پرتوی از قرآن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پرتوی از قرآن نام یکی از تفاسیر قرآن به قلم محمود طالقانی است. این تفسیر شش جلدی و ناتمام طی سال‌های ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۷ فراهم آمده و به تدریج (۱۳۴۲ – ۱۳۶۰) منتشر شده است.

مؤلف[ویرایش]

سید محمود طالقانی فرزند سید ابوالحسن حسینی طالقانی ۱۳ اسفند سال ۱۲۸۹ در گلیرد طالقان به دنیا آمد. پس از خواندان دروس مقدماتی نزد پدرش ابتدا به قم رفت و سپس نجف رفت ولی دوباره به قم بازگشت. از سال ۱۳۱۸ تا زمان فوتش بجز ایامی که در زندان بود جلسات تفسیر قرآن داشت که ابتدا در منازل برگزار می‌شد و بعد از مدتی در مسجد هدایت تهران برگزار می‌شود. از سال ۱۳۳۰ در مبارزات علیه حکومت پهلوی حضور داشت و در مخالفت با دولت اسرائیل در کنفرانس‌های اسلامی از جمله موتمر شعوب المسلمین در کراچی سال۱۳۳۱ و موتمر اسلامی قدس در سال۱۳۳۸ و موتمر اسلامی قاهره در سال۱۳۴۰ شرکت کرده بود. وی اولین امام جمعه تهران پس از انقلاب ۱۳۵۷، عضو شورای بررسی قانون اسلامی و عضو مجلس خبرگان قانون اساسی بود. وی سرانجام در ۱۹ شهریور ۱۳۵۸ درگذشت و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.[۱]

نگارش[ویرایش]

مفسر این تفسیر را در طی سالیانی که در زندان بوده با نگاهی نو و آزاد اندیشی می نویسد.

روش شناسی[ویرایش]

طالقانی در مقدمه کتابش شیوه خود را چنین بیان کرده که ابتدا ترجمه آیات را آورده سپس معانی مترادف و ریشه آنها را بیان میکند. در بعضی موارد احادیث مرتبط و نظر مفسران دیگر را نیز اورده و سپس آنچه بر فکر و ذهن مفسر از آیات می رسد تفسیر میکند. [۲]

چاپ[ویرایش]

کتاب"پرتوی از قرآن" اخیراً توسط سید محمدرضا دین پرور، ویرایش ویژه و تلخیص گردیده و با تقریظ بهاالدین خرمشاهی و مقدمه‌ی سید محمد مهدی جعفری توسط انتشارات قدیانی منتشر شد.

منابع بیشتر[ویرایش]

پانویس ها[ویرایش]

  1. «طالقانی، سید محمود». دانشنامه ایران زمین. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ آوریل ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۱۵ آوریل ۲۰۲۱.
  2. محمود طالقانی، پرتویی از قرآن، صفحه ۴۸ و ۴۹.