پرش به محتوا

جنبه‌های سیاسی اسلام

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بخشی از نسخه خطی قران قرن هفتم که توسط دانشگاه بیرمنگام نگهداری می شود.

جنبه‌های سیاسی اسلام برگرفته از قرآن، احادیث و سنت‌ها (گزارش‌هایی از اقوال و عادت‌های زندگی منسوب به پیامبر اسلام در زمان حیاتش)، تاریخ اسلام و عناصر جنبش‌های سیاسی خارج از اسلام است. مفاهیم سیاسی سنتی در اسلام شامل رهبری توسط جانشینان منتخب یا منتخب محمد است که در اسلام سنی خلیفه و در اسلام شیعه به امامان معروف هستند. اهمیت پیروی از قوانین اسلامی (شریعت)؛ وظیفه حاکمان به مشورت با مردم (شورا) و اهمیت سرزنش حاکمان ظالم.[۱]

تغییر مهم در جهان اسلام شکست و انحلال امپراتوری عثمانی (۱۹۰۸–۱۹۲۲) بود.[۲] در دوران مدرن (قرن ۱۹ تا ۲۰)، مضامین رایج سیاسی اسلامی مقاومت در برابر امپریالیسم غربی و اجرای قوانین شریعت از طریق مبارزه دموکراتیک یا اسلامی بوده‌است. رویدادهایی مانند شکست ارتش‌های عربی در جنگ شش‌روزه، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، پایان جنگ سرد و سقوط کمونیسم به عنوان جایگزینی مناسب، باعث افزایش جذابیت جنبش‌های اسلامی مانند اسلام‌گرایی، بنیادگرایی اسلامی و دموکراسی اسلامی (به ویژه در زمینه شکاف و درگیری فرقه‌ای جهانی میان اهل سنت و شیعیان) شده‌است که نارضایتی مردم از رژیم‌های سکولار حاکم بر جهان اسلام اثر آن را دو چندان کرده‌است.[۳][۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Abu Hamid al-Ghazali quoted in Mortimer, Edward, Faith and Power: The Politics of Islam, Vintage Books, 1982, p.37
  2. Feldman, Noah, Fall and Rise of the Islamic State, Princeton University Press, 2008, p.2
  3. Nasr, Vali (2007). "Chapter 5: The Battle of Islamic Fundamentalisms". The Shia Revival: How Conflicts Within Islam Will Shape the Future (1st ed.). New York and London: W. W. Norton & Company. pp. 148–149. ISBN 978-0-393-06211-3. LCCN 2006012361.
  4. Giles, Howard, ed. (October 2019). "Conspiratorial Narratives in Violent Political Actors' Language" (PDF). Journal of Language and Social Psychology. SAGE Publications. 38 (5–6): 706–734. doi:10.1177/0261927X19868494. ISSN 1552-6526. Retrieved 3 January 2022. {{cite journal}}: |hdl-access= requires |hdl= (help)