رابرت پلنت

رابرت پلَنْت
رابرت پلَنْت
	رابرت پلنت در حال اجرا با بند آو جوی (۲۰۱۰)
اطلاعات پس‌زمینه
نام شناسنامه‌ای	رابرت آنتونی پلنت
زاده	۲۰ اوت ۱۹۴۸ ‏(۷۴ سال)
ژانر	هارد راک، بلوز راک، بلوز، کلاسیک راک، فولک راک، پراگرسیو راک
ساز(ها)	خواننده، سازدهنی، پرکاشن، گیتار
سال‌های فعالیت	۱۹۶۶ تاکنون
ناشر(ان)	Atlantic, Swan Song, Es Paranza, Mercury, Universal
همکاری‌های مرتبط	بند آو جوی، لد زپلین، پیج اند پلنت، آلیسون کراس
وبگاه	www.robertplant.com

رابرت آنتونی پلَنْت (به انگلیسی: Robert Anthony Plant) خواننده و آهنگساز راک انگلیسی که بیشتر به خاطر ایفای نقش در گروه لد زپلین شهرت دارد. او به خاطر خلق صدایی نو در موسیقی راک در اواخر دهه ۶۰ میلادی که به الگویی برای خوانندگان راک و متال تبدیل شد بارها عنوان مهم‌ترین خواننده راک تاریخ را دریافت کرده‌است. رابرت پلنت بعد از فروپاشی لد زپلین آثار شخصی بسیار موفقی نیز در کارنامه خود دارد، آلبوم شخصی او با عنوان Raising Sand که در سال ۲۰۰۷ با همکاری آلیسون کراس منتشر شد، برنده بهترین آلبوم سال جایزه گرمی شد. در نظر سنجی نشریه رولینگ استون او به عنوان برترین خواننده تاریخ گروه‌های راک مقام اول را به دست آورد. همچنین در لیست صد نفره بهترین خوانندگان هوی متال هیت پارادر، نام رابرت پلنت در مکان اول قرار دارد.^[۱] همچنین از دید کارشناسان نشریه Metal Edge Magazine رابرت پلنت در مقام اول ۵۰ خواننده برتر تاریخ متال قرار دارد.^{^{[نیازمند منبع]}}

خوانندگان بزرگ راک و متال نظیر راب هالفورد، فردی مرکوری و اکسل رز تحت تأثیر رابرت پلنت بوده‌اند.

در ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۰۳ رابرت پلنت به همراه بقیهٔ اعضای لد زپلین به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافتند، همچنین در سال ۲۰۱۲ به مهم‌ترین افتخار فرهنگی آمریکا یعنی جایزه مرکز کندی دریافت کردند.^[۲]

پیشینه[ویرایش]

رابرت پلنت در بیستم اوت ۱۹۴۸ در وست‌برمویچ انگلستان متولد شد ولی زندگی او در کودکی در شهر هیلسون سپری شد. علاقه او به خوانندگی از کودکی در او نمایان بود. او دربارهٔ آن دوران چنین گفته‌است:

«زمانی که کودک بودم، به هنگام کریسمس در پشت پرده خانه مخفی می‌شدم و سعی می‌کردم ادای الویس را در بیاورم. آن پرده و پنجره فرانسوی تصاویری است که من از ده سالگی خود به یاد دارم؛ و من همیشه می‌خواستم دقیقاً همان نقش را بازی کنم.»^[۳]

در نوجوانی او مدرسه کینگ ادوارد در استربریدج را ترک گفت در حالیکه اشتیاق زیادی به موسیقی بلوز داشت.

زندگی شخصی[ویرایش]

رابرت پلنت و مائورن ویلسون در تاریخ ۹ نوامبر ۱۹۶۸ ازدواج کردند که حاصل این ازدواج ۳ فرزند است. در سال ۱۹۷۷، در طی تور Led Zeppelin در ایالات متحده آمریکا، پسر پنج ساله او، کاراک فوت کرد. آهنگ " All My Love " که توسط جونز نوشته شده‌است، ادای احترام به اوست.

