تیلور سوئیفت

تیلور سوئیفت
سوئیفت در ۲۰۲۲
نام در زمان تولد	تیلور آلیسون سوئیفت
زادهٔ	۱۳ دسامبر ۱۹۸۹ ‏(۳۳ سال) وست ردینگ، پنسیلوانیا، ایالات متحده
دیگر نام‌ها	نیلز شوبرگ
پیشه	خواننده-ترانه‌سرا تهیه‌کننده کارگردان بازیگر بازرگان
سال‌های فعالیت	۲۰۰۴–اکنون
آثار	آلبوم‌ها تک‌آهنگ‌ها ترانه‌ها اجراها ویدئوشناسی
شریک(های) زندگی	جو آلوین (۲۰۱۶–اکنون)
خویشاوندان	آستین سوئیفت (برادر) مارجوری فینلی (مادربزرگ)
جایزه(ها)	فهرست کامل
وبگاه	taylorswift.com
پیشه موسیقی
خاستگاه	نشویل، تنسی، ایالات متحده
ژانر	پاپ کانتری فولک راک آلترناتیو
ساز(ها)	آواز گیتار بانجو پیانو یوکللی
ناشر(ان)	ریپابلیک بیگ مشین

تیلور آلیسون سوئیفت (به انگلیسی: Taylor Alison Swift؛ زادهٔ ۱۳ دسامبر ۱۹۸۹) خواننده-ترانه‌سرای آمریکایی است. آثار موسیقایی او ژانرهای گوناگونی را پوشش می‌دهد، و سبک ترانه‌سراییِ او که اغلب الهام‌گرفته از زندگی شخصی‌اش است، با بازتاب گسترده‌ای از سوی رسانه‌ها همراه بوده و مورد تحسین منتقدان قرار گرفته‌است. سوئیفت در وست ردینگ، پنسیلوانیا متولد شد و در ۱۴ سالگی برای دنبال کردن فعالیتش در عرصهٔ موسیقی کانتری به نشویل، تنسی رفت. او در ۲۰۰۴ قرارداد ترانه‌سرایی با انتشارات موسیقی سونی و در ۲۰۰۵ قرارداد ضبط موسیقی با بیگ مشین رکوردز امضاء کرد. فعالیت حرفه‌ای او در ۲۰۰۶ با انتشار اولین آلبوم استودیویی‌اش که همنام خودش بود، آغاز شد.

سوئیفت در آلبوم‌های بی‌باک (۲۰۰۸) و حالا صحبت کن (۲۰۱۰) به تجربهٔ ژانر کانتری پاپ پرداخت؛ «داستان عشق» و «تو مال منی» از بی‌باک نخستین ترانه‌های کانتری بودند که به‌ترتیب در صدر جدول‌های پاپ و ایرپلی تمام‌ژانر رسیدند. او در سرخ (۲۰۱۲)—که شامل نخستین تک‌آهنگ شمارهٔ یک او در بیلبورد هات ۱۰۰ یعنی «دیگر هیچ‌وقت با هم نخواهیم بود» می‌شد—سبک‌های راک و الکترونیک را تجربه کرد. سوئیفت با پنجمین آلبوم استودیویی سینث-پاپ خود، ۱۹۸۹ (۲۰۱۴) از خواندن ترانه‌های کانتری پرهیز کرد؛ این آلبوم با تک‌آهنگ‌های پرفروش «بندازش بره»، «فضای خالی» و «کینه» همراه بود. نگاه موشکافانهٔ رسانه‌ها بر زندگی سوئیفت تا حد زیادی الهام‌بخش او برای ساخت آلبوم اعتبار (۲۰۱۷) با فضای اربن بود که شامل تک‌آهنگ شمارهٔ یک «ببین مرا به چه کارهایی واداشتی» می‌شد.

در حالی که سوئیفت از بیگ مشین جدا شد، او در ۲۰۱۸ با ریپابلیک رکوردز قرارداد امضاء و هفتمین آلبوم استودیویی‌اش، معشوق (۲۰۱۹) را منتشر کرد که با مستند شرح حال خانم آمریکایی (۲۰۲۰) تداوم یافت. او با آلبوم‌های سال ۲۰۲۰ فولکلور و اِوِرمور به ایندی فولک و آلترناتیو راک روی آورد که تک‌آهنگ‌هایشان، «کاردیگن» و «بید» به صدر جدول هات ۱۰۰ رسیدند. به‌دنبال مناقشه‌ای بر سر مالکیت مسترهایش، او ضبط مجدد شش آلبوم استودیویی نخستش را آغاز و در ۲۰۲۱ بی‌باک (نسخهٔ تیلور) و سرخ (نسخهٔ تیلور) را منتشر کرد. «همه‌اش را خیلی خوب (نسخهٔ ۱۰ دقیقه‌ای)» از ضبط مجدد دومی به طولانی‌ترین ترانه‌ای تبدیل شد که به صدر جدول هات ۱۰۰ می‌رسد. دهمین آلبوم او، نیمه‌شب‌ها (۲۰۲۲)، و تک‌آهنگ آغازین آن، «ضدقهرمان»، رکوردهای استریمی متعددی را شکستند. سوئیفت فیلم‌ها و موزیک ویدئوهایی مانند همه‌اش خیلی خوب: فیلم کوتاه (۲۰۲۱) را کارگردانی کرده‌است و در چند فیلم نقش مکمل داشته‌است.

با فروش بیش از ۲۰۰ میلیون نسخه از آثارش در سراسر جهان، سوئیفت یکی از پرفروش‌ترین موسیقی‌دانان تاریخ است. او تنها هنرمندی است که پنج آلبومش با بیش از یک میلیون نسخه فروش در ایالات متحده آغاز به کار می‌کند. افتخاراتش شامل ۱۲ جایزهٔ گرمی (از جمله سه جایزهٔ آلبوم سال)، یک جایزهٔ امی، ۴۰ جایزهٔ موسیقی آمریکا، ۲۹ جایزهٔ موسیقی بیلبورد و ۹۰ رکورد جهانی گینس می‌شود. نام سوئیفت در رتبه‌بندی‌هایی مانند ۱۰۰ ترانه‌سرای برتر تمام دوران رولینگ استون، بزرگ‌ترین هنرمندان تاریخ بیلبورد، تایم ۱۰۰ و ۱۰۰ سلبریتی فوربز آمده‌است. از او با عناوینی مانند هنرمند دهه و زن دهه تقدیر شده‌است و مدافع حقوق هنرمندان و توانمندسازی زنان است. موسیقی او را آثاری تأثیرگذار بر نسلی از خواننده-ترانه‌سرایان دانسته‌اند.

زندگی و حرفه

۱۹۸۹–۲۰۰۳: اوایل زندگی

خانه دوران کودکی سوئیفت در وایومیسینگ، پنسیلوانیا

تیلور آلیسون سوئیفت در ۱۳ دسامبر ۱۹۸۹، در وست ردینگ، پنسیلوانیا زاده شد. پدرش، اسکات کینگزلی سوئیفت، یک کارگزار بازار سهام برای مریل لینچ بود؛ مادرش، آندره‌آ گاردنر سوئیفت (متولدشده با نام خانوادگی فینْلی)، یک خانه‌دار بود که پیشتر در شغل مدیر اجرایی برای صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک کار می‌کرد. سوئیفت اسکاتلندی‌تبار است و نام او به اقتباس از خواننده-ترانه‌سرای آمریکایی، جیمز تیلور گذاشته شده‌است. برادر کوچک‌ترش، آستین، بازیگر است. پدربزرگِ پدربزرگِ پدربزرگِ پدری سوئیفت یک کارآفرین و رهبر اجتماعی مهاجر ایتالیایی بود که در دههٔ ۱۸۰۰ تعداد زیادی کسب‌وکار در فیلادلفیا راه‌اندازی کرد. سوئیفت سال‌های ابتدایی زندگیش را در یک مزرعهٔ درخت کریسمس سپری کرد که پدرش از یکی از مشتری‌هایش خریده بود. سوئیفت خودش را یک مسیحی معرفی می‌کند. او پیش از رفتن به مدرسهٔ ویندکرافت، در مهدکودک و پیش‌دبستانی مونته‌سوری الورنیا که توسط خواهران فرانسیسکویی اداره می‌شد، تحصیل می‌کرد. در نوجوانی‌اش، خانوادهٔ او به خانه‌ای اجاره‌ای در حومهٔ شهر وایومیسینگ، پنسیلوانیا نقل‌مکان کردند و او در دبیرستان مقدماتی/پیشرفته محلی وایومیسینگ شرکت کرد.

در نه‌سالگی، سوئیفت به تئاتر موزیکال علاقه‌مند شد و در چهار نمایش آکادمی تئاتر جوانان برکس نقش‌آفرینی کرد. او همچنین به‌طور منظم برای یادگیری درس‌های خوانندگی و بازیگری به شهر نیویورک سفر می‌کرد. بعداً او روی موسیقی کانتری با الهام از ترانه‌های شنایا توین تمرکز کرد که باعث شد «چهار بار اطراف محله بدود و دربارهٔ همه چیز خیال‌پردازی کند.» او آخر هفته‌هایش را به اجرا در جشنواره‌ها و رویدادهای محلی اختصاص می‌داد. پس از تماشای یک فیلم مستند دربارهٔ زندگی فیث هیل، سوئیفت احساس کرد می‌تواند برای پیشرفت در حرفه موسیقی به نشویل، تنسی نقل مکان کند. در یازده‌سالگی، او همراه با مادرش برای دیدار شرکت‌های ضبط موسیقی به نشویل رفت و نوارهایی از نسخه‌های بازخوانیش از ترانه‌های دالی پارتن و دیکسی چیکس را برای این شرکت‌ها فرستاد. اما هیچ شرکتی پذیرای او نبود، زیرا «همه در آن شهر کاری را می‌خواستند انجام دهند که من هم می‌خواستم؛ بنابراین با خودم فکر کردم تا راهی برای متفاوت بودن پیدا کنم.»

زمانی که حدوداً دوازده‌ساله بود، نوازندهٔ محلی و تعمیرکار رایانه، رونی کْرِمِر به او نواختن گیتار را آموخت. کرمر در نوشتن ترانهٔ «خوش‌شانسی تو» به سوئیفت کمک کرد. در سال ۲۰۰۳، سوئیفت و والدینش با دَن دایم‌ترو، تهیه‌کنندهٔ موسیقی مستقر در نیویورک، شروع به همکاری کردند. با کمک او، سوئیفت برای ابرکرومبی اند فچ به‌عنوان بخشی از پروژهٔ «ستاره شدن» آن‌ها مدلینگ کرد، و در همین دوره آهنگی از ساخته‌هایش در یک سی‌دی تلفیقی میبلین گنجانده و منتشر شد و پس از آن در جلسات ملاقاتی با شرکت‌های بزرگ ضبط و پخش موسیقی شرکت کرد. پس از اجرای آهنگ‌های از ساخته‌های او در مسابقه‌های نمایشی آرسی‌ای رکوردز، سوئیفت همراه با مادرش بارها نشویل سفر کرد تا بیشتر پیشرفت کند.

برای کمک به پیشرفت سوئیفت در موسیقی کانتری، پدرش هنگامی که او چهارده‌سال داشت شغلش را به دفتر نشویل مری لینچ منتقل کرد، و خانواده‌شان به خانه‌ای در هندرسون‌ویل، تنسی که کنار رودخانه بود نقل‌مکان کردند. سوئیفت در دبیرستان هندرسون‌ویل تحصیل کرد اما پس از دوسال به آکادمی آرون رفت که اجازه می‌داد از طریق آموزش در خانه به تحصیل ادامه دهد و همزمان تورهایش را نیز داشته باشد؛ سوئیفت یک سال زودتر فارغ‌التحصیل شد.

۲۰۰۴–۲۰۰۸: آغاز حرفه و تیلور سوئیفت

در نشویل، او با ترانه‌سرایان باتجربهٔ موزیک رو، از جمله تروی ورجس، برت بیورس، برت جیمز، مک مک‌آنالی و برادران وارن همکاری کرد، و همچنین رابطهٔ کاری طولانی‌مدتی با لیز رز برقرار کرد. آن دو شروع به برگزاری جلسه‌های دو ساعتهٔ ترانه‌سرایی در بعدازظهر سه‌شنبه‌ها کردند. رز فکر می‌کرد جلسات «از آسان‌ترین کارهایی است که انجام داده‌ام. اساساً من فقط ویراستارش بودم. او می‌خواست دربارهٔ آنچه در مدرسه اتفاق افتاده‌است، بنویسد. او دیدِ روشنی از آنچه می‌خواست بگوید داشت. و او باورنکردنی‌ترین جملات را با خود می‌آورد.» سوئیفت به جوان‌ترین هنرمندی تبدیل شد که با مؤسسه انتشارات سونی/ای‌تی‌وی قرارداد امضاء کرده‌است، اما هنگامی که چهارده‌ساله بود آرسی‌ای رکوردز را که متعلق به سونی است ترک کرد. او بعداً گفت: «من واقعاً احساس می‌کردم وقتم دارد تمام می‌شود. من می‌خواستم این سال‌های زندگیم را تا وقتی که هنوز نمایانگر چیزی هستند که در زندگی بر من گذشته، به‌صورت یک آلبوم ضبط کنم.»

