نصر بن منصور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابوالمظفر نصر بن محمد شناخته‌شده به استغنائی نیشابوری شاعر ایرانی همزمان با سامانیان و بوییان است. شعر زیر از اوست:

به ماه ماندی اگر نیستیش زلف سیاهبه زهره ماندی اگر نیستیش مشکین‌خال
رخانش را به یقین گفتمی که خورشیداستاگر نبودی خورشید را کسوف و زوال

عوفی در لباب‌الالباب از او یاد می‌کند و همچنین در مجمع‌الفصحاء از او یادشده‌است.

منابع[ویرایش]