کنفرانس تهران: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
خنثی‌سازی ویرایش 32505893 از 31mzalireza (بحث) منبع؟
برچسب: خنثی‌سازی
←‏top: دستور زبان اصلاح شد
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه ویرایش با برنامهٔ اندروید
خط ۱۵: خط ۱۵:
|URL=
|URL=
}}
}}
'''کنفرانس تهران''' ([[اسم رمز]]: '''یوریکا''') با شرکت [[وینستون چرچیل]]، [[فرانکلین دلانو روزولت]]، و [[ژوزف استالین]] از ۶ تا ۹ آذرماه [[۱۳۲۲ (خورشیدی)|۱۳۲۲]] ([[۲۸ نوامبر]] تا [[۱ دسامبر]] [[۱۹۴۳ (میلادی)|۱۹۴۳]]) به صورت سرّی و محرمانه در [[سفارت روسیه در تهران|سفارت شوروی]] در [[تهران]]، پایتخت [[ایران]] برگزار شد.
'''کنفرانس تهران''' ([[اسم رمز]]: '''یوریکا''') با شرکت [[وینستون چرچیل]]، [[فرانکلین دلانو روزولت]] و [[ژوزف استالین]] از ۶ تا ۹ آذرماه [[۱۳۲۲ (خورشیدی)|۱۳۲۲]] ([[۲۸ نوامبر]] تا [[۱ دسامبر]] [[۱۹۴۳ (میلادی)|۱۹۴۳]]) به صورت سرّی و محرمانه در [[سفارت روسیه در تهران|سفارت شوروی]] در [[تهران]]، پایتخت [[ایران]] برگزار شد.


این کنفرانس در پی [[کنفرانس قاهره]] و پیش از کنفرانس‌های [[کنفرانس پوتسدام|پوتسدام]] و [[کنفرانس یالتا|یالتا]] برگزار شد. هدف کلّی همهٔ این کنفرانس‌ها توافق دربارهٔ چهرهٔ جهان پس از پایان [[جنگ جهانی دوم]] بود. استقلال و تمامیت ارضی ایران با صدور اعلامیه‌ای در پایان کنفرانس تضمین گردید.
این کنفرانس در پی [[کنفرانس قاهره]] و پیش از کنفرانس‌های [[کنفرانس پوتسدام|پوتسدام]] و [[کنفرانس یالتا|یالتا]] برگزار شد. هدف کلّی همهٔ این کنفرانس‌ها توافق دربارهٔ چهرهٔ جهان پس از پایان [[جنگ جهانی دوم]] بود. استقلال و تمامیت ارضی ایران با صدور اعلامیه‌ای در پایان کنفرانس تضمین گردید.

نسخهٔ ‏۱۳ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۱:۴۲

کنفرانس تهران
از چپ به راست: ژوزف استالین، دبیرکل شوروی؛ فرانکلین دلانو روزولت، رئیس‌جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا؛ وینستون چرچیل، نخست‌وزیر بریتانیا، در ایوان سفارت اتحاد جماهیر شوروی در تهران
تاریخ۲۸ نوامبر ۱۹۴۳ (۱۹۴۳-11-۲۸) تا ۱ دسامبر ۱۹۴۳ (۱۹۴۳-12-۰۱)
مکانسفارت شوروی، تهران، دودمان پهلوی
با نام دیگرTehran Summit
شرکت‌کننده‌هاوینستون چرچیل (نخست‌وزیر بریتانیا)،
فرانکلین دلانو روزولت (رئیس‌جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا)،
ژوزف استالین (دبیرکل اتحاد شوروی)
نتیجهتوافق بر سر گشایش جبههٔ دوم علیه آلمان نازی، در ۱ مهٔ ۱۹۴۴

کنفرانس تهران (اسم رمز: یوریکا) با شرکت وینستون چرچیل، فرانکلین دلانو روزولت و ژوزف استالین از ۶ تا ۹ آذرماه ۱۳۲۲ (۲۸ نوامبر تا ۱ دسامبر ۱۹۴۳) به صورت سرّی و محرمانه در سفارت شوروی در تهران، پایتخت ایران برگزار شد.

این کنفرانس در پی کنفرانس قاهره و پیش از کنفرانس‌های پوتسدام و یالتا برگزار شد. هدف کلّی همهٔ این کنفرانس‌ها توافق دربارهٔ چهرهٔ جهان پس از پایان جنگ جهانی دوم بود. استقلال و تمامیت ارضی ایران با صدور اعلامیه‌ای در پایان کنفرانس تضمین گردید.