میراث[ویرایش]

رابرت پلنت تحت تأثیر سبک بسیاری از مشاهیر زمان خوداز جمله گدلی، آن وییلسون، سمی هگار کار خود را شروع کرد و بعدها خواننده‌هایی مانند جف باکلی و جک وایت سبک اجرای او را تقلید کردند. فردی مرکوری خواننده گروه کوئین و اکسل رز خواننده ی گروه گانز ان روزز نیز تحت تأثیر پلنت قرار گرفتند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

لد زپلین

پانویس[ویرایش]

↑ «وبگاه metalmartyr.com بازبینی در ۲۸ نوامبر ۲۰۰۹». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ اکتبر ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۸ نوامبر ۲۰۰۹.
↑ "Led Zeppelin" (به انگلیسی). وبگاه رسمی تالار شهرت راک اند رول. Archived from the original on 19 May 2012. Retrieved 3 December 2009.
↑ وبگاه لدزپلین

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Robert Plant». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹ نوامبر ۲۰۰۹.

[1] «وبگاه metalmartyr.com بازبینی در ۲۸ نوامبر ۲۰۰۹». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ اکتبر ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۸ نوامبر ۲۰۰۹.

[2] "Led Zeppelin" (به انگلیسی). وبگاه رسمی تالار شهرت راک اند رول. Archived from the original on 19 May 2012. Retrieved 3 December 2009.

[3] وبگاه لدزپلین

[۱]

[۲]

[۳]

داده‌های کتابخانه‌ای
عمومی	ISNI 1 ویاف 1 ورلدکت
کتابخانه‌های ملی	نروژ فرانسه (داده‌ها) آلمان اسرائیل ایالات متحده آمریکا ژاپن جمهوری چک استرالیا کرواسی هلند لهستان
سایر	کاربرد چندوجهی اصطلاحات موضوعی هنرمند موزیک‌برینز سوداک (فرانسه) 1 تروو (استرالیا) 1

ن ب و جایزه گرمی آلبوم سال
۱۹۵۹–۱۹۷۹	The Music from Peter Gunn – هنری مانچینی (۱۹۵۹) Come Dance with Me! – فرانک سیناترا (۱۹۶۰) The Button-Down Mind of Bob Newhart – باب نیوهارت (۱۹۶۱) Judy at Carnegie Hall – جودی گارلند (۱۹۶۲) The First Family – Vaughn Meader (۱۹۶۳) The Barbra Streisand Album – باربارا استرایسند (۱۹۶۴) Getz/Gilberto – استن گتز و ژوآو ژیلبرتو (۱۹۶۵) September of My Years – فرانک سیناترا (۱۹۶۶) A Man and His Music – فرانک سیناترا (۱۹۶۷) گروه کلوپ بی‌کسان گروهبان فلفل – بیتلز (۱۹۶۸) By the Time I Get to Phoenix – گلن کمبل (۱۹۶۹) Blood, Sweat & Tears – بلاد، سوئت اند تیرز (۱۹۷۰) Bridge over Troubled Water – سایمون و گارفانکل (۱۹۷۱) Tapestry – کارول کینگ (۱۹۷۲) The Concert for Bangladesh – هنرمندان مختلف (۱۹۷۳) Innervisions – استیوی واندر (۱۹۷۴) Fulfillingness' First Finale – استیوی واندر (۱۹۷۵) Still Crazy After All These Years – پل سایمون (۱۹۷۶) Songs in the Key of Life – استیوی واندر (۱۹۷۷) شایعات – فلیتوود مک (۱۹۷۸) تب شب یکشنبه (موسیقی متن) – هنرمندان مختلف (۱۹۷۹)
۱۹۸۰–۲۰۰۰	خیابان ۵۲ام – بیلی جوئل (۱۹۸۰) Christopher Cross – کریستوفر کراس (۱۹۸۱) فانتزی دو برابر – جان لنون و یوکو اونو (۱۹۸۲) Toto IV – توتو (گروه موسیقی) (۱۹۸۳) تریلر – مایکل جکسون (۱۹۸۴) Can't Slow Down – لایونل ریچی (۱۹۸۵) No Jacket Required – فیل کالینز (۱۹۸۶) Graceland – پل سایمون (۱۹۸۷) درخت جاشوا – یوتو (۱۹۸۸) ایمان – جرج مایکل (۱۹۸۹) Nick of Time – بانی ریت (۱۹۹۰) Back on the Block – کوئینسی جونز و هنرمندان مختلف (۱۹۹۱) Unforgettable... with Love – ناتالی کول (۱۹۹۲) Unplugged – اریک کلپتون (۱۹۹۳) بادیگارد – ویتنی هیوستون (۱۹۹۴) MTV Unplugged – تونی بنت (۱۹۹۵) قرص کوچک دندانه‌دار – آلانیس موریست (۱۹۹۶) افتادن در دام تو – سلین دیون (۱۹۹۷) Time Out of Mind – باب دیلن (۱۹۹۸) بد تحصیلی لورین هیل – لارین هیل (۱۹۹۹) Supernatural – سانتانا (۲۰۰۰)
۲۰۰۱–۲۰۱۹	Two Against Nature – استیلی دن (۲۰۰۱) O Brother, Where Art Thou? Soundtrack – هنرمندان مختلف (۲۰۰۲) Come Away with Me – نورا جونز (۲۰۰۳) Speakerboxxx/The Love Below – Outkast (۲۰۰۴) Genius Loves Company – ری چارلز و هنرمندان مختلف (۲۰۰۵) چگونه یک بمب اتمی را خنثی کنیم – یوتو (۲۰۰۶) پیمودن راه دراز – دیکسی چیکس (۲۰۰۷) River: The Joni Letters – هربی هنکاک (۲۰۰۸) Raising Sand – رابرت پلنت و الیسون کراوس (۲۰۰۹) بی‌باک – تیلور سوئیفت (۲۰۱۰) حومه شهرها – آرکید فایر (۲۰۱۱) ۲۱ – ادل (۲۰۱۲) بابل – مامفرد اند سانز (۲۰۱۳) حافظه‌های تصادفی – دفت پانک (۲۰۱۴) Morning Phase – بک هانسن (۲۰۱۵) ۱۹۸۹ – تیلور سوئیفت (۲۰۱۶) ۲۵ – ادل (۲۰۱۷) جادوی ۲۴ قیراطی – برونو مارس (۲۰۱۸) ساعت طلایی – کیسی ماسگریوز (۲۰۱۹)
۲۰۲۰–اکنون	وقتی همه می‌خوابیم، کجا می‌ریم؟ – بیلی آیلیش (۲۰۲۰) فولکلور – تیلور سوئیفت (۲۰۲۱)

ن ب و جایزه گرمی بهترین ضبط سال
۱۹۵۹−۱۹۸۰	«در آسمان آبی نیلی‌فام» اثر دومنیکو مودونیو (۱۹۵۹) "Mack the Knife" اثر بابی دارین (۱۹۶۰) "Theme from A Summer Place" اثر پرسی فیث (۱۹۶۱) "مون ریور" اثر هنری مانچینی (۱۹۶۲) "I Left My Heart in San Francisco" اثر تونی بنت (۱۹۶۳) "Days of Wine and Roses" اثر هنری مانچینی (۱۹۶۴) "The Girl from Ipanema" اثر آسترود ژیلبرتو و استن گتز (۱۹۶۵) "A Taste of Honey" اثر هرب آلپرت و the Tijuana Brass (۱۹۶۶) «غریبه‌ها در شب» اثر فرانک سیناترا (۱۹۶۷) "Up, Up and Away" اثر The 5th Dimension (Billy Davis Jr., Florence LaRue, Marilyn McCoo, Lamont McLemore, Ron Townson) (۱۹۶۸) "Mrs. Robinson" اثر سایمون و گارفانکل (آرت گارفانکل، پل سایمون) (۱۹۶۹) «آکواریوس/بگذار آفتاب به داخل بتابد» اثر The 5th Dimension (Billy Davis Jr., Florence LaRue, Marilyn McCoo, Lamont McLemore, Ron Townson) (۱۹۷۰) "Bridge over Troubled Water" اثر سایمون و گارفانکل (آرت گارفانکل، پل سایمون) (۱۹۷۱) "It's Too Late" اثر کارول کینگ (۱۹۷۲) «اولین بار که چهره‌ات را دیدم» اثر روبرتا فلک (۱۹۷۳) "Killing Me Softly with His Song" اثر روبرتا فلک (۱۹۷۴) "I Honestly Love You" اثر الیویا نیوتن-جان (۱۹۷۵) "Love Will Keep Us Together" اثر Captain و Tennille (Daryl Dragon, Toni Tennille) (۱۹۷۶) "This Masquerade" اثر جورج بنسون (۱۹۷۷) «هتل کالیفرنیا» اثر ایگلز (دن فلدر، گلن فرای، دان هنلی، رندی میسنر، جو والش) (۱۹۷۸) "Just the Way You Are" اثر بیلی جول (۱۹۷۹) "What a Fool Believes" اثر ددوبی برادرز (Jeffrey Baxter, John Hartman, Keith Knudsen, مایکل مک‌دانلد، Tiran Porter, پاتریک سیمونز) (۱۹۸۰)
۱۹۸۱−۲۰۰۰	"Sailing" اثر کریستوفر کراس (۱۹۸۱) «چشم‌های بتی دیویس» اثر Kim Carnes (۱۹۸۲) "Rosanna" اثر توتو (بابی کیمبال، استیو لوکاتر، دیوید پیک، Jeff Porcaro, David Hungate، استیو پرکارو) (۱۹۸۳) «بزن به چاک»اثر مایکل جکسون (۱۹۸۴) "What's Love Got to Do with It" اثر تینا ترنر (۱۹۸۵) «ما دنیاییم» اثر ما دنیاییم (۱۹۸۶) "Higher Love" اثر Steve Winwood (۱۹۸۷) "Graceland" اثر پل سایمون (۱۹۸۸) «نگران