مراقبه

برای درون‌پویی جهان‌شمول، مدیتیشن را ببینید.

مراقبه یا درون‌پویی در اخلاق و عرفان اسلامی بخش مهمی از سیر و سلوک است که پس از توبه و مشارطه و پیش از محاسبه است. شیخ محمد بهاری دربارهٔ لفظ مراقبه می‌گوید: «مراقبه یعنی کشیک نفس را کشیدن که مبادا اعضا و جوارح را به خلاف وادارد و عمر عزیز را که هر آنی از آن بیش از تمام دنیا و ما فیها قیمت دارد، ضایع بگرداند.»

در آیین جین که یکی از ادیان قدیمی می باشد که به ماهیت درونی افراد می پردازد ، مراقبه را مستلزم صرف نظر کردن از تمام تعلقات ناپایدار و نشستن به مراقبه برای مدت 48 دقیقه می داند. ( 48 دقیقه برابر است با یک سی ام یک روز، واحد رسمی زمان در هند که بیشتر برای انجام مناسک دینی انتخاب می شود.)

لفظ مراقبه

مراقبه کلمه‌ای عربی است که از ماده رقبه به معنی گردن و ورودگرفته شده‌است و برای که «انسان به هنگام نظارت و مواظبت از چیزی گردن می‌کشد، و اوضاع را زیر نظر می‌گیرد، این واژه بر معنی نظارت و مواظبت و تحقیق و زیر نظر گرفتن چیزی، اطلاق شده‌است.»