قطر
مختصات: ۲۵°۱۸′ شمالی ۵۱°۳۱′ شرقی / ۲۵.۳۰۰° شمالی ۵۱.۵۱۷° شرقی
| دولت قطر
دولة قطر (عربی)
Dawlat Qatar |
||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
| سرود ملی: السلام الأميري سرود ملی قطر درود بر پادشاهم |
||||||
 موقعیت و گستره کشور قطر (سبز تیره) در شبه‌جزیره عربستان
|
||||||
| پایتخت | دوحه | |||||
| بزرگترین شهر | پایتخت | |||||
| زبان شناخته شده | زبان انگلیسی | |||||
| اقلیتها;(۲۰۱۷ [۱]) |
|
|||||
| نام اهلیت | قطری | |||||
| دولت | حکومت متمرکز پادشاهی مشروطه | |||||
| - | امیر | تمیم بن حمد بن خلیفه آل ثانی | ||||
| - | ولیعهد | عبدالله بن حمد بن خلیفه آل ثانی | ||||
| - | نخست‌وزیر | عبدالله بن ناصر بن خلیفه آل ثانی | ||||
| قوه مقننه | مجلس شورا | |||||
| تأسیس | ||||||
| • | روز ملی قطر | ۱۸ دسامبر ۱۸۷۸ | ||||
| • | اعلام استقلال | ۱ سپتامبر ۱۹۷۱ |
||||
| • | استقلال از بریتانیا | ۳ سپتامبر ۱۹۷۱ |
||||
| مساحت | ||||||
| - | مجموع | ۱۱٬۵۸۶ کیلومترمربع (۱۶۴ام) ۴٬۴۶۷٫۶ مایل مربع |
||||
| - | درصد آب‌ها | ۰/۸ | ||||
| جمعیت | ||||||
| - | تخمین۲۰۱۶ | ۲,۶۷۵,۵۲۲[a][۲] (۱۴۲ام) | ||||
| - | سرشماری ۲۰۱۰ | ۱,۶۹۹,۴۳۵[۳] (۱۴۸ام) | ||||
| - | تراکم | ۱۷۶/کیلومترمربع (۷۶ام) ۴۵۵/مایل‌مربع |
||||
| تولید ناخالص داخلی (PPP) | ۲۰۱۷ تخمین | |||||
| - | مجموع | ۳۵۳.۱۴۳ میلیارد دلار آمریکا [۴]18 December 2013 (۴۹ام) | ||||
| - | تولید سرانه | ۱۴۵,۸۹۴ دلار آمریکا [۴] (نخست) | ||||
| تولید ناخالص داخلی:GDP (اسمی) | ۲۰۱۵ تخمین | |||||
| - | مجموع | ۱۸۵.۳۹۵ میلیارد دلار آمریکا[۴] | ||||
| - | سرانه تولید ناخالص | ۶۸,۹۴۰ دلار آمریکا[۵] (۴ام) | ||||
| Gini (۲۰۰۷) | ۴۱.۱ | |||||
| شاخص توسعه انسانی (۲۰۱۴) | ۰/۸۵۰ (۳۲ام) | |||||
| واحد پول | ریال قطر (QAR) |
|||||
| منطقه زمانی | ساعت استاندارد عربستان یوتی‌سی ۳:۰۰+ (ساعت جهانی۳+) | |||||
| جهت رانندگی | راست[۶] | |||||
| دامنه اینترنت | ||||||
| پیش‌شماره تلفن | ۹۷۴+ | |||||
قَطَر با نام رسمی دولت قطر کشوری در جنوب غربی قاره آسیا در منطقه خاورمیانه و در شرق شبه‌جزیره عربستان، و در بخش جنوبی خلیج فارس واقع شده‌است. پایتخت آن، دوحه است. قطر مرز مشترک زمینی با عربستان سعودی، و مرز آبی با کشورهای ایران، کویت، عراق، عربستان، بحرین و امارات متحده عربی دارد.
