تیوپرامید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تیوپرامید
داده‌های بالینی
کد ATC
  • None
شناسه‌ها
  • N-Cyclohexyl-4-(1H-imidazol-4-yl)piperidine-1-carbothioamide
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
کم‌اسپایدر
UNII
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC15H24N4S
جرم مولی۲۹۲٫۴۵ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • S=C(NC1CCCCC1)N3CCC(c2cnc[nH]2)CC3
  • InChI=1S/C15H24N4S/c20-15(18-13-4-2-1-3-5-13)19-8-6-12(7-9-19)14-10-16-11-17-14/h10-13H,1-9H2,(H,16,17)(H,18,20) ✔Y
  • Key:QKDDJDBFONZGBW-UHFFFAOYSA-N ✔Y
 N✔Y (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

تیوپرامید (انگلیسی: Thioperamide) یک آنتاگونیست قوی HRH4 و آنتاگونیست انتخابی HRH3 است که قادر به عبور از سد خونی مغزی است.[۱] تیوپرامید آنتاگونیست گیرنده‌های خودکار هیستامین است که به طور منفی آزادسازی هیستامین را تنظیم می‌کند و با مسدود کردن خود گیرنده‌ها، فعالیت نورون‌های هیستامینرژیک را افزایش می‌دهد و منجر به آزاد شدن بیشتر هیستامین می‌شود.[۲]

عملکرد آن در گیرنده H3 باعث بیداری و تقویت حافظه می‌شود.

منابع[ویرایش]

  1. "Thioperamide". IUPHAR/BPS Guide to Pharmacology.
  2. Schwartz JC (June 2011). "The histamine H3 receptor: from discovery to clinical trials with pitolisant". British Journal of Pharmacology. 163 (4): 713–21. doi:10.1111/j.1476-5381.2011.01286.x. PMC 3111674. PMID 21615387.