مراقبه

برای درون‌پویی جهان‌شمول، مدیتیشن را ببینید.

مراقبه یا درون‌پویی در اخلاق و عرفان اسلامی بخش مهمی از سیر و سلوک است که پس از توبه و مشارطه و پیش از محاسبه است. شیخ محمد بهاری دربارهٔ لفظ مراقبه می‌گوید: «مراقبه یعنی کشیک نفس را کشیدن که مبادا اعضا و جوارح را به خلاف وادارد و عمر عزیز را که هر آنی از آن بیش از تمام دنیا و ما فیها قیمت دارد، ضایع بگرداند.»

در آیین جین که یکی از ادیان قدیمی می باشد که به ماهیت درونی افراد می پردازد ، مراقبه را مستلزم صرف نظر کردن از تمام تعلقات ناپایدار و نشستن به مراقبه برای مدت 48 دقیقه می داند. ( 48 دقیقه برابر است با یک سی ام یک روز ، واحد رسمی زمان در هند که بیشتر برای انجام مناسک دینی انتخاب می شود.)

لفظ مراقبه

مراقبه کلمه‌ای عربی است که از ماده رقبه به معنی گردن و ورودگرفته شده‌است و برای که «انسان به هنگام نظارت و مواظبت از چیزی گردن می‌کشد، و اوضاع را زیر نظر می‌گیرد، این واژه بر معنی نظارت و مواظبت و تحقیق و زیر نظر گرفتن چیزی، اطلاق شده‌است.»