ساسان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ساسان
موبد نیایشگاه آناهید استخر
همسر(ان)رام‌بهشت
فرزند(ان)بابک
خانداندودمان ساسان
پدروه‌آفرید
دین و مذهبمزدیسنا

ساسان (پارسی میانه: 𐭮𐭠𐭮𐭠𐭭 Sāsān) پدر بابک، پدربزرگ اردشیر بابکان و نیای خاندان ساسان (حکومت ۲۲۴–۶۵۱ م) در ایران بود. ساسان موبد نیایشگاه [آناهید]] در استخر پارس بود و از او به عنوان «جنگاور و شکارچی بزرگی» یاد شده‌است. او در سده سوم میلادی در دورانی نزدیک به سقوط شاهنشاهی اشکانی می‌زیست.

همسر ساسان دختر یکی از پادشاهان دودمان بازرنگی پارس بود که دینگ نام داشت و در منابع اسلامی به نام رام‌بهشت شناخته شده‌است. از وی در سنگ‌نوشته شاپور یکم بر کعبه زرتشت به نام «ساسان‌خدای» یاد شده‌است.

هویت ساسان[ویرایش]

کعبه زرتشت، جایی که سنگ‌نوشته شاپور یکم حک شده‌است

منابع تاریخی[ویرایش]

دربارهٔ ساسان و رابطه او با اردشیر بابکان، بنیانگذار شاهنشاهی ساسانی، روایت‌های نسبتاً متفاوت وجود دارد. به گفتهٔ طبری ساسان با رام‌بهشت، شاهزاده‌ای از خاندان بازرنگی که بر پارس فرمان می‌راندند، ازدواج کرد که حاصل این ازدواج بابک بود که پدر اردشیر به‌شمار می‌رفت.[۱]

به گفتهٔ کارنامه اردشیر بابکان همسر ساسان دختر بزرگ‌زاده‌ای به نام بابک بود. بابک ترتیب این ازدواج را پس از پی بردن به اینکه ساسان دارای‌تبار هخامنشی است، داده بود. فرزند ساسان اردشیر نام داشت. ساسان اندکی پس از حضور اردشیر در داستان ناپدید می‌شود و بابک پدر اردشیر به‌شمار می‌رود.[۱]

به گفته فرای، این داستان‌ها در مورد روابط مختلف اردشیر، بابک و ساسان توضیحی زرتشتی دارد.[۱] ساسان در واقع پدر اردشیر بود و پس از تولد اردشیر از داستان «ناپدید می‌شود». بابک مانند آداب زرتشتیان کنونی، پس از «ناپدید شدن» ساسان، سرپرستی دختر و نوه‌اش اردشیر را بر عهده گرفت و از آن پس به عنوان پدر اردشیر نامگذاری شد.[۱]

در سنگ‌نوشته شاپور یکم بر کعبه زرتشت این چهار شخص یعنی ساسان، بابک، اردشیر و شاپور چهار عنوان متفاوت دارند: ساسان خدای[۲][۳] («ارباب»، عنوانی که معمولاً به حاکمان محلی شهری‌های کوچک داده می‌شود[۲])، بابک شاه، اردشیر شاهنشاه («شاه شاهان شاهنشاهی ساسانی») و شاپور «شاهنشاه ایران و انیران» نامیده شده‌اند.[۱]

منابع امروزی[ویرایش]

با این حال به گفته تورج دریایی، به منابع ساسانی نمی‌توان چندان اعتماد کرد زیرا که آن‌ها از بایگانی‌های سلطنتی ساسانی هستند که به قول او «مطابق جهان‌بینی متاخر ساسانی» توسط درباریان نوشته شده‌اند.[۴] دریائی و چند تن دیگر از پژوهشگران می‌گویند که ساسان نام خود را از خدایی گرفته‌است که در بسیاری از نقاط آسیا، ولی نه در پارس، شهرت داشته که یعنی ساسان یک ایرانی غیرپارسی بود که در پارس ساکن شده بود و ساکنانش از این خدایی که او به آن اعتقاد داشت، اطلاعی نداشتند.[۴] ساسان بعدها توانست موبد نیایشگاه مهم آناهید در شهر استخر، مرکز پارس، شود.[۵] به گفتهٔ بندهشن، که به قول دریایی مستقل و نه توسط دربار ساسانی نوشته شده، دختر ساسان بعدها با بابک ازدواج کرد و اردشیر را زاد.[۴] علاوه بر این، بندهشن می‌گوید که ساسان پسر وه‌آفرید بوده‌است.[۴]

سیاست خاندان ساسانی[ویرایش]

بلندپروازی سیاسی ساسان با مشکلات و ضعف‌های اشکانیان در سال‌های پایانی فرمانروایی برانگیخته شد. به گفتهٔ طبری، بابک با کمک پسران خود شاپور و اردشیر توانست قدرت خود را تثبیت کند.[۵] این رخداد به عنوان آغاز شاهنشاهی ساسانی شناخته می‌شود.

خاندان ساسان فرمانروایان سومین امپراتوری ایران شدند و بر بخش بزرگی از غرب آسیا فرمانروایی کردند. سه بنیانگذار این امپراتوری جدید - یعنی بابک و دو پسرش - بر روی دیوار کاخ تچر در تخت جمشید به تصویر کشیده شده‌اند که این نشان‌دهنده دعوی آنان به عنوان جانشینان هخامنشیان است.[۵][۶]

ساسان به خاطر تلاش‌هایش برای بازگرداندن آیین زرتشتی به ایران شناخته شده‌است. او حتی بابک را تشویق کرد تا پارس را در اختیار اشکانیان قرار دهد.[۷]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ Frye 1983, p. 116–117.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Kohl et al 2008, p. 114.
  3. Daryaee 2010, p. 240.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ Daryaee 2010.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Shahbazi 2005.
  6. Calmeyer, Peter (1976), "Zur Genese altiranischer Motive IV", Archäologische Mitteilungen aus Iran: 65–67, ISSN 0066-6033
  7. "The Sassanian Dynasty (CE 224-641): The Zarathushti Renaissance" (PDF). avesta.org.

کتاب‌شناسی[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]