ابن نما
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نجم الدین، جعفر بن محمد بن جعفر بن هبة الله بن نما حلی (۵۶۷ ـ ۶۴۵ ق)، از فقهای شیعه، در شهر حله، از شهرهای عراق که در کنار رود فرات واقع شده، به دنیا آمد.
شاگردان[ویرایش]
علامه حلی از شاگردان اوست.
آثار[ویرایش]
ذوب النضار فی شرح أخذ الثار، معروف به شرح الثار از آثار اوست که در پایان جلد ۴۵ بحارالأنوار از صفحه ۳۴۶ به بعد به طور کامل آمده‌است.[۱]
