پرش به محتوا

بیانسه

ویرایش پیوندها
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بیانسه
بیانسه در ۲۰۲۳
نام هنگام تولدبیانسه جیزل نولز
زادهٔ۴ سپتامبر ۱۹۸۱ ‏(۴۳ سال)
هیوستون، تگزاس، ایالات متحده
پیشه‌ها
  • خواننده
  • ترانه‌نویس
  • تهیه‌کننده
  • بازیگر
  • خوداشتغال
  • کارگردان
سال‌های فعالیت۱۹۹۰–اکنون
سازمان‌ها
همسرجی-زی (ا. ۲۰۰۸)
فرزندان۳، شامل بلو آیوی
والدینمتیو نولز
تینا نولز
خویشاوندانسولانج نولز (خواهر)
پیشه موسیقی
ژانر
ساز(ها)آواز
ناشر(ان)
عضو کنونیِد کارترز
عضو پیشینِدستینیز چایلد
وبگاه

بیانسه جیزل نولز-کارتر (انگلیسی: Beyoncé Giselle Knowles-Carter؛ زادهٔ ۴ سپتامبر ۱۹۸۱)[۱] خواننده، ترانه‌نویس، بازیگر و خوداشتغال آمریکایی است. او تاثیر چشمگیری بر صنعت موسیقی داشته[۲] و بابت توانایی آواز، تنوع موسیقی و اجراهای زنده‌اش مورد توجه بوده است.[۳][۴][۵][۶] رولینگ استون او را یکی از برترین سرگرمی‌سازان جهان و نیز یکی از برترین آوازخوانان تاریخ نامید.[۷][۸]

بیانسه اجرا را از کودکی با حضور در مسابقات خوانندگی و رقصندگی مختلف آغاز کرد. او در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ به‌عنوان یکی از اعضای دستینیز چایلد که از پرفروش‌ترین گروه‌های موسیقی دخترانهٔ تاریخ است، به شهرت رسید. بیانسه در طول وقفهٔ این گروه، نخستین آلبومش، به طرز خطرناکی عاشق (۲۰۰۳) را منتشر کرد که شامل تک‌آهنگ‌های پرفروش «مجنون عشق» و «پسربچه» بود. در پی انحلال دستینیز چایلد در سال ۲۰۰۶، او آلبوم‌های انفرادی از لحاظ تجاری موفق زادروز (۲۰۰۶)، من… ساشا فیرس هستم (۲۰۰۸) و ۴ (۲۰۱۱) را منتشر کرد. این آلبوم‌ها شامل تک‌آهنگ‌های «بی‌جایگزین»، «دروغگوی زیبا»، «خانم‌های مجرد (یک حلقه رویش بگذار)» و تک‌آهنگ پرفروش «هاله» بود.

پس از پایه‌گذاری شرکت پارکوود انترتینمنت، سبک هنری بیانسه با انتشار آلبوم‌های بیانسه (۲۰۱۳) و لیموناد (۲۰۱۶) که در آن به مضامین فمینیسم و زن‌باوری سیاهان می‌پرداخت، شاهد تحسین منتقدان بود. او با آلبوم رقص رنسانس (۲۰۲۲) و آلبوم کانتری کابوی کارتر (۲۰۲۴) به تنها هنرمند زن تبدیل شد که همهٔ هشت آلبوم استودیویی تک‌خوانش به صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ رسیده‌اند.[۹][۱۰] دیگر تک‌آهنگ‌های قابل توجه او شامل «بی‌نقص»، «وحشی» و «روحم را بشکن» می‌شود. بیانسه و همسرش جی-زی، عضو گروه موسیقی د کارترز هستند. او در چند فیلم شامل آستین پاورز: در عضو طلایی (۲۰۰۲)، پلنگ صورتی (۲۰۰۶)، دختران رؤیایی (۲۰۰۶)، کادیلاک رکوردز (۲۰۰۸)، وسواس (۲۰۰۹) و شیرشاه (۲۰۱۹) ایفای نقش کرده و فیلم‌های کنسرتی هوم‌کامینگ (۲۰۱۹) و رنسانس: فیلمی از بیانسه (۲۰۲۳) را کارگردانی کرده است.

بیانسه با فروش ۲۰۰ میلیون از آثارش در سراسر جهان، یکی از پرفروش‌ترین هنرمندان موسیقی است.[۱۱][۱۲] او افتخارات مختلفی از قبیل ۳۵ جایزهٔ گرمی و ۳۰ جایزهٔ ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی (شامل جایزهٔ پیشگام ویدئو مایکل جکسون) کسب کرده است. بیلبورد در سال ۲۰۱۴ او را پردرآمدترین موسیقی‌دان سیاه‌پوست در تاریخ معرفی کرد و در سال ۲۰۲۰، نام او در فهرست تایم از ۱۰۰ زنی که قرن گذشته را تعریف کردند قرار گرفت.[۱۳][۱۴]

زندگی و حرفه

[ویرایش]

اوایل زندگی

[ویرایش]

بیانسه جیزل نولز در ۴ سپتامبر ۱۹۸۱ در هیوستون، تگزاس به دنیا آمد. مادرش، تینا نولز (با زادنام بیانسه)، آرایشگر و صاحب سالن زیبایی بود، در حالی که پدرش، متیو نولز، مدیر فروش در شرکت زیراکس بود. متیو آفریقایی-آمریکایی است، در حالی که تینا از قوم کریول لوئیزیانا است و اجداد آفریقایی، فرانسوی، ایرلندی، بریتون و بومی آمریکایی دارد. والدین تینا به زبان فرانسه صحبت می‌کردند و ریشه در نووا آیبیریا داشتند. خواهر کوچکتر بیانسه، سولانج، نیز خواننده و بازیگر است. هر دو خواهر از نوادگان ژوزف بروسار، افسر شبه‌نظامی آکادین که پس از اخراج آکادین‌ها به لوئیزیانای فرانسه تبعید شد، و ژان-ونسان دآبادی، بارون دو سن-کاستن، افسر نظامی فرانسوی و رئیس قبیله آبناکی هستند. آنها همچنین از طریق استان انو نیاکان بلژیکی‌ دارند و با شهردار سابق فروآدشپل در بلژیک نسبت دارند.

بیانسه در چندین سنت مذهبی پرورش یافت و در کلیسای متدیست یونایتد سنت جان و کلیسای کاتولیک سنت مری در هیوستون حضور داشت. او تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه مونته‌سوری کاتولیک سنت مری در هیوستون آغاز کرد، جایی که در کلاس‌های رقص نیز شرکت کرد. استعداد آواز او زمانی کشف شد که مربی رقصش، دارلت جانسون، شروع به زمزمه آهنگی کرد و بیانسه آن ترانه را کامل کرد و توانایی خود در رسیدن به نت‌های بالا را نشان داد. اشتیاق او به موسیقی و اجرا پس از برنده شدن در یک نمایش استعدادهای درخشان مدرسه‌ای در هفت سالگی با اجرای آهنگ «تصور کن» از جان لنون، که در آن رقبای ۱۵ و ۱۶ ساله را شکست داد، عمیق‌تر شد. در سال ۱۹۹۰، بیانسه نه‌ساله در مدرسه ابتدایی پارکر، یک مدرسه موسیقی‌محور در هیوستون، ثبت‌نام کرد و با گروه کر مدرسه اجرا داشت. او بعدها به دبیرستان هنرهای نمایشی و تجسمی کیندر و سپس دبیرستان آلیف السیک رفت. بیانسه همچنین عضو گروه کر کلیسای متدیست یونایتد سنت جان بود، جایی که اولین اجرای تک‌خوانی خود را انجام داد و به مدت دو سال به عنوان تک‌خوان فعالیت کرد.

۱۹۹۰–۲۰۰۱: آغاز حرفه و دستینیز چایلد

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: دستینیز چایلد

در سال ۱۹۹۰، بیانسه در جریان آزمونی برای یک گروه سرگرمی تمام‌دخترانه با لاتاویا رابرتسون آشنا شد. آنها به همراه سه دختر دیگر در گروهی به نام «گرلز تایم» قرار گرفتند که اجراهای رپ و رقص را در مدار نمایش‌های استعدادیابی هیوستون انجام می‌داد. تهیه‌کننده سبک آراندبی، آرنه فراگر، متوجه آنها شد و گروه را به برنامه استار سرچ، بزرگ‌ترین نمایش استعدادیابی تلویزیونی آن زمان، برد. پس از شکست در این برنامه، بیانسه دلیل ناکامی را انتخاب نامناسب آهنگ دانست. در سال ۱۹۹۵، متیو نولز شغل خود را رها کرد تا مدیریت گروه را بر عهده بگیرد، که این تصمیم درآمد خانواده را به نصف کاهش داد و آنها را مجبور به زندگی در آپارتمان‌های جداگانه کرد. او تعداد اعضای گروه را به چهار نفر کاهش داد و گروه کار خود را به‌عنوان اجراکننده افتتاحیه کنسرت‌های گروه‌های سبک آراندبی مطرح ادامه داد. پس از امضای قرارداد کوتاه‌مدت با الکترا رکوردز و سپس فسخ آن، تنش‌ها باعث جدایی شش‌ماهه والدین بیانسه شد. پس از آشتی خانواده نولز، گروه با کمک استعدادشناس ترزا لاباربرا وایتس قراردادی با کلمبیا رکوردز امضا کرد.

