خواجه بخارایی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
خواجه بخارایی شاعر یهودی پارسیگوی اهل بخارا بود که در سال ۱۶۰۶ بر اساس کتاب دانیال و میدراشهای مرتبط، اثر منظوم دانیالنامه را به زبان فارسی سرود. این اثر بیش از دو هزار بیت دارد و حماسیای به سبک آثار مولانا شاهین شیرازی و مولانا عمرانی است. شامل صحنههایی بدیعی از نبردها، از جمله رویارویی سپاه کوروش هخامنشی و داریوش مادی با دشمن مشترکشان، بلشاصر آخرین امپراتور بابل است. اثر کمیابی است و امروزه تنها یک نسخهٔ کامل از آن وجود دارد.[۱]
نمونهٔ آثار[ویرایش]
قضا را داریوش شاه مادی | به کورش گفت در کيفیت می | |
که آورده است پیک تیزگامی | ز بغداد از برای من پیامی | |
ز کار و بار شاهی نیست آگاه | که شاهان مرده اند و او شده شاه | |
که پور بخت النصر آن شاه بد نام | به تخت سلطنت بگرفته آرام[۲] |
منابع[ویرایش]
- ↑ Pirnazar 2021, p. 22.
- ↑ Pirnazar 2021, p. 60.
- Pirnazar, Nahid (2021). Judeo-Persian Writings: A Manifestation of Intellectual and Literary Life. New York: Routledge. ISBN 9781000077001.