در اجراهای نمایشی در کافه بلوبرد نشویل در سال ۲۰۰۵، سوئیفت توجه اسکات بورچتا، یک مدیر اجرایی دریم‌ورکس رکوردز را که درحال ساختن یک شرکت ناشر موسیقی مستقل به نام بیگ مشین رکوردز بود، به خودش جلب کرد. او اولین بار بورچتا را در سال ۲۰۰۴ ملاقات کرده بود. سوئیفت به یکی از اولین کسانی تبدیل شد که با بیگ مشین قرارداد بستند، و پدرش سه درصد سهام این شرکت را با قیمتی بالغ بر ۱۲۰٬۰۰۰ دلار خریداری کرد. اندکی پس از آن، سوئیفت کار روی اولین آلبومش را آغاز کرد که نام آلبوم همنام خودش بود. سوئیفت بیگ مشین را متقاعد کرد که برای تهیه‌کنندگی نسخه‌های نمایشی‌اش نیتن چپمن را استخدام کند چرا که احساس می‌کرد «حالات روحی» اش با او سازگار است. او سه ترانهٔ اولین آلبومش را به تنهایی نوشت و برای ترانه‌های باقی‌مانده با رز، رابرت الیس اورال، برایان ماهر و آنجلو پتراگلیا همکاری کرد. آلبوم تیلور سوئیفت در ۲۴ اکتبر ۲۰۰۶ منتشر شد. جان کارامانیکا از نیویورک تایمز آلبوم را «شاهکاری کوچک به سبک کانتری آمیخته‌شده با پاپ، هم خوش‌بینانه و هم بدبینانه، که با صدای محکم و پرجاذبهٔ خانم سوئیفت خوانده می‌شود» توصیف کرد. تیلور سوئیفت در رتبهٔ پنجم در بیلبورد ۲۰۰ ایالات متحده قرار گرفت، جدولی که ۱۵۷ هفته را در آن سپری کرد و این خود رکورددار طولانی‌ترین حضور در جدول بیلبورد بین تمام آثار منتشر شده در دههٔ ۲۰۰۰ در ایالات متحده شد.

سوئیفت درحال اجرای افتتاحیه برای برد پیزلی در سال ۲۰۰۷. برای تبلیغ اولین آلبوم خود، سوئیفت در سال‌های ۲۰۰۶–۲۰۰۷ تور سایر هنرمندهای کانتری را افتتاح کرد.

بیگ ماشین رکوردز هنوز در مراحل اولیهٔ تشکیلش بود که در ژوئن ۲۰۰۶ تک‌آهنگ آغازین «تیم مک‌گرا» را منتشر کرد. سوئیفت و مادرش «کمک کردند که سی‌دی تک‌آهنگ در پاکت گذاشته و به رادیوها ارسال شود.» او بیشتر تبلیغات برای آلبوم تیلور سوئیفت در سال ۲۰۰۶ را از طریق تور رادیویی، حضور در تلویزیون و اجرای افتتاحیه برای تاریخ‌های انتخاب‌شدهٔ تور ۲۰۰۶ راسکال فلتز پس از اخراج هنرمند افتتاح‌کننده‌شان، اریک چرچ، به دلیل طولانی‌تر شدن اجرا از زمان اختصاص‌یافته، انجام داد. چرچ به شوخی به سوئیفت گفت باید اولین گواهی‌نامه طلا خود را به‌خاطر اخراج شدنش برای او بفرستد. سوئیفت نخستین گواهی‌نامه طلایش را با یادداشتی برای چرچ فرستاد که می‌گفت: «از اجرای بیش از حد طولانی و بیش از حد گوش‌خراشتان در تور فلتز متشکرم. به‌خاطرش صمیمانه قدردانی می‌کنم. تیلور.»

بورچتا گفت که اگرچه همتایان صنعت ضبط موسیقی در ابتدا با امضای قرارداد با یک خواننده-ترانه‌سرای شانزده‌ساله مخالفت می‌کردند، سوئیفت از بازاری که قبلاً ناشناخته بود — دختران نوجوانی که به موسیقی کانتری گوش می‌دهند — به سود خویش استفاده کرد. به‌دنبال «تیم مک‌گرا»، چهار تک‌آهنگ دیگر بین سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ منتشر شدند: «اشک‌ها بر روی گیتارم»، «ترانهٔ ما»، «تصویر سوزاندنی» و «باید نه می‌گفتی». همه‌شان در آهنگ‌های داغ کانتری بیلبورد قرار گرفتند، که از این میان «ترانهٔ ما» و «باید نه می‌گفتی» به رتبهٔ نخست رسیدند. با «ترانهٔ ما»، سوئیفت به جوان‌ترین فردی تبدیل شد که به تنهایی یک ترانهٔ رتبهٔ یک در جدول را نوشته و اجرا کرده‌است. «اشک‌ها بر روی گیتارم» به رتبهٔ سیزده در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد ایالات متحده رسید. در همین دوره، سوئیفت آلبوم تعطیلاتی صدای فصل: مجموعه تعطیلات تیلور سوئیفت را در اکتبر ۲۰۰۷ و آلبوم چندآهنگهٔ چشم‌های زیبا را در ژوئیهٔ ۲۰۰۸ منتشر کرد. او برای تبلیغ اولین آلبومش، قطعات آن را به‌عنوان اجرای افتتاحیه برای تورهایی که سایر هنرمندان کانتری از جمله جرج استریت، برد پیزلی و تیم مک‌گرا و فیث هیل، بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ برگزار کردند، اجرا کرد.

سوئیفت چند جایزه برای آلبوم تیلور سوئیفت دریافت کرد. او یکی از دریافت‌کنندگان جایزهٔ ترانه‌سرا/هنرمند سال از انجمن ترانه‌سرایان نشویل در سال ۲۰۰۷ بود، که او را تبدیل به جوان‌ترین فردی کرد که به این عنوان دست می‌یابد. او همچنین برندهٔ جایزهٔ هِرایزِن بهترین هنرمند جدید از انجمن موسیقی کانتری، جایزهٔ خواننده زن برتر از آکادمی موسیقی کانتری و جایزهٔ هنرمند زن کانتری موردعلاقه از جایزهٔ موسیقی آمریکا شد. سوئیفت نامزد دریافت جایزهٔ بهترین هنرمند جدید در پنجاهمین مراسم جایزه گرمی شد. او در تور تابستان و پاییز ۲۰۰۸ راسکال فلتز به‌عنوان خوانندهٔ افتتاح‌کننده حضور یافت. در ژوئیه همان سال، او با جو جوناس رابطهٔ عاشقانه‌ای را آغاز کرد که سه ماه بعد پایان یافت.

۲۰۰۸–۲۰۱۰: بی‌باک و بازیگری

دومین آلبوم استودیویی سوئیفت، بی‌باک، در ۱۱ نوامبر ۲۰۰۸ منتشر شد. پنج تک‌آهنگ از این آلبوم در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ منتشر شدند: «داستان عشق»، «اسب سفید»، «تو مال منی»، «پانزده» و «بی‌باک». «داستان عشق»، تک‌آهنگ آغازین، در رتبهٔ چهار در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد و در رتبهٔ یک در استرالیا قرار گرفت. «تو مال منی» بالاترین رتبه‌بندی میان دیگر تک‌آهنگ‌ها را در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد داشت، که به رتبهٔ دو رسید. همهٔ پنج تک‌آهنگ آلبوم به ده‌تای برتر آهنگ‌های داغ کانتری بیلبورد وارد شدند، که «داستان عشق» و «تو مال منی» به رتبهٔ نخست هم رسیدند. بی‌باک از همان ابتدا در رتبهٔ یک بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت و پرفروش‌ترین آلبوم سال ۲۰۰۹ در ایالات متحده بود. تور بی‌باک، اولین تور کنسرتی که سوئیفت در آن خوانندهٔ اصلی بود، بیش از ۶۳ میلیون دلار درآمد داشت. یک مینی‌سریال مستند مربوط به این آلبوم به نام سفر به بی‌باک نیز در سه قسمت تهیه و از تلویزیون پخش شد و بعداً از طریق دی‌وی‌دی و بلو-ری نیز منتشر شد. سوئیفت همچنین به‌عنوان هنرمند مکمل در تور جهانی اِسکِیپ توگِدِر کیث اربن اجرا داشت.

تصویری از سوئیفت در پیش‌نمایش هانا مونتانا: فیلم، او حضور کوتاهی در فیلم داشت و ترانه‌هایی را برای موسیقی متن آن ضبط کرد.

در سال ۲۰۰۹، موزیک ویدئوی «تو مال منی» برندهٔ جایزهٔ بهترین ویدئوی زن از جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی شد. سخنرانی سوئیفت هنگام دریافت جایزه توسط کانیه وست قطع شد، حادثه‌ای که مورد مجادله و توجه گسترده‌ای از رسانه‌ها قرار گرفت و میم‌های اینترنتی بسیاری برایش ساخته شد. جیمز مونتگومری از ام‌تی‌وی استدلال کرد که این حادثه و توجه متعاقب رسانه‌ها به آن، سوئیفت را به «یک سلبریتی تمام عیار جریان اصلی» تبدیل کرد. در همان سال، سوئیفت پنج جایزهٔ موسیقی آمریکا، از جمله هنرمند سال و آلبوم کانتری موردعلاقه را دریافت کرد. بیلبورد او را هنرمند سال ۲۰۰۹ نامید. او برندهٔ ویدئوی سال و ویدئوی زن سال برای «داستان عشق» در جوایز موسیقی سی‌ام‌تی ۲۰۰۹ شد؛ در مراسم این جوایز، او یک ویدئوی پَرودی از این آهنگ را به نام «داستان قاتل» ساخت که در آن با رپر تی-پین همکاری کرد.

در پنجاه و دومین مراسم جایزهٔ گرمی، بی‌باک برندهٔ آلبوم سال و بهترین آلبوم کانتری، و «اسب سفید» برندهٔ بهترین ترانه کانتری و بهترین اجرای آواز زن کانتری شد. به این ترتیب، سوئیفت جوان‌ترین فردی شد که جایزهٔ آلبوم سال را دریافت کرده‌است. طی مراسم جایزهٔ گرمی، سوئیفت «تو مال منی» و «ریانون» را با استیوی نیکس اجرا کرد، اجرایی که نظرهای منفی دریافت کرد و باعث واکنش شدید رسانه‌ها شد. جان کارامانیکا از نیویورک تایمز نوشت «دیدن این که کسی این درجه از موفقیت گاهی دچار لغزشی چنین بزرگ می‌شود طراوت‌بخش است». در جوایز انجمن موسیقی کانتری ۲۰۰۹، سوئیفت برندهٔ آلبوم سال برای بی‌باک شد و سرگرمی‌ساز سال نام گرفت، و جوان‌ترین فردی شد که این افتخار را کسب کرده‌است. آلبوم بی‌باک در رتبهٔ ۹۹ فهرست سال ۲۰۱۷ ان‌پی‌آر از ۱۵۰ آلبوم برتر ساخته‌شده توسط زنان قرار گرفت.

سوئیفت در تک‌آهنگ «نیمی از قلبم» اثر جان مِیِر و تک‌آهنگ «دو بهتر از یکی» اثر بویز لایک گرلز حضور یافت، که در نوشتن هردوی آن‌ها مشارکت کرد. او با همکاری کیلی پکلر «بهترین روزها از زندگی تو» را نوشت و ضبط کرد، و دو ترانه را برای موسیقی متن هانا مونتانا: فیلم — «تو همیشه راه برگشت به خانه را پیدا می‌کنی» و «دیوانه‌تر» — نوشت. او در دو ترانه از موسیقی متن روز ولنتاین همکاری کرد، شامل تک‌آهنگ «امروز یک داستان پریان بود»، که اولین رتبهٔ یکش در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ کانادا بود، و در رتبهٔ دو در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد قرار گرفت. هنگام فیلم‌برداری اولین فیلم سینمایی‌اش روز ولنتاین در اکتبر ۲۰۰۹، با همکارش تیلور لاتنر رابطه‌ای را آغاز کرد؛ بعداً در همان سال آن دو از یکدیگر جدا شدند. در روز ولنتاین او در نقش یک دوست‌دختر عجیب دبیرستانی ظاهر شد، نقشی که نظرهای مثبت و منفی دریافت کرد. سوئیفت اولین نقش تلویزیونی‌اش را در یکی از قسمت‌های ۲۰۰۹ مجموعهٔ تلویزیونی سی‌اس‌آی: بازرسی صحنه جرم از شبکه سی‌بی‌اس، به‌عنوان نوجوانی مظنون ایفا کرد. بعداً در همان سال، سوئیفت در یکی از قسمت‌های پخش زنده شنبه شب به‌عنوان میزبان و خوانندهٔ مهمان حضور یافت؛ او اولین میزبانی بود که مونولوگ آغازین خود را نوشت.

