ابن نما
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
نجم الدین، جعفر بن محمد بن جعفر بن هبة الله بن نما حلی (۵۶۷–۶۴۵ ق)، از فقهای شیعه، در شهر حله، از شهرهای عراق که در کنار رود فرات واقع شده، به دنیا آمد.
شاگردان[ویرایش]
علامه حلی از شاگردان اوست.
آثار[ویرایش]
ذوب النضار فی شرح أخذ الثار، معروف به شرح الثار از آثار اوست که در پایان جلد ۴۵ بحارالأنوار از صفحه ۳۴۶ به بعد به طور کامل آمده‌است.[۱]
