لیدوکائین
| |
|---|---|
| |
| سامانه‌شناسی نام (آیوپاک) | |
| 2-(diethylamino)- N-(۲٬۶-dimethylphenyl)acetamide | |
| داده‌های بالینی | |
| نام تجاری | Xylocaine |
| AHFS/دانشنامه دراگز | Micromedex Detailed Consumer Information |
| رده بارداری | B(US) |
| تجویز | سرم درمانی، تزریق وریدی، موضعی |
| داده‌های فارماکوکینتیکی | |
| فراهمی زیستی | ۳۵٪ (خوراکی) ۳٪ (موضعی) |
| متابولیسم | کبدی، توسط آنزیم CYP1A2 |
| نیمه‌عمر | ۱٫۵–۲ ساعت |
| دفع | کلیوی |
| شناسه | |
| شماره سی‌ای‌اس | 137-58-6  ۷۳-۷۸-۹ (hydrochloride) |
| کد ATC | N01BB02 C01BB01 (WHO) D04AB01 (WHO) S02DA01 (WHO) C05AD01 (WHO) |
| پاب‌کم | CID 367 |
| IUPHAR ligand | ۲۶۲۳ |
| بانک‌دارو | DB00281 |
| کم‌اسپایدر | 3548
|
| UNII | ۹۸PI200987
|
| KEGG | D00358
|
| ChEBI | CHEBI:۶۴۵۶
|
| ChEMBL | CHEMBL79
|
| مترادفها | N-(۲٬۶-dimethylphenyl)-N۲,N۲-diethylglycinamide |
| داده‌های شیمی | |
| فرمول | C۱۴H۲۲N۲O |
| وزن مولکولی | ۲۳۴٫۳۴ g/mol |
| SMILES | eMolecules & PubChem |
| |
| Physical data | |
| دمای ذوب | ۶۸ °C (154 °F)
|
 (what is this?) (verify) | |
لیدوکائین (به انگلیسی: Lidocaine) یا لیگنوکائین دارویی بی‌حس‌کننده موضعی از نوع آمینو آمیدی است که دارای اشکال دارویی مختلفی چون ویال، آمپول، پماد، افشانه و ژل می‌باشد. از این دارو همچنین در درمان تاکی‌کاردی بطنی استفاده می‌شود.
موارد مصرف[ویرایش]
لیدوکائین به عنوان بی‌حس‌کننده موضعی در جراحی‌های کوچک و دندانپزشکی استفاده می‌شود. این دارو به همراه کوکایین پرمصرف‌ترین داروهایی هستند که در دندانپزشکی به عنوان بی‌حس‌کننده به کار می‌رود. پماد لیدوکائین در درمان دردهای موضعی مانند سوختگی، گزش حشرات و هموروئید به کار می‌رود (گاه در ترکیب با هیدروکورتیزون). لیدوکائین برای بی‌حسی نخاعی در اطراف سخت شامه یا زیر نخاع نیز تزریق می‌شود.
کاربرد در آریتمی[ویرایش]
لیدوکائین به صورت وریدی در آریتمی‌های قلبی به خصوص آریتمی‌های بطنی کاربرد دارد. از داروهای ضد آریتمی کلاس1 -b است و بر فاز صفر پتانسیل عمل سلول‌های قلبی مؤثر است. سرعت هدایت الکتریکی را در سراسر سیستم هدایتی میوکارد کند می‌سازد.
مکانیسم اثر[ویرایش]
لیدوکائین با رقابت با کلسیم در نشستن بر روی گیرنده‌های غشائی عصبی باعث کنترل عبور سدیم از وراء غشای سلولی می‌شود و مرحله دپولاریزاسیون پتانسیل عمل را کاهش می‌دهد. این اثرات با تثبیت برگشت‌پذیر غشای سلول‌های عصبی در نتیجه کاهش نفوذپذیری این غشا به یون سدیم، شروع و هدایت امواج عصبی را متوقف می‌کند. درصورت جذب مقادیر زیاد لیدوکائین ابتدا می‌تواند اثر تحریکی و سپس اثر تضعیفی بر روی سیستم عصبی مرکزی داشته باشد.
عوارض جانبی[ویرایش]
لرزش دست‌ها، بی‌قراری، وزوز گوش، تیرگی دید یا دوبینی می‌باشد که با مصرف زیادتر می‌تواند موجب کاهش ضربان قلب، تشنج، ایست قلبی، آسم و ایست تنفسی نیز بشود.
مصرف به عنوان تسکین درد دندان[ویرایش]
بنا به گفتهٔ یکی از پزشکان، مصرف اسپری بی‌حسی لیدوکائین به مینای دندان هیچ گونه آسیبی نمی‌رساند، اما مصرف بیش از حد آن احتمال زخم کردن لثه‌ها و گونه‌ها را به همراه خواهد داشت. افرادی که از درد دندان رنج می‌برند، بهتر است اسپری لیدوکائین را در طول ۲۴ ساعت سه مرتبه استفاده کنند و بیشتر از این مقدار توصیه نمی‌شود. همچنین داروهایی که به عنوان مسکن درد دندان مصرف می‌شوند، بهتر است به صورت خوراکی باشد و موضعی بر روی دندان گذاشته نشوند.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «برای تسکین درد دندان چه باید کرد؟». ایسنا. ۱۴ اکتبر ۲۰۱۶.
- فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