قطر به صورت امارتی مطلقه و ارثی از میانه سده ۱۹ میلادی توسط خاندان آل ثانی فرمانروایی می‌شود. قبل از کشف نفت خام، قطر عمدتاً به خاطر شکار مروارید و تجارت دریایی شناخته می‌شد. این کشور تا سال ۱۹۷۱ تحت‌الحمایه بریتانیا بود. پس از استقلال در سال ۱۹۷۱ به سبب درآمدهای سرشار نفتی و گاز طبیعی، این کشور تبدیل به یکی از ثروتمندترین کشورهای منطقه شد. تمام موقعیت‌های حساس حکومتی در قطر توسط خاندان آل ثانی یا افراد نزدیک آنان اداره می‌شود. این کشور از سال ۱۹۹۲ روابط نظامی گسترده با ایالات متحده دارد.
قطر دارای ذخایر گسترده گاز طبیعی است. مجله فوربز قطر را ثروتمندترین کشور جهان معرفی کرده است. قطر بالاترین شاخص توسعه انسانی بین کشورهای جهان عرب را داراست. این کشور بالاترین درآمد سرانه را در جهان دارد.
زبان رسمی این کشور زبان عربی است و از زبان انگلیسی معمولاً به عنوان زبان دوم استفاده می‌شود. دین رسمی آن اسلام، واحد پول آن ریال و مساحت آن ۱۱،۴۹۳ کیلومتر مربع است.[۱]
در سال ۲۰۱۷ جمعیت قطر ۲٫۶ میلیون نفر بوده است، ۳۱۳٬۰۰۰ شهروند قطر و ۲٫۳ میلیون اتباع خارجی.[۷] به دلیل حضور زیاد کارگران مهاجر مرد، تنها حدود یک‌چهارم جمعیت این کشور را زنان تشکیل می‌دهند.[۸] قطر به عنوان نخستین کشور عربی، جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ را میزبانی خواهد کرد.[۹][۱۰]
محتویات
تاریخ[ویرایش]
قطر یکی از چندین شیخ‌نشین نوبنیاد واقع در شبه‌جزیره عربستان است. منطقه قطر از دیرباز بخشی از منطقه تحت فرمان شاهنشاهی ساسانی بوده‌است.[نیازمند منبع] در بسیاری از دوره‌های باستانی همه کرانه جنوبی خلیج فارس بخشی از دولت ساسانی بوده و توسط ساتراپ‌های ساسانی اداره می‌شد. به نوشته دانشنامه بریتانیکا «پیش از تصرف توسط امپراتوری عثمانی، قطر برای سال‌های طولانی تحت حاکمیت حکومت ایران بوده و هر سال سه هزار روپیه برای حق ماهی‌گیری و صید مروارید، مالیات پرداخت می‌کرده‌است».
در سال ۱۷۰۰ میلادی، مهاجران در حدود مرزهای کنونی قطر، شهرک‌هایی ساختند و به صید مروارید، ماهی و تجارت مشغول شدند.[۱۰]
از سال ۱۸۷۱ تا ۱۹۱۳ قطر در تصرف امپراتوری عثمانی بود. در ۲۹ ژوئیه ۱۹۱۳ قراردادی بین دولت بریتانیا و دولت عثمانی به امضاء رسید که به موجب یکی از بندهای آن دولت عثمانی از حاکمیت بر قطر صرف نظر کرد. پس از جنگ جهانی اول بسیاری از امیرنشین‌های منطقه، جذب عربستان سعودی یا امارات متحده عربی شدند ولی قطر از این روند جدا ماند.
