تارح
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
تارَح یا تارَخ (عبری: תָּרַח به معنی دوره‌گرد) پسر ناحور و پدر ابراهیم و از شخصیت‌های عهد عتیق است. او دو زن به نام‌های نجیا و نونا و سه پسر به نام‌های حران، ناحور، ابراهیم داشت، و لوط پسر حران است. بر اساس روایات یهودی، او بت‌پرست بود[۱] و پسرش ابراهیم را برای مجازات به نمرود سپرد.[۲] اما پس از آن که ابراهیم از آتش به سلامت بیرون آمد، توبه کرد و ابراهیم به او وعده بهشت داد.[۳] در قرآن، نام پدر ابراهیم، آزر آمده‌است، برخی مفسرین قرآن تارح را با آزر برابر دانسته‌اند.[۴] در حالی که برخی اظهار داشته‌اند که آزر عموی ابراهیم بوده و سرپرستی وی را بر عهده گرفته بوده‌است.[۵] نام تارح در شجره‌نامه محمد پیامبر اسلام، به عنوان پدر ابراهیم ذکر شده‌است.[۶] علی شریعتی اعتقاد داشت که روایات مربوط به تارح بی‌اعتبار است و نام اصلی پدر ابراهیم آزر است.[۷]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN 9643071634
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴-۳۳۱-۰۶۸-X
- یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم. تهران: روز نو، ۱۳۸۰. ۱۹۱۲.
- جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم. تهران: اساطیر، ۱۳۷۵. ۱۱۴.
- ابن هشام. سیرت رسول‌الله صلی الله علیه و سلم. ترجمهٔ رفیع‌الدین اسحاق بن محمد همدانی قاضی. علی‌اصغر مهدوی. چاپ سوم. تهران: انتشارات خوارزمی، ۱۳۶۰. ۵۱۹.
- ابوبکر عتیق نیشابوری. تفسیر سورآبادی. سعیدی سیرجانی. چاپ سوم. تهران: فرهنگ نشر نو، ۱۳۸۰. شابک ۹۶۴-۷۴۴۳-۰۷-۲.
- محمد حسین طباطبایی. تفسیر المیزان. ترجمهٔ محمد باقر موسوی همدانی. عبدالله زاهد. چاپ سوم. قم: نشر رجاء، ۱۳۶۷.
- علی شریعتی مزینانی. چه باید کرد. چاپ ششم. تهران: نشر قلم، ۱۳۸۳. ۱۸۱. شابک ۹۶۴-۳۱۶-۰۵۸-۰.
