فلسفه مارکس
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| از مجموعه |
| مارکسیسم |
|---|
 |
|
علوم اجتماعی
|
|
افراد
کارل مارکس • فردریش انگلس
کارل کائوتسکی • ادوآرد برنشتاین جیمز کانلی • گئورگی پلخانف رزا لوکزامبورگ • ولادمیر لنین لئون تروتسکی • جوزف استالین شن دوژیو • مائو زدونگ • هو شی مین چه گوارا • فیدل کاسترو مکتب فرانکفورت • لوئی آلتوسر گئورگ لوکاچ • کارل کرش آنتونیو گرامشی • آنتون پانهکک رودلف هیلفردینگ • گی دوبور بیشتر |
|
انتقادها
|
مسئله عمده در موضوع فلسفه مارکسیستی عبارت است از چگونگی پاسخی که به مسئله اساسی فلسفه داده می‌شود. فلسفه مارکسیستی ماتریالیسم دیالکتیک است. فلسفه مارکسیستی از یک سو ماتریالیسم است یعنی هم معتقد است که ماده بر شعور تقدم دارد و هم معتقد است که شعور انسانی می‌تواند جهان را بشناسد و شناخت انسانی از لحاظ محتوی واقعی خود معتبر است. این فلسفه در همه جهات جهان را آن طور که در واقع هست می بیند. فلسفه مارکسیستی از سوی دیگر دیالکتیکی است زیرا که جهان مادی را در حال حرکت و تکامل و تجدد دائمی می نگرد و اسلوب علمی او در شناخت و تغییر طبیعت و جامعه دیالکتیک ماتریالیستی است. فلسفه مارکسیستی علمی است که بر پایه حل صحیح مسئله اساسی فلسفه، عام‌ترین و کلی‌ترین قوانین تکامل جهان مادی و راه‌های شناخت آن و طرق تغییر و تحول آن را مطالعه می‌کند.
منابع و پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
| تاریخ فلسفه |
|---|
| ریشه‌های اندیشه فلسفی |
| بر پایهٔ تمدن و مکان: |
| فلسفه شرقی |
| فلسفه هندی |
| فلسفه چینی |
| فلسفه ایرانی |
| فلسفه اسلامی |
| فلسفه یهودی |
| فلسفه مسیحی |
| فلسفه کره‌ای |
| فلسفه یونان |
| بر پایهٔ دوره و زمان: |
| فلسفه پیشاسقراطی |
| فلسفه دوران باستان |
| فلسفه قرون وسطی |
| فلسفه عصر نوزائی |
| سدهٔ هفده: عصر خرد |
| سدهٔ هجده: عصر روشنگری |
| سدهٔ نوزده: آرمان‌گرایی، ماده‌باوری |
| فلسفه مدرن |
| فلسفه معاصر |
- فلسفه مارکس
- ماتریالیسم دیالکتیک
- نگاهی به تاریخ فلسفه
- فلسفه را مردمی کنیم
- یادداشت‌ها و نوشته‌های فلسفی و اجتماعی
 |
این یک نوشتار خُرد فلسفه است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