با خروج نیروهای عثمانی، دولت بریتانیا حکومت «شیخ عبدالله بن جامع» حاکم قطر را به رسمیت شناخت و در سال ۱۹۱۶ قراردادی همچون دیگر قراردادهای خود با شیوخ امارات خلیج فارس با این شیخ به امضاء رساند. از این تاریخ، قطر تا زمان استقلال خود در سال ۱۹۷۱، تحت‌الحمایه بریتانیا بود. در عوض تحت‌الحمایه بودن، بریتانیا امنیت این کشور را تضمین می‌کرد.[۱۰]
در ۱۹۳۵ میلادی طایفه‌ای از اعراب بنی یاس مقیم ابوظبی به علت نارضایتی بودن از «شخبوط بن سلطان آل نهیان» حاکم ابوظبی به جنوب کوچیده و در منتهی‌الیه کرانه باختری ابوظبی یعنی خور العدید اقامت گزیدند. این مسئله سرآغاز اختلاف جدی میان ابوظبی و قطر شد.[۱۱]
در ۱۹۳۹ میلادی اولین منابع نفت خام قطر کشف شد. اما استخراج آن به خاطر جنگ جهانی دوم به تأخیر افتاد. به این ترتیب، نفت به عنوان منبع درآمد اصلی کشور، جای صید ماهی و مروارید را گرفت.[۱۰]
اختلاف‌های مرزی[ویرایش]
پیشینه اختلاف‌های مرزی و سرزمینی عربستان سعودی با قطر به میانه‌های سده نوزدهم میلادی باز می‌شود. اختلافات مرزی و سرزمینی عربستان سعودی و قطر شامل باریکه‌ای از زمین‌های جنوبی قطر می‌شود. عربستان سعودی مدعی مالکیت ۳۷ کیلومتر از سواحل جنوب شرقی قطر است و دو کشور در مورد مرزهای جنوب غربی و خلیج سلوا نیز با یکدیگر اختلافات ارضی دارند؛ بنابراین، اختلافات مرزی و سرزمینی میان دو کشور از خلیج سلوا واقع در جنوب باختری قطر آغاز و تا خور العدید واقع در جنوب خاوری قطر امتداد می‌یابد. ابوظبی نیز نسبت به اراضی جنوب شرقی قطر ادعاهایی دارد.[۱۲]
در سپتامبر ۱۹۹۲ نیروهای نظامی عربستان سعودی به قطر تجاوز کردند و بخش‌هایی از خاک این کشور را به تصرف درآوردند. به دنبال آن، قطر اجرای قرارداد مرزی ۱۹۶۵ با عربستان سعودی را به حال تعلیق درآورد و به عنوان اعتراض از شرکت در نشست‌های شورای همکاری خلیج فارس خودداری کرد. پس از ۳ ماه کشمکش، سرانجام با میانجی‌گری مصر، دو کشور موافقت‌نامه‌ای برای حل و فصل اختلافات مرزی‌شان منعقد کردند.[۱۲]
اقتصاد[ویرایش]
اقتصاد قطر یک اقتصاد کاملاً وابسته به گاز محسوب می‌شود. این کشور بزگ‌ترین صادر کننده گاز طبیعی مایع (ال‌ان‌جی) در جهان است. درآمد خالص قطر از صادرات نفت و گاز در سال ۲۰۱۴ میلادی حدود ۳۸ میلیادر دلار برآورد شده است.[۱۰]
قطر به علت پیش‌دستی در بهره‌برداری از میدان گازی پارس جنوبی (که قطر آنرا «میدان شمالی» می‌نامد) توانسته‌است بیش از ایران از این میدان گازی مشترک، گاز طبیعی استخراج کند و به رشد سریع اقتصادی دست یابد. درآمد بالای گاز و جمعیت کم در این کشور یک ساختار رفاهی بی کم و کاست برای شهروندان قطری ایجاد کرده است. درآمد سرانه این کشور است این کشور با حدود ۱۳۰ هزار دلار آمریکا درآمد سرانه در سال، بالاترین را در جهان دارد.[۱۰]
قطر عضو سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) و سومین کشور دارنده ذخایر گاز پس از روسیه و ایران است. ذخیره گاز آن، برای ۲۰۰ سال آینده کافی تخمین زده شده‌است. اگر چه این کشور درآمدهای دیگر نظیر گردشگری دارد.
