پرش به محتوا

شیخ ابوالبرکات

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هبةالله بن المبارک البغدادی
درگذشت۵۶۲. ق (به نقل از حبیب السیر) یا ۵۷۰. ق
مکتبعرفان و تصوف اسلامی
منصبقطب نهم بعد از غیبت کبرای امام دوازدهم در سلسلهٔ نعمت‌اللهی

هبةالله بن المبارک البغدادی مشهور به شیخ ابوالبرکات از عرفای قرن ششم هجری قمری است. وی در طریقت از مریدان شیخ احمد غزالی و شیخ ابوالفضل بغدادی و جانشین شیخ ابوالفضل بغدادی است و به عنوان قطب نهم بعد از غیبت کبرای امام دوازدهم در سلسلهٔ نعمت‌اللهی به حساب می‌آید.

یکی از شعرا در مورد وی این بیت را سروده است:

صد هزاران شیخ ظاهر مات شدتا یکی چون شیخ ابوالبرکات شد[۱]

نسبت خرقه شیخ ابوالبرکات

[ویرایش]

«شاه نعمت‌الله در بیان نام مشایخ خود چنین سروده است:

شیخ ما کامل و مکمّـل بودقطب وقت و امام عادل بود
گاه ارشاد چون سخن گفتیدُر توحید را نکوسُـفتی
یافعی بود (و) نام عبداللهرهرو رهروان آن درگاه
صالح بربریّ روحانیشیخِ شیخِ من است تا دانی
پیر او هم کمال کوفی بودکز کمالش بسی کمال(ها) فزود (بفزود)
باز باشد ابوالفتوحِ صعید (سعید)که سعید (صعیدی) است آن سعید شهی (شهید)
از ابی مدین او عنایت یافتبه کمال از ولیّ ولایت یافت
مغربی بود مشرقی به صفاآفتاب تمام و مه‌سیما
شیخ ابی‌مدین است شیخ (سعید)که نظیرش نبود در توحید
دیگر آن عارفِ ودود بوَدکنیت او ابوالسـّعود بود
بود در اندلس ورا مسکنبس کرم کرد روح او با من
پیر او بود هم ابوالبرکاتبه جمال و کمال و ذات و صفات
باز ابوالفضل بود بغدادیأفضل فاضلان به استادی
شیخِ او احمد غزالی بودمظهر کامـل جلالی بود[۲]»

هبةالله بن المبارک البغدادی شیخ ابوالبرکات ← شیخ ابوالفضل بغدادیشیخ احمد غزالی (۵۲۰–۴۵۲ ه. ق) ← ابوبکر نساج (درگذشته ۴۸۷ ه. ق) ← شیخ ابوالقاسم گُرّکانی (متولّد احتمالاً ۳۵۰ ه. ق - درگذشته ۴۵۰ ه. ق) ← شیخ ابوعثمان مغربی سعید بن سلام (۳۷۳–۲۴۳ ه. ق) ← ابوعلی کاتب (درگذشته ۳۴۹ یا ۳۵۶ ه. ق) ← شیخ ابوعلی رودباری (درگذشته ۳۲۰ تا ۳۲۳ ه. ق) ← جنید بغدادی (متولّد ۲۲۰ ه. ق- درگذشته ۲۹۷ یا ۲۹۸ ه. ق)

ذکر شیخ ابوالبرکات در منابع تاریخی

[ویرایش]

در برخی منابع از وی نام برده شده است. از جملهٔ این منابع:

مولی عبدالصمد همدانی در کتاب بحر المعارف دو سخن از قول شیخ ابوالبرکات نقل کرده است. وی می‌نویسد:

  • «ابوالبرکات گفته است که: هر کس که خواهد که دعای وی مستجاب شود آداب دعا را باید نگاه دارد؛ و آداب دعا آن است که دلش حاضر بود و طعام حلال خورد و لباس حلال پوشد.»[۳]
  • «ابوالبرکات گفته است که: خُلق نیکو فاضل‌تر است از همه مرتبتی، و جوهر مردان به خُلق نیکو ظاهر شود و معیار در تصوفْ خُلق است، و هر که او را خُلق نیکوتر او صوفی‌تر.»[۴]

معاصرین شیخ ابوالبرکات

[ویرایش]

مشایخ معاصر وی عبارتند از:[۵]

همچنین از محدثین معاصر وی می‌توان به حافظ ابوسعید عبدالکریم بن محمد بن منصور السمعانی و از فقها به ابوالبرکات النحوی معروف به این الانباری عبدالرحمن بن محمد بن ابی سعید اشاره کرد.[۵]

مشابهت اسم شیخ ابوالبرکات با یکی دیگر از عرفا

[ویرایش]