۲۰۱۰–۲۰۱۲: حالا صحبت کن

سوئیفت درحال اجرا در تور جهانی حالا صحبت کن در ۲۰۱۲

در اوت ۲۰۱۰، سوئیفت «مال من»، تک‌آهنگ آغازین سومین آلبوم استودیویی‌اش، حالا صحبت کن، را منتشر کرد. این تک‌آهنگ در جدول ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد به رتبهٔ سه رسید. سوئیفت آلبوم را به تنهایی نوشت و در تمام ترانه‌هایش به‌عنوان تهیه‌کننده همکاری کرد. حالا صحبت کن، منتشرشده در ۲۵ اکتبر ۲۰۱۰، با فروش یک میلیون نسخه در اولین هفتهٔ انتشارش در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. این آلبوم با ۲۷۸٬۰۰۰ دانلود در اولین هفته، رتبهٔ سرعت فروش دیجیتال آثار هنرمندان زن را شکست، که نام سوئیفت در رکوردهای جهانی گینس سال ۲۰۱۰ ثبت کرد. ترانه‌های «مال من»، «بازگشت به دسامبر»، «بدجنس»، «داستان ما»، «پرواز جرقه‌ها» و «مال ما» به‌عنوان تک‌آهنگ منتشر شدند و همه به‌جز «داستان ما» از سه‌تای برتر آهنگ‌های داغ کانتری بیلبورد بودند، چنان‌که «پرواز جرقه‌ها» و «مال ما» به رتبهٔ یک رسیدند. «بازگشت به دسامبر» و «بدجنس» به ده‌تای برتر در کانادا رسیدند. بعداً در سال ۲۰۱۰، او رابطه‌ای کوتاه با بازیگر جیک جیلنهال برقرار کرد.

در پنجاه و چهارمین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۱۲، سوئیفت برندهٔ بهترین ترانه کانتری و بهترین اجرای انفرادی کانتری برای «بدجنس» شد، که آن را طی مراسم اجرا کرد. جراید این اجرا را بهبودی نسبت به اجرای گرمی ۲۰۱۰ دانستند که مورد انتقاد قرارگرفته بود، و این گواه توانایی‌های او به‌عنوان یک نوازنده بود. سوئیفت جایزه‌های دیگری را برای حالا صحبت کن دریافت کرد، شامل ترانه‌سرا/هنرمند سال توسط انجمن ترانه‌سرایان نشویل (۲۰۱۰ و ۲۰۱۱)، زن سال توسط بیلبورد (۲۰۱۱) و سرگرمی‌ساز سال توسط آکادمی موسیقی کانتری (۲۰۱۱ و ۲۰۱۲) و انجمن موسیقی کانتری در سال ۲۰۱۱. در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۱، سوئیفت برندهٔ جایزهٔ هنرمند سال و آلبوم کانتری موردعلاقه شد. رولینگ استون حالا صحبت کن را در جایگاه ۴۵م در «۵۰ آلبوم برتر ساخته‌شده توسط زنان» در سال ۲۰۱۲ قرار داد و چنین نوشت: «او ممکن است در مرکز کانتری فعالیت کند، اما او یکی از معدود ستاره‌های راک است که ما این روزها داریم، با شنوایی بی‌نقص برای آنچه ترانه‌ای را قابل درک می‌کند.»

تور جهانی حالا صحبت کن از فوریه ۲۰۱۱ تا مارس ۲۰۱۲ برگزار شد و بیش از ۱۲۳ میلیون دلار کسب درآمد کرد. در نوامبر ۲۰۱۱، سوئیفت یک آلبوم زنده، تور جهانی حالا صحبت کن – زنده، منتشر کرد. او در دو آهنگ اصلی آلبوم موسیقی متن بازی‌های گرسنگی همکاری کرد: «امن و امان»، ضبط‌شده و نوشته‌شده با همکاری د سیویل وارز و تی-بون برنت، و «چشم باز». «امن و امان» برنده جایزه گرمی بهترین ترانه نوشته‌شده برای رسانه ویژوال و نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین ترانه غیراقتباسی شد. سوئیفت در تک‌آهنگ «هردوی ما» اثر بی. او. بی، منتشرشده در مه ۲۰۱۲، حضور یافت. از ژوئیه تا سپتامبر ۲۰۱۲، سوئیفت رابطه‌ای با کانر کندی برقرار کرد.

۲۰۱۲–۲۰۱۴: سرخ

در اوت ۲۰۱۲، سوئیفت «ما هرگز به یکدیگر بازنمی‌گردیم»، تک‌آهنگ آغازین چهارمین آلبوم استودیویی‌اش، سرخ، را منتشر کرد. این اثر اولین تک‌آهنگ آغازین او بود که به رتبهٔ یک در ایالات متحده و نیوزیلند رسید و پنجاه دقیقه پس از انتشار توانست به صدر جدول فروش ترانه‌های دیجیتال آی‌تیونز برسد، که رکورد سریع‌ترین فروش تک‌آهنگ دیجیتال در تاریخ را در رکوردهای جهانی گینس ثبت کرد. دیگر تک‌آهنگ‌های منتشرشده از آلبوم شامل «آغاز دوباره»، «می‌دانستم تو مشکل‌سازی»، «۲۲»، «همه چیز تغییر کرده‌است»، «آخرین بار» و «سرخ» هستند. «می‌دانستم تو مشکل‌سازی» در محدودهٔ پنج‌تای برتر جدول‌های استرالیا، کانادا، دانمارک، ایرلند، نیوزیلند، بریتانیا و ایالات متحده قرار گرفت. سه تک‌آهنگ — «آغاز دوباره»، «۲۲» و «سرخ» — به ۲۰تای برتر در ایالات متحده رسیدند.

سوئیفت درحال اجرا در تور سرخ در ۲۰۱۳

سرخ در ۲۲ اکتبر ۲۰۱۲ منتشر شد. در سرخ، سوئیفت علاوه‌بر همکارهای قدیمی نیتن چپمن و لیز رز با همکارهای جدید، از جمله مکس مارتین، شلبک، دن هاف، جف بسکر، بوچ واکر، دن ویلسون و جکنایف لی، نیز کار کرد. این آلبوم سبک‌های جدیدی، مانند هارت‌لند راک، دابستپ و دنس-پاپ، را برای سوئیفت به‌همراه داشت. آلبوم با فروش ۱٫۲۱ میلیون نسخه در اولین هفته، در رتبهٔ یک بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. این امر باعث شد سوئیفت اولین زنی باشد که دو آلبوم با فروش افتتاحیه میلیونی دارد، رکوردی که توسط رکوردهای جهانی گینس ثبت شد. این اولین آلبوم رتبهٔ یک سوئیفت در بریتانیا بود. تور سرخ از مارس ۲۰۱۳ تا ژوئن ۲۰۱۴ برگزار شد و بیش از ۱۵۰ میلیون دلار درآمد کسب کرد و به پردرآمدترین تور کانتری در تاریخ این سبک موسیقی تبدیل شد.

سرخ تا سال ۲۰۱۴ هشت میلیون نسخه فروش داشت. این آلبوم جایزه‌های متعددی کسب کرد، از جمله چهار نامزدی در پنجاه و ششمین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۱۴. تک‌آهنگ «می‌دانستم تو مشکل‌سازی» برندهٔ جایزهٔ بهترین ویدئوی زن در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۳ شد. سوئیفت جایزهٔ موسیقی آمریکای هنرمند زن برگزیده کانتری را در ۲۰۱۲ و هنرمند سال را در ۲۰۱۳ دریافت کرد. او برای پنجمین و ششمین سال متوالی در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ برندهٔ جایزهٔ ترانه‌سرا/هنرمند انجمن ترانه‌سرایان نشویل شد. سوئیفت با جایزهٔ ویژهٔ پِنِکال توسط انجمن مورد تقدیر قرار گرفت، که او را تبدیل به دومین برنده پس از گارث بروکس کرد. در این مدت، او رابطه عاشقانهٔ کوتاه‌مدتی با خواننده انگلیسی هری استایلز داشت.

در سال ۲۰۱۳، سوئیفت «شیرین‌تر از داستان» را ضبط کرد، ترانه‌ای که با جک آنتونوف برای موسیقی متن فیلم یک شانس نوشت و تهیه‌کنندگی کرد. این ترانه نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب بهترین ترانه غیراقتباسی از هفتاد و یکمین مراسم گلدن گلوب شد. او آوازهای مهمان را برای ترانه تیم مک‌گرا «بزرگ‌راه اهمیت نمی‌دهد»، به همراهی گیتاریست کیث اربن، تهیه کرد. سوئیفت «همین‌طور که قطرات اشک جاری می‌شوند» را با رولینگ استونز در شیکاگو به‌عنوان بخشی از تور ۵۰ اند کونتینگ آن‌ها اجرا کرد. او به فلوریدا جورجیا لاین در سمینار رادیویی کانتری ۲۰۱۳ هنگام اجرایشان پیوست تا «کروز» را با آن‌ها اجرا کند. سوئیفت صداپیشگی آدری، یک محافظ درختان، را در انیمیشن لوراکس (۲۰۱۲) برعهده گرفت، نقش کوتاهی در مجموعه تلویزیونی دختر جدید (۲۰۱۳) و نقش مکملی در اقتباس سینمایی از بخشنده (۲۰۱۴) داشت.

۲۰۱۴–۲۰۱۷: ۱۹۸۹

در مارس ۲۰۱۴، سوئیفت به نیویورک سیتی نقل‌مکان کرد. در همین دوره، او بر روی پنجمین آلبوم استودیویی‌اش، ۱۹۸۹، با تهیه‌کننده‌هایی مانند جک آنتونوف، مکس مارتین، شلبک، ایموجین هیپ، رایان تدر و علی پیامی کار می‌کرد. او آلبوم را به شیوه‌های مختلف تبلیغ کرد، از جمله این که طرفدارانش را به جلسه‌های مخفی برای شنیدن آلبوم دعوت می‌کرد. تحت‌تأثیر سینث-پاپ دههٔ ۱۹۸۰، سوئیفت ارتباط خود را با آوای کانتری در آلبوم‌های قبلی‌اش قطع کرد، و ۱۹۸۹ را به‌عنوان «اولین آلبوم پاپ رسمی و ثبت‌شده» خود به بازار عرضه کرد. آلبوم در ۲۷ اکتبر ۲۰۱۴ منتشر شد.

سوئیفت درحال اجرا در تور جهانی ۱۹۸۹، پردرآمدترین تور سال ۲۰۱۵

۱۹۸۹ در اولین هفتهٔ انتشارش ۱٫۲۸ میلیون نسخه در ایالات متحده فروخت و در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. این آلبوم سوئیفت را به اولین کسی تبدیل کرد که سه آلبومش در هفتهٔ اول انتشارشان بیش از یک میلیون نسخه فروخته‌اند، که به عنوان یک رکورد جهانی گینس ثبت شد. تا ژوئن ۲۰۱۷، ۱۹۸۹ بیش از ۱۰ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخت. سه‌تا از تک‌آهنگ‌های آن — «از ذهنم پاکش کنم»، «فضای خالی» و «کینه» به همراهی رپر کندریک لامار — به رتبهٔ یک در استرالیا، کانادا و ایالات متحده رسیدند. تک‌آهنگ‌های «استایل» و «مهیج‌ترین رؤیاها» به ده‌تای برتر در ایالات متحده رسیدند. دیگر تک‌آهنگ‌ها «بیرون از جنگل‌ها» و «رمانتیک جدید» بودند. تور جهانی ۱۹۸۹ از مه تا دسامبر ۲۰۱۵ برگزار شد و با درآمد کلی ۲۵۰ میلیون دلار پردرآمدترین تور سال بود.

