مهرنوش (در داستان انوشیروان)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
مِهرنوش نام یکی از خردمندان هوشمند ایران باستان است که فردوسی در شاهنامه از او یاد کردهاست.
او، خردمندی هوشمند بود که انوشین روان، داستانی پندآموز از او برای فرزند خویش، نوش زاده بیان نمود. نوشین روان در بیان خویش مهرنوش را، پرستاری باهوش و پشمینه پوش میشمرد:
بدین داستان زد یکی مهرنوش
پرستار ِ باهوش و پشمینه پوش[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ پارسی نگاشتهٔ شاهنامهٔ فردوسی، صفحه: ۷۶۴
منابع[ویرایش]
- شاهنامهٔ فردوسی
- پارسی نگاشتهٔ شاهنامه، نگارش: فرانک دوانلو، انتشارات آهنگ قلم، چاپ سوم، ۱۳۸۷
شخصیتهای شاهنامه | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
شاهنشاهان |
| ||||||||||||||||
پهلوانان |
| ||||||||||||||||
وزیران | |||||||||||||||||
زنان | |||||||||||||||||
دیگران | |||||||||||||||||