس به زبان عبری و زبان انگلیسی —که ترجمه مقالات و مطالب عبری روزنامه است— منتشر می‌شود. گفتنی است روزنامه هاآرتس به دلیل نوع دیدگاه، دارای خوانندگانی از سراسر جهان است. دفتر اصلی روزنامه هاآرتس در شهر تل‌آویو قرار دارد.
در مقایسه با روزنامه‌های معاریو و یدیعوت احرونوت که از شمارگان بسیار بالایی برخوردار هستند، روزنامهٔ هاآرتس شمارگان پائین‌تری دارد. اما خوانندگان آن بیشتر از قشر تحصیل‌کرده جامعه اسرائیل هستند. روزنامه هاآرتس همچنین توجه بسیاری به موضوعات هنری، اجتماعی و فرهنگی دارد.[۵][۶][۷]
دانشنامه بریتانیکا، روزنامه هاآرتس را پرنفوذترین روزنامه اسرائیلی معرفی کرده‌است.[۸]
روزنامه هاآرتس به گرفتن مواضع چپ‌گرایانه شهرت دارد.[۹]
تحلیل‌گران روزنامه هاآرتس[ویرایش]
از تحلیل‌گران برجسته امور نظامی-امنیتی روزنامه هاآرتس، می‌توان زئیو شیف،[۱۰] یوسی ملمن[۱۱] آلوف بن،[۱۲] و زوی بر-اِل[۱۳] را نام برد.
پانویس[ویرایش]
- ↑ حرف ץ در انتهای نام این روزنامه تنها معادل حرف «ص» در عربی است ولی تلفظ آن در عبری مدرن به‌صورت /t͡s/ (تس) است (طبق w:en:Tsade#Hebrew tsadi) این یعنی اگر بخواهیم نویسه‌گردانی کنیم باید تنها «ص» بگذاریم که می‌شود «هاآرص» و اگر آوانگاری کنیم می‌شود: «هاآرتس»، کاری که دقیقاً ویکی‌پدیای عربی انجام داده است و هیچ نشان از «هاآرتص» یا «هاآرص» هم در آن نیست بلکه «هاآرتز» را ذکر کرده‌اند، توجه شود که عربی جزو زبان‌های رسمی و رایج در اسرائیل است. «هاآرتس» در منابع فارسی و حکومتی ایران هم رواج دارد.
منابع[ویرایش]
- ↑ By Haaretz (۲۰۱۱-۰۸-۰۱). «Aluf Benn named new editor-in-chief of Haaretz». Haaretz.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۳-۰۲-۱۰.
- ↑ Service، Haaretz (۲۰۰۸-۰۲-۱۲). «Dov Alfon named as new Haaretz editor-in-chief». Haaretz.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۳-۰۲-۱۰.
- ↑ «هاآرتس: بن سلمان اسراییل را امیدوار می کند». fa.alalam.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۲۴.
- ↑ «خشنودی روزنامه صهیونیستی هاآرتس، از داعش». rajanews.com. ۲۰۱۴-۰۷-۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۲۴.
- ↑ Dan Caspi. Media Decentralization: The Case of Israel's Local Newspapers. Transaction Publishers, 1986. ISBN 0-88738-020-4
- ↑ Motti Regev, Edwin Seroussi. Popular Music and National Culture in Israel. University of California Press, 2004. شابک ۰−۵۲۰−۲۳۶۵۲−۱.
- ↑ Rebecca L. Torstrick. Culture and Customs of Israel. Greenwood Publishing Group, 2004. ISBN 0-313-32091-8.
- ↑ Encyclopædia Britannica Encyclopædia Britannica
- ↑ برنامه اتمی ایران و سیاست پیچیده اسرائیل, بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ Debate grows over Israel strategy, BBC News
- ↑ ابراز تردید کارشناسان اسرائیلی در موفقیت حمله به ایران، رادیو فردا
- ↑ انتقاد اسرائیل از موضع آمریکا در قبال تحولات مصر، رادیو فردا
- ↑ کارشناسان اسرائیلی: ولیعهد جدید سعودی یک بشارت خوب برای اسرائیل، رادیو فردا</
پیوند به بیرون[ویرایش]
رسانه‌های اصلی اسرائیل | ||
|---|---|---|
| روزنامه‌های اصلی اسرائیل | گلوبز • هاآرتص • ها مودیا • ها زوفه • اسرائیلی • معاریو • جروزالم پست • یاتد نیعمان • ماکور ریشون • یدیعوت اخرونوت |  |
| شبکه‌های تلویزیونی و ایستگاه‌های مرکزی رادیویی در اسرائیل | رادیو اسرائیل • رادیو گلگلتز • رادیو راشت الف • رادیو راشت بت • رادیو راشت گیمل • رادیو قلیزحل • کانال ۱ • کانال ۲ • کانال ۱۰ • | |
- هاآرتص
- اسناد پاناما
- برندهای اسرائیل
- بنیانگذاریهای ۱۹۱۹ (میلادی) در قیومت بریتانیا بر فلسطین
- رسانه در تل‌آویو
- روزنامهها و مجلات چاپ تل‌آویو
- روزنامه‌های اسرائیل
- روزنامه‌های انگلیسیزبان
- روزنامه‌های عبریزبان
- روزنامه‌های قیومت بریتانیا بر فلسطین
- شرکتهای فهرست شده در بورس اوراق بهادار تل‌آویو
- لیبرالیسم در اسرائیل
- نشریههای بنیانگذاریشده در ۱۹۱۹ (میلادی)