صومعه: تفاوت میان نسخه‌ها
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) جز ←کتابهای قرون وسطا: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه، replaced: نویسی ← نویسی ، و ← و با ویرایشگر خودکار فارسی |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
[[پرونده:St. Anthony's Monastery 2006.jpg|چپ|بندانگشتی|[[صومعهٔ سنت آنتونی]]، قدیمی‌ترین صومعه [[مسیحیت|مسیحی]] در جهان است.]] |
[[پرونده:St. Anthony's Monastery 2006.jpg|چپ|بندانگشتی|[[صومعهٔ سنت آنتونی]]، قدیمی‌ترین صومعه [[مسیحیت|مسیحی]] در جهان است.]] |
||
'''صومِعِه'''<ref>{{یادکرد فرهنگستان | مصوب=صومعه | بیگانه=monastery | بیگانه در فارسی= | حوزه=باستان‌شناسی | دفتر=دوازدهم | بخش=فارسی | سرواژه=صومعه}}</ref> [[سازه|سازه‌ای]] است که راهبها و راهبه‌ها تحت سرپرستی یک رئیس مرد یا زن در آن زندگی می‌کنند. در [[قرون وسطی]] صومعه‌های بسیاری در سراسر اروپا ساخته شدند. بعضی از صومعه‌ها [[کلیسا]]های زیبایی داشتند که زیر نظر |
'''صومِعِه'''<ref>{{یادکرد فرهنگستان | مصوب=صومعه | بیگانه=monastery | بیگانه در فارسی= | حوزه=باستان‌شناسی | دفتر=دوازدهم | بخش=فارسی | سرواژه=صومعه}}</ref> [[سازه|سازه‌ای]] است که راهبها و راهبه‌ها تحت سرپرستی یک رئیس مرد یا زن در آن زندگی می‌کنند. در [[قرون وسطی]] صومعه‌های بسیاری در سراسر اروپا ساخته شدند. بعضی از صومعه‌ها [[کلیسا]]های زیبایی داشتند که زیر نظر آنها اداره می‌شدند.<ref name=":0">قالیباف، قاسم؛ دایره‌المعارف کودکان و نوجوانان؛ جلد اول؛ 1377 ه.ش؛ نشر چشم‌انداز</ref> |
||
یک صومعه اغلب دارای یک محوطه باز با تالار بزرگ، ایوان سرپوشیده برای قدم زدن، مطالعه و تفکر راهبان و یک خوابگاه برای استراحت آنها بود. درون صومعه [[آشپزخانه]]، [[اصطبل]]، انبار و اتاق میهمان نیز وجود داشت و درون دیوارهای آن باغچه‌های [[صیفی جات]] ایجاد شده بودند. |
|||
یک صومعه اغلب دارای یک محوطه‌ی باز با تالار بزرگ، ایوان سرپوشیده برای قدم زدن، مطالعه و تفکر راهبان و یک خوابگاه برای استراحت آنها بود. درون صومعه [[آشپزخانه]]، [[اصطبل]]، انبار و اتاق میهمان نیز وجود داشت و درون دیوارهای آن باغچه‌های [[صیفی جات]] ایجاد شده بودند. راهبها غذای خود را در سالن بزرگ غذاخوری صرف می‌کردند. گاهی اوقات راهبها و راهبه‌ها غذای خود را در سکوت کامل صرف می‌کردند و در حین غذا خوردن به آیاتی از کتاب مقدس گوش می‌دادند.<ref name=":0" /> |
|||
آنها هر نوع کاری از جمله نظافت، [[آشپزی]]، [[نجاری]]، [[کشاورزی]] و پرورش [[زنبور عسل]] انجام می‌دادند. بعضی از صومعه‌ها به خاطر محصولاتشان مانند [[دارو]] و [[پنیر]] معروف بودند. راهبها از معدود افراد باسواد آن روزگار بودند و دستخط و کتابهای مصور آنها بسیار گرانقیمت بود.<ref name=":0" /> |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== نکات جالب == |
== نکات جالب == |
||
* هوای صومعه‌ها بسیار سرد بود. احتمالاً در زمستان گرم نگهداشتن اتاق‌ها برای راهبها کار بسیار دشواری بوده‌است. بجز داخل [[درمانگاه]] که بیماران مراجعه می‌کردند، در آشپزخانه و اتاق نشیمن و جاهای دیگر اجازه روشن کردن [[آتش]] داده نمی‌شد و راهبها هر بار فقط چند دقیقه اجازه داشتند در اتاق گرم به سر ببرند. |
* هوای صومعه‌ها بسیار سرد بود. احتمالاً در زمستان گرم نگهداشتن اتاق‌ها برای راهبها کار بسیار دشواری بوده‌است. بجز داخل [[درمانگاه]] که بیماران مراجعه می‌کردند، در آشپزخانه و اتاق نشیمن و جاهای دیگر اجازه روشن کردن [[آتش]] داده نمی‌شد و راهبها هر بار فقط چند دقیقه اجازه داشتند در اتاق گرم به سر ببرند.<ref name=":0" /> |