سوئیفت قبل از انتشار ۱۹۸۹ بر اهمیت آلبوم‌ها برای هنرمندان و طرفداران تأکید می‌کرد. در نوامبر ۲۰۱۴، او تمام کاتالوگش را از سرویس پخش اسپاتیفای حذف کرد، با این استدلال که خدمات رایگان اسپاتیفای که درآمدش از طریق تبلیغات تأمین می‌شوند شنوندگان موسیقی را از عضویت در خدمات ویژهٔ اسپاتیفای (که درآمد بیشتری را برای ترانه‌سرایان فراهم می‌آورد) دور می‌کند. در نامهٔ سرگشاده‌ای در ژوئن ۲۰۱۵، سوئیفت از اپل میوزیک به‌دلیل عدم ارائه حق امتیاز به هنرمندان طی دورهٔ آزمایشی سه‌ماهه رایگانش انتقاد کرد و گفت که ۱۹۸۹ را از مجموعهٔ اپل میوزیک خارج خواهد کرد. روز بعد، اپل اعلام کرد که در دورهٔ آزمایشی رایگان هم به هنرمندان حق امتیاز پرداخت خواهد کرد، و سوئیفت موافقت کرد که ۱۹۸۹ را در اپل میوزیک منتشر کند. شرکت مدیریت و نگهداری حقوق مالکیت فکری سوئیفت، تی‌اِی‌اس رایتز منیجمنت، ۷۳ نماد بازرگانی مرتبط با سوئیفت و فرهنگ عامهٔ ۱۹۸۹ ثبت کرد. بعداً در سال ۲۰۱۷، سوئیفت کل کاتالوگ خود را به‌اضافهٔ ۱۹۸۹ به اسپاتیفای، آمازون میوزیک و گوگل پلی و سایر سکوهای پخش دیجیتال اضافه کرد.

سوئیفت در سال ۲۰۱۴ زن سال بیلبورد نام گرفت و تبدیل به اولین هنرمندی شد که این جایزه را دوبار دریافت می‌کند. در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۴، او جایزهٔ افتخاری دیک کلارک برای پیشرفت را دریافت کرد. در سال ۲۰۱۵، سوئیفت برندهٔ جایزهٔ بریت هنرمند زن تک‌خوان بین‌المللی شد. ویدئوی «کینه» برندهٔ ویدئوی سال و بهترین همکاری در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۵ شد. سوئیفت یکی از هشت هنرمندی بود که در جوایز آکادمی موسیقی کانتری ۲۰۱۵ جایزهٔ پنجاهمین سالگرد مایل‌استون را دریافت کردند. در پنجاه و هشتمین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۱۶، ۱۹۸۹ برندهٔ آلبوم سال و بهترین آلبوم آواز پاپ، و «کینه» برندهٔ بهترین موزیک ویدئو شد. سوئیفت اولین هنرمند زن و به‌طور کلی به پنجمین هنرمندی تبدیل شد که این جایزه را دوبار به‌عنوان خواننده اصلی برنده شده‌است.

سوئیفت رابطه‌ای را با دی‌جی و تهیه‌کنندهٔ موسیقی اسکاتلندی کالوین هریس از مارس ۲۰۱۵ تا ژوئن ۲۰۱۶ برقرار کرد. پیش از قطع رابطه‌شان، آن‌ها ترانه «این چیزیه که واسش اومدی» را باهم نوشتند، که دارای آوازهای خوانندهٔ باربادوسی ریانا است؛ نام سوئیفت در سازندگان این اثر درابتدا با نام مستعار نیلز شوبرگ ذکر شده بود. پس از قطع رابطه با کالوین هریس، او برای چند ماه با بازیگر انگلیسی تام هیدلستون قرار گذاشت. او از سپتامبر ۲۰۱۶ رابطه‌ای را با بازیگر انگلیسی جو آلوین آغاز کرد. سوئیفت ترانهٔ «مرد بهتر» را برای هفتمین آلبوم استودیویی لیتل بیگ تاون، خردکننده‌ها، نوشت، که در نوامبر منتشر شد. این ترانه در ۵۱مین جوایز سی‌ام‌تی جایزهٔ ترانهٔ سال را بدست آورد. سوئیفت و خواننده انگلیسی زین ملک یک تک‌آهنگ، «نمی‌خواهم تا ابد زنده باشم»، باهم برای موسیقی متن فیلم پنجاه طیف تاریک‌تر (۲۰۱۷) منتشر کردند که ترانه به رتبهٔ دو در ایالات متحده رسید و برندهٔ بهترین همکاری در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۷ شد.

۲۰۱۷–۲۰۱۸: اعتبار

سوئیفت درحال اجرا در تور استادیومی اعتبار (۲۰۱۸)، پردرآمدترین تور آمریکای شمالی در همه دوران‌ها

در اوت ۲۰۱۷، سوئیفت با موفقیت از دیوید مولِر، شخصیت سابق برنامه صبحگاهی کِی‌وای‌جی‌او-اِف‌اِم برای دنور، شکایت کرد. چهار سال قبل، سوئیفت به رئیس‌های مولر اطلاع داده بود که در ملاقاتی او را مورد تجاوز جنسی قرار داده‌است. پس از اخراج، مولر سوئیفت را به دروغ‌گویی متهم کرد و از او به‌خاطر خسارت ناشی از دست دادن شغلش شکایت کرد. مدت کوتاهی پس از آن، سوئیفت به‌دلیل خسارت اسمی از دادگاه فقط یک دلار درخواست کرد و به‌خاطر تجاوز جنسی شکایت کرد. هیئت منصفه ادعاهای مولر را رد کرد و به نفع سوئیفت حکم داد. سوئیفت پس از آن پیام‌هایش را از شبکه‌های اجتماعی پاک کرد و سپس «نگاه کن مجبورم کردی چیکار کنم» را به‌عنوان تک‌آهنگ آغازین ششمین آلبوم استودیویی‌اش، اعتبار، منتشر کرد. این تک‌آهنگ اولین رتبهٔ یک سوئیفت در بریتانیا بود. این تک‌آهنگ در صدر جدول‌های استرالیا، ایرلند، نیوزیلند و ایالات متحده قرار گرفت.

اعتبار در ۱۰ نوامبر ۲۰۱۷ منتشر شد. این آلبوم شامل ترکیبی از آوای قوی الکتروپاپ، با تأثیراتی از هیپ هاپ، آراندبی و ای‌دی‌اِم است. با فروش ۱٫۲۱ میلیون نسخه در اولین هفته انتشار در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. با این موفقیت، سوئیفت اولین هنرمندی شد که چهار آلبومش در یک هفته یک میلیون نسخه در ایالات متحده می‌فروشند. این آلبوم در صدر جدول‌های بریتانیا، استرالیا و کانادا قرار گرفت. فروش اولین هفته در سراسر جهان بالغ بر دو میلیون نسخه بود. این آلبوم تا سال ۲۰۱۸ بیش از ۴٫۵ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته‌است. آلبوم دارای سه تک‌آهنگ بین‌المللی دیگر، از جمله تک‌آهنگ واردشده به پنج‌تای برتر ایالات متحده «... آماده‌ای؟»، و دو تک‌آهنگ بیست‌تای برتر ایالات متحده — «آخر بازی» (به همراهی اد شیرن و رپر فیوچر) و «ظریف» — است. دیگر تک‌آهنگ‌ها شامل «روز سال نو»، که به‌طور انحصاری برای رادیوی کانتری ایالات متحده منتشر شد، و «ماشین فرار»، که تنها در استرالیا منتشر شد، است.

در آوریل ۲۰۱۸، سوئیفت در تک‌آهنگ «عزیزم» اثر شوگرلند از سومین آلبوم استودیویی آن‌ها بزرگ‌تر حضور یافت. در حمایت از اعتبار، او تور استادیومی اعتبار را آغاز کرد، که از مه تا نوامبر ۲۰۱۸ ادامه داشت. در ایالات متحده، این تور در گیشه ۲۶۶٫۱ میلیون دلار و بیش از دو میلیون بلیت فروخت، که رکورد خود سوئیفت برای پردرآمدترین تور ایالات متحده برگزارشده توسط هنرمند زن، که قبلاً دراختیار تور جهانی ۱۹۸۹ بود (۱۸۱٫۵ میلیون دلار)، را شکست. همچنین رکورد پردرآمدترین تور آمریکای شمالی در تاریخ را شکست. در سراسر جهان، این تور ۳۴۵٫۷ میلیون دلار بدست آورد، که آن را به دومین تور پردرآمد سال تبدیل کرد. در اواخر نوامبر، بیگ مشین رکوردز فهرست پخش تور استادیومی اعتبار را برای سرویس‌های استریم منتشر کرد. فهرست پخش شامل هر آهنگی است که طی تور استادیومی اعتبار در صحنه‌های نمایش بی اجراشده باشد. در ۳۱ دسامبر، سوئیفت فیلم کنسرت ضمیمه تور استادیومی اعتبار را در نتفلیکس منتشر کرد.

اعتبار نامزد دریافت بهترین آلبوم آواز پاپ از شصت و یکمین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۱۹ شد. در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۸، سوئیفت برندهٔ چهار جایزه، از جمله هنرمند سال و هنرمند زن برگزیده پاپ/راک، شد. پس از اِی‌ام‌اِی ۲۰۱۸، سوئیفت در مجموع با ۲۳ جایزه، تبدیل به پرجایزه‌ترین هنرمند زن در تاریخ اِی‌ام‌اِی شد، رکوردی که قبلاً دراختیار ویتنی هیوستون بود.

۲۰۱۸–۲۰۲۰: معشوق و مناقشه مسترها

اعتبار آخرین آلبوم سوئیفت تحت قرارداد دوازده‌سالهٔ او با بیگ مشین رکوردز بود. در نوامبر ۲۰۱۸، او یک قرارداد چندآلبومه با توزیع‌کننده بیگ مشین، گروه موسیقی یونیورسال، امضاء کرد؛ در ایالات متحده انتشارهای بعدی او تحت نام ریپابلیک رکوردز تبلیغ می‌شوند. سوئیفت گفت این قرارداد برایش مالکیت مسترهایش را فراهم کرده‌است. علاوه‌بر این، در صورتی که یونیورسال هر بخشی از سهامش را در اسپاتیفای بفروشد، اسپاتیفای توافق کرد که بخشی از عواید غیرقابل جبران را بین هنرمندانشان توزیع کند.

سوئیفت در جوایز موسیقی آی‌هارت‌رادیو ۲۰۱۹

سوئیفت هفتمین آلبوم استودیویی‌اش، معشوق، را در ۲۳ اوت ۲۰۱۹ منتشر کرد. سوئیفت علاوه‌بر همکار قدیمی‌اش جک آنتونوف، با تهیه‌کننده‌های جدید لوئیس بل، فرانک دوکس و جوئل لیتل کار کرد. معشوق ششمین آلبوم متوالی سوئیفت بود که بیش از ۵۰۰٬۰۰۰ نسخه در یک هفته در ایالات متحده فروخته‌است، که باعث شد سوئیفت اولین هنرمند زنی باشد که این کار را انجام داده‌است. تمام ۱۸ آهنگ این آلبوم در همان هفته وارد ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد شدند، که رکورد بیشترین ترانهٔ واردشده همزمان توسط یک زن را ثبت کردند. تک‌آهنگ آغازین، «من!»، اولین بار در رتبهٔ ۱۰۰ در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد قرار گرفت و هفته بعد به رتبهٔ دو رسید، که بزرگ‌ترین جابه‌جایی در تاریخ جدول است. دیگر تک‌آهنگ‌های معشوق شامل تک‌آهنگ‌های ده‌تای برتر ایالات متحده «تو باید آرام باشی» و «معشوق»، و تک‌آهنگ چهل‌تای برتر ایالات متحده «این مرد» بودند.

معشوق با فروش ۳٫۲ میلیون نسخه، پرفروش‌ترین آلبوم استودیویی جهان در سال ۲۰۱۹ بود. فدراسیون بین‌المللی صنعت فونوگرافی (آی‌اِف‌پی‌آی) از سوئیفت به‌عنوان پرفروش‌ترین هنرمند جهانی سال ۲۰۱۹ تقدیر کرد. این امر باعث شد تا سوئیفت اولین زنی باشد که دوبار این افتخار را کسب کرده‌است؛ او قبلاً در سال ۲۰۱۴ مورد تقدیر قرارگرفته بود. این آلبوم جایزه‌هایی را دریافت کرد، از جمله سه نامزدی در شصت و دومین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۲۰. در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۹، «من!» بهترین جلوه‌های بصری، و «تو باید آرام باشی» ویدئوی سال و ویدئوی خوب را برنده شد. سوئیفت اولین هنرمند زن و دومین درکل بود که ویدئوی سال را برای ویدئویی که خودش کارگردانی کرده‌است، برنده می‌شود. سوئیفت شش جایزه در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۹، از جمله هنرمند سال و هنرمند دهه، دریافت کرد.

