حمله انتحاری
 |
این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
حمله انتحاری نوعی خودکشی عقیدتی به قصد دیگرکشی و صدمه زدن به غیر (دشمن) است. در این نوع از خودکشی فرد دست به طراحی و اجرای یک برنامه تخریبی می‌زند که طی آن خود را وسیله آسیب زدن به دشمن قرار می‌دهد و از بین می‌برد. این شکل خودکشی را می‌توان نوعی حمله منفعلانه به دشمن دانست.
حمله انتحاری از دیگر انواع خودکشی بسیار متفاوت است. اگر خودکشی را به طوری که بیشتر دیده‌ایم و می‌شناسیم، اقدامی برای گریز از پوچی یا فرار از استمرار روزمرگی و بی‌هدفی بدانیم، عامل حمله انتحاری دارای هدفی است. وی برای هدف‌اش دست به طراحی برنامه‌ای می‌زند که منجر به مرگ خودش و دیگران می‌شود. اگر مستقل از ارزش‌گذاری و برداشت‌های طرفین ماجرا به این حرکت نگاه کنیم هدف فرد پیش از این‌که بخواهد خود را از بین ببرد و یا به پوچی رسیده باشد، هدفی بزرگ‌تر است که حاضر است خود را برای آن فدا کند.
حمله انتحاری در طول تاریخ بسیار کم به وقوع پیوسته که به عنوان نمونه می‌توان از حادثه پرل هاربر نام برد. امروزه این اقدام بسیار شایع شده و بیشتر رخ می‌دهد. بزرگ‌ترین نمونه امروزی آن را می‌توان حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ آمریکا دانست که طی آن ۱۹ حمله‌گر انتحاری کنترل چهار فروند هواپیمای مسافربری را در اختیار گرفتند و آنها را به برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی نیویورک و ساختمان وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) کوبیدند و جان ۲۹۷۳ نفر را گرفتند. حمله انتحاری مترو لندن، حملات انتحاری فلسطینی‌ها علیه اسرائیلی‌ها و برخی حملات نیروی مقاومت عراق ضد ارتش آمریکا را می‌توان به عنوان نمونه‌های دیگر حملات انتحاری نام برد.
حملات انتحاری را می‌توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: حمله انتحاری با هدف حمله انتحاری بی هدف. هر دو شکل حمله انتحاری در یک بستر شهری به وقوع می‌پیوندد. نوع با هدف به قصد آسیب زدن به فرد یا افرادی معین به انجام می‌رسد و ممکن است افراد دیگر حاضر در محل نیز کشته شوند یا آسیب ببینند. نوع بی هدف برای نا امن کردن فضای اجتماعی و سیاسی مورد نظر و برانگیختن ترس و وحشت عمومی طراحی می‌شود. در اقدام انتحاری، به دلیل وقوع حادثه در یک بستر شهری احتمال زیادی وجود دارد که هر فرد بی‌گناهی کشته یا زخمی شوند.
امروزه حملات انتحاری از خطرناک‌ترین اقدامات تخریبی به حساب می‌آید و موجب ترس تمامی دولت‌ها و ملت‌ها شده‌است. دلیل این ترس همگانی دشواری بی‌نظیرکنترل آن است. زیرا فردی که خود را آماده مرگ کرده‌است دیگر ترسی از چیزی به خود راه نمی‌دهد و غیرقابل مهار به نظر می‌رسد.
شکل‌های حملات انتحاری در افغانستان[ویرایش]
- منفردانه: در این گونه حملات یک شخص برای از بین بردن اهداف تربیت می‌شود. کلید کنترل را دست می‌گیرد و حمله انتحاری انجام می‌دهد. این حملات در میان جمعیت چون مسجد، بازار خرید و فروش، جشن عروسی و مراسم‌های مذهبی صورت می‌گیرد و قصد آن تنها کشتن مردم است. در این نوع حمله سه نفر حضور دارند که یکی آن فردی است که حمله را انجام می‌دهد و دو نفر دیگر فرد حمله کننده را زیر نظر دارند.
- کشتن افراد سیاسی ماهرترین افراد به این منظور تربیت می‌شوند و به بهانه و اشکال مختلف خودرا به شخص رسانیده آنرا از بین می‌برند. مانند کشتن احمد شاه مسعود، جنرال داود، برهان الدین ربانی و غیره
- داخل شدن مستقیم ساختمان یا منطقه مربوطه: در این نوع حمله انتحاری شخص یا اشخاص معمولاً سوار بر یک وسیله نقلیه ناگهان وارد محل و منطقه‌ای می‌شوند و نسبت به انفجار و حمله انتحاری اقدام می‌کنند. این گونه انتحاری از انواع دیگر بیشتر روی می‌دهد. مثلاً حمله به سفارت آمریکا، انگلیس، زندان قندهار و ...
- توسط کنترل از راه دور : این روش انتحاری در نزدیکی مناطق نظامی و دفاتر دولتی و منازل صورت می‌گیرد. به طوری که مواد انفجاری در بدن شخص، حیوانات، وسایل حمل و نقل جا داده می‌شود. سپس در نزدیکی هدف توسط کنترل از راه دور منفجر می‌شود. بیشتر راننده گان توسط خودرو آنها انفجار رخ می‌دهد از وجود مواد منفجره خبر نداشته‌اند. از حیواناتی نظیر خر و همچنین معتادان نیز استفاده زیادی می‌شود. در برخی موارد دیده شده با بیهوش کردن افراد معمولی و سپس جاسازی مواد منفجره در آنها قصد ایجاد حمله انتحاری دارند.
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- افزایش تلفات حمله انتحاری فاریاب به ۹۰ کشته و زخمی رسید. نوشته وبگاه دوچ ویله کشور آلمان
- حملات انتحاری هنوز در افغانستان قربانی می‌گیرند. کشتار کودکان توسط انتحاری نوشته بی‌بی‌سی نیوز
- نیوبارک تایمز: افزایش حملات انتحاری و معتادین در افغانستان نوشته نیویارک تایم
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
