گیتار الکتریک
 1954 Gibson Les Paul Custom electric guitar | |
| سازهای زهی | |
|---|---|
| دیگر نام‌ها | Guitar, electric guitar, solidbody guitar |
| رده‌بندی | سازهای زهی (پیتزیکاتو or زخمه or strummed) |
| هورن‌بوستل-زاکس | ۳۲۱٫۳۲۲ (Composite chordophone) |
| سازندگان | 1930s |
| گسترۀ صوتی | |
 (a standard tuned guitar)
| |
| سازهای مرتبط | |
گیتار الکتریک یا گیتار برقی نوعی گیتار است که صدای آن به‌وسیله تقویت‌کننده‌ای الکتریکی بنام پیکاپ تشدید یا تغییر می‌یابد. استفاده این ساز در موسیقی از دهه ۱۹۳۰ آغاز شد.[۱]
گیتار الکتریک در سبک‌های مختلفی از جمله راک، متال، بلوز، پاپ، جاز و هیپ هاپ استفاده می‌شود؛ اما در سبک راک، متال و بلوز به عنوان ساز اصلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. گیتار الکترونیک معمولاً در موسیقی راک و متال استفاده می‌شود
پیشینه[ویرایش]
ایده پیدایش گیتارهای الکتریکی از آنجا آغاز شد که در همنوازی‌ها صدای گیتار آکوستیک در بین صدای سازهای دیگر مانند بیس و درامز گم بود و به وضوح شنیده نمی‌شد. در نتیجه در صدد آن برآمدند تا صدای گیتار را تقویت کنند که بهترین راه برای این کار استفاده از علم الکترونیک بود.
در حدود دهه ۳۰ میلادی گیتارهای الکتریکی وارد موسیقی شدند. این اتفاق پدید آورندهٔ انقلابی در صدا و تکنولوژی بود که تا امروز نیز ادامه دارد. با پیدایش راک اند رول در دهه ۵۰ میلادی، گیتارهای الکتریکی به سرعت در موسیقی جا باز کردند و به یکی از فراگیرترین سازهای تاریخ مبدل شدند. معمولاً در گروه‌های راک دو نوازنده گیتار الکتریک وجود دارد که یک نفر ملودی‌ها را می‌نوازد (با گیتار لید) و دیگری ریتم‌ها را (با گیتار ریتم).
طرز کار[ویرایش]
ارتعاشات وارده بر سیم‌های گیتار توسط قطعه‌ای به نام پیکاپ به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌شود. در واقع پیکاپ همانند یک میکروفون عمل می‌کند، با این تفاوت که چون یک سیستم مغناطیسی است فقط ارتعاشات سیم فلزی گیتار را دریافت کرده و آن‌ها را به صورت سیگنال صوتی درمی‌آورد و از طریق پیکاپ سلکتور می‌توان پیکاپ مورد نظر را انتخاب کرد. سپس سیگنال‌ها از طریق یک سیم به تقویت‌کننده فرستاده می‌شوند و در آخر صدای تقویت‌شده توسط یک یا چند بلندگو پخش می‌شود. در ابتدا گیتارهای الکتریکی تنها یک پیکاپ داشتند، اما امروزه با دو تا پنج پیکاپ نیز ساخته می‌شوند.
انواع[ویرایش]
از نظر بدنه[ویرایش]
این ساز را از نظر بدنه می‌توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: بدنه توپر و بدنه توخالی. گیتارهای بدنه توخالی مورد استفاده نوازندگان جاز قرار می‌گیرد، در صورتی که بدنه توپر عموماً در موسیقی راک و متال کاربرد دارد.[۱]
از نظر تعداد سیم‌ها[ویرایش]
معمولاً گیتارهای الکتریکی شش سیم دارند. بعضی نیز دارای ۱۲ سیم می‌باشند که هرجفت با یک نت کوک می‌شود، منتهی با اکتاوهای متفاوت، این گیتارها اکثراً در موسیقی فولک کاربرد دارند. گیتارهای ۷ و ۸ سیمی نیز وجود داردند که البته غیرمعمول هستند.
اجزا[ویرایش]
_-_with_hint_lines_and_numbers_in_Farsi_numbers.png)
بخش ۱) سرِ دسته گیتار[ویرایش]
۱٫۱. پیچ‌های کوک
۱٫۲. تنظیم‌کننده دسته
۱٫۳. نگهدارنده و راهدان رشته‌ها (Floyd Ross)
۱٫۴. خرک (Nut)
بخش ۲) دسته[ویرایش]
۲٫۱. تخته انگشت‌گذاری (Frets Board - Finger Board)
۲٫۲. علامت‌های نشان شدهٔ شیار زیر سیم
۲٫۳. شیارهای پرده
۲٫۴. بندگاه یا مفصل دسته
بخش ۳) بدنه[ویرایش]
مهم است که ابعاد معمول بدنه را بدانیم و بخش‌هایی از آن را که برای جای‌گیری اجزای الکتریکی با اندازه وشکل معین خالی می‌شوند.
۳٫۱. زَخمه‌گاه
۳٫۲. رابط یا پل زَخمه‌گاه
۳٫۳. زین‌ها
۳٫۴. پل گیتار
۳٫۵. کوک‌کننده پشتی و سیم گیر (زه گیر)
۳٫۶. بازوی یا دسته لرزش (Vibrator)
۳٫۷. کلید گزینش‌گر زَخمه‌گاه (پیکاپ)
۳٫۸. پیچ‌های تنظیم‌کننده صداها و آواها
۳٫۹. خروجی یا رابط تی‌آراس
۳٫۱۰. تسمه بند
بخش ۴) سیم‌ها (رشته‌ها)[ویرایش]
۴٫۱. سیم‌های بم
۴٫۲. سیم‌های زیر
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ انقلاب گیتارهای الکتریک (انگلیسی)، کتی اونروه، وبگاه guitarz-for-ever.com. بازدید در ۶ نوامبر ۲۰۱۰.
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گیتار الکتریک موجود است. |
| سازهای موسیقی |  | |
|---|---|---|
| تکنیک‌ها و روش‌ها | ||
| گروه موسیقی | ||