این کشور تولید نفت کم و روزی نیم میلیون بشکه است. بیشتر مشتری‌های نفت و مواد پتروشیمی قطر، کشورهای آسیایی مانند ژاپن هستند.[۱۰]
قطر کشوری وابسته به واردات است. حدود نیمی از مواد خوراکی مصرفی از مرز زمینی با عربستان وارد می‌شود.[۱۳]
واحد پول این کشور ریال قطر است. منبع درآمد ارزی کشور، صادرات نفت خام و گاز طبیعی است.
تولید ناخالص داخلی این کشور ۳۵۳ میلیارد دلار است.
برگزاری جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ فرصتی طلایی برای اقتصاد این کشور خواهد بود.
جغرافیا[ویرایش]
شبه جزیره قطر از شمال شرق عربستان به داخل خلیج فارس گسترده شده‌است. خاک این کشور، مسطح بوده و از یک صحرای خشک تشکیل شده‌است. شهرهای قطر عبارت‌اند از وکره، خور، دخان، زباره، شمال، مسیعید، رأس لفان.
شهر جدیدی به نام لوسیل و شهرکی جزیره‌ای به نام مروارید قطر نیز در این کشور در دست ساخت هستند.
آب و هوا[ویرایش]
آب و هوای قطر آب و هوایی بیابانی است. در این کشور زمستان، هوایی خنک دارد. در زمستان در اثر توده هوایی سودانی باران‌های سیل آسایی در این کشور می‌بارد که خسارت به بار می‌آورد؛ ولی تابستان هوایی شرجی و گرم دارد.
نظامی سیاسی[ویرایش]
قطر کشوری دیکتاتوری با نظام سیاسی حکومت متمرکز پادشاهی مشروطه است.[۱۰]
از سال ۲۰۱۳ تمیم بن حمد بن خلیفه آل ثانی جانشین پدر خود حمد بن خلیفه آل ثانی شده و قدرت را به دست گرفته است. وی مانند پدرش در بریتانیا تحصیل کرده است. او در مدرسه شربورن در دورست درس خوانده و از آکادمی نظامی ارتش بریتانیا (مدرسه نظامی سلطنتی سندهرست) فارغ التحصیل شده است.[۱۰]
او پیش از به دست گرفتن قدرت، جانشین فرمانده ارتش و رئیس کمیته المپیک قطر بوده است. او توجه زیادی به سرمایه‌گذاری در ورزش دارد. تلاش‌های او بود که باعث شد تا قطر (در رقابتی بحث برانگیز) میزبان جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ شود.[۱۰]
در سال ۱۳۸۴ خورشیدی (۲۰۰۵ میلادی) نخستین قانون اساسی مکتوب کشور ابلاغ شد. در این قانون اصلاحاتی در مسائل داخلی کشور در نظر گرفته شده بود.[۱۰]
مناسبات خارجی[ویرایش]
قطر از نخستین اعضای اوپک و عضو هیئت مؤسس شورای همکاری کشورهای عرب خلیج فارس و همچنین عضو اتحادیه کشورهای عرب است.
همکاری با غرب[ویرایش]
این کشور روابط دوجانبه با کشورهای مختلف دارد. از جمله میزبان یک پایگاه هوایی مشترک آمریکایی-بریتانیایی به نام پایگاه هوایی العدید است.
طالبان[ویرایش]
قطر در مذاکرات صلح افغانستان درگیر است[۱۰] و به طالبان اجازه تأسیس دفتر سیاسی در دوحه داده است.
