پیریلامین مالئات

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۱۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

پیریلامین مالئات
داده‌های بالینی
نام‌های دیگرN-[2-(dimethylamino)ethyl]-N-[(4-methoxyphenyl)methyl]pyridin-2-amine
AHFS/Drugs.comInternational Drug Names
مدلاین پلاسa606008
کد ATC
شناسه‌ها
  • N-(4-methoxybenzyl)-N',N'-dimethyl-N-pyridin-2-ylethane-1,2-diamine
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.001.912 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC17H23N3O
جرم مولی285.38 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O(c1ccc(cc1)CN(c2ncccc2)CCN(C)C)C
  • InChI=1S/C17H23N3O/c1-19(2)12-13-20(17-6-4-5-11-18-17)14-15-7-9-16(21-3)10-8-15/h4-11H,12-14H2,1-3H3 ✔Y
  • Key:YECBIJXISLIIDS-UHFFFAOYSA-N ✔Y
 N✔Y (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

پیریلامین (به انگلیسی: Pyrilamine Maleate)

رده درمانی: آنتی هیستامین

اشکال دارویی: قرص

مکانیسم اثر

پیریلامین مالئات از اولین نسل از آنتی هیستامین هاست. این دارو به سرعت به مغز نفوذ کرده و موجب خواب آلودگی می‌شود. همچنین از این دارو به عنوان ماده اصلی کرم‌های آنتیزان (به انگلیسی: Anthisan)، نئوآنترگان(به انگلیسی: Neoantergan) استفاده شده‌است. این کرم‌ها در درمان گزیدگی حشرات و کهیر کاربرد دارند.

موارد مصرف

کاربرد اصلی آن در درمان حساسیت و خارش است. برای درمان رینیت آلرژیک به ویژه تب یونجه و بیماری‌های آلرژیک پوستی از قبیل کهیر و آنژیوادم نیز مصرف می‌شود. امروزه کمتر مصرف می‌شود.

مکانیسم اثر

پیریلامین با مهار گیرنده‌های H۱ ( نوع یک گیرنده‌های هیستامین) عمل می‌کند.

عوارض جانبی

شایع‌ترین عوارض آن تضعیف سیستم عصبی مرکزی، خواب آلودگی و عوارض آنتی کولینرژیک مانند خشکی دهان، خواب آلودگی و خستگی است.

جستارهای وابسته

حساسیت

آنتی‌هیستامین

منابع

  • فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی ، ۱۳۸۷

http://en.wikipedia.org/wiki/Mepyramine