هیدرا (سرده)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

هیدر سرده‌ای از شاخه گزنده‌تباران است. [۱]

گونه‌های این جنس، جانورانی شکارچی ساکن آب هستند، می‌توانند حرکت کنند ولی اکثر اوقات ساکن هستند، دارای کیسه گوارشی، سر و مغز ندارند و در سراسر بدنش شبکه‌ای از تارهای عصبی کشیده شده‌است.[۲][۳]

ساده‌ترین ساختار عصبی در بین جانداران متعلق به هیدر است. شبکه عصبی مجموعه‌ای از نورون‌های پراکنده در دیواره بدن هیدر است که باهم ارتباط دارند. تحریک هر نقطه از بدن جانور در همه سطح آن منتشر می‌شود. شبکه عصبی سلول‌های ماهیچه‌ای بدن را تحریک می‌کنند. این جانوران بازوهای زهری خود را که نماتوسیست نام دارد به سمت شکار خود پرتاب می‌کند و پس از برخورد بازو با شکار و فلج شدن آن، با همان بازوها غذا را به داخل کیسه گوارشی می‌برد و هضم می‌کند و مواد زائد و هضم نشده را از راه دهان خارج می‌کند.[۴] [۵] [۶]

اگر شرایط مساعد باشد هیدرا با روش غیرجنسی (جوانه زدن) و در غیر این صورت به روش جنسی تولید مثل می‌کنند. هیدر و خزه و اسپیروژیر در جزو جاندارانی اند که هم به روش جنسی و هم غیر جنسی تولید مثل می‌کنند. برخی از زیست شناسان معتقدند که هیدرا هیچ وقت پیر نمی‌شود و عمر جاودان دارد. اگر چه برخی دیگر این نظریه را رد می‌کنند. این جانور دستگاه عصبی مرکزی ندارد؛ و تقسیم‌بندی دستگاه عصبی مرکزی و محیطی برای آن وجود ندارد و تنها از شبکه عصبی تشکیل شده‌است.

هیدر معمولاً جانوری ثابت است و به ندرت در زیستگاه خود به آرامی حرکت می‌کند. سیستم گوارشی در هیدر دو طرفه بوده و غذا از دهان وارد کیسه گوارشی شده و پسماند آن بار دیگر از همان راه دهان خارج می‌شود. کیسه گوارش هیدر از چندین نوع سلول تخصص یافته تشکیل شده و در آن تعدادی سلول تاژکدار وجود دارند که غذا را با آنزیم‌های گوارشی مخلوط می‌کنند (گوارش برون سلولی). مرحله بعدی گوارش درون سلولی است که اجزای ریز و خورد شده غذایی در قالب واکوئل‌های غذایی وارد سلول‌های پوشاننده کیسه گوارشی می‌شوند و در آنجا بار دیگر توسط آنزیم‌های گوارشی از جمله (پروتئازها - لیپازها - نوکلئازها و …) گوارش می‌یابند تا مناسب استفاده سلول شوند. بدن هیدر از سه یا چهار ردیف سلول ساخته شده و فاصله دیگر سلول‌ها از مواد غذایی موجود در کیسه گوارشی زیاد نیست. [۵] [۷]

حرکت: حرکت در هیدر به طور آزاد با استفاده از روش سرخوردن برروی صفحهٔ قاعده‌ای به کمک ترشحات مخاطی انجام می‌گیرد یا می‌توانند خم شده و بازوهای خود را به مواد محیطی خود بچسبانند. سپس انتهای قاعده‌ای خود را جدا کرده و عمل بالانس زدن انجام می‌دهند. آن‌ها ممکن است حباب‌های گاز در صفحه قاعده‌ای تولید کنند و به کمک آن شناور بمانند. [۸] [۹] [۱۰] [۱۱] [۱۱]

تغذیه: هیدر از سخت‌پوستان کوچک، لارو حشرات و کرم‌های حلقوی تغذیه می‌کنند. یک هیدر می‌تواند به کمک بازوهایی که می‌توانند طویل شوند شکار را گرفته آن را به طرف دهان خود حرکت دهند دهان به آرامی باز شده و توسط ترشحات مخاطی مرطوب شده‌است وبه راحتی اطراف شکار را گرفته و در نهایت آن را به داخل می‌کشاند.[۶] [۱۲] [۶] [۱۲]

تولید مثل: در تولید مثل غیر جنسی جوانه‌هایی به صورت برجستگی‌هایی در دیوارهٔ بیرونی هیدر تشکیل می‌شود و به یک هیدر جوان رشدونمو پیدا می‌کند و ممکن است از والد خود جدا شود. بیشتر هیدرها دوپایه هستند و به طور موقت تشکیل گناد را می‌دهند که در فصل پاییز در دمای پایین تشکیل گناد می‌دهد. سلول‌های تخمک در داخل تخمدان بالغ شده و توسط اپیدرم‌هایی که در آب رها شده‌اند لقاح داده می‌شوند از نیدارین‌ها آنهایی که فرم مدوز جنسی تولید می‌کنند در طول تولیدمثل جنسی لاروی به نام (Planula) تولید می‌کنند.[۱۳] [۱۴] [۱۵] [۱۵] [۱۵] [۵] [۱۵][۱۶]