Destiny's child performing on stage as part of their 2005 tour
بیانسه (وسط) هنگام اجرا با دستینیز چایلد در ۲۰۰۵

گروه در سال ۱۹۹۷ نام دستینیز چایلد را بر اساس بخشی از کتاب اشعیا انتخاب کرد. در همان سال، آنها اولین آهنگ خود به نام «کیلینگ تایم» را تحت یک لیبل بزرگ را منتشر کردند که در موسیقی متن فیلم مردان سیاه‌پوش قرار گرفت. در نوامبر همان سال، اولین تک‌آهنگ و موفقیت بزرگ آن‌ها، «نو، نو، نو»، منتشر شد و پس از آن اولین آلبوم هم‌نامشان در سال ۱۹۹۸ عرضه شد که جایگاه گروه را به‌عنوان یک گروه معتبر در صنعت موسیقی تثبیت کرد. در سال ۱۹۹۹، دومین آلبوم استودیویی آنها با عنوان نوشته‌های روی دیوار منتشر شد که به موفقیت تجاری دست یافت. این آلبوم شامل چندین تک‌آهنگ موفق از جمله «قبض، قبض، قبض» —اولین ترانه شماره یک آنها در جدول بیلبورد هات ۱۰۰ آمریکا—، «جامپین، جامپین» و «اسمم رو بگو» بود. ترانه آخر نیز به رتبه اول رسید و یکی از امضاهای موسیقایی گروه محسوب می‌شود. «اسمم رو بگو» در مراسم گرمی ۲۰۰۱ در بخش‌های «بهترین اجرای آران‌بی توسط یک دو یا گروه با وکال» و «بهترین آهنگ آراندبی» دو جایزه کسب کرد. نوشته‌های روی دیوار به یکی از پرفروش‌ترین آلبوم‌های آراندبی تمام دوران تبدیل شد.

اعضای باقی‌مانده دستینیز چایلد—بیانسه، کلی رولند و میشل ویلیامز—در سال ۲۰۰۰ آهنگ «زنان مستقل، بخش اول» را ضبط کردند که در موسیقی متن فیلم فرشتگان چارلی (۲۰۰۰) قرار گرفت. این ترانه به موفق‌ترین تک‌آهنگ گروه تبدیل شد و به مدت یازده هفته متوالی در صدر جدول آمریکا قرار گرفت. در اوایل سال ۲۰۰۱، در حالی که دستینیز چایلد در حال تکمیل سومین آلبوم خود بود، بیانسه نقشی اصلی فیلم تلویزیونی ام‌تی‌وی به نام کارمن: یک هیپ هاپرا را در کنار بازیگر آمریکایی مکای فایفر بازی کرد. این فیلم که در فیلادلفیا ساخته شد، تفسیری مدرن از اپرای قرن نوزدهمی کارمن اثر ژرژ بیزه، آهنگساز فرانسوی، بود. در می ۲۰۰۱، سومین آلبوم دستینیز چایلد با عنوان بازمانده منتشر شد و با فروش ۶۶۳٬۰۰۰ نسخه در هفته اول، در صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. در همان زمان، اعضای سابق گروه، لتویا لوکت و رابرتسون، شکایتی مطرح کردند و ادعا کردند که بخشی از محتوای آلبوم به آنها اشاره دارد. این آلبوم شامل آهنگ‌های «بوتیلیشس» و آهنگ هم‌نام آلبوم یعنی «بازمانده» بود که به ترتیب در رتبه‌های اول و دوم جدول فروش ایالات متحده قرار گرفتند. آهنگ «بازمانده» جایزه گرمی بهترین اجرای آراندبی توسط یک دو یا گروه با وکال را برای گروه به ارمغان آورد. پس از انتشار آلبوم تعطیلاتشان، ۸ روز کریسمس (۲۰۰۱)، دستینیز چایلد اعلام کرد که برای تمرکز اعضای گروه بر فعالیت‌های انفرادی، موقتاً فعالیت خود را متوقف می‌کند.

۲۰۰۲–۲۰۰۷: به‌طرز خطرناکی عاشق و زادروز

[ویرایش]
A woman, flanked by two male dancers, holds a microphone in one hand as she dances
بیانسه در حال اجرای «پسربچه» که به مدت نه هفته متوالی در صدر جدول بیلبورد هات ۱۰۰ قرار داشت.[۱۵]

در ژوئیه ۲۰۰۲، بیانسه با ایفای نقش فاکسی کلئوپاترا در کنار مایک مایرز در فیلم کمدی آستین پاورز: در عضو طلایی اولین حضور سینمایی خود را تجربه کرد. این فیلم در هفته اول اکران در صدر گیشه آمریکا قرار گرفت و ۷۳ میلیون دلار فروش داشت.[۱۶][۱۷] بیانسه برای همراهی با این فیلم، تک‌آهنگ «Work It Out» را به‌عنوان آهنگ اصلی موسیقی متن آن منتشر کرد.[۱۸] اولین موفقیت او به‌عنوان خواننده سولو، همکاری در ترانه «۰۳ بانی اند کلاید» از جی-زی بود که در رتبه چهارم جدول هات ۱۰۰ قرار گرفت.[۱۹][۲۰] بیانسه در موزیک ویدیوی این ترانه در نقش معشوقه جی-زی ظاهر شد که شایعات دربارهٔ رابطه عاشقانه آن‌ها را برانگیخت.[۲۱] او بعدها گفت که رابطه‌شان از ۱۹ سالگی‌اش، پس از یک سال و نیم دوستی، آغاز شده بود.[۲۲]

در ۱۴ ژوئن ۲۰۰۳، بیانسه در اولین کنسرت انفرادی خود که به‌صورت ویژه از تلویزیون پخش شد، آهنگ‌هایی از آلبوم سولوی اولش، به‌طرز خطرناکی عاشق، را اجرا کرد. این آلبوم در ۲۴ ژوئن ۲۰۰۳ منتشر شد و با فروش ۳۱۷ هزار نسخه در هفته اول، در صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. تک‌آهنگ اصلی آلبوم، «مجنون عشق» با همکاری جی-زی، اولین نامبروان انفرادی بیانسه در آمریکا شد. تک‌آهنگ «پسربچه» هم به صدر جدول رسید، و «من، خودم و من» و «دختر شیطان» نیز در رتبه‌های برتر جدول قرار گرفتند. این آلبوم برای بیانسه پنج جایزه گرمی در چهل و ششمین دوره این مراسم به ارمغان آورد، از جمله بهترین آلبوم معاصر آراندبی و بهترین آهنگ آراندبی برای «مجنون عشق». او همچنین در فیلم کمدی موزیکال وسوسه‌های مبارزه در کنار کوبا گودینگ جونیور نقش مادری مجرد را بازی کرد که نقدهای متفاوتی دریافت کرد و در گیشه عملکرد ضعیفی داشت. بیانسه چند آهنگ برای موسیقی متن این فیلم اجرا کرد.

در نوامبر ۲۰۰۳، بیانسه تور به‌طرز خطرناکی عاشق را در اروپا آغاز کرد و سپس به تور «Verizon Ladies First» در کنار میسی الیوت و آلیشا کیز در آمریکای شمالی پیوست. در فوریه ۲۰۰۴، او سرود ملی آمریکا را در سوپربول در هیوستون اجرا کرد. بیانسه قصد داشت دنباله‌ای برای آلبوم به‌طرز خطرناکی عاشق تولید کند، اما این پروژه به تعویق افتاد تا او روی آخرین آلبوم گروه دستینیز چایلد، Destiny Fulfilled، تمرکز کند. این آلبوم در نوامبر ۲۰۰۴ منتشر شد و در رتبه دوم بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. تک‌آهنگ‌های «Lose My Breath» و «Soldier» از این آلبوم در میان پنج آهنگ برتر آمریکا جای گرفتند. دستینیز چایلد تور جهانی «Destiny Fulfilled... and Lovin' It» را برگزار کرد که شامل اجرای بزرگ‌ترین موفقیت‌های گروه و آهنگ‌های انفرادی اعضا بود. در ژوئن ۲۰۰۵، در آخرین کنسرت تور اروپایی در بارسلونا، کلی رولند اعلام کرد که گروه پس از بخش آمریکای شمالی تور منحل خواهد شد. گروه در اکتبر همان سال آلبوم مجموعه‌ای #1's را منتشر کرد و در مارس ۲۰۰۶ ستاره‌ای در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود دریافت کرد.

