محمدابراهیم کلباسی
علامه میرزا محمد ابراهیم کلباسی مشهور به حاجی کلباسی (۱۱۸۰ اصفهان-۱۲۶۱ قمری) از علمای امامیه و مراجع برجسته شیعه و همچنین احیاگر حوزه علمیه اصفهان در قرن سیزدهم هجری به‌شمار می‌رفت.
تولد و تبار[ویرایش]
علامه حاج میرزا محمد ابراهیم کلباسی در سال ۱۱۸۰ هجری قمری در اصفهان زاده شد. خاندان کلباسی در اصل از نسل مالک اشتر از فرماندهان لشکر امام علی (ع) بوده اند، از این رو به کلباسی اشتری نیز معروف هستند.[۱] علامه کلباسی صاحب شش فرزند بود که تمامی آنان از مفاخر فقهی عصر خود بودند و کوچکترین فرزند ایشان آیت الله ابوالمعالی کلباسی از اساتید آیت الله بروجردی مرجع کل شیعه بوده است.
تحصیلات[ویرایش]
پس از فوت پدر در سنین کودکی به شاگردی آقا محمد بیدآبادی در آمد. از اساتید دیگر وی می‌توان به آقا محمد باقر معروف به وحید بهبهانی، سید بحرالعلوم، شیخ جعفر کاشف الغطا، ملا محمد مهدی نراقی اشاره کرد. او از یک سو تربیت‌شدهٔ حکیم متأله بیدآبادی- آخرین وارث و یادگار مکتب فلسفی اصفهان و بنیانگذار شیوه‌ای نو در عرفان شیعی- و از سوی دیگر شاگرد فقیه نامی آقا محمد باقر بهبهانی بنیانگذار علم اصول و در تقابل با تفکر اخباری‌گری بود. از این رو وی توانست پیوندی میان این دو تفکر ایجاد کند.
شاگردان[ویرایش]
بسیاری از روحانیون و فقیهان برجسته نیمهٔ دوم قرن سیزدهم هجری مانند میر حسن مدرس اصفهانی، میرزای شیرازی، ملا هادی سبزواری، ملا عبدالجواد تونی و سید محمود طباطبایی بروجردی و غیره از شاگردان حاجی کلباسی بوده‌اند. وی به اصرار مردم و پافشاری فقیهان و مراجع زمان مانند میرزای قمی، رساله نخبه را منتشر نمود
رساله نخبه نخستین رساله عملیه و توضیح المسائل به زبان فارسی به‌شمار می‌رود.
از وی چندین کتاب در زمینه‌های فقه، اصول، حدیث و رجال به جای مانده‌است که شامل: اشارات الاصول، منهاج الهدایه الی احکام الشریعه، شوارع الهدایه، نقد الاصول، نخبه (به فارسی)، رسالهٔ سؤال و جواب (به فارسی)، اجوبة المسائل، الارشاد المسترشدین می‌باشد.
اقدامات اجتماعی[ویرایش]
او از مخالفان سلسله‌های صوفیه در اصفهان بود. همچنین گفته می‌شود که با تذکراتی به فتحعلی شاه و برخی حاکمان وقت آنان را بر سهل‌گیری نسبت به توده مردم واداشته است. گفته می‌شود وی در مردم لقب مستجاب‌الدعوه داشته است.
درگذشت[ویرایش]
آیت الله محمد ابراهیم کلباسی سرانجام در شب پنج‌شنبه ۸ جمادی‌الاولی ۱۲۶۱ قمری در سن ۸۱ سالگی در گذشت و بنابر وصیت او در محلی روبروی مسجد حکیم که به مقبره خاندان او معروف است در اصفهان دفن شد.[۱]
منابع[ویرایش]
۱. اشارات (کنگره بزرگداشت علامه کلباسی)، نشر دانش حوزه ۱۳۹۱، ص ۱۶–۱۱
- ↑ کتاب خاندان کلباسی سال چاپ ۱۳۸۲
