پرش به محتوا

بشار اسد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فیلد مارشال

بشار اسد
بشار الأسد
اسد در ۲۰۲۴
نوزدهمین رئیس‌جمهور سوریه
دوره مسئولیت
۱۷ ژوئیه ۲۰۰۰ – ۸ دسامبر ۲۰۲۴
نخست‌وزیرمحمد مصطفی میرو
محمدناجی عطری
عادل سفر
ریاض فرید حجاب
عمر ابراهیم غلاونجی
وائل نادر حلقی
عماد خمیس
حسین عرنوس
محمد غازی الجلالی
معاون رئیس‌جمهورعبدالحلیم خدام
زهیر مشارقت
فاروق الشرع
نجاح عطار
پس ازعبدالحلیم خدام (سرپرست)
حافظ اسد
پیش ازابومحمد الجولانی (به عنوان رئیس دفاکتو کشور)
دبیرکل فرماندهی مرکزی حزب بعث
آغاز به کار
۲۴ ژوئن ۲۰۰۰
قائم‌مقامسلیمان قداح
محمد سعید بخیتان
هلال هلال
رهبرعبدالله الاحمر
پس ازحافظ اسد
اطلاعات شخصی
زاده۱۱ سپتامبر ۱۹۶۵ ‏(۵۹ سال)
دمشق، سوریه
حزب سیاسیحزب بعث
دیگر عضویت‌های سیاسیجبهه ملی پیشرو
همسر(ان)اسما اسد (ا. ۲۰۰۰)
روابطخانواده اسد
فرزندان
مادرانیسه مخلوف
پدرحافظ اسد
محل تحصیلدانشگاه دمشق
امضا
خدمات نظامی
وفاداریسوریه
خدمت/شاخهنیروهای مسلح سوریه
سال‌های خدمت۱۹۸۸–۲۰۲۴
درجهفیلد مارشال
یگانگارد جمهوری (تا ۲۰۰۰)
فرماندهنیروهای مسلح سوریه
جنگ‌ها/عملیات‌جنگ داخلی سوریه

بشار اسد (عربی: بشار الأسد؛ زادهٔ ۱۱ سپتامبر ۱۹۶۵) سیاستمدار سوری است که از ۱۷ ژوئیه ۲۰۰۰ میلادی تا ۸ دسامبر ۲۰۲۴ به‌عنوان نوزدهمین رئیس‌جمهور سوریه فعالیت کرد. او همچنین فرمانده کل قوای نیروهای مسلح سوریه و دبیرکل حزب بعث سوریه بود. پدرش، حافظ اسد، پیش از وی از سال ۱۹۷۱ تا پایان عمر در سال ۲۰۰۰، بر سوریه حکومت کرد و طی این دوره، سوریه را از یک جمهوری سکولار به یک دیکتاتوری خانوادگی تبدیل کرد.

بشار اسد در سال ۱۹۸۸ از دانشکده پزشکی دانشگاه دمشق فارغ‌التحصیل شد و پس از آن به عنوان پزشک در ارتش سوریه شروع به کار کرد. چهار سال بعد، او به لندن رفت و در رشته چشم‌پزشکی به تحصیلات تکمیلی پرداخت. در سال ۱۹۹۴، پس از آن‌که برادر بزرگترش باسل در یک سانحه رانندگی جان باخت، بشار به سوریه فراخوانده شد تا نقش باسل را به عنوان وارث بلافصل پدرش بر عهده بگیرد.[۱] اسد در سال ۱۹۹۸ وارد دانشگاه نظامی شد و مسئولیت اشغال لبنان توسط سوریه را بر عهده گرفت. پدرش، حافظ اسد، در ۱۰ ژوئن ۲۰۰۰ در دمشق به دلیل ایست قلبی درگذشت.[۲] بشار اسد به شکل رسمی قدرت را در ۱۷ ژوئیه به دست گرفت. در دوره‌ای کوتاه پس از شروع زمام‌داری بشار، اصلاحات فرهنگی و سیاسی در آن کشور انجام گرفت که به بهار دمشق معروف شد.

برنامه‌های اولیه اصلاحات اقتصادی دولت او به جای کاهش نابرابری‌ها، آن‌ها را تشدید کرد و قدرت اجتماعی و سیاسی را بیشتر در دست نخبگان وفادار به خانواده اسد متمرکز کرد. این سیاست‌ها باعث شد تا بخش‌های بزرگی از جمعیت سوریه، از جمله ساکنان مناطق روستایی، طبقات کارگر شهری، تاجران، صنعتگران و افرادی که قبلاً از حامیان سنتی حزب بعث سوریه بودند، از رژیم اسد دور شوند. در فوریه ۲۰۰۵، انقلاب سدر در لبنان که به دنبال ترور رفیق حریری، نخست‌وزیر لبنان، آغاز شد، بشار اسد را مجبور کرد به اشغال نظامی سوریه در لبنان پایان دهد. دههٔ اول حکومت اسد با سانسور شدید مطبوعات، اعدام‌های صحرایی، ناپدید شدن‌های قهری، تبعیض علیه اقلیت‌های قومی، و سرکوب گسترده توسط سرویس‌های امنیتی سوریه همراه بود. در مارس ۲۰۱۱، پس از آن‌که حکومت بشار اقدام به سرکوب خشونت‌بار تظاهرات گروهی از کودکان در شهر درعا را کرد،[۳] جرقهٔ اعتراضات موسوم به بهار عربی در سوریه زده شد، که به انقلاب سوریه و سپس جنگ داخلی سوریه منجر شد. این جنگ تاکنون حدود ۵۸۰٬۰۰۰ کشته بر جای گذاشته که حداقل ۳۰۶٬۰۰۰ نفر از آن‌ها غیرنظامی بوده‌اند. طبق گزارش شبکه حقوق بشر سوریه، نیروهای طرفدار اسد بیش از ۹۰ درصد از این غیرنظامیان را کشتند.[۴] دولت اسد جنایات جنگی متعددی را در طول جنگ داخلی سوریه مرتکب شده است،[الف] و ارتش اسد، یعنی نیروهای مسلح سوریه نیز چندین حمله با سلاح‌های شیمیایی انجام داده است.[۱۰] مرگبارترین حمله شیمیایی، حمله با گاز سارین در غوطه در ۲۱ اوت ۲۰۱۳ بود که بین ۲۸۱ تا ۱٫۷۲۹ نفر کشته شدند.

