تشی

این مقاله دربارهٔ جنس تشی است. برای جونده ساکن ایران، تشی هندی را ببینید.

تشی
رده‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پستانداران
راسته:	جوندگان
زیرراسته:	تشی‌شکلان
تیره‌ها
تشی‌های بر جدید (Erethizontidae) Coendou Sphiggurus تشی آمریکای شمالی Echinoprocta Chaetomys تشی‌های بر قدیم (Hystricidae) تشی دم‌فرچه‌ای Hystrix Thecurus تشی دم‌دراز

خانواده تشی ها

جوندگان بزرگی هستند که تمام سطح بدن آن ها پوشیده از خارهای بلند است. از آنجائی که از این خانواده، فقط یک گونه در ایران زندگی میکند؛ خصوصیات خانواده به همراه گونه ذکر خواهد شد.

ارزش اقتصادی:

از آفات محصولات کشاورزی، درختان میوه و درختان جنگلی است. درمناطق جنگلی فارس و کرمان باجویدن پوست درختان جنگلی به خصوص بنه باعث خشک شدن این درختان می شود.

در برخی از مناطق گوشت تشی به منظورتغدیه استفاده می شود.

خارهای تشی نیز به عنوان تزئین کاربرد دارد.

وضعیت فعلی
دشمن طبیعی تشی پلنگ است‌. بچه ها نیز گاهی مورد حمله جغدهای بزرگ قرار مییرند. به علت شبگیر بودن، داشتن وسیله دفاعی مناسب، تطابق با محیط های مختلف و کم شدن پرداتور اصلی آن یعنی پلنگ، از جمعیت به نسبت زیادی برخوردار است و خطری نسل آن را تهدید نمی کند.

تشی

Hystirix indica

Indian Crested Poecupine

مشخصات

بزرگ ترین جونده ایران است.خارهای بلند روی بدنش اورا از سایر پستانداران متمایز کرده است.

اندازه:

طول سر و تنه: ۷۰ تا ۹۰ سانتی متر

دم: ۸ تا ۱۰ سانتی متر

طول خارها: ۱۸ تا ۳۵ سانتی متر

وزن: ۱۱ تا ۲۵ کیلوگرم

زیستگاه:

دراکثر زیست گاه ها اعم از جنگلی، کوهستانی، استپی و بیابانی زندگی می کند. گاهی نیز در حواشی باغات و اراضی کشاورزی ساکن میشود.

پراکندگی:

دراکثر مناطق ‌کشور بجز آذربایجان غربی

پراکنش جهانی: قاره آسیا

پانویس

۱) راهنمای صحرایی پستانداران ایران، هوشنگ ضیایی