سید جمال‌الدین گلپایگانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جمال‌الدین گلپایگانی، دهه ۱۹۵۰م

سید جمال الدین موسوی گلپایگانی مرجع تقلید و از عرفای شیعه در سال ۱۲۹۵ (قمری) در روستای سعیدآباد گلپایگان به دنیا آمد و نسبتش با ۲۷ واسطه، به موسی کاظم می‌رسد.

وی ۱۲ ساله بود که نزد برادرانش، درس را آغاز کرد. برای ادامه تحصیل، راهی گلپایگان شد و عمده علوم عربی و منطق را از علمای گلپایگان آموخت.

در سال ۱۳۱۱ (قمری) در سن ۱۶ سالگی، عزم اصفهان کرد و بعد از آن به نجف رفت.

سید جمال‌الدین گلپایگانی علاوه بر فراگیری علوم تألیفاتی را داشته و شعرنیز می‌سروده است.

استادان[ویرایش]

در فقه[ویرایش]

در عرفان[ویرایش]

شعر[ویرایش]

وی هنگام تشرف به حرم علی بن ابی‌طالب چنین سروده است:

از ازل ای میر حق سرّ الهکل من قال بلی شد مبتلا
بندگی‌ات عرضه بر ماسویتا که عمرم رفت و گشتم رو سیا
شد مطاف من حریم کوی توکعبه مقصود من شد روی تو
بر همین بگذشت بر من سالهابر درت ای ذوالکرام با ناله‌ها
آرزو دارم که ای زیبا صنمآنکه وقت مرگ آیی در برم
تا ببینم روی حق در روی توعاشقانه جان دهم در کوی تو

آثار[ویرایش]

آثار علمی که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

۱. رساله فی جواز البقاء علی تقلید المیت

۲. رساله فی اجتماع الامر و النهی

۳. رساله استدلالی در غیبت (رساله‌های یاد شده همراه ۲۰ مسئله مهم استدلالی فقهی، در سال ۱۳۷۰ ه. ق، در چاپخانه حیدریه نجف اشرف چاپ شد)

۴. تقریرات درس اصول مرحوم نائینی

۵. یک دوره اصول فقه به قلم خود ایشان

۶. یک دوره فقه، شامل ابواب: طهارت، صلات، وصایا، اجاره، مکاسب، طلاق، قضا (ناتمام)، اطعمه و اشربه و حج

شاگردان[ویرایش]

از علمای معاصری که شاگردان وی بوده‌اند، از جمله:

درگذشت[ویرایش]

سید جمال‌الدین گلپایگانی در عصر روز دوشنبه ۲۹ محرم ۱۳۷۷ (پنجم خرداد ۱۳۳۷)، در سن ۸۲ سالگی درگذشت و پیکرش در وادی السلام نجف دفن گردید.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]