محققان و تحلیل‌گران، ریاست‌جمهوری اسد را یک دیکتاتوری بسیار شخصیت‌گرا توصیف می‌کنند،[ب] که به‌شکل حکومت پلیسی تمامیت‌خواه بر سوریه حکومت می‌کند،[پ] و مشخصهٔ آن، نقض حقوق بشر و سرکوب شدید است. در حالی که دولت اسد خود را سکولار توصیف می‌کند، اندیشمندان و ناظران مختلف سیاسی بر این باورند که رژیم او از تنش‌های فرقه‌ای برای پیش بردن اهداف خود در کشور سوء استفاده کرده است. بسیاری از مقامات عالی حکومت، بدنهٔ نیروهای مسلح و سرویس‌های اطلاعاتی سوریه از پیروان مذهب علوی محسوب می‌شدند که به خانوادهٔ اسد و حکومت پلیسی او وفادار بودند.[۱۷]

رژیم اسد در طول جنگ داخلی سوریه متهم به ارتکاب جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت شد.[۱۸] این اعمال شامل حملات شیمیایی، بمباران بشکه‌ای مناطق غیرنظامی، ایجاد سپر انسانی، ایجاد قحطی از طریق محاصره‌های طولانی‌مدت شهرها و بمباران منابع غذایی که به گرسنگی‌دادن صدها هزار غیرنظامی منجر می‌شد و استفادهٔ گسترده از شکنجه، اعدام و ناپدید شدن‌های قهری می‌شد. این اقدامات منجر به واکنش‌های گسترده بین‌المللی، محکومیت جهانی، تصویب قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت، تحریم‌های بین‌المللی[۱۹] و انزوای بیشتر رژیم بشار اسد شد. در جریان جنگ داخلی سوریه، دولت او از سوی سازمان ملل متحد متهم به جنایات جنگی شد.[۲۰] در ۱۵ نوامبر ۲۰۲۳، فرانسه حکم بازداشت اسد را به دلیل استفاده از سلاح‌های شیمیایی ممنوعه علیه غیرنظامیان در سوریه صادر کرد.[۲۱] اسد قاطعانه این اتهامات را رد کرده و کشورهای خارجی به ویژه ایالات متحده را به تلاش برای تغییر رژیم متهم کرده است.[۲۲][۲۳]

در نوامبر ۲۰۲۴، ائتلافی از شورشیان سوری حملات متعددی را علیه این کشور به قصد سرنگونی اسد انجام دادند. در ۷ دسامبر ۲۰۲۴ گزارش شد که اسد از کشور فرار کرده است و در همین حال شورشیان دمشق را تصرف کردند و رژیم اسد فروپاشید.[۲۴][۲۵] بنا به گزارش رسانه دولتی روسیه، اسد در ۸ دسامبر به مسکو رسید و پناهندگی سیاسی دریافت کرد.[۲۶]

خانوادهٔ اسد

مقالهٔ اصلی: خانواده اسد

خانوادهٔ اسد از اقلیت علوی هستند. فهرست زیر، اسامی تعدادی از افراد شاخص این خانواده است:[۲۷]

  • اسما اسد، همسر، دارای نقش سیاسی تأثیرگذار
  • حافظ اسد، پدر، رئیس‌جمهور سابق، مرگ در سال ۲۰۰۰
  • انیسه مخلوف، مادر بشار اسد، مرگ در سال ۲۰۱۶
  • رفعت اسد، عمو، از مقامات نظامی، تبعید به فرانسه پس از سعی در مبادرت به کودتا در سال ۱۹۸۴، تا سال ۱۹۹۸ او مقام تشریفاتی معاونت رئیس‌جمهور را حفظ نمود.
  • باسل اسد، برادر، نامزد اصلی برای جانشینی، مرگ در اثر تصادف با ماشین ۱۹۹۴
  • ماهر اسد، برادر، فرماندهٔ گارد رئیس‌جمهوری، فرماندهٔ لشکر چهارم زرهی سوریه، عضو کمیتهٔ مرکزی حزب بعث
خانواده اسد.

زندگی

در ژانویه ۲۰۰۱

او در سال ۱۹۶۵ در شهر دمشق به دنیا آمد. او علاوه بر زبان عربی، به زبان‌های انگلیسی، فرانسه و اسپانیایی تسلط دارد. همسر بشار اسد، اسماء نام دارد و دارای سه فرزند می‌باشد. پسر او حافظ با شرکت در تیم سوریه در المپیاد جهانی ریاضی ۲۰۱۶ با کسب ۱۳ امتیاز موفق به کسب دیپلم افتخار شد.[۲۸][۲۹]

بشار اسد پس از به قدرت رسیدن، سعی کرد تا اقتصاد بسته سوسیالیستی سوریه که در زمان پدرش، حافظ اسد ساخته شده بود را به یک اقتصاد باز و غیر سوسیالیستی تغییر دهد.

حافظ اسد، پدر او، سال ۲۰۰۰ در ۶۹ سالگی درگذشت. انیسه مخلوف، مادر او، ۶ فوریه ۲۰۱۶ در ۸۶ سالگی در دمشق درگذشت.

تحصیلات

بشار پس از تمام کردن مدرسه رشته پزشکی در دانشگاه دمشق را انتخاب کرد و در سال ۱۹۸۸ فارغ‌التحصیل شد و در بیمارستان نظامی مشغول به کار شد. وی سپس در سال ۱۹۹۲ برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت و در سال ۱۹۹۴ موفق به اخذ مدرک تخصصی چشم‌پزشکی گردید.

اعطای دکترای افتخاری دانشگاه تهران به اسد

بشار اسد در دیدار با سید علی خامنه‌ای، ۶ اسفند ۱۳۹۷[۳۰]

در آذر ۱۴۰۲ سید محمد مقیمی در دیدار با فادیا دیب قائم مقام وزیر آموزش عالی سوریه اعلام کرد که به اسد دکتری افتخاری و به دانشجویان سوری بورسیه می‌دهد.[۳۱][۳۲]

سوریه تحت حکومت بشار اسد

اقتصاد

طبق گزارش ای‌بی‌سی نیوز مناطق تحت کنترل اسد در اثر جنگ داخلی آسیب‌دیده و فقیر شده‌اند.[۳۳] ایالات متحده آمریکا مدت‌ها پیش از آغاز جنگ داخلی تحریم‌های اقتصادی‌ای را علیه رژیم اسد وضع کرد و پس از آغاز جنگ داخلی سوریه، اتحادیه اروپا نیز این رژیم را تحریم اقتصادی کرد. این تحریم‌ها سبب فروپاشی اقتصادی سوریه شدند.[۳۴]

حقوق بشر

یک پوستر تبلیغاتی بشار اسد در دیوار قدیمی دمشق در سال ۲۰۰۶.

برپایه قانونی در سال ۲۰۰۷ تمامی کافی‌نت‌ها در سوریه مجبور بودند گفتگوهای کاربران را در تالارهای گفتگوی آنلاین ضبط کنند و به رژیم اسد تحویل دهند.[۳۵] بسیاری از وب‌سایت‌ها از جمله ویکی‌پدیای عربی، یوتیوب و فیسبوک بین سال‌های ۲۰۰۸ تا فوریه ۲۰۱۱ مسدود شدند.[۳۶][۳۷][۳۸]

سازمان‌های حقوق بشری ازجمله عفو بین‌الملل و دیدبان حقوق بشر در گزارش‌هایی مفصل شرح داده‌اند که چگونه پلیس مخفی دولت اسد مخالفان سیاسی و هرکس که علیه دولت صحبت کند را زندانی، شکنجه و به قتل می‌رساند.[۳۹][۴۰] همچنین باور می‌رود که پس از اشغال لبنان توسط سوریه، حدوداً ۶۰۰ زندانی سیاسی لبنانی در زندان‌های دولت سوریه قرار دارند. بعضی از این زندانیان بیش از ۳۰ سال است که در زندان به‌سر می‌برند.[۴۱] دولت اسد از سال ۲۰۰۶ استفاده از ممنوعیت سفر علیه مخالفان سیاسی خود را افزایش داد.[۴۲] بشار اسد در مصاحبه‌ای با ای‌بی‌سی نیوز در سال ۲۰۰۷ وجود زندانیان سیاسی را انکار کرد اما نیویورک تایمز از دستگیری ۳۰ مخالف سیاسی که در حال سازماندهی یک جبهه مخالف بودند، خبر داد.[۴۳] اسد در سال ۲۰۱۰ پوشیدن حجاب بر روی صورت در دانشگاه‌ها را ممنوع کرد،[۴۴][۴۵] اما پس از شروع اعتراضات و جنگ داخلی در سال ۲۰۱۱ این ممنوعیت را تا حدی برداشت.[۴۶]

جنایات جنگی

اداره تحقیقات فدرال گزارش کرده که دست کم ۱۰ شهروند اروپایی توسط دولت اسد در طول جنگ داخلی سوریه بازداشت و شکنجه شده‌اند. این امر می‌تواند سبب محاکمه اسد توسط کشورهای اروپایی به جرم جنایت جنگی شود.[۴۷] استفان راپ، سفیر ایالات متحده در امور جنایات جنگی، جنایات جنگی مرتکب‌شده توسط دولت اسد را فجیع‌ترین جنایات جنگی دیده‌شده پس از سقوط آلمان نازی توصیف کرد. راپ بعدها بیان کرد که پرونده بشار اسد بسیار قوی‌تر از اسلوبودان میلوشویچ در صربستان و چارلز تیلور در لیبریا است.[۴۸]

اسد در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۵ با بی‌بی‌سی اتهام استفاده از بمب‌های بشکه‌ای توسط نیروی هوایی سوریه را رد کرد و آن را کودکانه خواند.[۴۹] جرمی بوئن که این مصاحبه را انجام داده‌بود بعدها این ادعای اسد راجع به بمب‌های بشکه‌ای را دروغی آشکار توصیف کرد.[۵۰][۵۱]

فرانسه در سال ۲۰۱۵ پژوهشی پیرامون جنایات علیه بشریت بشار اسد آغاز کرد. لوران فابیوس دربارهٔ این جنایات گفت: 《در مواجهه با این جنایات که وجدان انسان را می‌آزارد، این حکومت وحشت، در مواجهه با این انکار ارزش‌های بشریت، وظیفه ما است که در برابر مصونیت قاتلان عمل کنیم.[۵۲]

در فوریه ۲۰۱۶ رئیس کمیسیون تحقیق سازمان ملل در سوریه، پائولو پینه‌یرو، در مقابل گزارشگران بشار اسد را به جنایت علیه بشریت متهم کرد. کمیسیون تحقیق سازمان ملل همچنین سوءاستفاده‌هایی غیرقابل تصور را گزارش کرد؛ از جمله مرگ زنان و کودکان هنگامی که توسط مسئولان دولتی سوری نگهداری می‌شدند.[۵۳]

کمیته امور خارجه مجلس ایالات متحده به ریاست کریس اسمیت در مارس ۲۰۱۶ از دولت اوباما خواست تا دادگاهی برای رسیدگی به جنایات علیه بشریت در سوریه و عامل آن، دایر کند.[۵۴]

در آوریل ۲۰۱۷ پس از یک حمله گاز سارین در خان شیخون بیش از ۸۰ تن کشته شدند. پس از این حمله، رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ دستور پرتاب ۵۹ موشک را به یک پایگاه هوایی ارتش سوریه صادر کرد.[۵۵] چند ماه بعد گزارشی مشترک از سازمان ملل و بازرسان بین‌المللی تسلیحات شیمیایی تأیید کرد که این حمله شیمیایی کار دولت اسد بوده است.[۵۶]

در آوریل ۲۰۱۸ پس از یک حمله شیمیایی در دوما، ایالات متحده و هم‌پیمانانش رژیم اسد را به نقض قوانین بین‌المللی متهم کردند و این رویداد آغازگر بمباران دمشق و حمص در سال ۲۰۱۸ بود. روسیه و دولت سوریه نقش دولت سوریه را در این حمله انکار کردند.[۵۷][۵۸]

دادستان کل آلمان در ژوئن سال ۲۰۱۸ حکم بازداشت بین‌المللی یکی از بلندپایه‌ترین مقامات نظامی اسد، جمیل حسن، را صادر کرد.[۵۹] حسن رئیس اداره قدرتمند اطلاعات هوایی سوریه است.

در ژوئن سال ۲۰۱۹ معاون دستیار وزیر دفاع ایالات متحده مایکل مالروی گفت که اگر رژیم بار دیگر از سلاح‌های شیمیایی استفاده کند، با واکنش ایالات متحده روبرو خواهد شد. او اضافه کرد که رژیم بشار اسد بیش از دیگران منطقه را با کشتار مردم خودش بی‌ثبات کرده است و روسیه و سوریه هیچ نگرانی‌ای بابت زجر مردم سوریه ندارند.[۶۰]

دادگاه پاریس روز جمعه ۲۴ مه ۲۰۲۴ سه مقام عالی‌رتبه سوری را به دلیل مشارکت در جنایات جنگی در یک پرونده سرفصلی علیه رژیم بشار اسد به‌طور غیابی محاکمه و به حبس ابد محکوم کرد. حکم دستگیری بین‌المللی برای سه مقام اطلاعاتی سابق سوریه - علی مملوک، جمیل حسن و عبدالسلام محمود - از سال ۲۰۱۸ صادر شده است. آنها بلندپایه‌ترین مقامات سوری هستند که به دلیل جنایاتی که گفته می‌شود در طول جنگ داخلی این کشور مرتکب شده‌اند، در یک دادگاه اروپایی محاکمه می‌شوند.[۶۱]

روابط خارجی

القاعده و داعش

بشار اسد در سال ۲۰۰۱ حملات ۱۱ سپتامبر را محکوم کرد.[۶۲] او در سال ۲۰۰۳ در مصاحبه‌ای با یک روزنامه کویتی بیان کرد که در وجود سازمانی به نام القاعده شک دارد.[۶۳]

رابطه اسد با القاعده و داعش همواره مورد توجه قرار گرفته است. در سال ۲۰۱۴ پیتر آر نویمن، روزنامه‌نگار و کارشناس تروریسم، با استناد به مدارک سوری به‌دست آمده توسط ارتش آمریکا در شهر مرزی سنجار و مدارک فاش‌شده وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا، اظهار داشت که «در سالهای اولیه قیام، اسد و سازمان‌های اطلاعاتی وی باور داشتند که می‌توان دیدگاه جهاد را پروراند و اداره کرد تا در خدمت اهداف دولت سوریه عمل کند.»[۶۴] مدارک فاش‌شده دیگر حاوی اظهارات ژنرال آمریکایی دیوید پترائوس بود که گفته بود: «بشار اسد به خوبی آگاه بود که برادرزاده‌اش عاصف شوکت، مدیر اطلاعات نظامی سوریه، از فعالیت‌های هوادار القاعده در عراق، ابو غدیه، آگاهی کامل داشت، که از خاک سوریه برای وارد کردن جنگجویان خارجی و بمب‌گذاران انتحاری به عراق استفاده می‌کرد»، در اسناد بعدی وی افزود که پترائوس باور دارد که «به مرور زمان، این مبارزان شروع به انجام حمله علیه رژیم بشار اسد خواهند کرد.»[۶۵]

دولت اسد متهم شده است که در دوران جنگ عراق تروریست‌هایی را آموزش می‌داده و به خاک عراق گسیل می‌کرده است.[۶۶] رئیس‌جمهور عراق نوری المالکی بشار اسد را پیرامون این موضوع تهدید به شکایت از دادگاه‌های بین‌المللی کرد که درنهایت سبب حمله به ابوکمال در سال ۲۰۰۸ و حملات هوایی ارتش ایالات متحده در سوریه شد.[۶۷]

در طول جنگ داخلی سوریه، بسیاری از احزاب مخالف اسد او را به تبانی با داعش متهم کردند. چندین منبع ادعا کرده‌اند که زندانیان داعش در آغاز جنگ داخلی سوریه در سال ۲۰۱۱ به عمد از زندانهای سوریه آزاد شدند.[۶۸] همچنین گزارش شده است که دولت سوریه مستقیماً از داعش نفت خریداری کرده است.[۶۹]

زندگی شخصی و عمومی

حمایت‌های بین‌المللی

راست‌گرایان

راست‌گرایان تندرو همواره هم پیش از جنگ داخلی سوریه و هم در طول آن از دولت اسد حمایت کرده‌اند. دیوید دوک در سال ۲۰۰۵ در تلویزیون ملی سوریه سخنرانی کرد.[۷۰] جورجی شوچین در سال ۲۰۰۶ توسط وزیر امور خارجه سوریه به سوریه دعوت شد و یک مدال از حزب بعث سوریه دریافت کرد، سازمان شوچین، آکادمی بین منطقه‌ای مدیریت پرسنل، نیز یک مدرک افتخاری به بشار اسد داد.[۷۱]

جنگ داخلی سوریه

مقالهٔ اصلی: جنگ داخلی سوریه

در سال ۲۰۱۱ با بالا گرفتن اعتراضات مردمی در جهان عرب، تظاهراتی نیز در شهرهای مختلف سوریه نظیر حمات، جبله، دمشق، لاذقیه، درعا و حمص به وقوع پیوست که با سرکوب ارتش سوریه مواجه شد. تظاهراتی پراکنده‌ای در شهرهای دیگر سوریه نیز بوقوع پیوست که در سه شهر حمص، درعا و حما شدیدتر بود. بشار اسد در ابتدا در مورد این اعتراضات در رسانه‌های سوریه نظری نمی‌داد. اما پس از اینکه سرکوبها توسط ارتش بالا گرفت و هم چنین در برخی شهرها به‌خصوص در شهر حمص قیام مسلحانه توسط ارتش آزاد سوریه علیه حکومت وی رخ داد به مصاحبه با رسانه‌های دولتی سوریه پرداخت و علت این اعتراضات در سوریه را اسرائیل دانست، او اعلام کرد که با اقتدار در برابر این توطئه‌ها می‌ایستد. اتحادیه عرب پس از خیزش سوریه ۲۰۱۲-۲۰۱۱ و کشته شدن هزاران معترض سوری توسط حکومت بشار اسد، عضویت سوریه در اتحادیه عرب به حالت تعلیق درآورد.[۷۲]

حملهٔ ۲۰۲۴ مخالفان و خروج از کشور

مقاله‌های اصلی: حملات ۲۰۲۴ اپوزیسیون سوریه، سقوط دمشق، و سقوط رژیم اسد

در دسامبر ۲۰۲۴، ایالات متحده، آلمان، فرانسه و بریتانیا خواستار کاهش تنش در سوریه شدند، زیرا خشونت بار دیگر شعله‌ور شد. گروه‌های شورشی به‌رهبری گروه اسلام‌گرای هیئت تحریر شام کنترل حلب را به دست گرفتند. نیروهای اسد حملهٔ هوایی تلافی‌جویانه‌ای با حمایت روسیه انجام دادند. به گفته گروه امداد و نجات کلاه‌سفیدها، این حملات که مراکز جمعیتی و چندین بیمارستان را در شهر ادلب (تحت کنترل شورشیان) هدف قرار داد، منجر به کشته شدن حداقل ۲۵ نفر شد. کشورهای ناتو با صدور بیانیه‌ای مشترک خواستار حفاظت از غیرنظامیان و زیرساخت‌های حیاتی برای جلوگیری از آوارگی بیشتر، و فراهم‌سازی دسترسی‌های بشردوستانه شدند. کشورهای ناتو بر نیاز فوری به یک راه حل سیاسی به رهبری سوریه، مطابق با قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت سازمان ملل متحد، که طرفدار گفتگو بین دولت سوریه و نیروهای مخالف است، تأکید کردند. حمله شورشیان که در ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴ آغاز شده بود، پس از تصرف حلب به پیشروی خود به سمت استان حماة ادامه داد.[۷۳][۷۴][۷۵]

در ۴ دسامبر ۲۰۲۴، درگیری‌های شدیدی بین ارتش سوریه و شورشیان تحت رهبری اسلام‌گرایان در استان حماة رخ داد. نیروهای دولتی مدعی شدند که با پشتیبانی هوایی یک حمله متقابل صورت گرفت و گروه‌های شورشی از جمله هیئت تحریر شام را در حدود شش مایلی شهر به عقب رانده‌اند. با این حال، با وجود کمک‌ها، شورشیان شهر را در ۵ دسامبر تصرف کردند.[۷۶] این درگیری منجر به آوارگی گسترده مردم شد و نزدیک به ۵۰٫۰۰۰ نفر از منطقه گریختند و بیش از ۶۰۰ تلفات گزارش شد که ۱۰۴ نفر از آن‌ها غیرنظامی بودند.[۷۷] در ۷ دسامبر ۲۰۲۴، اسد از پایتخت دمشق فرار کرد،[۷۸] و به روسیه پناهنده شد.[۷۹][۸۰]

تحریم‌ها

  • در تاریخ ۲۳ مه ۲۰۱۱، وزیران خارجه کشورهای عضو اتحادیه اروپا، بشار اسد و ۹ شخصیت ارشد حکومت سوریه را به فهرست افراد تحریمی این کشور افزودند. حدود دو هفته قبل از تاریخ مذکور اتحادیه اروپا در مورد بلوکه‌کردن دارایی‌ها و ممنوعیت سفر ۱۳ مقام عالی‌رتبه سوری از جمله بشار اسد، توافق کرده بودند.[۸۱][۸۲]
  • کشورهای اتحادیه اروپا روز دوشنبه ۴ فوریه ۲۰۱۹ وزیر کشور و شش وزیر جدید دولت بشار اسد را به لیست تحریم‌های خود اضافه کردند، این اقدام بخاطر نقش آنها در «سرکوب وحشیانه» شهروندان غیرنظامی توسط بشار اسد می‌باشد. با افزوده شدن این اسامی در حال حاضر ۲۷۷ نفر در این لیست وجود دارند.[۸۳][۸۴][۸۵][۸۶]

وتوی هم‌زمان روسیه و چین در حمایت از حکومت بشار اسد

پس از اینکه اتحادیه عرب اعلام کرد که حضور بازرسان در سوریه بی‌فایده است، در شورای امنیت پس از پنج روز رایزنی، سرانجام در ۴ فوریه ۲۰۱۲ و پس از گذشت یازده ماه از خیزش سوریه، دولت‌های چین و روسیه با قطعنامه‌ای که پایان حکومت بشار اسد را خواسته بود مخالفت و آن را وتو کردند.[۸۷][۸۸]

قطعنامه برکناری بشار

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۱۷ فوریه ۲۰۱۲، با تصویب قطعنامه‌ای یازده ماه سرکوبی معترضان در سوریه را محکوم کرد.[۸۹] قطعنامه تصویب شده در مجمع عمومی از دولت بشار اسد می‌خواهد که ظرف ۱۵ روز طرح اتحادیه عرب را اجرایی کند. اتحادیه عرب خواستار کناره‌گیری بشار اسد از ریاست جمهوری و انتقال قدرت به معاونش بود.

۱۳۷ کشور که به این قطعنامه رای مثبت دادند، خواستار پایان خشونت‌ها در سوریه شده‌اند. ۱۲ کشور از جمله ایران، روسیه، چین، کوبا، ونزوئلا و کره شمالی به این قطعنامه رای منفی دادند.[۹۰][۹۱][۹۲][۹۳]

نامزدی انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۴ سوریه

در ۲۸ آوریل ۲۰۱۴، بشار اسد برای شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری سوریه (۲۰۱۴) ثبت نام کرد[۹۴] و در ۴ مه ۲۰۱۴ صلاحیت وی و دو نفر دیگر، ماهر حجار و حسن النوری تأیید شد.[۹۵] بشار اسد نهایتاً با کسب ۸۸٫۷ درصد آرا مجدداً برای سومین دوره هفت ساله رئیس‌جمهور سوریه شد.[۹۶]

جستارهای وابسته

یادداشت‌ها

  1. ↑ منابع:[۵][۶][۷][۸][۹]
  2. ↑ منابعی که حکومت خانواده اسد در سوریه را یک دیکتاتوری شخصی توصیف می‌کنند:[۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶]
  3. ↑ منابعی که سوریه را دولتی توتالیتر توصیف می‌کنند:
    • Khamis, B. Gold, Vaughn, Sahar, Paul, Katherine (2013). "22. Propaganda in Egypt and Syria's "Cyberwars": Contexts, Actors, Tools, and Tactics". In Auerbach, Castronovo, Jonathan, Russ (ed.). The Oxford Handbook of Propaganda Studies. New York: Oxford University Press. p. 422. ISBN 978-0-19-976441-9.{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
    • Wieland, Carsten (2018). "6: De-neutralizing Aid: All Roads Lead to Damascus". Syria and the Neutrality Trap: The Dilemmas of Delivering Humanitarian Aid Through Violent Regimes. London: I. B. Tauris. p. 68. ISBN 978-0-7556-4138-3.
    • Ahmed, Saladdin (2019). Totalitarian Space and the Destruction of Aura. State University of New York Press, Albany: Suny Press. pp. 144, 149. ISBN 978-1-4384-7291-1.
    • Hensman, Rohini (2018). "7: The Syrian Uprising". Indefensible: Democracy, Counterrevolution, and the Rhetoric of Anti-Imperialism. Chicago: Haymarket Books. ISBN 978-1-60846-912-3.

منابع

  1. ↑ "نمایه سیاسی سوریه". BBC News فبان ارسی.
  2. ↑ "ICG Middle East Report: Syria Under Bashar" (PDF). European Parliament. 11 February 2004. Retrieved 30 November 2024.
  3. ↑ «گذرگاه خاورمیانه درآتش». همشهری آنلاین. ۲۰۱۲-۰۶-۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۲-۰۷.
  4. ↑ "Civilian Death Toll". SNHR. September 2022. Archived from the original on 5 March 2022.
  5. ↑ Robertson QC, Geoffrey (2013). "11: Justice in Demand". Crimes Against Humanity: The Struggle for Global Justice (4th ed.). New York: The New Press. pp. 560–562, 573, 595–607. ISBN 978-1-59558-860-9.
  6. ↑ Syria Freedom Support Act; Holocaust Insurance Accountability Act of 2011. Washington DC: Committee on Foreign Affairs, House of Representatives. 2012. pp. 221–229.
  7. ↑ Vohra, Anchal (16 October 2020). "Assad's Horrible War Crimes Are Finally Coming to Light Under Oath". Foreign Policy. Archived from the original on 2 November 2020.
  8. ↑ "German court finds Assad regime official guilty of crimes against humanity". Daily Sabah. 13 January 2022. Archived from the original on 22 January 2022.
  9. ↑ Martina Nosakhare, Whitney (15 March 2022). "Some Hope in the Struggle for Justice in Syria: European Courts Offer Survivors a Path Toward Accountability". Human Rights Watch. Archived from the original on 5 April 2022.
  10. ↑ *"Security Council Deems Syria's Chemical Weapon's Declaration Incomplete". United Nations: Meetings Coverage and Press Releases. 6 March 2023. Archived from the original on 14 March 2023.
  11. ↑ Svolik, Milan. "The Politics of Authoritarian Rule". Cambridge University Press (به انگلیسی). Archived from the original on 15 September 2018. Retrieved 21 October 2019.
  12. ↑ Weeks, Jessica (2014). Dictators at War and Peace. Cornell University Press. p. 18.
  13. ↑ Wedeen, Lisa (2018). Authoritarian Apprehensions. Chicago Studies in Practices of Meaning. University of Chicago Press. Archived from the original on 21 October 2019. Retrieved 21 October 2019.
  14. ↑ Hinnebusch, Raymond (2012). "Syria: from 'authoritarian upgrading' to revolution?". International Affairs (به انگلیسی). 88 (1): 95–113. doi:10.1111/j.1468-2346.2012.01059.x.
  15. ↑ Michalik, Susanne (2015). "Measuring Authoritarian Regimes with Multiparty Elections". In Michalik, Susanne (ed.). Multiparty Elections in Authoritarian Regimes: Explaining their Introduction and Effects. Studien zur Neuen Politischen Ökonomie (به انگلیسی). Springer Fachmedien Wiesbaden. pp. 33–45. doi:10.1007/978-3-658-09511-6_3. ISBN 978-3-658-09511-6.
  16. ↑ Geddes, Barbara; Wright, Joseph; Frantz, Erica (2018). How Dictatorships Work. Cambridge University Press. p. 233. doi:10.1017/9781316336182. ISBN 978-1-316-33618-2. S2CID 226899229.
  17. ↑ «رهبران علوی سوریه از بشار اسد 'برائت جستند'». BBC News فارسی. ۲۰۱۶-۰۴-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۲-۰۷.
  18. ↑ دادگاه پاریس حکم جلب بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه را تأیید کرد، یورونیوز فارسی
  19. ↑ ۲۰۲۰۱۲۲۲- تحریم‌های سوریه در سالگرد تصویب قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت سازمان ملل متحد، وزارت امور خارجه آمریکا
  20. ↑ «سازمان ملل متحد: دولت بشار اسد مرتکب جنایت جنگی شده است». BBC News فارسی. ۲۰۱۶-۰۲-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۲۸.
  21. ↑ "France issues arrest warrant for Syria's President Assad - source". Reuters. 15 November 2023.
  22. ↑ King, Esther (2 November 2016). "Assad denies responsibility for Syrian war". Politico. Archived from the original on 28 December 2016. Retrieved 21 December 2016. The Syrian president maintained he was fighting to preserve his country and criticized the West for intervening. "Good government or bad, it's not your mission" to change it, he said.
  23. ↑ writer(s) (6 October 2016). "'Bombing hospitals is a war crime,' Syria's Assad says". ITV News. Archived from the original on 11 August 2018. Retrieved 21 December 2016. The intense bombardment of Aleppo during an army offensive that began two weeks ago has included several strikes on hospitals, residents and medical workers there have said. But Assad denied any knowledge of such attacks, saying that there were only "allegations".
  24. ↑ Abdulrahim, Raja (7 December 2024). "The leader of Syria's rebels told The Times that their aim is to oust al-Assad". The New York Times. Retrieved 7 December 2024.
  25. ↑ "Syrian army command tells officers that Assad's rule has ended, officer says". Reuters.
  26. ↑ "Syria's Assad and his family are in Moscow after Russia granted them asylum, say Russian news agencies". reuters.com. December 8, 2024. Retrieved December 8, 2024.
  27. ↑ از حافظ اسد تا بشار اسد: درس‌هایی که پسر از پدر نی‌آموخت بایگانی‌شده در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine، رادیو فردا
  28. ↑ "International Mathematical Olympiad". International Mathematical Olympiad (به انگلیسی). Retrieved 2016-07-22.
  29. ↑ "Assad's Son Places Seventh in 'Science Olympiad'". Enab Baladi English (به انگلیسی). 2016-01-18. Retrieved 2016-07-22.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link)
  30. ↑ «دیدار رئیس‌جمهور سوریه با رهبر انقلاب». پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی سیدعلی خامنه‌ای. ۶ اسفند ۱۳۹۷. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۸ فوریه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۷ فوریه ۲۰۱۹.
  31. ↑ «رئیس دانشگاه تهران: به بشار اسد دکتری افتخاری و به دانشجویان سوری بورسیه می‌دهیم». ایران اینترنشنال. ۲۰۲۴-۰۸-۰۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۲.
