نافرمانی مدنی
| از زنجیره نوشتارهای |
| انقلاب |
|---|
 |
 درگاه سیاست |
نافرمانی مدنی روش مقاومت بدون خشونت برای اعتراض به سیاست‌های حکومت‌ها می‌باشد. دراین روش با بی‌اعتنایی به قوانین حکومتی، سعی در تضعیف قابلیت اجرای قانون که یکی از مهم‌ترین پایه‌های قدرت هر حکومتی است می‌شود.
این روش در جنبشی به رهبری مهاتما گاندی برای استقلال هند از امپراتوری بریتانیا استفاده شد. همچنین این شیوه در جنبش ضد نژادپرستی در آفریقای جنوبی، جنبش حقوق مدنی آمریکا و جنبش‌های صلح‌طلب مورد استفاده قرار گرفت.[۱][۲]
روش‌ها[ویرایش]
قوانین مهاتما گاندی:
- یک فرد عضو مقاومت هرگز عصبانی نمی‌شود.
- او از عصبانیت مخالفش رنج می‌برد.
- اگر یکی از مخالفان یکی از اعضا را ترور کند، او انتقام نمی‌گیرد ولی هرگز به خاطر ترس از مجازات توسط دشمنش تسلیم خواسته‌های دشمنش نمی‌شود.
- اگر مأمورین حکومتی بخواهند فردی از گروه مقاومت را دستگیر کنند او خود را داوطلبانه تسلیم می‌کند.
- اگر یک عضو مقاومت امانتدار اموال کسی است که حکومت قصد ضبط آن را دارد باید تا پای جان برای حفظ آن مال تلاش کند.
در ایران[ویرایش]
برخی از گروه‌های اپوزیسیون جمهوری اسلامی ایران مردم ایران را به نافرمانی مدنی تشویق می‌کنند اما بیشتر این جنبش‌ها را خود شهروندان به راه می‌اندازند. از جملهٔ نافرمانی‌های مدنی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: نه به حجاب اجباری ، خواندن سرود «ای ایران» به جای سرود ملی ایران، حمل پرچم‌هایی بدون آرم جمهوری اسلامی، امتناع از همکاری برای دریافت اوراق شناسایی، خروج سرمایه‌ها و پس‌اندازها از بانک‌ها، شعار در ورزشگاه‌ها، عدم شرکت در انتخابات با توجه به توصیه مسولین نظام به شرکت در انتخابات و واجب شمردن آن، تحصن‌ها و ابراز صریح عقایدی که قوانین موجود سعی در سرکوب آنها دارند.
در سال ۹۶ در پی انتشار چند پیکسل (بج سینه) با محتوای من به حجاب اجباری اعتراض دارم، فرهاد میثمی بازداشت شد، این پیکسل‌ها در راستای اعتراض با شیوه نافرمانی مدنی به اجباری بودن حجاب در ایران اعلام شد.[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نافرمانی مدنی موجود است. |
 |
ویکیبوکس دارای کتابی در ارتباط با موضوع: نافرمانی مدنی است. |
منابع[ویرایش]
- ↑ Violent Civil Disobedience and Willingness to Accept Punishment, vol. 8, Essays in Philosophy, June 2007, archived from the original on 18 June 2010, retrieved 1 November 2011
- ↑ J Morreall (1976), "The justifiability of violent civil disobedience", Canadian Journal of Philosophy, Canadian Journal of Philosophy, 6 (1): 35–47
- ↑ «فرهاد میثمی، فعال مدنی در زندان اوین دست به اعتصاب غذا زده‌است | رادیو زمانه». www.radiozamaneh.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۱۰.
- ۳. ویکی‌پدیا انگلیسی:Civil disobedience بازیابی ۳۰ اکتبر ۲۰۱۱
منابع برای مطالعه بیشتر[ویرایش]
 | این یک مقالهٔ خرد سیاست است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |