پرش به محتوا

فلیتوود مک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فلیتوود مک
فلیتوود مک در ۱۹۷۷. از چپ به راست: میک فلیتوود، کریستین مک‌وی، جان مک‌وی، استیوی نیکس و لیندسی باکینگهام.
اطلاعات پس‌زمینه
خاستگاهلندن، انگلستان
ژانر
سال‌های فعالیت
  • ۱۹۶۷–۱۹۹۵
  • ۱۹۹۷–۲۰۲۲
ناشر(ان)
اسپین‌آف‌ها
اسپین‌آفِجان مایال و بلوزبریکرز
اعضای پیشین
وبگاه

فلیتوود مک (به انگلیسی: Fleetwood Mac) گروه موسیقی راک آمریکایی-بریتانیایی است که در سال ۱۹۶۷ به‌وسیلهٔ گیتاریست/خواننده پیتر گرین در لندن شکل گرفت. گرین نام گروه را با ترکیب نام خانوادگی میک فلیت‌وود، درامر، و جان مک‌وی، نوازنده گیتار بیس، انتخاب کرد که در طول تغییرات متعدد در ترکیب گروه، در کنار آنها باقی مانده‌اند. فلیت‌وود مک بیش از ۱۲۰ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته است که آنها را به یکی از پرفروش‌ترین گروه‌های موسیقی جهان تبدیل می‌کند.

گرین در ماه مه ۱۹۷۰ گروه را ترک کرد و همسر مک‌وی، کریستین مک‌وی، دو ماه بعد به عنوان عضو رسمی خواننده و کیبورد به گروه پیوست، در حالی که قبلاً به عنوان نوازنده موقت در گروه فعالیت داشت. دیگر اعضای کلیدی در سال‌های اولیه گروه جرمی اسپنسر، دنی کیروان و باب ولش بودند. تا پایان سال ۱۹۷۴، این اعضا گروه را ترک کردند و گروه بدون گیتاریست و خواننده مرد باقی ماند. در حالی که فلیت‌وود در حال جستجوی استودیو در لس‌آنجلس بود، با گروه دونفره فولک راک آمریکایی باکینگهام نیکس، متشکل از لیندسی باکینگهام، گیتاریست و خواننده، و استیوی نیکس، خواننده، آشنا شد. در دسامبر ۱۹۷۴، او از باکینگهام خواست تا به فلیت‌وود مک بپیوندد و باکینگهام به این شرط که نیکس نیز بتواند به آنها بپیوندد، موافقت کرد. اضافه شدن باکینگهام و نیکس به گروه حال و هوای پاپ راک بیشتری بخشید و آلبوم فلیتوود مک آنها در سال ۱۹۷۵ در صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ در ایالات متحده قرار گرفت. آلبوم بعدی آنها، شایعات (۱۹۷۷)، در چندین کشور در سراسر جهان به رتبه اول رسید و در سال ۱۹۷۸ جایزه گرمی را برای آلبوم سال از آن خود کرد.

در سال ۱۹۷۹، آن‌ها با دریافت ستاره‌ای در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود مفتخر شدند. در سال ۱۹۹۸ نیز، آنها به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافتند و جایزه بریت را برای مشارکت برجسته در موسیقی دریافت کردند.[۵] و جایزه بریت برای مشارکت برجسته در موسیقی را دریافت کردند.[۶] در سال ۲۰۱۸، فلیتوود مک جایزه‌ای را از آکادمی ملی علوم و هنرهای ضبط به پاس دستاورد هنری خود در صنعت موسیقی و تعهد به بشردوستی دریافت کرد.

بیل کلینتون در مبارزات انتخاباتی خود آهنگ Don't Stop این گروه را برای شعار انتخاباتی خود برگزید.[۷]

نگارخانه

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "Fleetwood Mac". دانشنامه بریتانیکا. 5 January 2015. Archived from the original on 6 September 2015. Retrieved 4 August 2015.
  2. Smith, Chris (2006). The Greenwood Encyclopedia of Rock History: From Arenas to the Underground, 1974–80. Greenwood Press. pp. 88, 94–95, 215. ISBN 0-313-32937-0.
  3. Brackett, Nathan; Hoard, Christian (2004). راهنمای آلبوم رولینگ استون (4th ed.). سایمون اند شوستر. p. 303. ISBN 0-394-72107-1.
  4. Bennun, David (13 February 2017). "How Fleetwood Mac Invented Goth". The Quietus. Retrieved 20 February 2017.
  5. "Fleetwood Mac Hall of Fame". rockhall.com. Archived from the original on 14 June 2020. Retrieved 6 March 2020.
  6. "History". BRIT Awards. Archived from the original on 13 February 2019. Retrieved 13 February 2019.
  7. Fleetwood Mac

پیوند به بیرون

[ویرایش]