  32. ↑ «دانشگاه تهران به بشار اسد دکترای افتخاری اعطا می‌کند». خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان | Mehr News Agency. ۲۰۲۳-۱۲-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۰۲.
  33. ↑ Hadid, Diaa (2 November 2014). "Assad's Syria Truncated, Battered, but Defiant". Abc News. Archived from the original on 9 November 2014. Retrieved 2 November 2014.
  34. ↑ "Syria 'disintegrating under crippling sanctions'". BBC News. 19 February 2012. Archived from the original on 15 May 2015. Retrieved 2 November 2014.
  35. ↑ "Bashar Al-Assad, President, Syria". Reporters Without Borders. Archived from the original on 16 July 2012. Retrieved 26 October 2012.
  36. ↑ "Red lines that cannot be crossed – The authorities don't want you to read or see too much". The Economist. 24 July 2008. Archived from the original on 18 August 2012. Retrieved 27 September 2019.
  37. ↑ Jennifer Preston (9 February 2011). "Syria Restores Access to Facebook and YouTube". The New York Times. Archived from the original on 29 June 2019. Retrieved 27 September 2019.
  38. ↑ "Internet Enemies – Syria". Reporters Without Borders. Archived from the original on 18 May 2011. Retrieved 29 April 2011.
  39. ↑ "A Wasted Decade". Human Rights Watch. 16 July 2010. pp. 4, 8. Archived from the original on 16 April 2015. Retrieved 27 September 2019.
  40. ↑ "2010 Country Reports on Human Rights Practices – Syria". United Nations High Commissioner for Refugees. 8 April 2011. Archived from the original on 19 October 2012.
  41. ↑ Luca, Ana Maria (21 May 2015). "Syria's secret prisoners". NOW News. Archived from the original on 9 October 2017. Retrieved 22 May 2015.
  42. ↑ "How Syria controls its dissidents – Banning travel". The Economist. 30 September 2010. Archived from the original on 18 August 2012. Retrieved 27 September 2019.
  43. ↑ Cambanis, Thanassis (14 December 2007). "Challenged, Syria Extends Crackdown on Dissent". The New York Times. Archived from the original on 18 October 2015. Retrieved 26 April 2010.
  44. ↑ "Syria bans face veils at universities". BBC News. Archived from the original on 5 April 2019. Retrieved 27 September 2019.
  45. ↑ "Veil ban: Why Syria joins Europe in barring the niqab". The Christian Science Monitor. Archived from the original on 17 May 2019. Retrieved 27 September 2019.
  46. ↑ "Syria relaxes veil ban for teachers". The Guardian. Archived from the original on 8 September 2019. Retrieved 27 September 2019.
  47. ↑ Rogin, Josh (15 December 2014). "U.S. says Europeans killed by Assad's death machine". Chicago Tribune. Bloomberg News. Archived from the original on 13 January 2015. Retrieved 4 January 2015.
  48. ↑ Anna, Cara (11 March 2015). "US: War Crimes Case Vs. Assad Better Than One for Milosevic". ABC News. Associated Press. Archived from the original on 23 March 2015. Retrieved 11 March 2015.
  49. ↑ "'There are no barrel bombs': Assad's Syria 'facts'". Channel Four News. 10 February 2015. Archived from the original on 12 February 2015. Retrieved 12 February 2015.
  50. ↑ Bowen, Jeremy (15 February 2014). "What does Assad really think about Syria's civil war?". BBC News. Archived from the original on 15 February 2015. Retrieved 15 February 2015.
  51. ↑ Bell, Matthew (4 February 2014). "What are 'barrel bombs' and why is the Syrian military using them?". PRI. Archived from the original on 15 February 2015. Retrieved 14 February 2015.
  52. ↑ Talagrand, Pauline (30 September 2015). "France opens probe into Assad regime for crimes against humanity". Yahoo News. Agence France-Presse. Archived from the original on 30 September 2015. Retrieved 1 October 2015.
  53. ↑ Larson, Nina (8 February 2016). "UN probe accuses Syria govt of 'exterminating' detainees". Yahoo News. Agence France-Presse. Archived from the original on 9 February 2016. Retrieved 11 February 2016.
  54. ↑ Pecquet, Julian (1 March 2016). "Congress goes after Assad for war crimes". Al Monitor. Archived from the original on 29 February 2016. Retrieved 1 March 2016.
  55. ↑ CNN, Lauren Said-Moorhouse and Sarah Tilotta. "Airstrike to US intervention: How attack unfolded". CNN. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 12 June 2018.
  56. ↑ CNN, Steve Almasy and Richard Roth. "UN: Syria responsible for sarin attack that killed scores". CNN. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 12 June 2018.
  57. ↑ Gladstone, Rick (13 آوریل 2018). "U.S. Says Syria Has Used Chemical Weapons at Least 50 Times During War". The New York Times. Archived from the original on 2 August 2019. Retrieved 27 September 2019.
  58. ↑ Cooper, Helene; Gibbons-Neff, Thomas; Hubbard, Ben (13 آوریل 2018). "U.S. , Britain and France Strike Syria Over Suspected Chemical Weapons Attack". The New York Times. Archived from the original on 14 April 2018. Retrieved 27 September 2019.
  59. ↑ Loveluck, Louisa (8 June 2018). "Germany seeks arrest of leading Syrian general on war crimes charges". The Washington Post. ISSN 0190-8286. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 12 June 2018.
  60. ↑ Carey, Glen. "U.S. Warns Syrian Forces Against Chemical Weapons in Idlib Fight". Bloomberg L.P. Archived from the original on 8 June 2019. Retrieved 27 September 2019.
  61. ↑ "French court sentences 3 Syrian officials to life in prison in absentia for war crimes". AP News (به انگلیسی). 2024-05-24. Retrieved 2024-05-25.
  62. ↑ "Blair gets a public lecture on the harsh realities of the Middle East". The Guardian. 1 November 2001. Archived from the original on 20 March 2019. Retrieved 28 September 2019.