||
== کتابهای قرون وسطا == |
== کتابهای قرون وسطا == |
||
راهبها و راهبه‌ها از معدود کسان باسواد قرون وسطا بودند می‌توان گفت تقریباً تمامی کتابهای قرون وسطا به دست آنها نوشته شده‌است؛ آنها تمامی کتابهای قرون وسطا را با دست نوشته و برای آنها تصویر می‌کشیدند. |
راهبها و راهبه‌ها از معدود کسان باسواد قرون وسطا بودند می‌توان گفت تقریباً تمامی کتابهای قرون وسطا به دست آنها نوشته شده‌است؛ آنها تمامی کتابهای قرون وسطا را با دست نوشته و برای آنها تصویر می‌کشیدند. |
||
تقریباً تمامی |
تقریباً تمامی صومعه‌ها دارای کتاب‌خانه‌ای بودند که راهبان تحصیل کرده به رونویسی کتاب‌ها و تألیف کتب پزشکی، تاریخی، و فلسفه می‌پرداختند.<ref name=":0" /> |
||
== جستارهای وابسته == |
== جستارهای وابسته == |
||
نسخهٔ ۱۵ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۱۶
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
صومِعِه[۱] سازه‌ای است که راهبها و راهبه‌ها تحت سرپرستی یک رئیس مرد یا زن در آن زندگی می‌کنند. در قرون وسطی صومعه‌های بسیاری در سراسر اروپا ساخته شدند. بعضی از صومعه‌ها کلیساهای زیبایی داشتند که زیر نظر آنها اداره می‌شدند.[۲]
یک صومعه اغلب دارای یک محوطه‌ی باز با تالار بزرگ، ایوان سرپوشیده برای قدم زدن، مطالعه و تفکر راهبان و یک خوابگاه برای استراحت آنها بود. درون صومعه آشپزخانه، اصطبل، انبار و اتاق میهمان نیز وجود داشت و درون دیوارهای آن باغچه‌های صیفی جات ایجاد شده بودند. راهبها غذای خود را در سالن بزرگ غذاخوری صرف می‌کردند. گاهی اوقات راهبها و راهبه‌ها غذای خود را در سکوت کامل صرف می‌کردند و در حین غذا خوردن به آیاتی از کتاب مقدس گوش می‌دادند.[۲]
آنها هر نوع کاری از جمله نظافت، آشپزی، نجاری، کشاورزی و پرورش زنبور عسل انجام می‌دادند. بعضی از صومعه‌ها به خاطر محصولاتشان مانند دارو و پنیر معروف بودند. راهبها از معدود افراد باسواد آن روزگار بودند و دستخط و کتابهای مصور آنها بسیار گرانقیمت بود.[۲]
در طی سالهای ۱۵۲۴ تا ۱۵۴۰، به دستور هنری هشتم تمام صومعه‌های انگلستان تعطیل شدند و مالکیت زمین‌هایشان نیز از بین رفت.[۲]
نکات جالب
- هوای صومعه‌ها بسیار سرد بود. احتمالاً در زمستان گرم نگهداشتن اتاق‌ها برای راهبها کار بسیار دشواری بوده‌است. بجز داخل درمانگاه که بیماران مراجعه می‌کردند، در آشپزخانه و اتاق نشیمن و جاهای دیگر اجازه روشن کردن آتش داده نمی‌شد و راهبها هر بار فقط چند دقیقه اجازه داشتند در اتاق گرم به سر ببرند.[۲]
کتابهای قرون وسطا
راهبها و راهبه‌ها از معدود کسان باسواد قرون وسطا بودند می‌توان گفت تقریباً تمامی کتابهای قرون وسطا به دست آنها نوشته شده‌است؛ آنها تمامی کتابهای قرون وسطا را با دست نوشته و برای آنها تصویر می‌کشیدند. تقریباً تمامی صومعه‌ها دارای کتاب‌خانه‌ای بودند که راهبان تحصیل کرده به رونویسی کتاب‌ها و تألیف کتب پزشکی، تاریخی، و فلسفه می‌پرداختند.[۲]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ «صومعه» [باستان‌شناسی] هم‌ارزِ «monastery»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر دوازدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۶۶-۸ (ذیل سرواژهٔ صومعه)
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ قالیباف، قاسم؛ دایره‌المعارف کودکان و نوجوانان؛ جلد اول؛ 1377 ه.ش؛ نشر چشم‌انداز
 | این یک مقالهٔ خرد ساختمان یا سازهٔ خاص است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |