لیدوکائین
![]() | |
---|---|
![]() | |
سامانهشناسی نام (آیوپاک) | |
2-(diethylamino)- N-(۲٬۶-dimethylphenyl)acetamide | |
دادههای بالینی | |
نام تجاری | Xylocaine |
AHFS/دانشنامه دراگز | Micromedex Detailed Consumer Information |
رده بارداری | B(US) |
تجویز | سرم درمانی، تزریق وریدی، موضعی |
دادههای فارماکوکینتیکی | |
فراهمی زیستی | ۳۵٪ (خوراکی) ۳٪ (موضعی) |
متابولیسم | کبدی، توسط آنزیم CYP1A2 |
نیمهعمر | ۱٫۵–۲ ساعت |
دفع | کلیوی |
شناسه | |
شماره سیایاس | 137-58-6 ![]() ۷۳-۷۸-۹ (hydrochloride) |
کد ATC | N01BB02 C01BB01 (WHO) D04AB01 (WHO) S02DA01 (WHO) C05AD01 (WHO) |
پابکم | CID 367 |
IUPHAR ligand | ۲۶۲۳ |
بانکدارو | DB00281 |
کماسپایدر | 3548 ![]() |
UNII | ۹۸PI200987 ![]() |
KEGG | D00358 ![]() |
ChEBI | CHEBI:۶۴۵۶ ![]() |
ChEMBL | CHEMBL79 ![]() |
مترادفها | N-(۲٬۶-dimethylphenyl)-N۲,N۲-diethylglycinamide |
دادههای شیمی | |
فرمول | C۱۴H۲۲N۲O |
وزن مولکولی | ۲۳۴٫۳۴ g/mol |
SMILES | eMolecules & PubChem |
| |
Physical data | |
دمای ذوب | ۶۸ °C (154 °F)
|
![]() |
لیدوکائین (به انگلیسی: Lidocaine) یا لیگنوکائین دارویی بیحسکننده موضعی از نوع آمینو آمیدی است که دارای اشکال دارویی مختلفی چون ویال، آمپول، پماد، افشانه و ژل میباشد. از این دارو همچنین در درمان تاکیکاردی بطنی استفاده میشود.
موارد مصرف[ویرایش]
لیدوکائین به عنوان بیحسکننده موضعی در جراحیهای کوچک و دندانپزشکی استفاده میشود. این دارو به همراه کوکایین پرمصرفترین داروهایی هستند که در دندانپزشکی به عنوان بیحسکننده به کار میرود. پماد لیدوکائین در درمان دردهای موضعی مانند سوختگی، گزش حشرات و هموروئید به کار میرود (گاه در ترکیب با هیدروکورتیزون). لیدوکائین برای بیحسی نخاعی در اطراف سخت شامه یا زیر نخاع نیز تزریق میشود.
کاربرد در آریتمی[ویرایش]
لیدوکائین به صورت وریدی در آریتمیهای قلبی به خصوص آریتمیهای بطنی کاربرد دارد. از داروهای ضد آریتمی کلاس1 -b است و بر فاز صفر پتانسیل عمل سلولهای قلبی مؤثر است. سرعت هدایت الکتریکی را در سراسر سیستم هدایتی میوکارد کند میسازد.
مکانیسم اثر[ویرایش]
لیدوکائین با رقابت با کلسیم در نشستن بر روی گیرندههای غشائی عصبی باعث کنترل عبور سدیم از وراء غشای سلولی میشود و مرحله دپولاریزاسیون پتانسیل عمل را کاهش میدهد. این اثرات با تثبیت برگشتپذیر غشای سلولهای عصبی در نتیجه کاهش نفوذپذیری این غشا به یون سدیم، شروع و هدایت امواج عصبی را متوقف میکند. درصورت جذب مقادیر زیاد لیدوکائین ابتدا میتواند اثر تحریکی و سپس اثر تضعیفی بر روی سیستم عصبی مرکزی داشته باشد.
عوارض جانبی[ویرایش]
لرزش دستها، بیقراری، وزوز گوش، تیرگی دید یا دوبینی میباشد که با مصرف زیادتر میتواند موجب کاهش ضربان قلب، تشنج، ایست قلبی، آسم و ایست تنفسی نیز بشود.
مصرف به عنوان تسکین درد دندان[ویرایش]
بنا به گفتهٔ یکی از پزشکان، مصرف اسپری بیحسی لیدوکائین به مینای دندان هیچ گونه آسیبی نمیرساند، اما مصرف بیش از حد آن احتمال زخم کردن لثهها و گونهها را به همراه خواهد داشت. افرادی که از درد دندان رنج میبرند، بهتر است اسپری لیدوکائین را در طول ۲۴ ساعت سه مرتبه استفاده کنند و بیشتر از این مقدار توصیه نمیشود. همچنین داروهایی که به عنوان مسکن درد دندان مصرف میشوند، بهتر است به صورت خوراکی باشد و موضعی بر روی دندان گذاشته نشوند.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «برای تسکین درد دندان چه باید کرد؟». ایسنا. ۱۴ اکتبر ۲۰۱۶.
- فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