تارح

تارَح یا تارَخ (عبری: תָּרַח به معنی دوره‌گرد) پسر ناحور و پدر ابراهیم و از شخصیت‌های عهد عتیق است. او دو زن به نام‌های نجیا و نونا و سه پسر به نام‌های حران، ناحور، ابراهیم داشت، و لوط پسر حران است. بر اساس روایات یهودی، او بت‌پرست بود و پسرش ابراهیم را برای مجازات به نمرود سپرد. اما پس از آن که ابراهیم از آتش به سلامت بیرون آمد، توبه کرد و ابراهیم به او وعده بهشت داد. در قرآن، نام پدر ابراهیم، آزر آمده‌است، برخی مفسرین قرآن تارح را با آزر برابر دانسته‌اند. در حالی که برخی اظهار داشته‌اند که آزر عموی ابراهیم بوده و سرپرستی وی را بر عهده گرفته بوده‌است. نام تارح در شجره‌نامه محمد پیامبر اسلام، به عنوان پدر ابراهیم ذکر شده‌است. علی شریعتی اعتقاد داشت که روایات مربوط به تارح بی‌اعتبار است و نام اصلی پدر ابراهیم آزر است.

منابع

• عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN 9643071634
• کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک: ‎۹۶۴-۳۳۱-۰۶۸-X
• یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم. تهران: روز نو، ۱۳۸۰. ۱۹۱۲. 
• جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم. تهران: اساطیر، ۱۳۷۵. ۱۱۴. 
• ابن هشام. سیرت رسول‌الله صلی الله علیه و سلم. ترجمهٔ رفیع‌الدین اسحاق بن محمد همدانی قاضی. علی‌اصغر مهدوی. چاپ سوم. تهران: انتشارات خوارزمی، ۱۳۶۰. ۵۱۹. 
• ابوبکر عتیق نیشابوری. تفسیر سورآبادی. سعیدی سیرجانی. چاپ سوم. تهران: فرهنگ نشر نو، ۱۳۸۰. شابک ‎۹۶۴-۷۴۴۳-۰۷-۲. 
• محمد حسین طباطبایی. تفسیر المیزان. ترجمهٔ محمد باقر موسوی همدانی. عبدالله زاهد. چاپ سوم. قم: نشر رجاء، ۱۳۶۷. 
• علی شریعتی مزینانی. چه باید کرد. چاپ ششم. تهران: نشر قلم، ۱۳۸۳. ۱۸۱. شابک ‎۹۶۴-۳۱۶-۰۵۸-۰.