پرش به محتوا

شیدوش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
شیدوش
اطلاعات کلی
نامشیدوش
منصبسالار
دودمانگودرزیان
درفشببر پیکر
ملیتایران
سایر اطلاعات
جنگ‌هاایران و توران
جنگ اولجنگ مازندران
جنگ‌دومجنگ هاماوران
جنگ سومجنگ دوازده رخ
جنگ چهارمجنگ بزرگ کیخسرو
خانواده
نام نیاکشواد
نام پدرگودرز
برادرانگیو، بهرام، رهام، هجیر، نستوه

شیدوش در شاهنامه پسر گودرز برادر بهرام و گیو و رهام و هجیر و نستوه و شهربانو ارم بود. پهلوان ایرانی و از سران سپاه ایران در جنگ با تورانیان در دوران پادشاهی فریدون و نوذر و کیکاووس و کیخسرو بود.[۱]

شیدوش در شاهنامه

[ویرایش]

شیدوش اولین‌بار در کنار منوچهر در جنگ با سلم و تور شرکت داشت، زمانی که ایرج بدست تور کشته شد و تخت کیان بی‌وارث گشت، فریدون مشاهده کرد کنیزک ایرج از وی آبستن است امیدش برای وراثت دو چندان شد اما کنیزک دختری بدنیا آورد و آن دختر با پشنگ برادرزاده فریدون وصلت نمود که ثمره آن تولد منوچهر بود. اکنون منوچهر جانشین تاج و تخت ایران است. مسئله جانشینی منوچهر برای سلم و تور گران آمد چون آنها پسران فریدون و در جانشینی از منوچهر مستحق‌تر بودند به همین سبب نقشه‌ای داشتند تا از منوچهر دعوت کنند ولی نیت‌شان را آشکار نکردند. چون سفیر دعوت‌نامه را نزد فریدون آورد فریدون یاد گذشته و قتل ایرج افتاد برآشفت و به قاصد گفت جز شمشیر میان آن دو پلید و منوچهر نخواهد بود. از میان یاوران منوچهر از شیدوش نیز نام برده می‌شود:

نبینید درویش مگر با سپاهز پولاد بر سر نهاده کلاه
ابا گرز و با کاویانی درفشزمین کرده از سُمّ اسپان بنفش
سپهدار چون قارن رزم‌زنچو شاپور و نستوه شمشیر زن
به یک دست شیدوش جنگی به پایچو شیروی شیر اوژن رهنمای [۲]

نامی فارسی ، ( به کسر شین و ضم دال ) یکی از پهلوانان داستانی ایران ، پسر گودرز و برادر گیو [۳]

شیدوش در مجمع التواریخ والقصص

[ویرایش]

شیدوش پسر گودرز کشواد بود و او کسی بود که چون از کشته شدن سیاوش آگاه شد، جامه‌ی سیاه پوشید و با آن جامه به پیش کیکاووس رفت و پس از آن هرگز نخندید مگر در جنگ.

پانویس

[ویرایش]
  1. شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۹۲۸.
  2. شاهنامه. جلد یک. فریدون، ص ۲۶
  3. فرهنگ عمید ، ص 1134

منابع

[ویرایش]
  • شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.
  • حسین، الهی قمشه‌ای (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.