بیانسه در حال اجرا در تور «The Beyoncé Experience» در سال ۲۰۰۷

آلبوم دوم انفرادی او، زادروز، در ۴ سپتامبر ۲۰۰۶، همزمان با بیست و پنجمین سالگرد تولدش منتشر شد و با فروش ۵۴۱ هزار نسخه در هفته اول، دومین آلبوم شماره یک پیاپی او در بیلبورد ۲۰۰ شد. تک‌آهنگ اصلی «دژاوو» با همکاری جی-زی در رتبه چهارم هات ۱۰۰ قرار گرفت و تک‌آهنگ بین‌المللی «بی‌جایگزین» در چندین کشور، از جمله آمریکا، صدرنشین شد. آلبوم زادروز تک‌آهنگ‌های دیگری مانند «هشدار را بزن»، «بیا تنگاتنگ با من برقص» و «چراغ سبز» را نیز شامل می‌شد. این آلبوم در مراسم گرمی ۲۰۰۷ پنج نامزدی دریافت کرد، از جمله بهترین آلبوم معاصر آراندبی. در سال ۲۰۰۸، «بی‌جایگزین» نامزد جایزه بهترین ضبط سال شد.

اولین نقش سینمایی بیانسه در سال ۲۰۰۶ در فیلم کمدی پلنگ صورتی در کنار استیو مارتین بود که با فروش جهانی ۱۵۸ میلیون دلار موفقیت تجاری کسب کرد.[۲۳][۲۴] فیلم دوم او در همان سال، دختران رؤیایی، اقتباسی سینمایی از موزیکال برادوی ۱۹۸۱، با تحسین منتقدان روبرو شد و ۱۵۴ میلیون دلار در جهان فروش داشت. بیانسه در این فیلم نقش خواننده‌ای الهام‌گرفته از دایانا راس را در کنار جنیفر هادسن، جیمی فاکس و ادی مورفی بازی کرد.[۲۵] در آوریل ۲۰۰۷، او تور جهانی «The Beyoncé Experience» را آغاز کرد که شامل ۹۷ اجرا[۲۶] و درآمدی بیش از ۲۴ میلیون دلار بود.[الف] همزمان، نسخه بازنشر زادروز با پنج آهنگ جدید، از جمله دوئت با شکیرا به نام «دروغگوی زیبا»، منتشر شد.[۲۸] در دسامبر ۲۰۰۷، بیانسه و جی-زی نامزد شدند.[۲۹]

۲۰۰۸–۲۰۱۰: من… ساشا فیرس هستم و ازدواج

[ویرایش]
Beyoncé stands looking out to a crowd while holding a microphone
بیانسه هنگام اجرا طی تور من هستم… در ۲۰۰۹

در ۴ آوریل ۲۰۰۸، بیانسه و جی-زی در مراسمی خصوصی با حضور تنها چهل مهمان ازدواج کردند. تحت تأثیر این ازدواج، بیانسه در نوامبر ۲۰۰۸ آلبوم من… ساشا فیرس هستم را منتشر کرد و شخصیت خود دیگر خود، ساشا فیرس، را به‌صورت رسمی معرفی نمود. این آلبوم دو دیسکی شامل دو بخش بود: من هستم… با آهنگ‌های پاپ و بالادهای آراندبی آرام با تندای متوسط، و ساشا فیرس با ضرب‌آهنگ‌های تندتر و ترکیبی از الکتروپاپ و یوروپاپ. آلبوم با فروش ۴۸۲ هزار نسخه در هفته اول، در صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت و سومین آلبوم شماره یک پیاپی بیانسه در آمریکا شد.

من… ساشا فیرس هستم شامل تک‌آهنگ شماره یک بریتانیا، «اگر پسر بودم»، و پنجمین تک‌آهنگ شماره یک آمریکا، «خانم‌های مجرد (یک حلقه رویش بگذار)» بود. آهنگ «هاله» طولانی‌ترین حضور را در جدول هات ۱۰۰ برای او داشت و به بیانسه کمک کرد تا در دهه ۲۰۰۰ بیش از هر زن دیگری تک‌آهنگ‌های برتر جدول را داشته باشد. موزیک ویدیوی «خانم‌های مجرد» در سراسر جهان مورد تقلید و بازسازی قرار گرفت و به گفته تورنتو استار، «اولین موج رقص بزرگ» در عصر اطلاعات را به وجود آورد. این ویدیو در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۰۹ سال ۲۰۰۹ سه جایزه، از جمله ویدئو سال، را برد. در مارس ۲۰۰۹، بیانسه تور جهانی من هستم… را آغاز کرد که شامل ۱۰۸ اجرا بود و درآمدی ۱۱۹٫۵ میلیون دلاری داشت.

بیانسه در سال ۲۰۰۸ نقش خواننده بلوز، اتا جیمز، را در فیلم بیوگرافی موزیکال «کادیلاک رکوردز» بازی کرد که عملکردش تحسین برخی منتقدان را برانگیخت و نامزدی جایزه NAACP برای بهترین بازیگر مکمل زن را برایش به ارمغان آورد. در سال ۲۰۰۹، او در فیلم تریلر روان‌شناختی «Obsessed» در کنار علی لارتر و ادریس البا نقش شارون چارلز، مادری که خانواده‌اش توسط تعقیب‌کننده همسرش تهدید می‌شود، ایفا کرد. این فیلم با وجود نقدهای منفی و توصیف «فوراً قابل پیش‌بینی و فراموش‌شدنی» توسط راتن تومیتوز، با بودجه ۲۰ میلیون دلاری، ۶۸ میلیون دلار در گیشه آمریکا فروش داشت و از «کادیلاک رکوردز» ۶۰ میلیون دلار پیشی گرفت.

در پنجاه و دومین دوره جوایز گرمی در سال ۲۰۱۰، بیانسه با ده نامزدی برای آلبوم «I Am... Sasha Fierce» و کارهایش در موسیقی متن فیلم‌ها، با لورین هیل برای بیشترین نامزدی گرمی در یک سال توسط یک هنرمند زن برابر شد. او شش جایزه از جمله بهترین آلبوم معاصر آراندبی و آهنگ سال برای «Single Ladies» را برد و رکورد قبلی خود در سال ۲۰۰۴ برای بیشترین جوایز گرمی در یک شب توسط یک زن را با شش جایزه شکست. در سال ۲۰۱۰، بیانسه در تک‌آهنگ «Telephone» از آلبوم «The Fame Monster» لیدی گاگا به‌عنوان خواننده مهمان حضور داشت که در رتبه سوم هات ۱۰۰ قرار گرفت.

۲۰۱۰–۲۰۱۲: آلبوم ۴ و اولین فرزند

[ویرایش]

در ژانویه ۲۰۱۰، بیانسه اعلام کرد که به توصیه مادرش برای «زندگی کردن و الهام گرفتن دوباره»، از فعالیت‌های موسیقایی خود وقفه‌ای می‌گیرد. این وقفه نه ماه طول کشید و او در این مدت به شهرهای اروپایی، دیوار بزرگ چین، اهرام مصر، استرالیا، فستیوال‌های موسیقی انگلیس و نمایشگاه‌های موزه و اجراهای باله سفر کرد. مقاله‌ای با عنوان «Eat, Play, Love» که بیانسه برای مجله اسنس نوشت و جزئیات این وقفه را شرح داد، جایزه نویسندگی از انجمن روزنامه‌نگاران سیاه‌پوست نیویورک را برایش به ارمغان آورد. در این دوره، او دچار سقط جنین شد که آن را «غم‌انگیزترین تجربه» زندگی‌اش توصیف کرد و برای کنار آمدن با این فقدان به استودیو بازگشت و موسیقی نوشت. در مارس ۲۰۱۱، او و پدرش متیو نولز به همکاری تجاری خود پایان دادند.

The upper body of Beyoncé is shown as she sings into a microphone
بیانسه در حال اجرا در اقامت کنسرتی «۴ شب صمیمی با بیانسه» در اوت ۲۰۱۱

در آوریل ۲۰۱۱، هنگام عکاسی برای جلد آلبوم بعدی‌اش در پاریس با جی‌زی، بیانسه به‌طور غیرمنتظره باردار شد. چهارمین آلبوم استودیویی او، «۴»، در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۱ منتشر شد و با فروش ۳۱۰ هزار نسخه در هفته اول، در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت و چهارمین آلبوم شماره یک پیاپی او در آمریکا شد. این آلبوم که اولین پروژه با آزادی هنری و کنترل خلاقانه کامل پس از جدایی از پدرش بود، یک اثر آراندبی و سول سنتی بود که از موسیقی پاپ معاصر فاصله داشت. تک‌آهنگ‌های آلبوم شامل «Run the World (Girls)", "Best Thing I Never Had", "Party", "Countdown» و «Love on Top» بودند که آخری در رتبه ۲۰ هات ۱۰۰ قرار گرفت و موفق‌ترین تک‌آهنگ آلبوم شد.

در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۱، بیانسه به‌عنوان اولین زن در بیش از دو دهه، در صحنه اصلی فستیوال گلاستونبری اجرا کرد و عملکردش تحسین گسترده‌ای دریافت کرد. در اوت ۲۰۱۱، در جوایز موسیقی ویدئویی MTV، او آهنگ «Love on Top» را اجرا کرد و در پایان اجرا بارداری‌اش را فاش نمود. این لحظه باعث شد این مراسم با ۱۲٫۴ میلیون بیننده، پربیننده‌ترین پخش تاریخ MTV در آن زمان شود و رکورد جهانی گینس برای بیشترین توییت در ثانیه (۸۸۶۸ توییت) را ثبت کرد. عبارت «بیانسه باردار» نیز پرجستجوترین عبارت گوگل در هفته ۲۹ اوت ۲۰۱۱ شد.

در اواخر سال ۲۰۱۱، بیانسه چهار اجرای اختصاصی در سالن رزولند نیویورک با عنوان «۴ شب صمیمی با بیانسه» برگزار کرد. آلبوم «۴» در همان ماه گواهی‌نامه پلاتین از انجمن صنعت ضبط آمریکا دریافت کرد. این آلبوم تا ۵ فوریه ۲۰۱۸ به یک میلیارد استریم در اسپاتیفای رسید و بیانسه را به اولین زنی تبدیل کرد که سه آلبومش از یک میلیارد استریم در این پلتفرم عبور کرده‌اند. در ۷ ژانویه ۲۰۱۲، بیانسه در بیمارستان لنوکس هیل نیویورک دختری به نام بلو آیوی به دنیا آورد. در ژوئن ۲۰۱۲، او اولین اجراهای خود پس از زایمان را در سالن آویشِن ریول آتلانتیک سیتی برای افتتاحیه این مجموعه اجرا کرد.

۲۰۱۳–۲۰۱۴: آلبوم بیانسه

[ویرایش]
Beyoncé performing in a colorful dress, holding a microphone in one hand while having the other on the upper part of her thigh
بیانسه در حال اجرا در تور جهانی نمایش خانم کارتر در سال ۲۰۱۴

در ژانویه ۲۰۱۳، بیانسه سرود ملی آمریکا را در مراسم تحلیف دومین دوره ریاست‌جمهوری باراک اوباما اجرا کرد. در فوریه همان سال، او در نمایش نیمه‌فینال سوپربول XLVII در نیواورلئانز به روی صحنه رفت که با ۲۶۸ هزار توییت در دقیقه، دومین لحظه پرتوییت تاریخ در آن زمان شد. در فوریه، مستند بلند «زندگی جز رؤیایی نیست» به کارگردانی مشترک بیانسه در HBO پخش شد که نگاهی عمیق به زندگی شخصی و حرفه‌ای او داشت. تور جهانی «خانم کارتر» در آوریل ۲۰۱۳ از بلگراد صربستان آغاز شد و با ۱۳۲ اجرا تا مارس ۲۰۱۴ ادامه یافت. در مه ۲۰۱۳، او نسخه بازخوانی آهنگ «Back to Black» از ایمی واینهاوس را با آندره ۳۰۰۰ برای موسیقی متن فیلم «گتسبی بزرگ» ضبط کرد و همچنین صداپیشگی ملکه تارا را در فیلم انیمیشن سه‌بعدی «Epic» انجام داد.

در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۳، بیانسه بدون اعلام یا تبلیغ قبلی، پنجمین آلبوم استودیویی خود به نام «بیانسه» را در فروشگاه آیتونز منتشر کرد. این آلبوم در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت و بیانسه را به اولین زنی در تاریخ این جدول تبدیل کرد که پنج آلبوم اول استودیویی‌اش همگی در رتبه اول قرار گرفتند. این آلبوم با تحسین گسترده منتقدان روبرو شد و در شش روز یک میلیون نسخه دیجیتال در جهان فروخت. با ریشه‌های الکترو-آراندبی، این آلبوم موضوعات شخصی‌تری مانند بولیمیا، افسردگی پس از زایمان و پیچیدگی‌های عاطفی ازدواج و مادری را کاوش کرد. بیانسه با این آلبوم، انتشار دیجیتال، آلبوم‌های غافلگیرکننده و فرمت آلبوم بصری را محبوب کرد و جمعه را به‌عنوان روز انتشار جهانی تثبیت نمود. تک‌آهنگ اصلی، «Drunk in Love» با همکاری جی‌زی، در رتبه دوم هات ۱۰۰ قرار گرفت.

آلبوم «بیانسه» با فروش ۲٫۳ میلیون نسخه در جهان، دهمین آلبوم پرفروش سال ۲۰۱۳ و بیستمین آلبوم پرفروش ۲۰۱۴ شد. در پنجاه و هفتمین دوره جوایز گرمی، این آلبوم شش نامزدی دریافت کرد و سه جایزه از جمله بهترین اجرای آراندبی و بهترین آهنگ آراندبی برای «Drunk in Love» را برد. در آوریل ۲۰۱۴، بیانسه و جی‌زی تور مشترک استادیومی «On the Run» را اعلام کردند. در اوت ۲۰۱۴، بیانسه در جوایز موسیقی ویدئویی MTV جایزه پیشگام ویدئویی مایکل جکسون را دریافت کرد و سه جایزه دیگر برای «Pretty Hurts» و «Drunk in Love» برد.

۲۰۱۵–۲۰۱۷: لیموناد

[ویرایش]

در ۶ فوریه ۲۰۱۶، بیانسه تک‌آهنگ «تشکیلات» را منتشر کرد و آن را در نمایش نیمه‌فینال سوپربول ۵۰ اجرا نمود. این اجرا به دلیل اشاره ظاهری به پنجاهمین سالگرد حزب پلنگ سیاه، جنجال‌برانگیز شد، زیرا NFL اظهارات سیاسی را در رویدادهایش ممنوع کرده بود. بلافاصله پس از آن، تور جهانی «تشکیلات» اعلام شد که شامل اجراهایی در آمریکای شمالی و اروپا بود و اولین تور تمام استادیومی توسط یک هنرمند زن شد. این تور با حضور مهمانانی چون جی‌زی، کندریک لامار و سرنا ویلیامز در اکتبر ۲۰۱۶ به پایان رسید و جایزه تور سال را در چهل و چهارمین جوایز موسیقی آمریکا برد.

Beyoncé with box braids, wearing an orange glittery top
بیانسه هنگام اجرا در جریان تور جهانی تشکیلات در ۲۰۱۶

در ۱۶ آوریل ۲۰۱۶، بیانسه تیزری برای پروژه‌ای به نام لیموناد منتشر کرد. فیلم بصری و موزیکال یک‌ساعته «لیموناد» در ۲۳ آوریل در HBO پخش شد و همزمان آلبوم استودیویی هم‌نام به‌صورت انحصاری در تایدال منتشر گردید. این آلبوم در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت و بیانسه را به اولین هنرمندی تبدیل کرد که شش آلبوم استودیویی اولش همگی در رتبه اول قرار گرفتند. هر ۱۲ آهنگ آلبوم در هات ۱۰۰ جای گرفتند و بیانسه اولین زنی شد که ۱۲ آهنگ یا بیشتر را همزمان در این جدول داشت. «لیموناد» با ۱۱۵ میلیون استریم در هفته اول، پراستریم‌ترین آلبوم یک هفته‌ای توسط یک هنرمند زن در تایدال شد و سومین آلبوم پرفروش آمریکا در سال ۲۰۱۶ با ۱٫۵۵۴ میلیون نسخه و پرفروش‌ترین آلبوم جهان در آن سال با ۲٫۵ میلیون نسخه بود.

