تبرزین
تَبَرزین به تبرهای جنگی گفته می‌شود که مورد استفاده ایرانیان بوده و دارای دو تیغه برنده بوده تیغه اول برگ شکل بوده و مخصوص بریدن تیغه دوم مثل کلنگ بوده و مخصوص شکافت زره و کلاه خود ارتش دشمن بوده [۱]
تبرزین از ابزارهای جنگی در دوره هخامنشیان بود و در روزگار ساسانیان، از جنگ‌افزار ارتش و واحد های چریکی ارتش ساسانی و هخامنشی بوده که برای تکه تکه کردن ارتش دشمنان به کار میرفته در دوره های بعد تبرزین تنها کارایی نظامی نداشته بلکه یک نماد مخصوص دراویش بوده که چهره ایی عارفانه به وجود آورده .[۲]
از زمان تشکیل ارتش ها و تقریبا از دوره هوخشتره با تشکیل ارتشی قدرتمند تبرزین مورد استفاده قرار گرفته و تا الان هم ادامه داره در زمان شاهنشاهی هخامنشی تبرزین شکلی ساده داشته اما در زمان اشکانیان و ساسانیان با استفاده از هنر و دانش ایرانیان در آهنگری تبرزین هایی با شمایل و اشکال مختلفی پدید آمد که میتوان اونهارو در طبقه بندی اشیا زینتی قرار داد
در زمان صفویه و پدید اومدن آیین درویشی تبرزین جنبه عرفانی پیدا کرد و یکی از نماد دراویش بوده که همراه خود داشتند
گونه‌ای از تبرزین های اروپایی با نام ناچخ که مورد استفاده شوالیه های انگلیسی و فرانسوی بوده و تفاوت زیادی با تبرزین های ایرانی داشته اونها هم بلند تر و هم سنگین تر بودند و کارایی کمتری داشتند