ایران[ویرایش]
به نسبت برخی دیگر از کشورهای عربی روابط گرم‌تری با ایران دارد. دو کشور در سال ۲۰۱۰ قرارداد همکاری دفاعی امضا کردند.[۱۴]
جنگ داخلی سوریه[ویرایش]
در سال ۲۰۱۴ روابط قطر با بحرین، عربستان سعودی و امارات بر سر حمایت قطر از گروه اخوان المسلمین و گروه‌های پیکارجوی افراطی در جنگ داخلی سوریه به تیرگی کشید. در نتیجه، در ماه مارس ۲۰۱۴ این سه کشور در اقدامی هماهنگ سفرای خود را از دوحه فراخواندند.[۱۵] هر چند این اختلافات چند ماه بعد از طریق مذاکرات بین کشورهای عضو شورای همکاری کشورهای عرب خلیج فارس فروکش کرد.[۱۶]
در جنگ داخلی سوریه، قطر، عربستان سعودی و ترکیه آشکارا از جیش‌الفتح، ائتلافی از گروه‌های پیکارجوی سلفی و سنی از جمله جبهة النصره و احرارالشام حمایت می‌کرد، هرچند بعدها این ائتلاف فروپاشید.[۱۷]
مصر[ویرایش]
قطر تا پیش از کودتای نظامی مصر که به سرنگونی رئیس جمهور منتخب محمد مرسی منجر شد، از طریق دیپلماتیک و همچنین از طریق شبکه دولتی الجزیره از او حمایت کرد.[۱۸] همچنین در دوره کوتاه زمامداری محمد مرسی، قطر پیشنهاد وام هفت و نیم میلیارد دلاری به مصر داد.[۱۹]
حماس[ویرایش]
پشتیبانی قطر از حماس اولین بار در سال ۲۰۱۲ گزارش شد که با انتقاد اسرائیل، آمریکا، عربستان سعودی و مصر همراه شد. این کشورها قطر را متهم کردند که با حمایت از حماس باعث به خطر انداختن ثبات منطقه می‌شود.[۲۰] وزیر خارجه قطر اتهام حمایت از حماس را رد کرد و گفت «ما از فلسطینی‌ها حمایت می‌کنیم».[۲۱]
بحران روابط سیاسی ۲۰۱۷[ویرایش]
در ۵ ژوئن سال ۲۰۱۷ عربستان سعودی، امارات متحده عربی، بحرین و مصر ارتباط دیپلماتیک خود را با قطر قطع کردند. این واقعه به بهانه حمایت قطر از افراطی‌گری و تروریسم رخ داد.[۲۲]
در ادامه قطع روابط دیپلماتیک، لیبی، دولت در تبعید یمن و مجمع‌الجزایر مالدیو نیز به جمع کشورهایی پیوست که روابط دیپلماتیک خود را با قطر قطع کرده‌اند.[۲۳][۲۴] در پی این واقعه، نیروهای نظامی قطری از ائتلاف نظامی عربستان علیه یمن اخراج شد.[۲۵] همه بندرهای عربستان هم به روی کشتی‌های قطری، کشتی‌هایی که پرچم قطر را حمل می‌کنند و حتی کشتی‌هایی که متعلق به شرکت‌ها یا افراد حقیقی قطری هستند بسته شدند. امارات متحده عربی هم، ورود کشتی‌های قطری را به بندر فجیره ممنوع کرد. همچنین عربستان دفتر محلی شبکه الجزیره را که متعلق به حکومت قطر است تعطیل و مجوز آن را لغو کرد. امارات هم شبکه بین اسپورت، متعلق به الجزیره را تعطیل کرد. محدودیت‌ها از قطع رابطه با قطر فراتر رفته و شهروندان عربستان، مصر، بحرین، امارات، لیبی و یمن از سفر، زندگی یا عبور از مرزهای قطر منع شده‌اند. کسانی که شامل این محدودیت می‌شوند ۱۴ روز فرصت دارند تا خاک قطر را ترک کنند. شهروندان قطر هم همین اندازه فرصت دارند تا عربستان، امارات و بحرین را ترک کنند.[۱۳]
در پی این تحریم‌ها، ایران مرز هوایی خود به روی قطر را باز کرده و پیشنهاد تامین نیازهای خوراکی و همکاری گسترده با قطر را داده است.