«لیموناد» در فهرست بهترین آلبوم‌های سال ۲۰۱۶ چندین نشریه از جمله رولینگ استون، بیلبورد، ایندیپندنت و انترتینمنت ویکلی قرار گرفت. ویدیوهای این آلبوم در جوایز موسیقی ویدئویی MTV ۲۰۱۶ یازده نامزدی دریافت کرد و هشت جایزه، از جمله ویدئوی سال برای «تشکیلات»، برد که بیانسه را با ۲۴ جایزه، پرافتخارترین هنرمند تاریخ این جوایز کرد، و از رکورد قبلی مدونا با ۲۰ جایزه پیشی گرفت. در ژانویه ۲۰۱۷، اعلام شد که بیانسه در فستیوال کواچلا اجرا خواهد کرد، اما به دلیل نگرانی‌های بارداری در فوریه کنسل شد و برای سال ۲۰۱۸ برنامه‌ریزی شد. در فوریه ۲۰۱۷، او در اینستاگرام اعلام کرد که در انتظار دوقلوها است و پست او با بیش از ۶٫۳ میلیون لایک، رکورد پرلایک‌ترین تصویر این پلتفرم را در آن زمان شکست. در ۱۳ ژوئیه، او عکسی از خود با دوقلوها منتشر کرد و تأیید کرد که آن‌ها، رومی (دختر) و سِر (پسر)، در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۷ از طریق سزارین در مرکز پزشکی UCLA به دنیا آمده‌اند. این پست دومین تصویر پرلایک اینستاگرام شد. در همان سال، بیانسه در تک‌آهنگ «Walk on Water» از امینم و ریمیکس «Perfect» از اد شیرن» حضور داشت که آخری ششمین شماره یک انفرادی او در آمریکا شد.

۲۰۱۸–۲۰۲۱: همه‌چیز عشق است و شیرشاه

[ویرایش]
Beyoncé wearing a yellow dress with gradient dark and lighter brown hair in front of an orange wall
بیانسه در افتتاحیهٔ اروپایی شیرشاه در ۲۰۱۹

در اوایل ۲۰۱۸، بیانسه در تک‌آهنگ‌های «Family Feud» از جی‌زی و «Top Off» از دی‌جی خالد با حضور جی‌زی و فیوچر همکاری کرد. او در اولین آخر هفته فستیوال کواچلا ۲۰۱۸ اجرا کرد که پرتوییت‌ترین اجرای آخر هفته اول و پربیننده‌ترین اجرای زنده یوتیوب شد. این اجرا که ادای احترامی به فرهنگ سیاه‌پوستان، به‌ویژه کالج‌ها و دانشگاه‌های تاریخی سیاه‌پوستان بود، با تحسین گسترده منتقدان روبرو شد و برخی آن را تاریخی توصیف کردند. این اجرا شامل تجدید دیدار کوتاهی با دستینیز چایلد بود.

در ۶ ژوئن ۲۰۱۸، بیانسه و جی‌زی تور «On the Run II» را از کاردیف بریتانیا آغاز کردند. ده روز بعد، در آخرین توقف تور، اولین آلبوم مشترک آن‌ها، «Everything Is Love»، منتشر شد که با ۱۲۳ هزار واحد معادل آلبوم در رتبه دوم آمریکا قرار گرفت. تک‌آهنگ «Apeshit» از این آلبوم در رتبه ۱۳ آمریکا رسید. در ۲ دسامبر ۲۰۱۸، آن‌ها در فستیوال جهانی شهروند: ماندلا ۱۰۰ در ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی اجرا کردند. مستند و فیلم کنسرت «Homecoming: A Film by Beyoncé» دربارهٔ اجراهای کواچلا ۲۰۱۸ در ۱۷ آوریل ۲۰۱۹ در نتفلیکس منتشر شد و همراه با یک آلبوم زنده غافلگیرکننده بود. گزارش شد که بیانسه برای سه پروژه، از جمله «Homecoming»، قراردادی ۶۰ میلیون دلاری با نتفلیکس امضا کرده است. این فیلم شش نامزدی در جوایز امی خلاقیت هنری ۲۰۱۹ دریافت کرد.

بیانسه در بازسازی «شیرشاه» در ژوئیه ۲۰۱۹ صداپیشگی نالا را بر عهده داشت و نسخه بازخوانی‌شده «Can You Feel the Love Tonight» را برای موسیقی متن فیلم اجرا کرد. او همچنین آلبوم همراه «The Lion King: The Gift» را که شامل ژانرهای گقوم و افروبیت بود، تنظیم و تولید کرد. تک‌آهنگ اصلی «Spirit» از این آلبوم و موسیقی متن رسمی فیلم منتشر شد. در سپتامبر، شبکه ABC مستند غافلگیرکننده «Beyoncé Presents: Making The Gift» را دربارهٔ ساخت این آلبوم پخش کرد.

در آوریل ۲۰۲۰، همکاری بیانسه در ریمیکس «Savage» از مگان تی استالیون به شماره یک هات ۱۰۰ رسید و هفتمین شماره یک انفرادی او شد. در ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۰، آلبوم بصری «Black Is King»، الهام‌گرفته از «The Lion King: The Gift»، در دیزنی‌پلاس منتشر شد که بیانسه نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده اجرایی آن بود. در شصت و سومین دوره جوایز گرمی در سال ۲۰۲۱، او با نه نامزدی پیشتاز بود و چهار جایزه برد که او را به پرافتخارترین خواننده، پرافتخارترین زن و دومین فرد پرافتخار تاریخ گرمی تبدیل کرد. در همان سال، او آهنگ «Be Alive» را برای فیلم درام ورزشی بیوگرافی «شاه ریچارد» نوشت و ضبط کرد که اولین نامزدی اسکار او را برای بهترین آهنگ اصلی در نود و چهارمین دوره جوایز اسکار به ارمغان آورد.

تصویر عمومی

[ویرایش]
اجرای بیانسه در سال ۲۰۰۳

بیانسه دارای جذبهٔ جنسی توصیف شده است؛ توره، روزنامه‌نگار موسیقی، نوشته که از زمان پخش به طرز خطرناکی عاشق، او به نماد جنسی موفق در سبک‌های متفاوت تبدیل شده است.[۳۰] بیانسه وقتی بیرون از صحنه است، می‌گوید در حالی که دوست دارد لباس تحریک‌آمیز بپوشد، لباس روی صحنه او «مطلقاً برای استیج است».[۳۱] با توجه به انحناهای بدن او و جذابیت این اصطلاح، رسانه‌ها در دهه ۲۰۰۰ برای توصیف بیانسه اغلب اصطلاح "bootylicious" (تکواژ چندوجهی از واژه‌های «باسن» و «لذیذ») را به کار می‌بردند؛[۳۲][۳۳] اصطلاحی که به‌وسیلهٔ تک‌آهنگی به همین نام از گروهش دستینیز چایلد رایج شد. در سال ۲۰۰۶، این واژه به فرهنگ انگلیسی آکسفورد افزوده شد.

در سپتامبر ۲۰۱۰، بیانسه برای نخستین بار در شوی مد بهار/تابستان ۲۰۱۱ تام فورد، حضور در سکوی مدلینگ را تجربه کرد.[۳۴] او در سال ۲۰۱۲ به عنوان «زیباترین زن جهان» از سوی پیپل[۳۵] و «جذاب‌ترین خواننده زن تمام دوران» از سوی کمپلکس برگزیده شد.[۳۶] در ژانویه ۲۰۱۳، او بر روی جلد مجلهٔ جی‌کیو حضور یافت و این مجله او را در صدر فهرست «۱۰۰ زن جذاب قرن بیست و یکم» قرار داد.[۳۷][۳۸] وی‌اچ‌وان او را در فهرست ۱۰۰ هنرمند جذاب خود در رتبه اول قرار داد.[۳۹] چندین مجسمه مومی بیانسه در موزه‌های مومی مادام توسو در شهرهای بزرگ جهان، از جمله نیویورک،[۴۰] برلین،[۴۱] سنگاپور،[۴۲] توکیو،[۴۳] لندن،[۴۴] واشینگتن دی سی،[۴۵] آمستردام،[۴۶][۴۷] بانکوک،[۴۸] هالیوود[۴۹] سیدنی،[۵۰] استانبول،[۵۱] بلکپول،[۵۲] لاس وگاس،[۵۳] اورلاندو،[۵۴] سانفرانسیسکو،[۵۵] نشویل،[۵۶] بوداپست،[۵۷] وین،[۵۸] شانگهای[۵۹] و دهلی یافت می‌شوند.[۶۰] آخرین مورد این مجسمه‌ها توسط مادام توسو نیویورک در ۲۷ ژوئیه ۲۰۲۳ رونمایی شد و برگرفته از ظاهر بیانسه از اجرای کواچلا در سال ۲۰۱۸ بود. ساخت آن شش ماه زمان نیاز داشت.[۶۱][۶۲]

