برمایه (برادر فریدون)
برمایه (برادر فریدون) | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
نام | برمایه |
نژاد | پیشدادی |
تبار | فریدونیان |
ملیت | ایران |
سایر اطلاعات | |
شناخته شده | نقشه قتل برادر |
دوره | پیشدادیان |
خانواده | |
نام پدر | آبتین |
نام مادر | فرانک |
برادران | فریدون، کیانوش |
بَرمایَه (پرمایه) که به ندرت با ضمّ نخست و به صورت پُرمایَه نیز خوانده شدهاست، در شاهنامه نام یکی از برادران فریدون است. بر اساس روایت فردوسی، برمایه و کیانوش، برادران مهتر فریدون بودند که به فرمان او آهنگران را گرد آوردند تا گرز گاوسر را بسازند. آنگاه دو برادر نیکخواه با فریدون برای برانداختن ضحاک تازی همراه شدند.
برمایه در شاهنامه
[ویرایش]عاقبت شک و تردید در دل برمایه و کیانوش ریشه دواند و با تصوّر اینکه آموختههای برادرشان، اهریمنی است به نابودی برادر کمر بستند. پس بر کوه برآمدند از آن بالا رفتند و سنگی گران به سوی برادر که در خواب بود رها نمودند. فریدون فره ایزدی داشت، با همان نیروی ایزدی، سنگ را در جای خود نگاه داشت و چنین شد که برادران دریافتند که آموختههای فریدون از سروش و اهورایی است. فردوسی در بیت زیر، از برادران فریدون، از جمله برمایه چنین یاد کردهاست:
یکی بود از ایشان کیانوش نام | دگر نام برمایهی شادکام [۱] | |
. | . | |
برادرش پس هر دو برخاستند | تبه کردنش را بیاراستند | |
یکی کوه بود از برش بُرز کوه | برادرش هر دو نهان از گروه | |
به پائین کُه شاه خفته به ناز | شده یک زمان از شب دیر یاز | |
به کُه بر شدند آن دو بیدادگر | وزیشان نبد هیچکس را خبر | |
ز خارا بکندند لختی گران | ندیده مر آن کار بد را گران[۲] |
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- حسین، الهی قمشهای (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.
- پارسی نگاشتهٔ شاهنامه، نگارش: فرانک دوانلو، انتشارات آهنگ قلم، چاپ سوم، ۱۳۸۷ (با تغییرات اندک)