سپینود از شهبانوان ایران باستان است و به روایت شاهنامهفردوسی، سپینود دختر شنگل پادشاه هند بود که بهرام گور شاهنشاه ساسانی در سفر به هند دلبسته او شد و با وی ازدواج نمود.
معنای سپینود، ترکیبی از «سپید» به معنای پاک و روشن یا سپیده صبح و «نود» که پسوند فارسی به معنای فرزند و بن و نهاد است.
معنای ترکیب: پاک نهاد
معنی دوم:ایرانیان باستان اعتقاد داشتند که در بهشت برف میبارد، به دانه های برف بهشتی سپینود میگفتند.