سوئیفت در اقتباس سینمایی از موزیکال گربه‌ها اثر اندرو لوید وبر (۲۰۱۹) نقش‌آفرینی کرد. او ترانه‌ای غیراقتباسی به نام «اشباح زیبا» ضبط کرد، که آن را با وبر برای موسیقی متن فیلم نوشته بود. این ترانه به‌ترتیب نامزد دریافت جایزهٔ بهترین ترانهٔ غیراقتباسی و بهترین ترانهٔ نوشته‌شده برای رسانهٔ بصری از هفتاد و هفتمین مراسم گلدن گلوب و شصت و سومین مراسم جایزهٔ گرمی شد. اگرچه این فیلم نقدهای منفی از سوی منتقدان دریافت کرد، اما نقش‌آفرینی سوئیفت بازخورد مثبتی دریافت کرد. مستند خانم آمریکایی، که بخشی از زندگی و حرفه سوئیفت را نشان می‌دهد، اولین بار در جشنواره فیلم ساندنس ۲۰۲۰ به‌نمایش درآمد و در ۳۱ ژانویه ۲۰۲۰ توسط نتفلیکس منتشر شد. خانم آمریکایی دارای آهنگ «فقط جوانان» است، که سوئیفت آن را پس از انتخابات ۲۰۱۸ ایالات متحده نوشت. در فوریه ۲۰۲۰، سوئیفت پس از انقضای قرارداد شانزده‌ساله با انتشارات موسیقی سونی/ای‌تی‌وی، یک قرارداد انتشار جهانی انحصاری با گروه انتشارات موسیقی یونیورسال امضاء کرد.

درهنگام تبلیغ برای معشوق در سال ۲۰۱۹، سوئیفت درگیر اختلافات گسترده‌ای با مدیر برنامه اسکوتر براون و ناشر سابقش بیگ مشین، دربارهٔ مالکیت مسترهای مجموعه آثار قبلی‌اش، شد. سوئیفت اظهار داشت او سال‌ها در تلاش بود تا بتواند مسترهایش را بخرد، اما بیگ مشین تنها در صورتی اجازهٔ این کار را می‌داد تا به‌موجب قرارداد دیگری آلبوم‌های قبلی را با آلبوم‌های جدید عوض کند، که سوئیفت قبول نکرد. در آوریل ۲۰۲۰، بیگ مشین زنده از کانال کیلیر جداشده ۲۰۰۸ را منتشر کرد، یک آلبوم زنده از اجراهای سوئیفت در نمایش رادیویی ۲۰۰۸، که سوئیفت اجازهٔ آن را نداده بود. در ماه اکتبر، براون مسترها، ویدئوها و آثار هنری سوئیفت را به‌قیمت ۳۰۰ میلیون دلار به شامروک هلدینگ فروخت. سوئیفت در نوامبر ۲۰۲۰ شروع به ضبط مجدد مجموعهٔ آثار قبلی‌اش کرد.

۲۰۲۰–اکنون: فولکلور، اورمور و ضبط مجددها

در سال ۲۰۲۰، سوئیفت دو آلبوم سورپرایزی، با مقدار کمی تبلیغات، منتشر کرد که مورد تحسین منتقدان قرار گرفتند. اولین آلبوم، هشتمین آلبوم استودیویی‌اش فولکلور، در ۲۴ ژوئیه منتشر شد. دومین آلبوم، نهمین آلبوم استودیویی‌اش اورمور، در ۱۱ دسامبر منتشر شد. سوئیفت درحالی که طی دنیاگیری کووید-۱۹ در قرنطینه بود، با همکاری تهیه‌کننده‌ها جک آنتونوف و آرون دسنر از د نشنال آلبوم‌ها را نوشت و ضبط کرد. هردو آلبوم دارای همکاری‌هایی با بون ایور هستند، و اورمور شامل همکاری‌هایی با د نشنال و هایم است. سوئیفت با دوست‌پسرش جو آلوین، با نام مستعار ویلیام بوری، برخی از ترانه‌ها را نوشت. هردو آلبوم که توسط سوئیفت و دسنر به‌عنوان «رکوردهای خواهر» توصیف شده‌اند، تولید ایندی فولک و آلترناتیو راک دربردارند، که انحرافی از انتشارهای ضرب پاپ قبلی او است.

در ایالات متحده، فولکلور و اورمور هریک توسط سه تک‌آهنگ تبلیغ شدند — یکی به رادیوی اصلی، یکی به رادیوی کانتری و دیگری به رادیو تریپل اِی فرستاده شدند. تک‌آهنگ‌ها به‌ترتیب «ژاکت کش‌باف پشمی»، «بتی»، «تبعید» (به همراهی بون ایور) بودند؛ و «درخت بید»، «جسدی نیست، جرمی نیست» (به همراهی‌ هایم)، «جزیره کنی» (به همراهی د نشنال)؛ به‌ترتیب. در آلمان، از فولکلور یک تک‌آهنگ دیگر، «شماره یک» ، منتشر شد. تک‌آهنگ‌های اصلی هردو آلبوم، «ژاکت کش‌باف پشمی» و «درخت بید»، در همان هفته که آلبوم‌هایشان در صدر بیلبورد ۲۰۰ جای گرفتند در صدر ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد قرار گرفتند، که این امر باعث شد تا سوئیفت اولین هنرمندی باشد تا در صدر جدول‌های تک‌آهنگ‌ها و آلبوم‌های ایالات متحده به‌طور همزمان قرار می‌گیرد. هردو آلبوم در هفتهٔ اول انتشار بیش از یک میلیون نسخه در سراسر جهان فروختند، که فولکلور دو میلیون نسخه فروخت. فولکلور رکورد استریم‌های آلبوم در روز اول توسط هنرمند زن را در پلتفرم اسپاتیفای شکست، که در رکوردهای جهانی گینس ثبت شد. این آلبوم با فروش ۱٫۲ میلیون نسخه تا ژانویه ۲۰۲۱، پرفروش‌ترین آلبوم سال ۲۰۲۰ در ایالات متحده بود. در ۲۵ نوامبر، فیلم کنسرت فولکلور: جلسه‌های استودیوی لانگ پاند که خودش کارگردانی کرده‌است، مستند مراحل ساخت فولکلور، را در دیزنی+ منتشر کرد.

نسخهٔ دوباره ضبط‌شده آلبوم ۲۰۰۸ سوئیفت بی‌باک، با نام بی‌باک (نسخهٔ تیلور)، در ۹ آوریل ۲۰۲۱ منتشر شد، و متعاقباً در رتبه یک در ایالات متحده شروع به‌کار کرد. این آلبوم پس از تک‌آهنگ‌های «داستان عشق (نسخهٔ تیلور)»، نسخهٔ دوباره ضبط‌شده از ویرایش اصلی ۲۰۰۸ آن، «تو همه من هستی» با مارن موریس و «آقای کاملاً خوب» منتشر شد. سوئیفت در ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۱ تک‌آهنگ «مهیج‌ترین رؤیاها (نسخهٔ تیلور)» را منتشر کرد که نسخهٔ دوباره ضبط‌شدهٔ تک‌آهنگ «مهیج‌ترین رؤیاها» در سال ۲۰۱۵ بود. او پس از اینکه این ترانه مورد توجه کاربران برنامهٔ اشتراک‌گذاری آنلاین ویدئو تیک‌تاک قرار گرفت، تصمیم گرفت که این نسخه را منتشر کند. سوئیفت علاوه بر کارهای انفرادی در تک‌آهنگ «بنزین» گروهِ‌هایم از نسخهٔ توسعه‌یافته آلبوم ۲۰۲۰ آن‌ها زنان در موسیقی بخش ۳ و در دو قطعه، «خائن» و «درخت توس»، از آلبوم فکر می‌کنی چقدر طول می‌کشد؟ (۲۰۲۱) اثر بیگ رد مشین حضور یافت. سرخ (نسخهٔ تیلور)، که نسخهٔ دوباره ضبط‌شدهٔ آلبوم سرخ در سال ۲۰۱۲ است، در ۱۲ نوامبر ۲۰۲۱ منتشر شد. تک‌آهنگ تبلیغاتی این آلبوم به‌نام «همه‌اش را خیلی خوب (نسخهٔ ۱۰ دقیقه‌ای)» که قطعه‌ای گسترده‌تر از آلبوم سرخ است، در نخستین هفتهٔ خود در جایگاه اول بیلبورد هات ۱۰۰ قرار گرفت و به طولانی‌مدت‌ترین ترانهٔ تاریخ تبدیل شد که در جایگاه اول این جدول قرار می‌گیرد.

در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۲۰، او موفق به کسب سه جایزه، از جمله هنرمند سال برای سومین سال متوالی شد. سوئیفت در شصت و سومین مراسم جایزه گرمی نامزد دریافت شش جایزه شد، که آلبوم سال را برای فولکلور دریافت کرد. او اولین زن در تاریخ است که این جایزه را سه‌بار برنده شده‌است. در مه ۲۰۲۱، سوئیفت جایزهٔ آیکان جهانی را که توسط جوایز بریت اهدا می‌شود، دریافت کرد، که به اولین زنی تبدیل می‌شود که با این دستاورد مورد تقدیر قرار گرفته‌است، و جایزهٔ ترانه‌سرای آیکان را به‌دلیل تأثیرش در موسیقی از انجمن ملی ناشران موسیقی دریافت کرد. فیلمی کوتاه به نویسندگی و کارگردانی سوئیفت، با نام همه‌اش را خیلی خوب و با بازی سوئیفت، سیدی سینک و دیلن اوبرایان در ۱۲ نوامبر ۲۰۲۱ در کنار سرخ (نسخهٔ تیلور) منتشر شد. خارج از آلبوم‌هایش، او در چهار ترانه از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ حضور داشت: «خائن» و «درخت توس» از بیگ رد مشین، «بنزین»، ریمیکسی از هایم و «جوکر و ملکه» از اد شیرن. سوئیفت در سال ۲۰۲۲ آهنگی را برای اقتباس سینمایی از رمان ۲۰۱۸ دیلیا اونز، جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند، با عنوان «کارولینا» نوشت و ضبط کرد. او نقش کوتاهی در فیلم کمدی تاریخی آمستردام ایفا کرد.

سوئیفت در جوایز موسیقی ویدئوی ام‌تی‌وی ۲۰۲۲ سه جایزه شامل ویدئوی سال برای همه‌اش خیلی خوب: فیلم کوتاه را برنده شد. او با دریافت سه جایزهٔ ویدئوی سال از ام‌تی‌وی رکورددار است. او در حین سخنرانی برای دریافت جایزه، دهمین آلبوم استودیویی‌اش، نیمه‌شب‌ها، را اعلام کرد که در ۲۱ اکتبر منتشر شد. سوئیفت با انتشار این آلبوم به سبک پاپ بازگشت و همچنین در آن موسیقی الکترونیکا و چیل‌اوت را تجربه کرد. نیمه‌شب‌ها رکوردهای بسیاری را در سراسر جهان شکست. این آلبوم همراه با تک‌آهنگ آغازین آن، «ضدقهرمان»، به‌ترتیب با ۱۸۵ میلیون و ۱۷٫۴ میلیون پخش، به استریم‌شده‌ترین آلبوم و ترانه اسپاتیفای در یک روز تبدیل شدند. نیمه‌شب‌ها که در ایالات متحده بیشترین فروش در کوتاه‌ترین زمان را در سال ۲۰۲۲ داشت، با ۱٫۵۷ میلیون نسخه در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت و پنجمین آلبوم سوئیفت بود که با فروش بیش از یک میلیون نسخه شروع به کار کرد. او با باربارا استرایسند برای بیشترین آلبوم شماره یک در میان زنان (۱۱) برابری کرد. سوئیفت اولین هنرمندی شد که تمام ۱۰تای برتر جایگاه جدول هات ۱۰۰ را به خود اختصاص داد، با «ضدقهرمان» در صدر جدول، «غبار اسطوخودوس» در رتبه دوم و «رنگ عنابی» در رتبه سوم. سوئیفت در حمایت از نیمه‌شب‌ها و آلبوم‌های قبلی، تور دوران‌ها را در سال ۲۰۲۳ برگزار خواهد کرد. تیکت‌مستر به دلیل مدیریت ضعیف در فروش بلیت‌های تور به‌طور گسترده‌ای مورد انتقاد قرار گرفت و این رخداد باعث تحقیقات دولت در مورد این شرکت شد.

هنرمندی

تأثیرات

شانیا توین (راست) و استیوی نیکس (چپ) سوئیفت را تحت‌تأثیر قرار داده‌اند.

یکی از اولین خاطرات موسیقی سوئیفت شنیدن آوازهای مادربزرگ مادریش، مارجوری فینلی، بود که در کلیسا می‌خواند. در کودکی، او از موسیقی متن فیلم‌های دیزنی لذت می‌برد: «والدینم متوجه شدند، وقتی حرف‌هایم تمام می‌شوند، خودم آن‌ها را ترکیب می‌کردم.» سوئیفت گفته‌است که اعتماد به نفسش را مدیون مادرش است، که به او کمک کرد به‌عنوان یک کودک در کلاس‌های نمایش حاضر شود. او همچنین «جذابیت نوشتن و داستان‌پردازی‌اش» را به مادرش نسبت می‌دهد. سوئیفت مجذوب شیوهٔ داستان‌پردازی موسیقی کانتری شد، و با گوش دادن به «بزرگ‌ترین هنرمندان زن کانتری دههٔ ۹۰ — شانیا توین، فیث هیل و دیکسی چیکس» با این سبک آشنا شد. توین، هم به‌عنوان ترانه‌سرا و هم به‌عنوان اجراکننده، بزرگ‌ترین تأثیر را در موسیقی او داشت. هیل رل مدل دوران کودکی سوئیفت بود: «هرچه او گفت، انجام داد، پوشید، سعی کردم آن را تقلید کنم.» او نگرش مبارز دیکسی چیکس و توانایی آن‌ها در نواختن سازهایشان را تحسین می‌کند. «مرا ببوس» اثر سیکس‌پنس نان د ریچر نخستین ترانه‌ای بود که توانست آن را با گیتار بنوازد. همچنین سوئیفت به بررسی ستارگان کانتری قدیمی‌تر، مانند پتسی کلاین، لورتا لین، دالی پارتن و تامی وینت پرداخت. او معتقد است که پارتن «نمونه‌ای شگفت‌انگیز برای هر ترانه‌سرای زن غیر متعارف» است. هنرمندان آلترناتیو-کانتری مانند پتی گریفین و لوری مک‌کنا نیز الهام‌بخش سوئیفت بودند. او از سبک موسیقایی کیث اربن به‌عنوان یک تأثیرگذار یاد کرده‌است.

سوئیفت همچنین تحت‌تأثیر هنرمندان مختلف پاپ و راک قرار گرفته‌است. او از پل مک‌کارتنی، بروس اسپرینگستین، برایان آدامز، امیلو هریس، کریس کریستوفرسون و کارلی سایمون به‌عنوان سرمشق حرفه‌اش یاد می‌کند. سوئیفت دربارهٔ مک‌کارتی و هریس می‌گوید: «آن‌ها ریسک‌کن بوده‌اند، اما آن‌ها برای سرتاسر حرفه‌شان همان هنرمند بوده‌اند». مک‌کارتی، هم به‌عنوان یک بیتل و هم به‌عنوان هنرمندی انفرادی، باعث می‌شود سوئیفت احساس کند «گویی به قلب و ذهنش راه یافته‌ام […] او آنجا تلاش می‌کند تا همواره طرفدارانش را خوشحال کند. هر موسیقی‌دانی فقط می‌تواند رؤیای میراثی مانند این را داشته باشد.» او به اسپرینگستین به‌دلیل «پس از این مدت طولانی از نظر موسیقی مناسب است» علاقه‌مند است. او آرزو می‌کند به‌دلیل اولویت‌بندی موسیقی بر شهرت، هرچه بزرگ‌تر می‌شود مانند هریس باشد. سوئیفت دربارهٔ کریستوفرسون می‌گوید او «در ترانه‌سرایی می‌درخشد» و سایمون را به‌دلیل «احساساتی بودن» اما «فردی قوی» تحسین می‌کند. آلبوم سینث-پاپ او ۱۹۸۹ تحت‌تأثیر برخی از خوانندگان پاپ موردعلاقهٔ او در دههٔ ۱۹۸۰، از جمله پیتر گابریل، آنی لنکس، فیل کالینز و مدونا قرار گرفته‌است. به‌عنوان ترانه‌سرا، سوئیفت تحت‌تأثیر جونی میچل برای ترانه‌های زندگی‌نامه‌ای او که عمیق‌ترین احساسات را منتقل می‌کنند، قرار گرفته‌است: «او آن را دربارهٔ عمیق‌ترین دردها و فراموش‌نشدنی‌ترین دلهره‌ها نوشت … من فکر می‌کنم [آبی] موردعلاقهٔ من است زیرا روح یک شخص را به‌طور عمیق کاوش می‌کند.»

سبک موسیقی و صدا

گیتار لس پال و میکروفون بی‌سیم سوئیفت در گالری موزه سازهای موسیقی فینیکس

موسیقی سوئیفت در درجهٔ اول شامل عناصر پاپ، سینث-پاپ، کانتری، کانتری پاپ، راک، آلترناتیو راک، ایندی و فولک است. همچنین آثار او دارای ترکیباتی از آراندبی، ای‌بی‌ام، هیپ هاپ و ترپ است. سازهایی که او می‌نوازد شامل گیتار، پیانو، بانجو، یوکللی است. سوئیفت خودش را تا پیش از انتشار ۱۹۸۹ (۲۰۱۴)، که آن را «آلبوم پاپ صوتی منسجم» توصیف می‌کند، یک هنرمند کانتری معرفی می‌کرد. رولینگ استون نوشت، «[سوئیفت] ممکن است در مرکز کانتری فعالیت کند، اما او یکی از معدود ستاره‌های راک است که ما این روزها داریم.» طبق گفته نیویورک تایمز «در موسیقی خانم سوئیفت چیز زیادی که نشان‌دهندهٔ کانتری باشد وجود ندارد — چند استروم بانجو، یک جفت چکمه گاوچرانی که روی صحنه می‌پوشد و گیتاری محسور — اما چیزی که او را خوش‌آیند می‌کند، تسلیمی انتقادپذیر که مختص نشویل است.» گاردین نوشت که سوئیفت «با بهره‌وری از بی‌حوصلگی یک کارخانهٔ پاپ اسکاندیناوی ترانه‌ها را به تولید انبوه می‌رساند.»

سوئیفت دارای گونه صدای متزوسوپرانو است. آوازهای سوئیفت توسط سوفیا شیلاکی از هالیوود ریپورتر «شیرین، بلکه نرم» و توسط سم سادِمسکی از پیچفورک «روان و رسا» توصیف شده‌است. لس آنجلس تایمز ژست صوتی «تعیین‌کننده» سوئیفت را در ضبط‌های استودیویی مانند «خطی که مانند یک آهی که از قناعت پایین می‌آید یا مانند ابرویی برجسته بالا می‌رود، دختری که زمانی موردعلاقه‌اش بود به صمیمیت و آرامش آن‌ها آسیب می‌زند» توصیف کرد. رولینگ استون در یکی از بررسی‌های حالا صحبت کن، نوشت: «صدای سوئیفت به اندازه کافی بی‌پیرایه نیست تا بتواند او را به‌عنوان خواننده‌ای چیره‌دست نشان دهد؛ او صدایش را برای راه‌های تسویه‌حساب در حالتی کلاسیک از دختری خجالتی که سعی دارد با سختی صحبت کند، پایین می‌آورد.» در یک بررسی دیگر از حالا صحبت کن، ویلج ویس نوشت کلمه‌بندی او سابقاً «ملایم و مبهم بود، ولی تغییر کرده‌است. او هنوز هم می‌تواند استخوانی و تصنعی به نظر برسد، و غالباً وارد اوجی می‌شود که بعضی افراد را دیوانه می‌کند؛ اما او آموخته‌است که چگونه کلمات را طوری که آن‌ها منظورشان است، معنی کند.» ان‌پی‌آر موزیک خواندن او را به لطف «هدیه استثنایی برای عطف» شخصی و مکالمه‌ای توصیف کرد، ولی همچنین از یک «نوسانی سرازیر و تنگ و صدایی گرفته» رنج می‌برد. هالیوود ریپورتر نوشت که آوازهای زنده او «خوب» هستند، اما آن‌ها با همتایانش مطابقت ندارند. سوئیفت به‌خاطر امتناع از اصلاح دانگ صدایش با اُتو-تون ستایش شده‌است.

نویسنده‌ای برای تنسین در سال ۲۰۱۰ تصدیق کرد که سوئیفت «بهترین خواننده فنی نیست»، اما او را به‌عنوان «بهترین شخص در دسترسی است که داریم» توصیف کرد. توانایی صوتی سوئیفت چیزی است که او را نگران کرده و او «کارهای زیادی» را برای بهبود بخشیدن آن انجام داده‌است. در سال ۲۰۱۰ اعلام شد که او هنوز درحال یادگیری درس‌های آواز است. او گفته‌است که «مطمئن نیستم که تماشاگران دربارهٔ من چه فکری می‌کنند، مانند اجرا در نمایش‌های جوایز» فقط احساس آشفتگی می‌کند. در سال ۲۰۲۱، منتقدان از نیویورک تایمز اشاره کردند صدای او با گذشت زمان قوی‌تر، کنترل‌شده‌تر و عمیق‌تر می‌شود، و لحن خیشومی آوازهای اولیه‌اش را کنار می‌گذارد. یکی از منتقدان کلَش اظهار داشت که آوازهای سوئیفت «به ترکیب منحصر به فرد خود از موسیقی کانتری، پاپ و ایندی» تکامل یافته‌اند.

ترانه‌سرایی

در مصاحبه‌ای با نیویورکر، سوئیفت در درجهٔ اول سوئیفت خود را به‌عنوان ترانه‌سرا معرفی کرد: «من آهنگ می‌نویسم، و صدایم تنها راهی برای خواندن آن است.» در ترانه‌های اولیهٔ او، تجربیات زندگی شخصی‌اش الهام‌بخش او بوده‌اند. با استفاده از یک رویکرد «روزمره»، سوئیفت قبل از ادامهٔ کار با ملودی با شناسایی یک احساس نوشتن ترانه را آغاز کرد. او ترانه‌سرایی را راهی برای کمک به او در «عبور از عشق و از دست دادن آن و ناراحتی و تنهایی و بزرگ شدن» توصیف کرد. مضامین تکراری ترانه‌سرایی‌اش عشق و داستان‌های عاشقانه بود. اولین آلبوم او شیفتگی را از دید یک دختر نوجوان دبیرستانی به‌تصویر می‌کشد، موضوعی که در بی‌باک ادامه یافت، که از شبیه‌سازی داستان‌های عامیانه برای کشف ارتباط میان خیال و واقعیت استفاده می‌کند. در حالا صحبت کن، سوئیفت احساسات منفی ناشی از احساس عاشقانه‌ای از دست رفته را بررسی می‌کند. او در مهلکه روابط سمی در سرخ فرورفت و در ۱۹۸۹ نوستالژی و مثبت بودن پس از روابط ناموفق را درک کرد. اعتبار از نظارت رسانه‌ها بر پیرامون اطراف سوئیفت الهام گرفته شد، و در معشوق درک دقیق خود را از «طیف کامل عشق» شرح داد. علاوه‌بر داستان‌های عاشقانه، سایر مضامین مورد بحث در موسیقی سوئیفت شامل روابط والدین و فرزندان، دوستی‌ها، بیگانگی و خودآگاهی است.

سوئیفت طی تور جهانی حالا صحبت کن در پیتسبرگ، ۲۰۱۱

روایت‌های اعترافی سوئیفت مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. مجله نیویورک با بحث دربارهٔ سه آلبوم اول سوئیفت اظهار داشت که بسیاری از خواننده-ترانه‌سریان در دوران نوجوانی رکوردهای خوبی داشته‌اند، اما «هیچ‌کدام از آن‌ها رکوردهای بزرگی را با صراحت دربارهٔ دوران نوجوانی خودشان ثبت نکرده‌اند». رولینگ استون سوئیفت را «ترانه‌سرایی اندیشمند با هدیه‌ای شهودی برای سبک معماری بریج ورس-کورس» توصیف می‌کند. اگرچه بررسی‌های مربوط به آثار سوئیفت «به‌طور یکنواخت مثبت» است، نیویورکر گفته‌است که او به‌طور کلی «بیشتر به‌عنوان تکنسینی ماهر تصور می‌شود تا به‌عنوان یک دیلن‌کواد رؤیایی». ویلج ویس استدلال کرد که «ترانه‌های او ذره‌ای از خروار» هستند که «اعتراف‌آمیز نیستند، بلکه نمایش هستند»، و سوئیفت را به‌خاطر خلق «شخصیت‌ها و موقعیت‌ها — برخی از زندگی واقعی — و [یافتن] راه‌های قوی برای توصیف آن‌ها» ستود.