نباش، خوشحال باش» اثر بابی مک‌فرین (۱۹۸۹) "Wind Beneath My Wings" اثر بت میدلر (۱۹۹۰) «روزی دیگر در بهشت» اثر فیل کالینز (۱۹۹۱) "Unforgettable" اثر ناتالی کول با نت کینگ کول (۱۹۹۲) «اشک در بهشت» اثر اریک کلپتون (۱۹۹۳) «همیشه عاشقت خواهم بود» اثر ویتنی هیوستون (۱۹۹۴) "All I Wanna Do" اثر شریل کرو (۱۹۹۵) «بوسه از گل سرخ» اثر سیل (خواننده) (۱۹۹۶) "Change the World" اثر اریک کلپتون (۱۹۹۷) "Sunny Came Home" اثر Shawn Colvin (۱۹۹۸) «قلبم ادامه خواهد داد» اثر سلین دیون (۱۹۹۹) «ملایم» اثر سانتانا (گروه موسیقی) (Rodney Holmes, Tony Lindsay, Karl Perazzo, Raul Rekow, Benny Rietveld, کارلوس سانتانا، Chester Thompson) با همراهی Rob Thomas (۲۰۰۰)
۲۰۰۱−اکنون	«روز زیبا» اثر یوتو (بونو، آدام کلیتون، دی اج، لری مولن جونیور) (۲۰۰۱) "Walk On" اثر یوتو (بونو، آدام کلیتون، دی اج، لری مولن جونیور) (۲۰۰۲) «نمی‌دانم چرا» اثر نورا جونز (۲۰۰۳) "ساعت‌ها (ترانه کلدپلی)" اثر کلدپلی (گای بریمن، جانی باکلند، ویل چمپیون، فیل هاروی، کریس مارتین) (۲۰۰۴) "Here We Go Again" اثر ری چارلز و نورا جونز (۲۰۰۵) "بلوار رؤیاهای نیمه‌تمام (ترانه گرین دی)" اثر گرین دی (بیلی جو آرمسترانگ، مایک درنت، تره کول) (۲۰۰۶) «آماده آشتی نیستم» اثر دیکسی چیکس (مارتی مگوایر، ناتالی مینز، امیلی رابیسن) (۲۰۰۷) "بازپروری (ترانه ایمی واینهاوس)" اثر ایمی واینهاوس (۲۰۰۸) "لطفاً نامه را بخوان" اثر الیسون کراوس و رابرت پلنت (۲۰۰۹) «از کسی استفاده کن» اثر کینگز آو لئون (Caleb Followill, Jared Followill, Matthew Followill, Nathan Followill) (۲۰۱۰) «الان به تو نیاز دارم» اثر لیدی آنتبلوم (هیلاری اسکات، چارلز کلی، دیو هیوود) (۲۰۱۱) «غوطه‌ور در ژرفا» اثر ادل (۲۰۱۲) «کسی که قبلاً می‌شناختم» اثر گوتیه با همراهی کیمبرا (۲۰۱۳) «شانس آوردن» اثر دفت پانک با همراهی فارل ویلیامز و Nile Rodgers (۲۰۱۴) «با من بمان» (نسخه رودنی جرکینز) اثر سم اسمیت (۲۰۱۵) «فانک بالاشهری» اثر مارک رانسون با همراهی برونو مارس (۲۰۱۶) «سلام» اثر ادل (۲۰۱۷) «جادوی ۲۴ قیراطی» اثر برونو مارس (۲۰۱۸) «این آمریکاست» اثر دونالد گلاور (۲۰۱۹) «مرد بد» اثر بیلی آیلیش (۲۰۲۰)