داوود

داوود
دومین پادشاه اسرائیل
تندیس داوود اثر میکل‌آنژ، از مهم‌ترین شاهکارهای هنر رنسانس
جانشین	سلیمان
زاده	حدود ۱۰۴۰ (پیش از میلاد) بیت‌لحم
درگذشته	حدود ۹۷۰ (پیش از میلاد) اورشلیم
آرامگاه	کوه صهیون
پدر	یسی

داوود (عبری: דָּוִד داوید به معنی محبوب) دومین پادشاه اسرائیل به روایت عهد عتیق بود. در این کتاب پادشاهی برحق اما نه بی‌اشتباه، جنگ‌جویی متبحر و نوازنده و شاعری بزرگ معرفی می‌شود. تعدادی از ترانه‌های منسوب به وی در کتاب مزامیر یا زبور جمع‌آوری شده‌است.

داوود، پسر ایشی از فرزندان یهودا و از طایفهٔ بنی‌اسرائیل بود که در بیت‌لحم زاده شد. طبق گفتهٔ کتاب تواریخ یهود، داوود شش پسر به نام‌های آدونیا، آبشالوم، آمنون، دانیال، شِفاتیا و ایتریم داشت که هرکدام از یکی از همسرهای داوود به دنیا آمدند؛ ولی از دختری به نام باتشیبا که آفریقایی‌تبار و زیباچهره بود، چهار پسر دیگر به نام‌های سلیمان، ناتان، شُباب و شاموآ داشت که درمجموع تعداد آن‌ها به ۱۰ عدد می‌رسد. فرزندان دختر او در این مقوله محاسبه نشده‌اند. داوود در سال ۱۲۵۰ پیش از میلاد، توانست اورشلیم را از دست کنعانیان آزاد کند و آن را «پایتخت اسرائیل» خواند. به روایت عهد عتیق، داوود، تابوت عهد را که حامل ده فرمان و ردای موسی و نسخه اصلی تورات بود به اورشلیم آورد و آن را در معبدی جدید نصب کرد.

داوود چهل سال در یهودیه فرمان راند و در ۷۱ سالگی در اورشلیم درگذشت. جسد داوود را بر کوه صهیون دفن کردند.

داوود پس از کشتن غول جالوت، اثر کلود وینیون، ۱۶۲۰ میلادی، در موزه هنر بلانتون در تگزاس

ساموئل داوود را مسح می‌کند.

سلیمان، فرزند داوود، با ادامه کاری که پدرش آغاز کرده بود، شهر را گسترش داده و معبد مقدس یا هیکل سلیمان را که امروزه معبد اول خوانده می‌شود در شهر اورشلیم بنا کرد.

داستان داوود به روایت عهد عتیق

مسح شدن داوود

مقالهٔ اصلی: طالوت

قوم اسرائیل ابتدا دارای پادشاه مشخصی نبود و مسائل آن توسط گروهی از افراد به نام قاضیان حل می‌شد. بعد از اینکه اسرائیلیها از خداوند درخواست پادشاهی نمودند، او طالوت را به عنوان اولین پادشاه اسرائیل برگزید. با اینکه طالوت در ابتدا موفق بود ولیکن به دلیل کارهای او برکت از او دور شد و خداوند او را رد کرد. خداوند به طالوت می‌گوید که پادشاهی را از او گرفته و به فردی بهتر از او خواهد داد. کتاب مقدس می‌گوید که در این زمان ساموئل به دنبال فردی از بین فرزندان یسی برای جایگزینی طالوت بود. ساموئل هفت پسر یسی را دید ولیکن به او گفت که خداوند هیچ‌یک از آنان را انتخاب نکرده‌است. ساموئل به یسی می‌گوید که آیا او پسر دیگری دارد و او پاسخ می‌دهد که کوچکترین پسر او مانده‌است. یسی داوود را به نزد ساموئل میاورد و در این هنگام خدا به ساموئل می‌گوید که «برخیز و او را مسح کن. او آن فرد است» ساموئل روغن مقدس مسح را می‌گیرد و داوود را مسح می‌کند.

در دربار طالوت

به دلیل کارهای نادرست طالوت توسط یک روح شیطانی مورد آزار قرار می‌گیرد و مشاوران او به او پیشنهاد می‌کنند که داوود را به نزد خود بیاورد که او جنگجوی شجاع و نوازنده‌ای چیره‌دست است. داوود به نزد طالوت می‌رود و شروع به نواختن ساز خود می‌کند و روح شیطانی از نزد طالوت دور می‌شود.