رسانه‌های تبلویدی غالباً موضوعات ترانه‌ها را به معشوق‌های سابق سوئیفت پیوند می‌دهند و دربارهٔ آن‌ها گمانه‌زنی می‌کنند، روشی که نیویورک آن را «جنسیت‌زده تلقی می‌کند، از آنجایی که از همتایان مردش جویا نشده‌اند». جدا از سرنخ‌های ارائه‌شده در نوشته‌های داخل آلبوم‌ها، سوئیفت سعی می‌کند به‌طور خاص دربارهٔ اشخاص ترانه صحبت نکند «زیرا این افراد واقعی هستند. شما به‌عنوان یک نویسنده سعی می‌کنید بدون اینکه کاملاً به او خیانت کنید، دربارهٔ او شفاف‌سازی کنید.» در مصاحبه‌ای با ونتی فر در سال ۲۰۱۳، سوئیفت در پاسخ به انتقادات دربارهٔ ترانه‌سرایی خود گفت: «هنگامی که یک زن دربارهٔ احساساتش می‌نویسد، بعد از آن به‌عنوان دوست‌دختری وابسته، دیوانه و ناامید به‌تصویر کشیده می‌شود که شما را مجبور به ازدواج با خود و بچه‌دار شدن از او می‌کند، فکر می‌کنم این چیزی است که باید به‌طور بالقوه تقدیس گردد — زنی که به‌شیوهٔ اعترافی دربارهٔ احساسات خود می‌نویسد — آن را می‌گیرد و منحرف می‌کند و تبدیل به چیزی می‌کند رک و پوست‌کنده کمی جنسیت‌زده‌است.»

در آلبوم‌هایش فولکلور و اورمور که در سال ۲۰۲۰ منتشر شدند، سوئیفت با الهام از فرار از واقعیات و رمانتیسم به کشف روایت‌های داستانی می‌پردازد. او بدون اشاره به زندگی شخصی‌اش، احساسات خود را به شخصیت‌های خلق‌شده و آرک‌های داستانی منتقل می‌کند، که او را از فشار روحی ناشی از توجه رسانه‌ها رها کرد و مسیرهای جدیدی را برای هنر خود پیدا کرد. سوئیفت در یک ویدئو برای رولینگ استون توضیح داد که پس از اینکه دیگر نگران موفقیت تجاری نبود از جهت ترانه‌سرایی جدید استقبال کرد: «من همیشه فکر می‌کردم، این هرگز در رادیوی پاپ پخش نمی‌شود، اما هنگامی که داشتم فولکلور را می‌ساختم، فکر کردم، اگر همهٔ پارامترها را برداری، چه‌چیزی می‌توانی بسازی؟» با انتشار اورمور، اسپین دریافت کرد که سوئیفت در جستجوی «احساسات بسیار پیچیدهٔ انسانی با دقت و تباهی» است. انجمن ملی ناشران موسیقی که به او جایزهٔ ترانه‌سرای آیکان را در سال ۲۰۲۱ اهدا کرد، اظهار داشت که «وقتی امروز صحبت از نوشتن موسیقی می‌شود هیچ‌کس بیشتر از سوئیفت تأثیرگذار نیست».

موزیک ویدئوها

سوئیفت برای تهیهٔ موزیک ویدئوهایش با کارگردانان مختلف زیادی همکاری کرده‌است، و به مرور زمان بیشتر درگیر نوشتن و کارگردانی شده‌است. او کارخانهٔ تولیدی خودش، تیلور سوئیفت پرادیکشنز، آی‌ان‌اس، را دارد که به تولید موزیک ویدئو برای تک‌آهنگ‌هایی مانند «من!» می‌پردازد، و به دلیل مخفی کردن کردن سرنخ‌های استادانه و تخم‌مرغ عید پاک در بیشتر کارهایش شناخته شده‌است. در سال ۲۰۱۰، سوئیفت در کارگردانی موزیک ویدئوی «بدجنس» با رومن وایت همکاری کرد. در سال ۲۰۱۱، او به همکاری با وایت در زمینهٔ موزیک ویدئوهای «بدجنس» و «مال ما» پرداخت. سوئیفت تصویر کلی و پیش‌نویس فیلم‌نامه برای «بدجنس» را توسعه داد. در مصاحبه‌ای، وایت توضیح داد که سوئیفت «کاملاً درگیر نوشتن پیش‌نویس فیلم‌نامه، بازیگری و انتخاب لباس بود؛ و او در هردو روز پانزده‌ساعته فیلمبرداری حاضر شد، حتی وقتی او در صحنه‌ها نبود.» سوئیفت تصویر کلی موزیک ویدئوی «مال ما» را نوشت و سپس وایت را برای کارگردانی آورد، او دیدگاهش را دربارهٔ هردو ویدئو «خط داستانی» توصیف می‌کند.

از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸، سوئیفت در هشت موزیک ویدئو با جوزف کان همکاری کرده‌است — چهارتا از هرکدام از آلبوم‌های ۱۹۸۹ و اعتبار. کان دخالت سوئیفت در ساختن موزیک ویدئو ستایش کرده‌است. در سال ۲۰۱۶، سوئیفت با امریکن اکسپرس برای موزیک ویدئوی «فضای خالی» (که کان کارگردانی کرده‌است) کار کرد، و برنامه تعاملی ای‌ام‌ای‌ایکس غیرمستقیم: تجربه تیلور سوئیفت را منتشر کرد. سوئیفت در آن نقش‌آفرینی کرد و به‌عنوان تهیه‌کنندهٔ اجرایی فعالیت کرد، و در سال ۲۰۱۵ برندهٔ جایزهٔ امی ساعات پربیننده در دسته بهترین برنامه تعاملی برای این برنامه شد. او در موزیک ویدئوی «کینه» به‌عنوان تهیه‌کننده فعالیت کرد. سوئیفت در موزیک ویدئوی «عزیزم» (۲۰۱۸) اثر شوگرلند تصویر فکری را توسعه داد، پیش‌نویس فیلم‌نامه را نوشت و در آن نقش‌آفرینی کرد. او به‌عنوان کارگردان فعالیت کرده‌است، و به‌طور مشترک کارگردانی موزیک ویدئوی سه تک‌آهنگ معشوق را برعهده گرفته‌است: «من!» با دیو میرز، و «تو باید آرام باشی» و «معشوق» با درو کیرش. او با تادریک هال در دومین موزیک ویدئو به‌عنوان تهیه‌کنندهٔ اجرایی فعالیت کرد. او تنها کارگردان ویدئوهای «این مرد»، که برای آن برندهٔ جایزهٔ موزیک ویدئوی ام‌تی‌وی بهترین کارگردانی در سال ۲۰۲۰ شد، «ژاکت کش‌باف پشمی» و «درخت بید» بود.

تصویر عمومی

زندگی شخصی سوئیفت همواره مورد توجه گستردهٔ رسانه‌ها است. در سال ۲۰۱۳، ابرکرومبی اند فچ تی‌شرتی با شعار فاحشه‌نکوهی «دوست‌پسر بیشتر از تی. اِس.» دربارهٔ او منتشر کرد، که پس از واکنش طرفداران از رده خارج شد. نیویورک تایمز در سال ۲۰۱۳ ادعا کرد که «رابطه‌های عاشقانه او مانند آغاز عکس‌العملی شدید می‌ماند». آن‌ها پرسیدند که آیا سوئیفت میان «بحران میان‌سالی» قرار دارد یا خیر. سوئیفت گفته‌است که مایل نیست دربارهٔ زندگی شخصی خود در ملاء عام صحبت کند؛ او معتقد است که صحبت کردن دربارهٔ این مورد می‌تواند «یک ضعف شغلی» باشد. در تک‌آهنگ «فضای خالی» از ۱۹۸۹، سوئیفت برداشت خود را از تصویر رسانه‌اش دربارهٔ پیرامون روابطش «دختری دیوانه، اغواگر، فریبنده، مجنون و کنترل‌گر» توصیف می‌کند.

سوئیفت در مراسم تایم ۱۰۰ ۲۰۱۰ در منهتن، جایی که از او تجلیل شد.

رولینگ استون دربارهٔ شیوهٔ مودبانه او اظهار داشت: «اگرچه این چهره بازی سوئیفت است، باید خال‌کوبی‌اش کند زیرا هرگز از قلم نمی‌افتد»، همچنین به «سادگی با استقبال صمیمانه» اشاره می‌کند. هالیوود ریپورتر سوئیفت را به «بهترین فرد پس از بیل کلینتون» نسب داده‌است. هنگام اهدای جایزه‌ای برای تلاش‌های بشر دوستانه او در سال ۲۰۱۲، میشل اوباما او را به‌عنوان هنرمندی توصیف کرد که «به صدر صنعت موسیقی صعود کرده‌است ولی هنوز هم واقع‌گراست، کسی که انتظارات از آنچه یک ۲۲ساله می‌تواند انجام دهد را نابود کرده‌است». سوئیفت اوباما را یک رل مدل می‌داند. طبق گفته نیویورک تایمز و مدیر بازاریابی مت بی. بریتون، هوش تجاری سوئیفت به او کمک کرده‌است «به‌عنوان شخصیتی قابل‌اعتماد که ارتباط مستقیمی با مخاطبانش برقرار می‌کند» شناخته شود، «تا جایی که می‌تواند افراد را متأثر می‌کند» و «نوعی طرفداری و هیجان ایجاد می‌کند که هیچ سطحی از تبلیغات نمی‌تواند».

سوئیفت یکی از دنبال‌شده‌ترین افراد در شبکه‌های اجتماعی است؛ تا آوریل ۲۰۲۱، او تقریباً ۱۵۳ میلیون دنبال‌کننده در اینستاگرام، ۸۸٫۶ میلیون دنبال‌کننده در توئیتر و ۴۲٫۱ میلیون مشترک در یوتیوب داشته‌است. او به‌دلیل تعاملات آنلاین مکرر و دوستانه با طرفدارانش شناخته شده‌است. او از طرفدارانش در بیمارستان‌ها بازدید کرده‌است و هدیه‌های تعطیلات کریسمس را در قالب رویدادی با نام «سوئیفت‌مس» به‌طور پستی یا شخصاً به طرفدارانش تحویل داده‌است، و آن‌ها را «مسئولیت» خود می‌داند تا از تأثیرش در طرفداران جوان آگاه باشد. او روابط خود با طرفدارانش را «بهترین و طولانی‌ترین رابطه‌ای» که تاکنون داشته توصیف کرده‌است. سوئیفت اغلب توسط رسانه‌ها با عنوان «یار آمریکا» شناخته می‌شود، یک لقب خیالی که بر اساس ویژگی خاکی بودنش و شمایل دختر همسایه به او نسبت می‌دهند، سوئیفت اصرار دارد او «با همه این قوانین سخت و عجیب که باعث می‌شوند در حصار بمانم زندگی نمی‌کنم. من فقط به روشی که دوست دارم زندگی می‌کنم و همین باعث می‌شود احساس آزادی کنم». او از شرکت در عکاسی‌های گزینشی بیش از اندازه جنسی امتناع می‌ورزد، اگرچه بلومبرگ ال.پی. او را به‌عنوان نماد جذابیت درنظر گرفته‌است. او به‌عنوان یکی از نمادهای مد شناخته شده‌است؛ وگ او را به‌عنوان یکی از نمادهای استایل آمریکایی در سال ۲۰۱۱ نامید. در سال ۲۰۱۴، او در صدر فهرست خوش‌پوش‌های سالانه پیپل قرار گرفت. در سال ۲۰۱۵، او در جوایز ال استایل به‌عنوان زن سال شناخته شد و در صدر فهرست ۱۰۰ جذاب ماکسیم قرار گرفت. وگ از سوئیفت به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین چهرهای جهان در مد سازگار با محیط زیست یاد می‌کند.

تأثیر

فعالیت‌های اولیهٔ سوئیفت به‌عنوان خواننده-ترانه‌سرای کانتری نقش مهمی در شکل‌گیری چشم‌انداز موسیقی مدرن کانتری داشت. روزنامه‌نگار نیویورک جودی رُزِن ادعا می‌کند سوئیفت نخستین هنرمند کانتری است که شهرت او به جهانی فراتر از ایالات متحده می‌رسد. به‌دنبال به شهرت رسیدن سوئیفت، ناشرهای کانتری علاقه‌مند به جذب خوانندگان جوانی شدند که ترانه‌هایشان را خودشان می‌نویسند. سوئیفت با روایت‌های زندگی‌نامهٔ خود که حول عاشقی و دل‌شکستگی می‌چرخد، سبکی را به نسل جوان معرفی می‌کند که می‌تواند مربوط به کشمکش‌های شخصی او باشد. رولینگ استون موسیقی کانتری سوئیفت را به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین تأثیرات موسیقی پاپ در دههٔ ۲۰۱۰ ذکر کرد، و او را در رتبهٔ هشتادم در فهرست ۱۰۰ برترین هنرمندان کانتری تمام دوران‌ها قرار داد. کوارتز سوئیفت را مهمترین هنرمند نسل هزاره دانست. اجرای روی صحنه او با گیتار به «فاکتور تیلور سوئیفت» کمک کرد، پدیده‌ای که رسانه‌ها افزایش فروش گیتار به زنان، جمعیتی که قبلاً نادیده گرفته‌شده بودند، را به آن نسبت می‌دهند.

