آیه ۲۵۶ سوره بقره

مقالهٔ اصلی: آیت‌الکرسی

متن آیه

آیه ۲۵۶ سوره بقره یکی از سه آیه ای است تحت عنوان آیةالکرسی که تأثیری شگرف در تربیت روح انسان دارد.

محتویات

آیه

لاإِکۡرَاهَ فِی ٱلدِّینِۖ قَد تَّبَیَّنَ ٱلرُّشۡدُ مِنَ ٱلۡغَیِّۚ فَمَن یَکۡفُرۡ بِٱلطَّـٰغُوتِ وَیُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱسۡتَمۡسَکَ بِٱلۡعُرۡوَةِ ٱلۡوُثۡقَیٰ لَا ٱنفِصَامَ لَهَاۗ وَٱللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ

ترجمه‌های فارسی

مهدی الهی قمشه‌ای:

کار دین به اجبار نیست، تحقیقا راه هدایت و ضلالت بر همه کس روشن گردیده، پس هر که از راه کفر و سرکشی دیو رهزن برگردد و به راه ایمان به خدا گراید بی گمان به رشتهٔ محکم و استواری چنگ زده که هرگز نخواهد گسست، و خداوند (به هر چه خلق گویند و کنند) شنوا و داناست.

محمدمهدی فولادوند

در دین هیچ اجباری نیست و راه از بیراهه بخوبی آشکار شده‌است پس هر کس به طاغوت کفر ورزد، و به خدا ایمان آورد، به یقین، به دستاویزی استوار، که آن را گسستن نیست، چنگ زده‌است و خداوند شنوایِ داناست.

محمدرضا آدینه‌وند

در قبولی دین اکراهی نیست (زیرا) راه درست از راه منحرف آشکار شده‌است، بنابراین کسی که به طاغوت (بت و شیطان و هر موجود طغیانگر) کافر شود و به خدا ایمان آورد به دستگیرهٔ محکمی چنگ زده‌است که گسستن برای آن نیست و خداوند شنوا و داناست.

آگاهی

زندگی دنیا به خاطر انسانِ مختار است تا با آزادی هدفمند به علم و با ارادهٔ آگاهانه به پرستش خداوند په پردازد تا در روز جزا به جزای کامل برسد. زندگی حقیقی همانا در سرای آخرت است، ای کاش می‌دانستید. (سورهٔ عنکبوت آیهٔ ۶۴)

معنای اصطلاحی دین

دین: Divine: Deon: Religion؛ دیانت: Divinity: Deontology: Religionism پیروی و اطاعت از فرمان‌های خداوند بلند مرتبه است و گفته می‌شود: (دَانَ) لَهُ یَدِینُ (دِینًا) أَیْ أَطَاعَهُ وَمِنْهُ (الدِّینُ) وَالْجَمْعُ (الْأَدْیَانُ) وَیُقَالُ: (دَانَ) بِکَذَا (دِیَانَةً) فَهُوَ (دَیِّنٌ) وَ (تَدَیَّنَ) بِهِ فَهُوَ (مُتَدَیِّنٌ) وَ (دَیَّنَهُ تَدْیِینًا) وَکَلَهُ إِلَی دِینِهِ.

حتی کلمه دَین هم با معنای کلی یعنی جزا و پاداش ارتباط دارد، چون جزای فرد بدهکار این است که وامش را کامل بپردازد، لذا گفته شده: (دَانَهُ) أَقْرَضَهُ فَهُوَ (مَدِینٌ) وَ (مَدْیُونٌ)

کلمه «دانَ» مشترک است بین قرض دادن و قرض گرفتن، همچنین است کلمهٔ «دائن». پس هوشیار کسی است که برای پس از مرگ عمل کند.

کلمهٔ «دِیْن» در زبان‌ها و فرهنگ‌های مختلف و با دلالت‌ها و اشتقاق‌های دیگر مؤید جاودانگی و حیات آن در اندیشه ملت‌ها و تمدن‌ها است و می‌توان با توجه به اصطلاحات زبان‌شناسی نوین، آن را از واژگان جاودان به‌شمار آورد.