قانون‌گرایی
 | ترجمهٔ عنوان این مقاله دارای منبع نیست. ویرایشگران ویکی‌پدیا از طرفی طبق سیاست تحقیق دست‌اول ممنوع نمی‌توانند اصطلاحات زبان‌های دیگر را خود بدون منبع ثانویه ترجمه کنند و از طرفی دیگر بر اساس شیوه‌نامه در اکثر مواقع نمی‌توانند عنوان مقاله را با الفبای زبانی دیگر رها کنند.
اگر برای عنوان فعلی این مقاله (یا عنوانی دیگر)، معادلی مناسب از منبعی معتبر یافتید، با ذکر آن منبع و با شیوهٔ صحیح ارجاع، آن را در متن مقاله قرار دهید و سپس مقاله را انتقال دهید. اگر نمی‌دانید چطور انتقال را انجام یا به‌درستی به منابع ارجاع دهید، در صفحهٔ بحث این مقاله درخواست خود را با قراردادن این متن بیان کنید: {{درخواست انتقال}} ''معادل مناسبی که در نظر گرفته‌اید همراه منبعی که این معادل را در آن دیده‌اید'' ~~~~ |
 | این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. (اوت ۲۰۱۶) |
قانون‌گرایی (به انگلیسی: Legal positivism)، مکتبی فکری است که توسط فلاسفه و حقوقدان‌هایی مانند جرمی بنتام و جان آستین در سده ۱۸ و ۱۹ میلادی بنیانگذاری شد.[۱] این مکتب به اصالت قانون و اصول قضایی و حقوقی در روابط بین مردم و دولت و مابین مردم معتقد است. بر این اساس در عرصهٔ سیاست جهانی و رفتار بین‌المللی، ملاک عملکرد دولت‌ها شرایط اخلاقی و اجتماعی نیست، بلکه روابط حقوقی و شرایط تابعهٔ آن به عنوان معیار اصلی مدنظر قرار می‌گیرد.
قانون‌گرایان بر این عقیده‌اند که دولت محصول قانون است و در مورد دولت، جامعه و کشور باید تنها صلاحیت حقوقی، قانونی و قضایی را در نظر آورد، هرچند با اخلاق و مذهب متغایر و متضاد باشد.
این نظریه، از زمان امپراتوری روم مطرح گردیده است.
منابع[ویرایش]
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Legal positivism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ ژوئیه ۲۰۲۰.