رسانه[ویرایش]
تلویزیون[ویرایش]
شبکه عربی و انگلیسی الجزیره متعلق به دولت قطر، در صحنه رسانه‌های جهانی به این کشور جایگاه ویژه‌ای داده است. الجزیره، آزادانه درباره مسائل گوناگون و در برخی موارد حساس و جنجالی در خاورمیانه، سخن می‌گوید. اما به انتقاد از دولت قطر و کشورهای عرب کناره خلیج فارس نمی‌پردازد. اما همین فعالیت نیز باعث ناخشنودی برخی کشورها و محدود شدن این شبکه در آنها شده است.
روزنامه[ویرایش]
روزنامه اصلی قطر، با خاندان خلیفه در ارتباط است. این روزنامه هیچ انتقادی از مسائل داخلی یا روابط خارجی نمی‌کند.[۱۰]
اینترنت[ویرایش]
اینترنت در این کشور فیلتر می‌شود. دولت، هدف خود را جلوگیری از گسترش پورنوگرافی، توهین به اسلام و ممنوعیت سرویس‌های دور زدن فیلترینگ و مخفی کردن هویت کاربران اعلام کرده است.[۱۰]
جاذبه‌های گردشگری[ویرایش]
ورزش‌های آبی در قطر طرفدار دارند.[نیازمند منبع]
شهر الخبر دارای موزههای گوناگون است که در ۵۰ کیلومتری شمال دوحه است.[نیازمند منبع]
مسجدهای قدیمی شهر الواکرا در ۲۰ کیلومتری جنوب دوحه قرار دارند.[نیازمند منبع]
در ام صلال محمد واقع در ۱۵ کیلومتری شمال دوحه یک مسجد و دژ قدیمی قرار دارد.[نیازمند منبع]
این کشور طی برگزاری جلسه کمیته اجرایی فیفا در تاریخ ۲ دسامبر ۲۰۱۰ به عنوان اولین کشور در منطقه خاورمیانه به میزبانی جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ انتخاب شد.[۱۰]
مردم[ویرایش]
دولت قطر به دلیل رفتار "غیر انسانی" کارفرماها با کارگران مهاجر، از سوی سازمان‌های مدافع حقوق بشر، بارها مورد انتقاد قرار گرفته است.[۱۰]
۸۸/۴ درصد جمعیت قطر مهاجر و ۱۱/۶ درصد جمعیت آن بومی هستند.[۱۰]
امید به زندگی در این کشور ۷۸/۷ سال است.[۱۰]
۹۹/۵٪ قطری‌ها مسلمان و بیشتر آنها سنی سلفی هستند.[۱] حدوداً ۵ تا ۱۵ درصد از شهروندان این کشور را نیز شیعیان تشکیل می‌دهند.[۲۶]
قومیت: ۲۵٪ هندی، ۱۷/۳٪ نپالی، ۱۲/۱٪ قطری، ۱۰/۷٪ بنگلادشی، ۱۰٪ فیلیپینی، ۵/۶٪ سریلانکایی، ۴/۸٪ پاکستانی، ۱/۳٪ ایرانی و ۱۳/۲٪ دیگر قومیت‌ها[۱][۲۷][۲۸]
|
|
||||||
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ «اطلاعات‌نامه جهان». بازبینی‌شده در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ "Population structure". Ministry of Development Planning and Statistics. 31 January 2017.
- ↑ "Populations". Qsa.gov.qa. Retrieved 2 October 2010.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "Report for qatar (PPP valuation of country GDP)". IMF. October 2016.
- ↑ "Report for Selected Countries and Subjects (PPP valuation of country GDP)". IMF. October 2016.
- ↑ "List of left- & right-driving countries - World Standards". Retrieved 5 June 2017.
- ↑ "Population of Qatar by nationality - 2017 report". Retrieved 7 February 2017.
- ↑ http://www.qsa.gov.qa/eng/population_census/2013/PopulationStructure_jan.htm
- ↑ Paul Rhys in Doha. "Blatter reaches out to Arabia". Aljazeera.com. Retrieved 30 December 2013.