داوود و جالوت

مقالهٔ اصلی: جالوت

مردان اسرائیل در زمان طالوت با فلسطین وارد جنگ شدند. داوود شنید که قهرمان فلسطین جالوت مردان اسرائیل را به مبارزه تن به تن دعوت کرده‌است. جالوت در برابر چادر اسرائیلیها شروع به بی‌احترامی به طالوت و قوم اسرائیل نمود. داوود به طالوت گفت که او حاضر به مبارزه با جالوت است. داوود پنج سنگ برداشت و جالوت را در سر به وسیله سنگ هدف قرار داد. جالوت به زمین افتاد و داوود به وسیله شمشیر سر او را برید. فلسطینیها با مشاهده شکست خوردن قهرمانشان از ترس فرار کردند.

داوود و یوناتان

طالوت داوود را فرمانده ارتش خود کرد و دختر خود میشال را به شرطی که داوود او را از نقشه طالوت خبردار کند و داوود به بیابان فرار کرده و قهرمان مردم می‌شود. پادشاه فلسطین اشیش شهری را به او می‌دهد ولیکن وقتی اشیش قصد حمله به طالوت را دارد داوود از جنگ خود را معاف می‌کند.

اورشلیم و عهد خدا با داوود

داوود قدس را فتح کرده و آن را پایتخت خود می‌کند. داوود تابوت عهد را به اورشلیم میاورد و تصمیم دارد که برای خداوند معبدی بسازد؛ ولیکن ناتان پیامبر اسرائیل به داوود می‌گوید که معبد توسط پسر او سلیمان ساخته خواهد شد. ناتان به داوود می‌گوید که خداوند با او عهد بسته‌است و اهل بیت او را برکت خواهد داد «تخت پادشاهی تو برای همیشه باقی خواهد ماند» داوود تمامی دشمنان اسرائیل را شکست می‌دهد.

پسر داوود آبشالوم شورش می‌کند

پسر داوود آبشالوم شورش کرده و داوود از اورشلیم فرار می‌کند. آبشالوم در جنگ با داوود شکست خورده و کشته می‌شود و یکی از فرماندهان داوود سر او را از تن جدا می‌کند. وقتی داوود متوجه می‌شود گریه کرده و در عزای پسر خود می‌نشیند.

مرگ داوود

بعد از اینکه داوود به سن کهنسالی رسید سلیمان پسر بث شبع به پشتیبانی ناتان پیامبر به پادشاهی رسید. داوود وصیت خود را به سلیمان می‌کند و از او می‌خواهد که دشمنان او را نابود کند. داوود در کوه صهیون دفن می‌شود.

خانوادهٔ داوود

در برخی روایات اسلامی داود را نه از نسل یهودا بلکه از نسل لاوی دانسته‌اند.

در مسیحیت

در مسیحیت ایده مشیحا بسیار مهم است. این ایده مرتبط با پادشاهی زمینی است که توسط خداوند مسح شده‌است. در اناجیل معمولاً از عیسی به عنوان پسر داوود یاد می‌شود. از این رو در مسیحیت عیسی وارث تخت داوود دانسته می‌شود و زندگی آن دو شبیه هم است.

در اسلام

داوود در قرآن پیامبر و خلیفه خدا در زمین نامیده شده‌است. واژه داوود که در زبان عبری «داوید» تلفظ می‌شود، به معنای «محبوب» بوده و نام یکی از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل می‌باشد، او اولین پیامبری است که دارای کتاب آسمانی به نام «زبور» بوده و از ذریه اسحاق فرزند ابراهیم و هم‌عصر با «اشموئیل» می‌باشد و از جمله انبیایی است که دارای حکومت و منصب قضاوت بوده و زبان پرندگان را می‌دانسته‌است. داوود در سرزمینی بین مصر و شام دیده به جهان گشود، او از نواده‌های یعقوب است و به نُه واسطه به یکی از فرزندان یعقوب می‌رسد، پدرش «ایشا» نام داشت. او صد سال عمر کرد، که چهل سال از آن را حکومت نمود. داود در روایات اسلامی فرزند ایشا بن لاوی بن یعقوب است. ایشا، ده پسر داشت که داود از همه کوچک‌تر بود و به شغل شبانی اشتغال داشت. اما داود دارای نوزده فرزند بود که از میان آن‌ها سلیمان جانشین او شد. چون در قرآن هیچ کار نادرستی به داوود نسبت داده نشده‌است مسلمانان داستان بث شبع و زنای داوود را نفی می‌کنند.

