خواجه بخارایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خواجه بخارایی شاعر یهودی پارسی‌گوی اهل بخارا بود که در سال ۱۶۰۶ بر اساس کتاب دانیال و میدراش‌های مرتبط، اثر منظوم دانیال‌نامه را به زبان فارسی سرود. این اثر بیش از دو هزار بیت دارد و حماسی‌ای به سبک آثار مولانا شاهین شیرازی و مولانا عمرانی است. شامل صحنه‌هایی بدیعی از نبردها، از جمله رویارویی سپاه کوروش هخامنشی و داریوش مادی با دشمن مشترکشان، بلشاصر آخرین امپراتور بابل است. اثر کمیابی است و امروزه تنها یک نسخهٔ کامل از آن وجود دارد.[۱]

نمونهٔ آثار[ویرایش]

قضا را داریوش شاه مادیبه کورش گفت در کيفیت می
که آورده است پیک تیزگامیز بغداد از برای من پیامی
ز کار و بار شاهی نیست آگاهکه شاهان مرده اند و او شده شاه
که پور بخت النصر آن شاه بد نامبه تخت سلطنت بگرفته آرام[۲]

منابع[ویرایش]

  • Pirnazar, Nahid (2021). Judeo-Persian Writings: A Manifestation of Intellectual and Literary Life. New York: Routledge. ISBN 9781000077001.