یکی دیگر از عرفا را که نام وی ابوالبرکات تقی الدیّن علی الدوّستی السمنانی و از اصحاب شیخ رکن‌الدین علاءالدوله سمنانی (درگذشته ۲۲ رجب ۷۳۶. ق) بوده و شرح حالش در نفحات الانس شیخ نورالدین عبدالرحمن جامی آمده است نباید با هبةالله بن المبارک البغدادی مشهور به شیخ ابوالبرکات یکی دانست. نایب‌الصدر شیرازی در طرائق الحقائق در ذیل شرح حال شیخ ابوالبرکات، همین اشتباه تاریخی را که در برخی منابع رخ داده است یادآوری می‌نماید: «از غرایب اشتباهات آن است که در کتاب ریاض العاشقین در گلبن سیم مذکور است به این عبارت: عارف سمنانی شیخ ابوالبرکات و هو تقی‌الدین علی الدوستی. آن جناب از اهل سمنان است و با شیخ رکن‌الدین علاءالدوله سمنانی که از مشاهیر عرفاست معاصر بوده‌اند؛ و در ادامه این حکایت را که در نفحات مذکور است بیان می‌نماید….»[۶] و به ذکر حکایتی که در کتاب نفحات الانس شیخ نورالدین عبدالرحمن جامی در ذیل نام ابوالبرکات تقی الدیّن علی الدوّستی السمّنانی آمده است می‌پردازد. نایب‌الصدر شیرازی در ادامه با ذکر سال درگذشت شیخ علاءالدوله سمنانی و مقایسهٔ آن با سال درگذشت شیخ ابوالبرکات اثبات می‌نماید که ابوالبرکات تقی الدیّن علی الدوّستی السمّنانی با هبةالله بن المبارک البغدادی مشهور به شیخ ابوالبرکات متفاوت است و از نظر تاریخی با هم منطبق نیستند.

مزار شیخ ابوالبرکات

[ویرایش]

مطابق قول نایب‌الصدر شیرازی در طرائق الحقائق شیخ ابوالبرکات در آبادی‌ای به نام ابدالان در نزدیکی شهر تویسرکان در استان همدان مدفون است. اکنون نیز مقبره‌ای در آن روستا به نام امامزاده ابوالبرکات واقع است.

نایب‌الصدر شیرازی در طرائق الحقائق آورده است:[۷]

بعضی معتقدند که مزار فیض آثار جناب قدوةالابرار شیخ ابوالبرکات در تویسرکان در قریهٔ ابدالان است؛ و آنجا بقعه و مقبره‌ای‌ست و به خط قدیم شبیه کوفی یا میخی بر سنگ منقوش است. می‌گویند میرزا بهرام وزیر اسدآباد که قریب به تویسرکان است سررشته و ربطی از خواندن آن خط داشته و خوانده است که مزار شیخ ابوالبرکات بغدادی‌ست و صورت وقفنامهٔ آن دِه که ابدالان است نیز در آن سنگ ثبت است وقف بر همان بقعهٔ مبارکه است؛ و بعضی می‌گویند امامزاده است و محقّقا قبر انوارالبرکات است.

منابع

[ویرایش]
  1. نایب الصدر شیرازی، محمد، طرائق الحقائق، با تصحیح محمدجعفر محجوب، انتشارات کتابخانه سنایی، بی جا: بی تا، جلد دوم، ص ۵۹۸.
  2. کرمانی، عبدالرّزاق، تذکره در مناقب حضرت شاه نعمت‌الله ولی(مجموعه در ترجمه احوال شاه نعمت‌الله ولی)، به کوشش: ژان اوبن، تهران: 1335، صص ۵۵–۵۴؛ مواردی که داخل پرانتز ذکر شده، بر اساس کتاب طرائق‌الحقائق (صص ۳۲۶–۳۲۵) است. به نقل از: شیخ سفلی و پازوکی؛ «ابوالفضل بغدادی جانشین گمنام شیخ احمد غزالی»، دوفصلنامه علمی-پژوهشی پژوهشنامه ادیان، سال ششم، شماره یازدهم، بهار و تابستان ۱۳۹۱، صص ۷۷–۷۶.
  3. مولی عبدالصمد همدانی، بحر المعارف، تحقیق و ترجمه: حسین استادولی، انتشارات حکمت، چاپ اول (ویرایش جدبد)، تهران: ۱۳۸۷، جلد اول، ص ۲۳.
  4. مولی عبدالصمد همدانی، همان، ص ۶۰۱.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ نایب الصدر شیرازی، همان، صص ۵۹۹ و ۶۱۱.
  6. نایب الصدر شیرازی، همان، ص ۵۹۹.
  7. نایب الصدر شیرازی، همان، ص ۶۱۱.