عبدالواسع جبلی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بدیع‌الزمان عبدالواسع بن عبدالجامع غرجستانی جَبَلی از ادیبان و شاعران سده ۶ق است.

جبلی از خاندانی علوی بود و در غرجستان چشم به جهان گشود. او به مدح شاهان هم‌زمان خود از غوریان، سلجوقیان و محمودیان پرداخت، تا در سال ۵۵۵ق درگذشت. او در شعر عربی نیز دست داشت. نمونه‌ای از شعر جبلی:

گفتار لطیف و خوی نیکوست تراخوبی و لطافت صفت و خوست ترا
عیب تو جز این نیست که در عشق یکیستبیگانه و خویش و دشمن و دوست ترا

نقد[ویرایش]

قصیدۀ مشهور «منسوخ شد مروت»[۱] که به وی منسوب است در دیوان سنایی هم هست. مطلع آن این است:

محسن شریفی صحی در مقاله‌ای با بررسی اشعارش نشان می‌دهد که جبلی به‌طور گسترده اقدام به تمام انواع سرقت ادبی، مخصوصاً انتحال و اغاره از دیوان سنایی غزنوی کرده‌است.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. شریفی صحی، محسن؛ پورخالقی چترودی، مه‌دخت (زمستان ۱۳۹۰). «سرقت ادبی عبدالواسع جبلی از دیوان سنایی». مجلهٔ علمی-پژوهشی جستارهای ادبی (۱۷۵): ۸۵–۱۰۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۳، ساعت ۹:۱۱:۵۲. دریافت‌شده در ۶ مارس ۲۰۱۸. تاریخ وارد شده در |تاریخ بایگانی= را بررسی کنید (کمک)
  • صفا، ذبیح‌الله (پاییز ۱۳۶۸تاریخ ادبیات ایران جلد۱(خلاصه جلد اوّل و دوّم)، تهران: ققنوس