چرخه زندگی هیدر: سلول‌های تخم در پلیپ ماده لقاح پیدا می‌کنند سپس سلول زیگوت تقسیم می‌شود و در اطراف آن یک پوششی کیتینی ساخته می‌شود سپس جنین از داخل این پوشش بیرون آمده و رشد و نمو پیدا می‌کند و تبدیل به یک هیدر بالغ می‌شود که می‌تواند از طریق جوانه زدن تولید مثل غیر جنسی انجام بدهد.[۱۷][۱۸] [۱۹] [۲۰] [۲۱] [۲۲]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ کتاب‌ علوم تجربی سال دوم دبیرستان
  2. ↑ Gilberson L (1999). Zoology Lab Manual (4th ed.). Primis Custom Publishing.
  3. ↑ Solomon E, Berg L, Martin D (2002). Biology (6th ed.). Brooks/Cole Publishing.
  4. ↑ Jung S, Dingley AJ, Augustin R, Anton-Erxleben F, Stanisak M, Gelhaus C, Gutsmann T, Hammer MU, Podschun R, Bonvin AM, Leippe M, Bosch TC, Grötzinger J (January 2009). "Hydramacin-1, structure and antibacterial activity of a protein from the basal metazoan Hydra" (PDF). The Journal of Biological Chemistry. 284 (3): 1896–905. doi:10.1074/jbc.M804713200. PMID 19019828. S2CID 3887876.[پیوند مرده]
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Tomczyk S, Fischer K, Austad S, Galliot B (January 2015). "Hydra, a powerful model for aging studies". Invertebrate Reproduction & Development. 59 (sup1): 11–16. doi:10.1080/07924259.2014.927805. PMC 4463768. PMID 26120246.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ Gilbert SF (2000). "Regeneration". Developmental Biology (6th ed.).
  7. ↑ Chapman JA, Kirkness EF, Simakov O, Hampson SE, Mitros T, Weinmaier T, et al. (March 2010). "The dynamic genome of Hydra". Nature. 464 (7288): 592–6. Bibcode:2010Natur.464..592C. doi:10.1038/nature08830. PMC 4479502. PMID 20228792.
  8. ↑ Loomis WF (October 1955). "Glutathione control of the specific feeding reactions of hydra". Annals of the New York Academy of Sciences. 62 (9): 211–27. Bibcode:1955NYASA..62..211L. doi:10.1111/j.1749-6632.1955.tb35372.x.
  9. ↑ Bellis SL, Laux DC, Rhoads DE (November 1994). "Affinity purification of Hydra glutathione binding proteins". FEBS Letters. 354 (3): 320–4. doi:10.1016/0014-5793(94)01154-0. PMID 7957948. S2CID 29262166.
  10. ↑ Venturini G (1987). "The hydra GSH receptor. Pharmacological and radioligand binding studies". Comparative Biochemistry and Physiology. C, Comparative Pharmacology and Toxicology. 87 (2): 321–4. doi:10.1016/0742-8413(87)90015-6. PMID 2888575.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Kulkarni R, Galande S (November 2014). "Measuring glutathione-induced feeding response in hydra". Journal of Visualized Experiments (93): e52178. doi:10.3791/52178. PMC 4354099. PMID 25490534.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Fujisawa T (February 2003). "Hydra regeneration and epitheliopeptides". Developmental Dynamics. 226 (2): 182–9. doi:10.1002/dvdy.10221. PMID 12557197. S2CID 26953455.
  13. ↑ Martínez DE (May 1998). "Mortality patterns suggest lack of senescence in hydra". Experimental Gerontology. 33 (3): 217–25. doi:10.1016/S0531-5565(97)00113-7. PMID 9615920. S2CID 2009972.
  14. ↑ Estep PW (September 2010). "Declining asexual reproduction is suggestive of senescence in hydra: comment on Martinez, D., "Mortality patterns suggest lack of senescence in hydra." Exp Gerontol 33, 217–25". Experimental Gerontology. 45 (9): 645–6. doi:10.1016/j.exger.2010.03.017. PMID 20398746. S2CID 35408542.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ ۱۵٫۳ Boehm AM, Khalturin K, Anton-Erxleben F, Hemmrich G, Klostermeier UC, Lopez-Quintero JA, Oberg HH, Puchert M, Rosenstiel P, Wittlieb J, Bosch TC (November 2012). "FoxO is a critical regulator of stem cell maintenance in immortal Hydra". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 109 (48): 19697–702. Bibcode:2012PNAS..10919697B. doi:10.1073/pnas.1209714109. PMC 3511741. PMID 23150562.
  16. ↑ "Investigating the Agelessness of Hydra". Reason. FightAging.org. November 2012. Retrieved 2012-11-23.
  17. ↑ "Olympus Microscopy Resource Center | Pond Life Video Gallery – Hydra (Coelenterata)". olympus.magnet.fsu.edu. Retrieved 2019-09-21.
  18. ↑ Cantor, Marvin H.; Rahat, Menachem (1982). "Regulation of Respiration and Photosynthesis in Hydra viridis and in Its Separate Cosymbionts: Effect of Nutrients". Physiological Zoology. The University of Chicago Press. 55 (3): 281–288. doi:10.1086/physzool.55.3.30157891. ISSN 0031-935X. JSTOR 30157891.
  19. ↑ Ji N, Flavell SW (April 2017). "Hydra: Imaging Nerve Nets in Action". Current Biology. 27 (8): R294–R295. doi:10.1016/j.cub.2017.03.040. PMID 28441559.
  20. ↑ Patton WK (August 2014). "Hydra (coelenterate)". Grolier Multimedia Encyclopedia. Grolier Online.
  21. ↑ Holstein T, Emschermann P (1995). Cnidaria: Hydrozoa Süsswasserfauna von Mitteleuropa. Bd 1/2+ 3. Stuttgart: Spektrum Akademischer Verlag. ISBN 978-3-8274-0836-5.
  22. ↑ Hickman, Cleveland P., Jr. (2019). Integrated principles of zoology (Eighteenth ed.). New York, NY. ISBN 978-1-260-20519-0. OCLC 1097367369.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ هیدرا (سرده) موجود است.


برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=هیدرا_(سرده)&oldid=31445343»