موضوعات اصلی‌ای که به نتیجه رسید، عبارت بود از: تاریخ و ابعاد پیاده شدن نیروهای بریتانیایی و آمریکایی در فرانسه و حملهٔ تهاجمیِ نیروهای روسی در ارتباط با آن، منابع اختصاص‌یافته به جبهه‌های ایتالیا، بالکان و برمه که چرچیل نمی‌خواست مورد غفلت واقع شوند.

مهم‌ترین توافقی که در این کنفرانس به‌دست آمد، دربارهٔ گشایش جبهه در غرب اروپا بود. در خلال این کنفرانس، در روز ۲۹ نوامبر، چرچیل به جهت شجاعت و دلاوری نیروهای ارتش شوروی در پاسداری از شهر استراتژیکِ استالینگراد، یک شمشیر را که به شمشیر استالینگراد شهرت یافت، به استالین اهدا کرد. این کنفرانس از این جهت سرّی بود که آلمان‌ها در صدد ترور رهبران سه کشورِ درگیر در جبههٔ مقابل متحدین بودند. هیتلر خود به یک افسر آلمانی به نام سرهنگ کنراد زینر مأموریت ترور را واگذار کرد. نام این عملیات را هم آلمان‌ها «عملیات پرش بلند» نام نهادند (شرح این عملیات در کتابی با نام عملیات پرش بلند تدوین شده‌است).

این نشست تأثیر مهمی بر جنگ جهانی دوم داشت. آمریکا، با تجهیز ارتش سرخ (شوروی)، به آن کمک کرد تا ارتش آلمان نازی را در دروازه‌های شهر استالینگراد نابود کند.[نیازمند منبع] به همین خاطر، ایران «پل پیروزی متفقین» لقب گرفت[نیازمند منبع]. برگزاری نشست رهبران متفقین در تهران در مشخص کردن سرنوشت جنگ هم نقش بسزایی داشت. عملیات دی‌دی و هجوم سربازان متفقین به سواحل نرماندی فرانسه در تهران کلید زده شد. استالین خواستار اجرای این عملیات بود تا از فشار ارتش آلمان در جبههٔ شرقی علیه شوروی کاسته شود. اما چرچیل مخالف بود و طرح‌های دیگری داشت. حضور روزولت در تهران و پشتیبانی او از ایدهٔ استالین، چرچیل را وادار کرد تا این طرح را بپذیرد. متفقین همچنین در تهران متعهد شدند که پس از جنگ از ایران خارج شوند و استقلال این کشور را به رسمیت بشناسند. اما با پایان جنگ، شوروی از این کار اجتناب کرد و اقدام به حمایت و تأسیس دولت‌های تجزیه‌طلب در آذربایجان و کردستان کرد که البته با زیرکی نخست‌وزیر احمد قوام و محمدرضاشاه و پشتیبانی آمریکا، مجبور به عقب‌نشینی و ترک ایران شد.[۱]

بی‌اطلاعی ایران

روزولت، چرچیل و استالین، رهبران آمریکا و بریتانیا و شوروی بدون این که دولت ایران خبر داشته باشد، برای برگزاری کنفرانس تهران به ایران سفر کردند. اجلاس تهران مصادف بود با سالروز تولد چرچیل، بهمین علت جشن تولدی ترتیب دادند.[۱]

دلیل انتخاب تهران

علت انتخاب تهران برای برگزاری این کنفرانس، نزدیکی آن به شوروی بود چرا که ژوزف استالین، رهبر این کشور می‌خواست در اوج جنگ جهانی دوم نزدیک مسکو باشد. از طرفی دیگر، متفقین به دلیل اشغال ایران، تهران را در اختیار داشتند و تأمین امنیت این شهر برایشان آسان بود.[۱]

جستارهای وابسته

پیوند به بیرون

منابع

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ «مهمانان ناخوانده‌ی تهران» در بی‌بی‌سی فارسی bbc.co.uk فارسی تاریخ بازدید: ۱۲ آذر ۱۳۹۳

Wikipedia contributors, "Tehran Conference," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Tehran_Conference&oldid=183615567 (accessed February ۲، ۲۰۰۸).

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کنفرانس_تهران&oldid=32819622»