بیانسه و بریتنی اسپیرز

به گفته طراح مد ایتالیایی روبرتو کاوالی، بیانسه هنگام اجرا از سبک‌های مد مختلفی برای کار با موسیقی خود استفاده می‌کند.[۶۳] مادرش در سال ۲۰۰۲ کتابی با عنوان سبک دستینیز نوشت که نشان می‌دهد چگونه مد بر موفقیت این سه نفر در گروه دستینیز چایلد تأثیر گذاشته است.[۶۴] آلبوم ویدیویی سه‌گانهٔ بی‌دِی نمونه‌های زیادی از فیلم‌های مد محور را نشان داد که سبک‌های لباس کلاسیک تا معاصر را به تصویر می‌کشید.[۶۵] در سال ۲۰۰۷، بیانسه روی جلد مجله نسخه لباس شنای اسپورتس ایلاستریتد قرار گرفت و بعد از مدل و شخصیت تلویزیونی تایرا بنکس، دومین زن آفریقایی آمریکایی شد که بر روی جلد حضور داشت.[۶۶] همچنین مجله پیپل بیانسه را خوش‌پوش‌ترین سلبریتی نامید.[۶۷]

بیانسه در طول سال‌ها از سوی نشریات «کویین بی» نامیده شده است. این اصطلاح اشاره‌ای به عبارت رایج «کویین بی» است، اصطلاحی که برای رهبر گروهی از ماده‌ها استفاده می‌شود. این نام مستعار همچنین به زنبور ملکه در کندو اطلاق می‌شود. طرفداران او " بِی‌هایو " نام دارند.[۶۸]

بیانسه در سال ۲۰۱۱

در سال ۲۰۰۶، بنیاد مردمی رعایت اصول اخلاقی در برابر جانوران بیانسه را به خاطر پوشیدن و استفاده از خز در خط تولید لباسش مورد انتقاد قرار داد.[۶۹] امت پرایس، استاد موسیقی دانشگاه نورت‌ایسترن در سال ۲۰۰۷ نوشت فکر می‌کند نژاد در بسیاری از انتقادات به تصویر بیانسه نقش دارد و گفت که افراد مشهور سفیدپوست که لباس‌های مشابهی می‌پوشند، نظرات زیادی را به خود جلب نمی‌کنند.[۷۰] در سال ۲۰۰۸، شرکت فرانسوی مراقبت شخصی لورئال متهم شد که پوست او را در تبلیغات رنگ مو سفید کرده‌اند. در پاسخ به این موضوع، شرکت گفت «این ادعا کاملاً نادرست است»،[۷۱][۷۲] و در سال ۲۰۱۳، بیانسه خود اچ اند ام را به دلیل پیشنهاد «روتوش» تصاویر تبلیغاتی او مورد انتقاد قرار داد. به گفته وگ، بیانسه درخواست کرد که فقط از «تصاویر طبیعی استفاده شود».[۷۳]

بیانسه از مدافعان جنبش جان سیاه‌پوستان مهم است بوده است. او با انتشار «تشکیلات» در سال ۲۰۱۶ به این موضوع بیشتر واکنش نشان داد. در موزیک ویدئوی آن عکس گرافیتی بر دیواری بود که می‌گوید "به ما شلیک نکنید". یک روز پس از انتشار این ترانه، او آن را در نمایش بین‌نیمهٔ سوپربول با رقصندگان پشتیبان که به نمایندگی از حزب پلنگ سیاه بودند اجرا کرد. این امر انتقاد سیاستمداران محافظه‌کار و افسران پلیس را برانگیخت و برخی از پلیس‌ها تور جهانی جهانی تشکیلات بیانسه را بایکوت کردند.[۷۴] بیانسه با انتشار یک کالای تور به این واکنش واکنش نشان داد که روی آن نوشته شده بود «بیانسه را بایکوت کنید»،[۷۵][۷۶][۷۷] و بعداً احساسات خود را تصریح کرد و گفت: «هر کسی که پیام من را ضد پلیس تلقی کند کاملاً در اشتباه است. من برای افسران و خانواده افسرانی که خود را برای حفظ امنیت ما فدا می‌کنند، تحسین و احترام زیادی قائل هستم.» او افزود: «اما اجازه دهید واضح بگوییم: من مخالف وحشی‌گری و بی‌عدالتی پلیس هستم. اینها دو چیز جداگانه هستند.»[۷۸]

زندگی شخصی

[ویرایش]

ازدواج و فرزندان

[ویرایش]
A woman stands next to a man who is performing using a microphone
بیانسه در حال اجرا با جی-زی

در سال ۲۰۰۲، بیانسه و جی-زی در ترانه «'۰۳ بانی اند کلاید» همکاری کردند،[۷۹][۸۰] بیانسه به‌عنوان دوست‌دختر جی-زی در موزیک ویدیوی این ترانه ظاهر شد و گمانه‌زنی‌ها در مورد رابطه آن‌ها را تشدید کرد.[۸۱] بیانسه و جی-زی در ۴ آوریل ۲۰۰۸ بدون عمومیت با یکدیگر ازدواج کردند.[۸۲] تا سال ۲۰۱۴ این زوج در مجموع ۳۰۰ میلیون نسخه از آثارشان را با هم فروخته بودند.[۸۳] آنها به دلیل روابط خصوصی خود شناخته شده‌اند، اگرچه به نظر می‌رسد از سال ۲۰۱۳ آرام‌تر شده‌اند.[۸۴] هر دوی آن‌ها به مشکلات رخ‌داده پس از رابطه جی-زی با کسی دیگر در ازدواجشان، اذعان کرده‌اند.[۸۵][۸۶]

بیانسه در حدود سال‌های ۲۰۱۰ یا ۲۰۱۱ سقط جنین کرد و آن را «غم انگیزترین چیزی» توصیف کرد که تا به حال تحمل کرده است.[۸۷] او به استودیو بازگشت و برای مقابله با این صدمه موسیقی نوشت. در آوریل ۲۰۱۱، بیانسه و جی-زی برای تصویربرداری جلد آلبوم ۴ به پاریس سفر کردند و او به‌طور غیرمنتظره در پاریس باردار شد.[۸۸] در ماه آگوست، این زوج در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۱ شرکت کردند، که در آن‌جا بیانسه ترانه «عشق در اولویت» را اجرا کرد و با افشای باردار بودن خود به اجرای آن پایان داد.[۸۹] حضور او کمک کرد تا جوایز موسیقی ام‌تی‌وی در آن سال با ۱۲٫۴ میلیون بیننده به پربیننده‌ترین پخش در تاریخ ام‌تی‌وی تبدیل شود؛[۹۰] اعلامیه بارداری او باعث ثبت بیشترین توییت در ثانیه برای یک رویداد در رکوردهای جهانی گینس شد؛[۹۱] به‌طوری که ۸٫۸۶۸ توییت در ثانیه دریافت کرد[۹۲] و «بیانسه حامله» بیشترین عبارت جستجو شده گوگل در طول هفته ۲۹ اوت ۲۰۱۱ بود.[۹۳] در ۷ ژانویه ۲۰۱۲، بیانسه دختری به نام بلو آیوی در شهر نیویورک به دنیا آورد.[۹۴]

پس از انتشار لیموناد در سال ۲۰۱۶ که شامل تک‌آهنگ «ببخشید» بود، گمانه‌زنی‌ها در مورد خیانت ادعایی جی-زی با معشوقه‌ای به نام «بکی» مطرح شد. جان پارلس در نیویورک تایمز اشاره کرد که بسیاری از اتهامات «به‌طور خاص و قابل تشخیص» جی-زی را هدف قرار داده است.[۹۵] به‌طور مشابه، راب شفیلد از رولینگ استون خاطرنشان کرد که سطرهای این ترانه یک «اشاره غیرقابل انکار» داشت که نشان می‌داد اشعار حول محور جی-زی می‌چرخد.[۹۶]

در ۱ فوریه ۲۰۱۷، او در حساب اینستاگرام خود فاش کرد که در انتظار دوقلو است. اعلامیه او بیش از ۶٫۳ میلیون لایک در عرض هشت ساعت به دست آورد و رکورد جهانی بیشترین لایک در در آن زمان را شکست.[۹۷] در ۱۳ جولای ۲۰۱۷، بیانسه اولین تصویر از خود و دوقلوها را در حساب اینستاگرام خود آپلود کرد و تاریخ تولد آن‌ها را برای یک ماه قبل، یعنی ۱۳ ژوئن ۲۰۱۷ تأیید کرد،[۹۸] و این پست دومین پست پر لایک اینستاگرام پس از اعلام بارداری خودش شد.[۹۹] این دوقلوها، یک دختر به نام رومی و یک پسر به نام سِر، در مرکز پزشکی رونالد ریگان در کالیفرنیا از طریق سزارین به دنیا آمدند. او در مورد بارداری خود و عواقب آن در شماره سپتامبر ۲۰۱۸ وگ نوشت.[۱۰۰][۱۰۱]

آلبوم‌شناسی

[ویرایش]