ناشرها آلبوم‌های سوئیفت با فروش میلیونی در دههٔ ۲۰۱۰، به‌دنبال کاهش فروش فیزیکی آلبوم‌ها، را یک ناهنجاری در غالب شدن رسانه جاری بر صنعت موسیقی می‌سنجند. بدین ترتیب، او از سوی موسیقی‌شناسان مری فوگارتی و جینا آرنولد «آخرین ستارهٔ بزرگ راک» در نظر گرفته شده‌است. از زمانی که نیلسون سونداسکن در سال ۱۹۹۱ پیگیری فروش آلبوم‌ها را در بیلبورد ۲۰۰ آغاز کرده‌است، او تنها هنرمندی است که چهار آلبومش در یک هفته بیش از یک میلیون نسخه فروش داشته‌اند. از نظر مجله نیویورک، آمار فروش میلیونی سوئیفت ثابت می‌کند که او «کسی است که به‌خواست خود صنعت موسیقی را خم می‌کند». به‌گفته رولینگ استون، مخالفت سوئیفت در برابر حقوق کم سرویس‌های عامل پخش و تلاش برای به‌دست آوردن مالکیت مسترهایش دو لحظهٔ تأثیرگذار برای صنعت موسیقی در دههٔ ۲۰۱۰ بوده‌است. اقدامات او بحث دربارهٔ بهسازی‌های موسیقی استریمی درخواستی تأثیر داشته‌است و باعث آگاهی از حقوق مالکیت معنوی درمیان موسیقی‌دانان جوان شد.

سوئیفت توسط بیلبورد در دههٔ ۲۰۱۰ زنِ دهه نام گرفت و به اولین زنی تبدیل شد که عنوان هنرمند دهه (دههٔ ۲۰۱۰) را از جوایز موسیقی آمریکا دریافت می‌کند. او برندهٔ جایزهٔ بریت آیکان جهانی برای «به‌رسمیت شناختن تأثیر فوق‌العادهٔ او بر موسیقی در سراسر جهان» شد. سوئیفت و کارهای او الهام‌بخش موسیقی‌دانان بسیاری از جمله روث بی، شامیر بِیلی، کلسی بالرینی، پریسیلا بلاک، بِیلی برایان، کامیلا کبیو، سابرینا کارپنتر، سوفیا کارسون، د چینسموکرز، دایا، سلنا گومز، الی گولدینگ، کانن گری، گریف، هالزی، نایل هوران، لیتل میکس، شان مندز، ساکر مامی، مارن موریس، نینا نسبیت، نیکی، فینیس اوکانل، میزی پیترز، گرل این رد، فریا رایدینگز، اولیویا رودریگو، تیگن و سارا، تروی سیوان، هیلی ویلیامز، ومپس و زاهارا بوده‌است.

جایزه‌ها و دستاوردها

مقالهٔ اصلی: فهرست جایزه‌ها و نامزدی‌های تیلور سوئیفت

سوئیفت در مراسم جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی در سال ۲۰۰۹

سوئیفت ۱۱ جایزهٔ گرمی (شامل سه آلبوم سال که بیشترین دفعات برد توسط یک هنرمند است)، یک جایزهٔ امی، ۳۴ جایزهٔ موسیقی آمریکا (بیشترین دفعات برد توسط یک هنرمند)، ۲۵ جایزهٔ موسیقی بیلبورد (بیشترین دفعات برد توسط یک هنرمند زن)، ۵۵ رکورد جهانی گینس، ۱۲ جایزهٔ انجمن موسیقی کانتری (شامل جایزهٔ پِنِکال)، هشت جایزهٔ آکادمی موسیقی کانتری و دو جایزهٔ بریت برنده شده‌است. به‌عنوان ترانه‌سرا، از او در انجمن ترانه‌سرایان نشویل، تالار مشاهیر ترانه‌سرایی و انجمن ملی ناشران موسیقی تقدیر به‌عمل آمده و همچنین جوان‌ترین فردی بود که نامش در فهرست رولینگ استون از ۱۰۰ ترانه‌سرای برتر تمام دوران در سال ۲۰۱۵ آمد. در ۶۴مین دورهٔ جوایز بی‌ام‌ال در سال ۲۰۱۶، سوئیفت تبدیل به اولین زنی شد که موفق به دریافت جایزه‌ای به‌نام خودش می‌شود. آلبوم‌هایش سرخ و ۱۹۸۹ در نسخهٔ ۲۰۲۰ رولینگ استون از ۵۰۰ آلبوم برتر تمام دوران‌ها قرار گرفتند. در سال ۲۰۲۱، رولینگ استون موزیک ویدئوی «فضای خالی» او را یکی از ۱۰۰ موزیک ویدئوی برتر تمام دوران معرفی کرد، و ترانه‌های «همه‌اش را خیلی خوب» و «فضای خالی» در فهرست ۵۰۰ ترانهٔ برتر تمام دوران این مجله حضور داشتند.

مطابق با اطلاعات در دسترس، سوئیفت بیش از ۵۰ میلیون آلبوم و ۱۵۰ میلیون تک‌آهنگ در سراسر جهان به‌فروش رسانده‌است. او بیش از ۱۱۴ میلیون نسخه در مصرف آلبوم جهانی گردآوری کرده‌است، که شامل ۷۸ میلیارد استریم است. سوئیفت دارای بیشترین آلبوم شماره یک در جدول بریتانیا و ایرلند برای یک هنرمند زن در این هزاره است، و با درآمد ۱۵۹٬۰۰۰٬۰۰۰ رنمینبی از آثارش، پرفروش‌ترین هنرمند تمام دوران در پلت‌فرم‌های موسیقی دیجیتال چین است. او تنها هنرمند زنی است که در یک روز بیش از ۱۰۰ میلیون استریم جهانی دریافت کرده‌است. سوئیفت با تور استادیومی اعتبار (۲۰۱۸) رکورد پرفروش‌ترین تور آمریکای شمالی در تمام دوران‌ها را شکست، و پردرآمدترین تور در دههٔ ۲۰۱۰ است که توسط هنرمند زن برگزار می‌شود. او به‌ترتیب با ۶۹ و ۳۱ ترانه، بیشترین ورودی و بیشترین ورودی همزمان از هنرمند زن در جدول بیلبورد جهانی ۲۰۰ را دارد.

در ایالات متحده، سوئیفت تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۳۷٫۳ میلیون آلبوم فروخته‌است و بیلبورد نام او را در رتبهٔ هشتم فهرست برترین هنرمندان جدول در تمام دوران قرار داد. او دارای طولانی‌ترین مدت حضور در صدر جدول ۱۰۰ هنرمند برتر بیلبورد با ۵۰ هفته، بیشترین هفته (۵۵) در صدر بیلبورد ۲۰۰، هنرمند زنی که بیشترین مقدار ترانهٔ واردشده به ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد را در تاریخ دارد (۱۳۶) و هنرمندی که بیشترین مقدار تک‌آهنگ رتبهٔ یک در جدول ترانه‌های دیجیتال (۲۲) را دارد. او دومین هنرمند زن پرفروش تک‌آهنگ‌های دیجیتال (و سومین درکل) در ایالات متحده، با ۱۳۴ میلیون واحد معادل به‌گزارش انجمن صنعت ضبط موسیقی ایالات متحده آمریکا است، و اولین هنرمند زنی است که هم آلبوم (بی‌باک) و هم ترانه‌اش («از ذهنم پاکش کنم») گواهی‌نامه الماس دریافت کرده‌اند.

سوئیفت همچنین در لیست‌های مختلف سنجش قدرت قرار گرفته‌است. تایم او را در فهرست ۱۰۰ فرد تأثیرگذار در جهان در سال‌های ۲۰۱۰، ۲۰۱۵، ۲۰۱۹ قرار داده‌است. او یکی از «سکوت شکن‌ها» بود که دربارهٔ تجاوز جنسی صحبت کردند، و به‌عنوان شخص سال تایم در سال ۲۰۱۷ مورد تقدیر قرار گرفته‌اند. از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰، او جز سه نفر برتر در فهرست پردرآمدترین زنان جهان در موسیقی فوبرز قرار گرفته‌است، که در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ در صدر قرار گرفت. او همچنین در صدر فهرست ۱۰۰ ستاره ثروتمند مجله در سال ۲۰۱۶ — کار برجسته‌ای که نامش را وارد رکوردهای جهانی گینس کرد — و در سال ۲۰۱۹ با درآمد ۱۸۵ میلیون دلار قرار گرفت. در سال ۲۰۱۴، او در فهرست ۳۰ زیر ۳۰ فوبرز در دسته موسیقی و دوباره در سال ۲۰۱۷ در دسته «دانش‌آموختگان آل-استار» قرار گرفت. در سال ۲۰۱۵، سوئیفت تبدیل به جوان‌ترین زنی شد که در فهرست ۱۰۰ زن قدرتمند فوبرز، با رتبه ۶۴ قرار گرفته‌است. سوئیفت جستجو شده‌ترین هنرمند موسیقی‌دان زن در گوگل در سال ۲۰۱۹ و پردرآمدترین موسیقی‌دان زن دههٔ ۲۰۱۰ با درآمد ۸۲۵ میلیون دلار بود. در سال ۲۰۲۱، فوبرز دارایی خالص سوئیفت را ۵۶۰ میلیون دلار تخمین زد. در ۱۸ مۀ ۲۰۲۲، دانشگاه نیویورک به او به خاطر دست‌آوردهایش دکترای افتخاری هنر اعطا کرد.

ترانه‌شناسی

مقاله‌های اصلی: ترانه‌شناسی آلبوم‌های تیلور سوئیفت، ترانه‌شناسی تک‌آهنگ‌های تیلور سوئیفت، و فهرست ترانه‌های ضبط‌شده توسط تیلور سوئیفت

آلبوم‌های استودیویی

• تیلور سوئیفت (۲۰۰۶)
• بی‌باک (۲۰۰۸)
• حالا صحبت کن (۲۰۱۰)
• سرخ (۲۰۱۲)
• ۱۹۸۹ (۲۰۱۴)
• اعتبار (۲۰۱۷)
• معشوق (۲۰۱۹)
• فولکلور (۲۰۲۰)
• اورمور (۲۰۲۰)
• نیمه‌شب‌ها (۲۰۲۲)

دوباره ضبط‌شده‌ها

• بی‌باک (نسخه تیلور) (۲۰۲۱)
• سرخ (نسخه تیلور) (۲۰۲۱)

فیلم‌شناسی

مقالهٔ اصلی: ویدئوشناسی تیلور سوئیفت

• روز والنتاین (۲۰۱۰)
• تور بی‌باک (۲۰۱۰)
• لوراکس (۲۰۱۲)
• بخشنده (۲۰۱۴)
• تور جهانی ۱۹۸۹ (۲۰۱۵)
• تور استادیومی اعتبار تیلور سوئیفت (۲۰۱۸)
• گربه‌ها (۲۰۱۹)
• خانم آمریکایی (۲۰۲۰)
• شهر عاشق (۲۰۲۰)
• فولکلور: جلسه‌های استودیوی لانگ پاند (۲۰۲۰)
• همه‌اش خیلی خوب: فیلم کوتاه (۲۰۲۱)
• آمستردام (۲۰۲۲)

تورها

مقالهٔ اصلی: فهرست اجراهای زنده تیلور سوئیفت

• تور بی‌باک (۲۰۰۹–۲۰۱۰)
• تور جهانی حالا صحبت کن (۲۰۱۱–۲۰۱۲)
• تور سرخ (۲۰۱۳–۲۰۱۴)
• تور جهانی ۱۹۸۹ (۲۰۱۵)
• تور استادیومی اعتبار (۲۰۱۸)
• تور دوران‌ها (۲۰۲۳)

جستارهای وابسته

• فهرست پرفروش‌ترین هنرمندان موسیقی
• فهرست پرفروش‌ترین هنرمندان موسیقی در آمریکا
• فهرست حساب‌های اینستاگرام با بیشترین دنبال‌کننده
• فهرست پرطرفدارترین کاربران توییتر
• فهرست پرهزینه‌ترین موزیک ویدیوها
• ترانه‌شناسی تک‌آهنگ‌های تیلور سوئیفت
• فهرست ترانه‌های ضبط‌شده توسط تیلور سوئیفت
• ویدئوشناسی تیلور سوئیفت
• ترانه‌شناسی آلبوم‌های تیلور سوئیفت
• فهرست اجراهای زنده تیلور سوئیفت
• فهرست جایزه‌ها و نامزدی‌های تیلور سوئیفت