سید حسین طباطبایی بروجردی
| ||
| شناسنامه | ||
|---|---|---|
| لقب | آیت‌الله بروجردی | |
| زادروز | ۳ فروردین ۱۲۵۴ | |
| زادگاه | بروجرد، لرستان، ایران | |
| تاریخ مرگ | ۱۰ فروردین ۱۳۴۰ (۸۶ سال) | |
| محل مرگ | قم، ایران | |
| آرامگاه | مسجد اعظم قم | |
| دین | اسلام | |
| مذهب | شیعه دوازده امامی | |
|
| ||
سید حسین طباطبایی بروجردی (۱۲۵۴ در بروجرد - ۱۰ فروردین ۱۳۴۰ در قم) معروف به آیت‌الله بروجردی از مراجع شیعه ایرانی در سدهٔ چهاردهم می‌باشد. وی به مدت هفده سال زعیم حوزه علمیه قم بود و پس از درگذشت سید حسین طباطبایی قمی مرجعیت عامه شیعیان را به مدت نزدیک به ۱۵ سال بر عهده داشت.
محتویات
تولد[ویرایش]
سید حسین بروجردی در صفر سال ۱۲۹۲ق در استان لرستان، شهرستان بروجرد به دنیا آمد.[۱]
تحصیلات[ویرایش]
پس از گذراندن مقدمات علوم در سن هجده سالگی وارد دارالعلم اصفهان شد و از ابو المعالی، سید مدرس، سید محمدباقر درچه‌ای سطوح فقه و اصول و ادبیات عرب را آموخت. همچنین چندین سال از حکیم قشقائی و حکیم کاشانی حکمت و فلسفه و کلام و منطق آموخت و پس از هشت سال اقامت در اصفهان به نجف و پس از آن بیش از ۳۰ سال در شهر خود بروجرد به تحقیق و تدریس پرداخت.
وی همچنین در جریان قیام قم در زمان رضاشاه علی‌رغم حساسیت نیروهای امنیتی در فرصتی مناسب از بروجرد خارج شده و برای همراه کردن مراجع نجف با قیام به طرف عتبات رفته و سپس با پیام حمایت مراجع آنجا به ایران آمده‌است. تجربه قیام حاج آقا نورالله نجفی اصفهانی به عنوان مهمترین حادثه سیاسی زندگی بروجردی قبل از مرجعیت عامه تلقی می‌شود.[۲]
بروجردی سالها در نجف از آخوند خراسانی، سید محمد کاظم یزدی، مرتضی طالقانی، آقا شریعت اصفهانی در رشتهٔ خارج فقه و اصول تحصیل کرد، و خود در علوم عقلی و نقلی به مرتبه اجتهاد و استادی ارتقاء یافت و در سن سی‌سالگی در ردیف استادان حوزه نجف به تدریس علما اشتغال داشت. بروجردی بعد از ده سال اقامت در عتبات در سال ۱۳۲۸ از عراق وارد بروجرد شد و مدت چند سال در زادگاه خود به ترویج، تدریس و تألیف مشغول گشت و چند سفر به حوزه قم آمدوشد نمود که در برهه زمان در جمله مدرسین حوزه قم قرار گرفت و دیری نگذشت که پس از فوت حائری تدریجاً در رأس استادان بزرگ حوزهٔ قم قرار گرفت.
ورود به قم[ویرایش]
بعد از وفات مؤسس حوزه علمیه قم شیخ عبدالکریم حائری یزدی و محمدحسین نائینی (ساکن نجف اشرف) در سال ۱۳۵۵ قمری و وفات آقا ضیاءالدین عراقی در سال ۱۳۶۱ قمری، مرجعیت عامه شیعه تا سال ۱۳۶۵ قمری بر عهده سید ابوالحسن اصفهانی قرار گرفت. سید ابوالحسن اصفهانی در نجف اشرف ساکن بود و مرجعیت عامه شیعه را بر عهده داشت. همچنین در آن سالها سید حسین طباطبایی قمی در کربلا ساکن بود و مشغول تدریس برای طلاب حوزه کربلا بود.
در سال ۱۳۶۵ قمری سید ابوالحسن اصفهانی در نجف درگذشت و کمتر از ۴ ماه پس از آن سید حسین طباطبایی قمی نیز از دنیا رفت. پس از درگذشت سید ابوالحسن اصفهانی و سید حسین طباطبایی قمی، عملاً سید حسین طباطبایی بروجردی عهده‌دار مرجعیت بخش قابل توجهی از شیعیان گشت و این موضوع به مدت نزدیک به ۱۵ سال ادامه یافت.[۲][۳][۴]
دیدگاه‌ها[ویرایش]
اندیشه تقریب مذاهب اسلامی[ویرایش]
سید حسین بروجردی از دارالتقریب که در سال ۱۳۲۷ شمسی در قاهره با دبیر کلی شیخ محمد تقی قمی شکل گرفت، حمایت می‌کرد. محمد واعظ‌زاده خراسانی از شاگردانش که با دارالتقریب مصر ارتباط داشت، می‌گوید توجه بروجردی به تقریب مذاهب اسلامی نشانگر اهتمام وی به وحدت و انسجام مسلمانان است.[۵] بروجردی معتقد بود که شیعه در عصر حاضر باید بر مقام علمی اهل بیت تأکید ورزد و اگر شیعه به استناد حدیث ثقلین به مرجعیت علمی اهل بیت اکتفا کند قادر خواهد بود همه مسلمانان را پیرامون اهل بیت جمع کند.[۶]
اصلاحات ارضی[ویرایش]
بروجردی یکی از مخالفان سرسخت اصلاحات ارضی بود. این مخالفت در حدی بود که محمدرضا پهلوی طرح اصلاحات ارضی را تا زمان فوت وی عملیاتی نکرد.[۷]
روش اجتهادی[ویرایش]
او همچون علمای سلف خود مثل شیخ مفید، سید مرتضی، شیخ طوسی، شیخ طبرسی و سید محمدمهدی بحرالعلوم دارای جامعیتی در علوم اسلامی است در فقه شیوه‌ای استنباطی را به کار برد.
شیوه او در فقه بر چند محور استوار است:
- اهمیت به آراء قدماء
- اهمیت به روایات و فتاوای
- تکیه بر ادله و روایات اولیه
- ریشه یابی مسائل
تألیفات[ویرایش]
سید حسین طباطبایی بروجردی بر کتابهای فقیه شیخ صدوق، تهذیب و استبصار شیخ طوسی، خصال و رجال و آمالی و علل الشرایع اسانیدی ضمیمه نمود. وی حاشیه بر کفایه آخوند خراسانی و نهایه طوسی نگاشت.
چند مورد از کتابهای او عبارت است از:
- حاشیه علی کفایه الاصول
- المهدی فی کتب اهل السنه
- الآثار المنظومه، انیس المقلدین
- مجمع الفروع، مناسک الحج
- جامع احادیث الشیعه
- مستدرک فهرست منتخب الدین
- تجرید اسانید الامانی
- تجرید اسانید الاستبصار
درگذشت[ویرایش]
او در ۱۰ فروردین ۱۳۴۰ (شوال ۱۳۸۰ قمری) در سن ۸۶ سالگی بر اثر بیماری قلبی درگذشت. جسدش را در حرم فاطمه معصومه در قم دفن کردند.
منابع[ویرایش]
- ↑ http://www.broujerdi.ir/index.php/2016-03-22-07-51-29/2016-03-22-07-58-49
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ موسی نجفی. اندیشه سیاسی و تاریخ نهضت حاج آقا نورالله اصفهانی. چاپ سوم. مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ۱۳۸۴. ۴۰۴. شابک ۹۷۸۹۶۴۶۳۵۷۷۱۶.
- ↑ آیت الله العظمی سید حسین طباطبایی قمی
- ↑ عباس حاجیانی دشتی. عنصر فضیلت و تقوی حضرت آیت‌الله العظمی قمی (قدس‌سره). مفید (محلاتی)، ۱۳۷۲. ۳۵.
- ↑ محمد واعظ زاده خراسانی. «وحدت و انسجام اسلامی از نگاه آیت‌الله بروجردی» (فارسی). پایگاه اطلاع‌رسانی حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی، اسفند ۱۳۸۶.
- ↑ علامه واعظ زاده خراسانی. ندای وحدت. مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی. ۲۷۵.
- ↑ هرانا: ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، حسن یوسفی اشکوری: روحانیت، مدافع نظام ارباب و رعیتی بود، گفت‌وگو از سیمین روزگرد، نوشته‌شده در ۲۱ امرداد ۱۳۹۵؛ بازدید در ۲۸ مرداد ۱۳۹۵.
- سرگذشت نیکان، بازبینی ۸ فروردین ۱۳۸۶.
- وب‌سایت صدا و سیما، بازبینی ۱۲ فروردین ۳۸۶.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به سید حسین طباطبایی بروجردی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سید حسین طباطبایی بروجردی موجود است. |
