ابروتیدین

ابروتیدین
داده‌های بالینی
روش مصرف دارو	Oral
شناسه‌ها
	نام آیوپاک N-(4-bromophenyl)sulfonyl-N'-[2-[[2-(diaminomethylideneamino)-1,3-thiazol-4-yl]methylsulfanyl]ethyl]methanimidamide;
شمارهٔ سی‌ای‌اس	۱۰۰۹۸۱-۴۳-۹ ;
پاب‌کم CID	۶۵۸۶۹;
کم‌اسپایدر	۵۹۲۷۹ ;
UNII	TMZ3IBW2OW;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID80143601 ;
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C14H17BrN6O2S۳
جرم مولی	477.42 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image;
	SMILES Brc1ccc(cc1)S(=O)(=O)N/C=N/CCSCc2nc(/N=C(/N)N)sc2;
	InChI InChI=1S/C14H17BrN6O2S3/c15-10-1-3-12(4-2-10)26(22,23)19-9-18-5-6-24-7-11-8-25-14(20-11)21-13(16)17/h1-4,8-9H,5-7H2,(H,18,19)(H4,۱۶٬۱۷٬۲۰٬۲۱) ; Key:ZQHFZHPUZXNPMF-UHFFFAOYSA-N ;
	(این چیست؟) (صحت‌سنجی)

ابروتیدین (انگلیسی: Ebrotidine) یک آنتاگونیست گیرنده H₂ است که از آسیب مخاطی معده در برابر اتانول, آسپیرین و استرس جلوگیری می‌کند. ویژگی‌های ضدترشحی ابروتیدین مشابه رانیتیدین و حدود ده برابر سایمیتیدین است. این دارو با مهار آنزیم اوره آز و نیز مهار فعالیت‌های موکولیتیک و پروتئولیتیک هلیکوباکتر پیلوری, علیه این باکتری عمل می‌کند. این دارو اثر برخی آنتی بیوتیک‌ها را تقویت می‌کند. روشن شده است که اثر ابروتیدین در درمان زخم‌های معده و دوازدهه و نیز ازوفاژیت ناشی از برگشت اسید معده به مری، مشابه رانیتیدین است، ولی در افراد سیگاری اثر آن در بهبود زخم بسیار بهتر است.

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ebrotidine». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ نوامبر ۲۰۱۴.