- ↑ ۱۰٫۰۰ ۱۰٫۰۱ ۱۰٫۰۲ ۱۰٫۰۳ ۱۰٫۰۴ ۱۰٫۰۵ ۱۰٫۰۶ ۱۰٫۰۷ ۱۰٫۰۸ ۱۰٫۰۹ ۱۰٫۱۰ ۱۰٫۱۱ ۱۰٫۱۲ ۱۰٫۱۳ ۱۰٫۱۴ ۱۰٫۱۵ ۱۰٫۱۶ ۱۰٫۱۷ «نمایه کشورها: قطر». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۵ خرداد ۱۳۹۶.
- ↑ حاکمیت تاریخی ایران بر جزایر تنب و بوموسی، ص ۴۹
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ جعفری ولدانی، اصغر: نگاهی به اختلاف‌های مرزی قطر و عربستان. در: «اطلاعات سیاسی - اقتصادی»، آذر و دی ۱۳۷۱ - شماره ۶۳ و ۶۴. (از صفحه ۵۲ تا ۶۱).
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ «بحران قطر؛ همسایگان عرب دوحه را منزوی کردند». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۶ خرداد ۱۳۹۶.
- ↑ «Iran, Qatar sign defense cooperation agreement». http://www.tehrantimes.com.
- ↑ https://www.academia.edu/12696782/GCCs_2014_Crisis_Causes_Issues_and_Solutions
- ↑ «Saudi Arabia, UAE and Bahrain end rift with Qatar, return ambassadors». http://www.reuters.com.
- ↑ https://www.yahoo.com/news/army-conquest-rebel-alliance-pressures-syria-regime-090529121.html
- ↑ http://www.thedailybeast.com/qatar-sends-aid-money-to-help-egypt
- ↑ «Egypt returns $2 billion to Qatar in sign of growing tensions». http://www.reuters.com.
- ↑ «Gaza Conflict Spotlights Role of Qatar, the Hamas-Funding U.S. Ally». http://www.algemeiner.com.
- ↑ «Al-Attiyah: Israel doesn't want peace». http://edition.cnn.com.
- ↑ «عربستان، بحرین، امارات و مصر روابط خود با قطر را قطع کردند» (فارسی). ایران آنلاین، ۱۵ خرداد ۱۳۹۶.
- ↑ «مجمع الجزایر «مالدیو» هم روابط خود را با قطر قطع کرد». http://www.mehrnews.com.
- ↑ «لیبی هم با قطر قطع رابطه کرد». http://www.khabaronline.ir.
- ↑ «خروج قطر از ائتلاف نظامی عربستان علیه یمن». http://alef.ir.
- ↑ "2011 Report on International Religious Freedom - Qatar". US Department of State.
- ↑ Jure Snoj. “Population of Qatar by nationality - 2017 report”. http://priyadsouza.com. 7 February 2017.
- ↑ Jure Snoj. “Population of Qatar by nationality”. bq-magazine.com. 18 December 2013.
منابع[ویرایش]
- حق‌شناس کمیاب سید علی، حاکمیت تاریخی ایران بر جزایر تنب و بوموسی، تهران، انتشارات سنا، ۱۳۸۹.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Qatar»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۸ آوریل ۲۰۰۸).
 |
ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای قطر دارد. |
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ قطر موجود است. |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
.svg)
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||||||||
|
||||||
|
||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||
|
||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||
- الگو:کشورهای آسیا
- الگو:منطقه آسیا
- قطر
- اتحادیه عرب
- امارات
- ایالتها و قلمروهای بنیانگذاریشده در ۱۹۷۱ (میلادی)
- کشورها و سرزمینهای عربیزبان
- کشورهای آسیای غربی
- کشورهای آسیایی
- کشورهای اسلامی
- کشورهای خاورمیانه
- کشورهای عضو اوپک
- کشورهای عضو سازمان ملل متحد
- کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی
- شبه جزیره عربستان
- کشورهای عضو اتحادیه عرب
- کشورهای خاور نزدیک
- شبهجزیرههای آسیا
