حمله انتحاری نوعی خودکشی عقیدتی به قصد دیگرکشی و صدمه زدن به غیر (دشمن) است. در این نوع از خودکشی فرد دست به طراحی و اجرای یک برنامه تخریبی می‌زند که طی آن خود را وسیله آسیب زدن به دشمن قرار می‌دهد و از بین می‌برد. این شکل خودکشی را می‌توان نوعی حمله منفعلانه به دشمن دانست.
حمله انتحاری از دیگر انواع خودکشی بسیار متفاوت است. علی‌رغم خودکشی که عمدتا به علت ناامیدی، اختلال‌های روانی و دیگر عوامل انجام می‌شود،[۱] عامل حمله انتحاری دارای هدفی است که در نهایت منجر به مرگ خودش و دیگران شود. حمله انتحاری در طول تاریخ بسیار کم به وقوع پیوسته که به عنوان نمونه می‌توان از حادثه پرل هاربر نام برد. امروزه این اقدام بسیار شایع شده و بیشتر رخ می‌دهد. بزرگ‌ترین نمونه امروزی آن را می‌توان حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ آمریکا دانست که طی آن ۱۹ حمله‌گر انتحاری کنترل چهار فروند هواپیمای مسافربری را در اختیار گرفتند و آن‌ها را به برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانینیویورک و ساختمان وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) کوبیدند و جان ۲۹۷۳ نفر را گرفتند. حمله انتحاری مترو لندن، حملات انتحاری فلسطینی‌ها علیه اسرائیل و برخی حملات نیروی مقاومت عراق ضد ارتش آمریکا را می‌توان به عنوان نمونه‌های دیگر حملات انتحاری نام برد.
حمله انتحاری در عاشورا در شهر کابل (آذر ۱۳۹۰) که از خود ۴۸ کشته و ۱۰۰ زخمی بجا گذاشت
منفردانه: در این گونه حملات یک شخص برای از بین بردن اهداف تربیت می‌شود. کلید کنترل را دست می‌گیرد و حمله انتحاری انجام می‌دهد. این حملات در میان جمعیت چون مسجد، بازار خرید و فروش، جشن عروسی و مراسم‌های مذهبی صورت می‌گیرد و قصد آن تنها کشتن مردم است. در این نوع حمله احتمالا چند نفر دیگر برای کنترل و هدایت وجود دارند.
کشتن افراد سیاسی: به این منظور نیز افرادی تربیت می‌شوند تا به بهانه و اشکال مختلف خودرا به شخص مورد هدف رسانیده و آنرا از بین ببرند. از نمونه‌های می‌توان به کشتن احمد شاه مسعود، جنرال داود، برهان الدین ربانی و غیره اشاره کرد.
داخل شدن مستقیم ساختمان یا منطقه مربوط: در این نوع حمله انتحاری شخص یا اشخاص معمولاً سوار بر یک وسیله نقلیه ناگهان وارد محل و منطقه‌ای می‌شوند و نسبت به انفجار و حمله انتحاری اقدام می‌کنند. این گونه انتحاری از انواع دیگر بیشتر روی می‌دهد. یکی از نمونه‌های آن حمله به سفارت آمریکا است.
توسط کنترل از راه دور: این روش انتحاری در نزدیکی مناطق نظامی و دفاتر دولتی و منازل صورت می‌گیرد. به طوری که مواد انفجاری در بدن شخص، حیوانات، وسایل حمل و نقل جا داده می‌شود. سپس در نزدیکی هدف توسط کنترل از راه دور منفجر می‌شود. در مواردی ممکن است افراد از وجود مواد منفجره خبر نداشته باشند.
