تارَح یا تارَخ (عبری: תָּרַח به معنی دوره‌گرد) پسر ناحور و پدر ابراهیم و از شخصیت‌های عهد عتیق است. او دو زن به نام‌های نجیا و ساره و سه پسر به نام‌های حران، ناحور، ابرام داشت، و لوط پسر حران است. بر اساس روایات یهودی، او بت‌پرست بود[۱] و پسرش ابراهیم را برای مجازات به نمرود سپرد.[۲] اما پس از آن که ابراهیم از آتش به سلامت بیرون آمد، توبه کرد و ابراهیم به او وعده بهشت داد.[۳] در قرآن، نام پدر ابراهیم، آزر آمده است، برخی مفسرین قرآن تارح را با آزر برابر دانسته‌اند.[۴] در حالی که برخی اظهار داشته‌اند که آزر عموی ابراهیم بوده و سرپرستی وی را بر عهده گرفته بوده است.[۵] نام تارح در شجره‌نامه محمد پیامبر اسلام، به عنوان پدر ابراهیم ذکر شده است.[۶]علی شریعتی اعتقاد داشت که روایات مربوط به تارح بی‌اعتبار است و نام اصلی پدر ابراهیم آزر است.[۷]
عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN 9643071634
کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN 964-331-068-X
یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم. تهران: روز نو، ۱۳۸۰. ۱۹۱۲.
جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم. تهران: اساطیر، ۱۳۷۵. ۱۱۴.
ابن هشام. سیرت رسول‌الله صلی الله علیه و سلم. ترجمهٔ رفیع‌الدین اسحاق بن محمد همدانی قاضی. علی‌اصغر مهدوی. چاپ سوم. تهران: انتشارات خوارزمی، ۱۳۶۰. ۵۱۹.
ابوبکر عتیق نیشابوری. تفسیر سورآبادی. سعیدی سیرجانی. چاپ سوم. تهران: فرهنگ نشر نو، ۱۳۸۰. ISBN 964-7443-07-2.
محمد حسین طباطبایی. تفسیر المیزان. ترجمهٔ محمد باقر موسوی همدانی. عبدالله زاهد. چاپ سوم. قم: نشر رجاء، ۱۳۶۷.
علی شریعتی مزینانی. چه باید کرد. چاپ ششم. تهران: نشر قلم، ۱۳۸۳. ۱۸۱. ISBN 964-316-058-0.
یادداشت: ترتیب نامها بر اساس حروف الفباست. آنچه در پرانتز جلوی هر نام آمده است، اکثراً نامها یا صفات دیگری است که در قرآن برای آن نام ذکر شده است؛ یا نسبت آن شخص.