فیلم‌شناسی

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Beyoncé Knowles' name change". The Boston Globe. December 23, 2009. Retrieved March 8, 2013.
  2. ↑ Greenidge, Kaitlyn (August 10, 2021). "Beyoncé's Evolution". Harper's Bazaar. Retrieved May 29, 2023.
  3. ↑ Murphy, Chris (November 29, 2023). "The 25 Best Performances of 2023". Vanity Fair (به انگلیسی). Retrieved May 7, 2024.
  4. ↑ "Beyoncé's star formation: from Destiny's Child to Queen Bey". The Guardian. June 27, 2016. Archived from the original on October 27, 2021.
  5. ↑ Ganz, Caryn (May 29, 2012). "Run The World (Showgirls): Beyonce Gets Back To Business In Atlantic City". Spin. Retrieved May 30, 2023. Beyoncé is the greatest performer of her generation and she knows it well.
  6. ↑ Fram, Eric (November 20, 2018). "Turning the Tables: Your List Of The 21st Century's Most Influential Women Musicians". NPR. Retrieved October 30, 2022.
  7. ↑ "The 200 Greatest Singers of All Time". Rolling Stone. January 1, 2023. Retrieved May 25, 2023.
  8. ↑ "The 70 Greatest Beyoncé Songs". Rolling Stone. July 26, 2022. Retrieved May 30, 2023. For at least the past decade, Beyoncé Giselle Knowles-Carter has been the world's greatest living entertainer.
  9. ↑ Caulfield, Keith. "Beyonce Earns Sixth No. 1 Album on Billboard 200 Chart with 'Lemonade'". Billboard. Retrieved May 31, 2018.
  10. ↑ Caulfield, Keith (August 7, 2022). "Beyonce's 'Renaissance' Bows at No. 1 on Billboard 200 With Year's Biggest Debut By a Woman". Billboard. Retrieved August 7, 2022.
  11. ↑ "Beyoncé's Style Evolution: See Photos". Billboard. June 24, 2022. Retrieved September 11, 2022.
  12. ↑ "Protester Follows Beyoncé On Tour, Claims She's Possessed By Demons". CBS News. August 29, 2013. Retrieved September 11, 2022.
  13. ↑ "Beyoncé Set To Become Highest Paid Black Musician". Vibe. February 17, 2014. Archived from the original on 2021-10-27. Retrieved April 13, 2014.
  14. ↑ Cooper, Brittney. "Beyoncé: Time 100 Women of the Year – 2014: Beyoncé Knowles-Carter". Time. Archived from the original on 2021-10-27. Retrieved March 5, 2020.
  15. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام BabyBoy1 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  16. ↑ Ebert, Roger (July 26, 2002). "Austin Powers in Goldmember". Chicago Sun-Times. Archived from the original on September 14, 2012. Retrieved February 25, 2011.
  17. ↑ "Austin Powers in Goldmember". Box Office Mojo. Archived from the original on October 14, 2012. Retrieved October 23, 2012.
  18. ↑ "'Austin Powers' Soundtrack Shines With Stars". Billboard. June 28, 2002. Retrieved May 18, 2025.
  19. ↑ Urbanek, Sydney; Unterberger, Andrew (March 23, 2022). "Beyonce's 'Work It Out': A Look Back at the Debut Solo Smash That Wasn't". Billboard. Retrieved May 18, 2025.
  20. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام v963 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  21. ↑ "Beyoncé Knowles Biography". People. Archived from the original on April 26, 2007. Retrieved March 28, 2013.
  22. ↑ Lutkin, Aimée (February 2, 2025). "Beyoncé and Jay-Z's Relationship Timeline". Elle. Retrieved May 17, 2025.
  23. ↑ Stevens, Dana (February 10, 2006). "Steve Martin in The Pink Panther". Slate. Retrieved May 18, 2025.
  24. ↑ McCarthy, Todd (February 5, 2009). "The Pink Panther 2". Variety. Retrieved May 18, 2025.
  25. ↑ Rooney, David (November 30, 2006). "Dreamgirls". Variety. Retrieved May 18, 2025.
  26. ↑ Whitfield, Deanne (October 27, 2007). "Malaysia's loss is Indonesia's gain: Beyoncé Knowles to play Jakarta". The Jakarta Post. Archived from the original on July 5, 2011. Retrieved October 24, 2012.
  27. ↑ Concepcion, Mariel (October 3, 2009). "Taking It Onstage". Billboard. Vol. 121, no. 39. p. 38. ISSN 0006-2510. Archived from the original on March 4, 2024. Retrieved June 8, 2013.
  28. ↑ "B'Day (Deluxe Edition) – Beyoncé". AllMusic. Archived from the original on October 27, 2021. Retrieved October 24, 2012.
  29. ↑ Blumm, K.c. (January 3, 2014). "Beyoncé's Embarrassed to Play Songs from Her New Album for Her Mom". People. Retrieved May 23, 2025. The day that I got engaged was my husband's birthday and I took him to Crazy Horse and I remember thinking, 'Damn, these girls are fly,' " she explains. "I just thought it was the ultimate sexy show I've ever seen. And I was like, 'I wish I was up there. I wish I could perform that for my man,' so that's what I did for the video.
  30. ↑ Touré (March 4, 2004). "Cover Story: A Woman Possessed". Rolling Stone. Archived from the original on May 2, 2009.
  31. ↑ "Beyoncé Knowles". Glamour. Archived from the original on March 3, 2008.
  32. ↑ Barlett, Liam (March 11, 2007). "Bootylicious Beyoncé". 60 Minutes. Archived from the original on August 10, 2011.
  33. ↑ Eisinger, Amy (May 22, 2009). "'Bootylicious' Beyoncé says it's 'sexier' to stay out of the gym". New York Daily News. Archived from the original on November 24, 2011.
  34. ↑ Talarico, Brittany (January 4, 2011). "Watch: Beyoncé, Julianne Moore Strut Down Tom Ford Catwalk". OK!. Archived from the original on October 27, 2021. Retrieved January 12, 2011.
  35. ↑ Chili, Alexis (April 25, 2012). "Motherhood Makes Beyoncé Feel 'More Beautiful Than Ever'". People. Archived from the original on October 27, 2021. Retrieved March 8, 2013.
  36. ↑ Nostro, Lauren; Patterson, Julian (December 10, 2012). "1. Beyoncé – The 100 Hottest Female Singers of All Time". Complex. Archived from the original on October 27, 2021. Retrieved December 12, 2012.
  37. ↑ Wallace, Amy (January 9, 2013). "Miss Millennium: Beyoncé". GQ. p. 1. Archived from the original on January 16, 2013. Retrieved January 19, 2013.
  38. ↑ "The Real Version of the Cover Everyone Is Talking About". GQ. January 9, 2013. Archived from the original on October 27, 2021. Retrieved January 19, 2013.
  39. ↑ Viera, Bené. "VH1's 100 Sexiest Artists [Complete List]". VH1. Archived from the original on March 13, 2013. Retrieved March 10, 2013.
  40. ↑ "Beyoncé's New Wax Figure". Madame Tussauds New York. Archived from the original on October 29, 2023. Retrieved January 20, 2024.
  41. ↑ "Beyoncé". Madame Tussauds Berlin. Archived from the original on January 30, 2023. Retrieved January 20, 2024.
  42. ↑ "Beyonce". Madame Tussauds Singapore. Archived from the original on January 20, 2024. Retrieved January 20, 2024.
  43. ↑ "Beyonce". Madame Tussauds Tokyo. Archived from the original on November 24, 2020. Retrieved January 20, 2024.
  44. ↑ "Beyoncé". Madame Tussauds™ London. Archived from the original on January 20, 2024. Retrieved January 20, 2024.
  45. ↑ "Beyoncé wax figure at Madame Tussauds Washington D.C". Madame Tussauds. Archived from the original on August 15, 2008. Retrieved January 10, 2011.
  46. ↑ "Beyoncé". Madame Tussauds Amsterdam. Archived from the original on March 27, 2023. Retrieved January 20, 2024.
  47. ↑ "Beyoncé wax figure at Amsterdam". Madame Tussauds. Archived from the original on March 2, 2009.
  48. ↑ "Beyoncé Knowles". Madame Tussauds Bangkok. Archived from the original on February 2, 2023. Retrieved January 20, 2024.
  49. ↑ "Beyoncé's wax figure at Madame Tussauds Hollywood". Madame Tussauds. Archived from the original on June 29, 2009.
  50. ↑ "A Madame Tussauds employee moves a wax figure of Beyoncé at the international airport in Sydney". Yahoo! Philippines. February 28, 2013. Archived from the original on April 12, 2013. Retrieved March 1, 2013.
  51. ↑ ""Önce dalga geçtim, sonra kendimden geçtim" (Madame Tussauds İstanbul Yolcusu Kalmasın)" (به ترکی استانبولی).
  52. ↑ "Beyoncé Knowles". Madame Tussauds Blackpool.