  63. ↑ "Assad doubts existence of al-Qaeda". USA Today. Archived from the original on 17 May 2014. Retrieved 15 May 2014.
  64. ↑ Neumann, Peter (3 April 2014). "Suspects into Collaborators". London Review of Books. Archived from the original on 15 March 2015. Retrieved 8 March 2015.
  65. ↑ Joscelyn, Thomas (24 July 2012). "Slain Syrian official supported al Qaeda in Iraq". The Long War Journal. Archived from the original on 5 February 2016. Retrieved 3 February 2016.
  66. ↑ Scarborough, Rowan (19 August 2013). "Al Qaeda 'rat line' from Syria to Iraq turns back against Assad". The Washington Times. Archived from the original on 20 March 2015. Retrieved 8 March 2015.
  67. ↑ Daragahi, Borzou (21 June 2014). "Iraq alliances twisted by Syria conflict". Financial Times. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 8 March 2015. Just five years ago, Mr Maliki threatened to drag the Assad government to an international tribunal for facilitating the flow of al-Qaeda militants into Iraq to disrupt the US military presence and attack Shia civilians. Mr Assad's support for extremists wreaking havoc in Iraq in 2008 had grown so egregious that the US launched air strikes against suspected militants inside Syrian territory.
  68. ↑ Speakwell Cordall, Simon (21 June 2014). "How Syria's Assad Helped Forge ISIS". Newsweek. Archived from the original on 17 March 2015. Retrieved 8 March 2015.
  69. ↑ Kelley, Michael, B (21 January 2014). "It's Becoming Clear That Assad Fueled The Al-Qaeda Surge That Has Kept Him in Power". Business Insider. Archived from the original on 24 March 2015. Retrieved 8 March 2015.
  70. ↑ MacDonald, Alex (2 December 2014). "Europe's far-right activists continue to throw their weight behind Syria's Assad". Middle East Eye. Archived from the original on 11 December 2014. Retrieved 6 December 2014.
  71. ↑ Mammone, Godin & Jenkins 2012, p. 197.
  72. ↑ «حمله نیروهای دولتی سوریه به درعا». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ فوریه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۶ فوریه ۲۰۱۲.
  73. ↑ "Syria: US, Germany, France, UK call for de-escalation". DW News. 2 December 2024. Retrieved 2 December 2024.
  74. ↑ "Fighting Worsens Already Dire Conditions in Northwestern Syria". The New York Times. 4 December 2024.
  75. ↑ "Syrian hospital hit in air attack on opposition-held Idlib". Al Jazeera (به انگلیسی). Retrieved 2024-12-05.
  76. ↑ "Syria rebels capture major city of Hama after military withdraws". www.bbc.com (به انگلیسی). Retrieved 2024-12-05.
  77. ↑ "Syrian army launches counterattack as rebels push towards Hama". France24. 4 December 2024. Retrieved 4 December 2024.
  78. ↑ "Syrian army command tells officers that Assad's rule has ended, officer says". Reuters. Retrieved 8 December 2024.
  79. ↑ «بشار اسد به روسیه پناهنده شد». آفتاب. ۱۸ آذر ۱۴۰۳.
  80. ↑ «بشار اسد و خانواده‌اش در مسکو هستند / به دلایل انسانی، به آن‌ها پناهندگی دادیم». انتخاب. ۱۸ آذر ۱۴۰۳.
  81. ↑ ممنوعیت سفر بشار اسد به کشورهای اروپایی بایگانی‌شده در ۳ ژوئن ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، دویچه‌وله فارسی
  82. ↑ انتقاد سوریه از تحریم‌های اتحادیه اروپا بایگانی‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، بی‌بی‌سی فارسی
  83. ↑ "Syria: EU adds 7 ministers to sanctions list – Consilium". Europa (web portal). Archived from the original on 4 March 2019. Retrieved 6 March 2019.
  84. ↑ "Seven Syrian ministers added to EU sanctions list". Al Arabiya. Archived from the original on 7 March 2019. Retrieved 6 March 2019.
  85. ↑ "7 Syria ministers added to EU sanctions list". Qatar-Tribune. Archived from the original on 7 March 2019. Retrieved 28 September 2019.
  86. ↑ "Seven Syrian ministers added to EU sanctions list". The News International. Archived from the original on 7 March 2019. Retrieved 6 March 2019.
  87. ↑ «سازمان ملل قطعنامه علیه سوریه را تصویب کرد». DW. ۱۳۹۰-۱۱-۲۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰۱۹-۰۲-۲۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۲۸.
  88. ↑ "JameJamOnline.ir". www1.jamejamonline.ir. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 7 December 2015.
  89. ↑ «بیانیه وین، پایان بخش فشارها برای برکناری بشار اسد». به کوشش شبکه خبر صدا و سیمای جمهوری اسلامی. ۸ اوت ۱۳۹۴.
  90. ↑ «تصویب قطعنامه محکومیت سوریه در مجمع عمومی سازمان ملل». ۱۶ فوریهٔ ۲۰۱۲.
  91. ↑ «مجمع عمومی سازمان ملل یازده ماه سرکوبی معترضان سوری را محکوم کرد». رادیو فردا. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۹.
  92. ↑ اسد: تجربه اخوان از همان ابتدا محکوم به شکست بود/مرسی در حد تمدن مصر نیست بایگانی‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine، خبر آنلاین
  93. ↑ اسد:سقوط مرسی نشانه شکست اسلام سیاسی است بایگانی‌شده در ۳ دسامبر ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine، بی‌بی‌سی فارسی
  94. ↑ بشار اسد نامزد انتخابات ریاست جمهوری سوریه شد بایگانی‌شده در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine، عصر ایران
  95. ↑ صلاحیت بشار اسد برای انتخابات تأیید شد بایگانی‌شده در ۶ مه ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine، الف
  96. ↑ «بشار اسد پیروز انتخابات سوریه شد». تابناک. ۱۴ خرداد ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۳ اکتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۹.

پیوند به بیرون

مناصب سیاسی
پیشین:
عبدالحلیم خدام
سرپرست 		رئیس‌جمهور سوریه
۲۰۰۰–۲۰۲۴ 		پسین:
TBD
مناصب احزاب سیاسی
پیشین:
حافظ اسد 		دبیر فرماندهی منطقه‌ای حزب بعث سوسیالیست عرب
۲۰۰۰–۲۰۲۴ 		پسین:
TBD
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بشار_اسد&oldid=40756139»