داستان داود در قرآن این گونه است که در سوره بقره می‌گوید :چون طالوت با لشکریان [خود] بیرون شد گفت خداوند شما را به وسیله رودخانه ه‌ایی خواهد آزمود پس هر کس از آن بنوشد از [پیروان] من نیست و هر کس از آن نخورد قطعاً او از [پیروان] من است مگر کسی که با دستش کفی برگیرد پس [همگی] جز اندکی از آن‌ها از آن نوشیدند و هنگامی که [طالوت] با کسانی که همراه وی ایمان آورده بودند از آن [نهر] گذشتند گفتند امروز ما را یارای [مقابله با] جالوت و سپاهیانش نیست کسانی که به دیدار خداوند یقین داشتند گفتند بسا گروهی اندک که بر گروهی بسیار به اذن خدا پیروز شدند و خداوند با شکیبایان است؛ و هنگامی که با جالوت و سپاهیانش روبرو شدند گفتند پروردگارا بر [دلهای] ما شکیبایی فرو ریز و گامهای ما را استوار دار و ما را بر گروه کافران پیروز فرمای. پس آنان را به اذن خدا شکست دادند و داوود جالوت را کشت و خداوند به او پادشاهی و حکمت ارزانی داشت و از آنچه می‌خواست به او آموخت و اگر خداوند برخی از مردم را به وسیله برخی دیگر دفع نمی‌کرد قطعاً زمین تباه می‌گردید ولی خداوند نسبت به جهانیان تفضل دارد. در جای دیگر به قضاوت‌های عادلانه داود می‌پردازد:و داوود و سلیمان را [یاد کن] هنگامی که دربارهٔ آن کشتزار که گوسفندان مردم شب هنگام در آن چریده بودند داوری می‌کردند و [ما] شاهد داوری آنان بودیم. پس آن [داوری] را به سلیمان فهماندیم و به هر یک [از آن دو] حکمت و دانش عطا کردیم و کوه‌ها را با داوود و پرندگان به نیایش واداشتیم و ماکننده [این کار] بودیم.

داستانی از داوود در قرآن

در برابر آنچه می‌گویند شکیبا باش، و به خاطر بیاور بنده ما داوود صاحب قدرت را، که او بسیار توبه‌کننده بود ما کوه‌ها را مسخر او ساختیم که هر شامگاه و صبحگاه با او تسبیح می‌گفتند (۱۸)پرندگان را نیز دسته جمعی مسخر او کردیم (تا همراه او تسبیح خدا گویند);و همه اینها بازگشت‌کننده به سوی او بودند (۱۹)و حکومت او را استحکام بخشیدیم، (هم) دانش به او دادیم و (هم) داوری عادلانه (۲۰)آیا داستان شاکیان هنگامی که از محراب (داوود) بالا رفتند به تو رسیده‌است؟ (۲۱)در آن هنگام که (بی‌مقدمه) بر او وارد شدند و او از دیدن آن‌ها وحشت کرد؛ گفتند: «نترس، دو نفر شاکی هستیم که یکی از ما بر دیگری ستم کرده؛ اکنون در میان ما بحق داوری کن و ستم روا مدار و ما را به راه راست هدایت کن (۲۲)این برادر من است؛ و او نود و نه میش دارد و من یکی بیش ندارم اما او اصرار می‌کند که: این یکی را هم به من واگذار؛ و در سخن بر من غلبه کرده‌است» (۲۳)(داوود) گفت: «مسلماً او با درخواست یک میش تو برای افزودن آن به میشهایش، بر تو ستم نموده؛ و بسیاری از شریکان (و دوستان) به یکدیگر ستم می‌کنند، مگر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند؛ اما عده آنان کم است» داوود دانست که ما او را (با این ماجرا) آزموده‌ایم، از این رو از پروردگارش طلب آمرزش نمود و به سجده افتاد و توبه کرد. (۲۴)ما این عمل را بر او بخشیدیم؛ و او نزد ما دارای مقامی والا و سرانجامی نیکوست (۲۵)ای داوود ، ما تو را خلیفه و (نماینده خود) در زمین قرار دادیم؛ پس در میان مردم بحق داوری کن، و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف سازد؛ کسانی که از راه خدا گمراه شوند، عذاب شدیدی بخاطر فراموش کردن روز حساب دارند (۲۶)

منابع

قرآن:سوره بقره ۲۴۹ تا۲۵۱/انبیا۷۸تا۸۰

• عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰،
• کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ‎۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X

• Hasson, Isaac (2001). "David". Encyclopaedia of the Qur'an� (به انگلیسی). Vol. ۱. Leiden: Brill. p. ۴۹۵–۴۹۷. {{cite encyclopedia}}: replacement character in |دانشنامه= at position 46 (help)
• PARET, R (1991). "DAWUD". Encyclopaedia of Islam (به انگلیسی). Vol. ۲ (۲ ed.). Leiden: E.J. BRILL. p. ۱۸۲.
• Mojtabāʾī, Fatḥ-Allāh (1996). "Dāwūd". Encyclopædia Iranica (به انگلیسی). Vol. ۷. New York: Bibliotheca Persica Press. p. ۱۶۱–۱۶۲. Retrieved 2012–10–31. {{cite encyclopedia}}: Check date values in: |تاریخ بازبینی= (help)