  53. ↑ "Beyoncé arrives at Madame Tussauds Las Vegas". 18 November 2019.
  54. ↑ "Music Stars". Madame Tussauds Orlando.
  55. ↑ "Music Zone". Madame Tussauds San Francisco. Archived from the original on 5 April 2024. Retrieved 16 July 2024.
  56. ↑ "Here's your first look at Madame Tussauds Nashville". The Tennessean.
  57. ↑ "Zámbó Árpy letapizta Beyoncét a budapesti Madame Tussauds panoptikumban" (به مالاگاسی). 24 May 2023.
  58. ↑ "Zum zehnten Geburtstag: Neue Beyoncé Wachsfigur im Madame Tussauds Wien" (به آلمانی). 8 July 2021.
  59. ↑ "碧昂丝" (به چینی).
  60. ↑ "A peak inside Madame Tussauds Delhi". The Week.
  61. ↑ "Bow down for Beyoncé's new wax figure". Madame Tussauds New York. July 27, 2023. Retrieved February 28, 2024.
  62. ↑ "Beyoncé Wax Figure Debuts at The Edge in New York City". Billboard. July 27, 2023. Retrieved February 28, 2024.
  63. ↑ Hosking, Patrick; Wighton, David (August 8, 2007). "Beyoncé wearing one of my dresses is harmony". The Times. London. Archived from the original on June 15, 2011.
  64. ↑ "Book Excerpt: Destiny's Style". ABC News. Archived from the original on March 5, 2006.
  65. ↑ Vineyard, Jennifer. "Beyoncé: Behind The B'Day Videos 3". MTV News. Archived from the original on April 18, 2007.
  66. ↑ "Beyoncé Knowles: Biography – Part 2". People. Archived from the original on May 4, 2007.
  67. ↑ Goldsmith, Belinda (September 13, 2007). "Beyoncé tops fashion list". Reuters. Archived from the original on June 24, 2011.
  68. ↑ "Video Premiere: 'I Was Here (Live At Roseland)'". Beyonceonline.com. November 16, 2011. Archived from the original on May 3, 2012. Retrieved June 19, 2012.
  69. ↑ "PETA surprises Beyoncé at New York dinner". Associated Press. June 16, 2006. Archived from the original on June 9, 2011. Retrieved January 11, 2011.
  70. ↑ Jones, Vanessa E. (August 5, 2007). "Bewitched. Bothered. Beyoncé". The Boston Globe. Archived from the original on December 5, 2008.
  71. ↑ Sweney, Mark (August 8, 2008). "Beyoncé Knowles: L'Oreal accused of 'whitening' singer in cosmetics ad". The Guardian. London. Archived from the original on October 27, 2021.
  72. ↑ "Beyoncé L'Oreal ad controversy inspires black community backlash". NBC News. Archived from the original on May 24, 2012.
  73. ↑ Alexander, Ella (May 30, 2013). "H&M For All: A Healthy Start". Vogue. Archived from the original on October 27, 2021. Retrieved May 30, 2013.
  74. ↑ "Beyoncé is a powerful voice for Black Lives Matter. Some people hate her for it". The Washington Post. Archived from the original on December 5, 2016. Retrieved December 3, 2018.
  75. ↑ Kornhaber, Spencer (April 28, 2016). "The Genius of Beyoncé Selling 'Boycott Beyoncé' Shirts". The Atlantic. Retrieved January 7, 2022.
  76. ↑ Weaver, Hilary (April 27, 2016). "Because Beyoncé Owns Her Haters, She's Selling 'Boycott Beyoncé' Tour Merchandise". The Cut. Retrieved January 7, 2022.
  77. ↑ France, Lisa Respers (April 28, 2016). "Beyonce selling 'Boycott Beyonce' shirts". CNN Business. Retrieved January 7, 2022.
  78. ↑ "Beyoncé: 'Anyone Who Perceives My Message as Anti-Police Is Completely Mistaken'". Time. Archived from the original on April 5, 2016. Retrieved December 3, 2018.
  79. ↑ "When Did Beyoncé and Jay-Z Start Dating?". Capital. Archived from the original on May 21, 2018. Retrieved May 8, 2014.
  80. ↑ Chandler, D.L. "Jay-Z and Beyoncé Celebrate Three Years of Wedded Bliss". MTV Rapfix. Archived from the original on April 8, 2011. Retrieved March 28, 2013.
  81. ↑ "Beyoncé Knowles Biography". People. Archived from the original on April 26, 2007. Retrieved March 28, 2013.
  82. ↑ Helling, Steve (April 22, 2008). "Beyoncé and Jay-Z File Signed Marriage License". People. Archived from the original on April 22, 2008.
  83. ↑ "On The Run Tour: Beyoncé and Jay-Z". Live Nation Entertainment. PR Newswire. April 29, 2014. Archived from the original on April 29, 2014. Retrieved May 8, 2014.
  84. ↑ Lee, Youyoung (June 3, 2013). "Beyoncé, Jay-Z Go On Date in New York, Watch Iron Man 3". HuffPost. Retrieved June 6, 2013.
  85. ↑ Bailey, Alyssa (April 6, 2018). "Jay-Z on Overcoming Cheating: Beyoncé 'Knew I'm Not the Worst of What I've Done'". Elle. New York City: Hachette Filipacchi Media. Archived from the original on October 27, 2021. Retrieved May 9, 2018.
  86. ↑ Reed, Anika (November 29, 2017). "Jay-Z talks infidelity, confirms a joint album with Beyoncé exists". USA Today. Archived from the original on November 29, 2017. Retrieved May 9, 2018.
  87. ↑ "Beyoncé documentary describing 'pain and trauma' of miscarriage airs on BBC". The Independent. Archived from the original on March 31, 2013. Retrieved September 27, 2014.
  88. ↑ Mathur, Aditi. "You don't yet know what swag is / But you was made in Paris / And mama woke up the next day / And shot her album package". International Business Times. Archived from the original on October 27, 2021. Retrieved April 10, 2013.
  89. ↑ Kaufman, Gil. "Beyoncé Puts 'Love On Top' At VMAs, Reveals Pregnancy". MTV News. Archived from the original on September 23, 2011. Retrieved April 10, 2013.
  90. ↑ Mitchell, John (August 30, 2011). "Beyoncé's Album Sees Sales Surge After VMA Performance Of 'Love On Top'". MTV Newsroom. Archived from the original on September 27, 2011. Retrieved August 31, 2011.
  91. ↑ "Beyoncé pregnancy announcement at MTV VMA's sparks Twitter world record". Guinness World Records. Archived from the original on October 29, 2013. Retrieved March 23, 2013.
  92. ↑ Smith, Catharine (August 29, 2011). "Beyoncé Pregnancy: New Twitter Record Set At MTV VMAs". HuffPost. Archived from the original on June 3, 2013. Retrieved August 30, 2011.
  93. ↑ "News of Beyoncé's pregnancy grips Google users, US Open, ESPN popular". Yahoo! News (Philippines). September 5, 2011. Archived from the original on October 29, 2013.
  94. ↑ Bernstein, Nina (January 9, 2012). "After Beyoncé Gives Birth, Patients Protest Celebrity Security at Lenox Hill Hospital". The New York Times. Archived from the original on March 30, 2021. Retrieved February 18, 2017.
  95. ↑ Pareles, Jon (April 25, 2016). "Review: Beyoncé Makes 'Lemonade' Out of Marital Strife". The New York Times. Archived from the original on April 27, 2016. Retrieved June 24, 2016.
  96. ↑ Sheffield, Rob (April 25, 2016). "Beyonce Lemonade Album Review". Rolling Stone. Archived from the original on July 13, 2018. Retrieved September 1, 2019.
  97. ↑ Ott, Kristen (February 2, 2017). "Beyoncé's pregnancy announcement shatters world record for the Most liked image on Instagram". Guinness World Records. Archived from the original on February 3, 2017. Retrieved February 4, 2017.
  98. ↑ Harmon, Steph (July 14, 2017). "Beyoncé publishes photo of her twins on Instagram". The Guardian. Archived from the original on July 14, 2017. Retrieved July 14, 2017.
  99. ↑ Harris, Kristin (November 29, 2017). "Here Are The Top 10 Most-Liked Instagram Photos Of 2017". BuzzFeed. Archived from the original on October 27, 2021. Retrieved April 27, 2019.
  100. ↑ n/a, n/a (August 6, 2018). "Beyonce in Vogue: 'I've been through hell and back'". Newsbeat. Archived from the original on October 12, 2021. Retrieved August 6, 2018.
  101. ↑ "Meet Tyler Mitchell, the Photographer Who Shot Beyoncé For Vogue's September Issue". Vogue. Archived from the original on August 6, 2018. Retrieved August 13, 2018.

پیوند به بیرون

[ویرایش]


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «persian-alpha» وجود دارد، اما برچسب <references group="persian-alpha"/> متناظر پیدا نشد. ().

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بیانسه&oldid=42048844»