جمال‌الدین واعظ اصفهانی
جمال‌الدین واعظ اصفهانی | |
|---|---|
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی ۱۲۹۸ ق اصفهان، ایران |
| آرامگاه | آرامگاه جمالیه، بروجرد |
| فرزندان | محمدعلی جمالزاده |
| پیشه | خطیب و سیاستمدار |
 | |
| شاهان قاجار | |
|---|---|
نام | دورهٔ پادشاهی |
۱۱۷۵–۱۱۶۱ | |
سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی ملقب به صدرالواعظین و صدرالمحققین (۱۲۷۹ قمری – ۱۳۲۶ ق) از رهبران جنبش مشروطه ایران و پدر محمدعلی جمالزاده، نویسندهٔ ایرانی بود.[۱]
پیشینه[ویرایش]
جمال‌الدین به خاندان صدر تعلق داشت که تبار لبنانی داشتند و در اصفهان مقیم بودند. در یک سالگی پدرش را از دست داد و همراه مادرش به تهران و سپس به شیراز رفت اما در بیست سالگی به اصفهان برگشت و وارد فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی گردید. در آن ایام به سفارش محمد حسین کازرونی کتاب لباس التقوا را با هدف تبلیغ پارچه‌های وطنی به نگارش درآورد.[۲] با اوج‌گیری عدالت‌خواهی و مشروطه‌طلبی مردم به تهران آمد و در آنجا اقامت گزید.
مشروطه و به توپ بستن مجلس[ویرایش]
جمال‌الدین در جریان مشروطه به مشهورترین واعظ تهران تبدیل شد و سخنرانی‌های او خشم محمدعلی شاه را برانگیخت. نام سید جمال الدین واعظ به همراه ملک‌المتکلمین، میرزاجهانگیرخان، سید محمدرضا مساوات در لیست چهارنفری بود که محمدعلی شاه قبل از بتوپ بستن مجلس، درخواست تبعید آن‌ها را از ایران کرده بود. جمال‌الدین واعظ همراه با ملک المتکلمین رهبریِ گروه‌های بزرگی از مشروطه‌گرایان را به عهده داشت.[۳]
دستگیری و کشته شدن[ویرایش]
در سال ۱۲۸۷ خورشیدی (۱۳۲۶ قمری)، محمدعلیشاه قاجار پس از آن که با مشروطه‌خواهان و مجلس از در مخالفت درآمد، مرکز فرماندهی خود را در باغشاه قرار داد، شاه با این کار می‌خواست از شهر بیرون رفته و در باغشاه لشکر بیاراید و به آسانی با مشروطه نبرد کند.
محمدعلیشاه دستخطی بدین شرح داد:
«جناب اشرف مشیرالسلطنه، چون هوای تهران گرم و تحملش بر ما سخت بود از اینرو به باغشاه حرکت فرمودیم، پنجشنبه ۴ جمادی‌الاولی، عمارت باغشاه.»
سپس هشت تن از آزادیخواهان را فراخواند که شش تن آنان بدین شرح نام برده می‌شوند: جهانگیرخان صور اسرافیل، سید محمدرضا مساوات شیرازی، ملک المتکلمین، سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی، بهاءالواعظین و میرزا داودخان. ولی مجلس با این درخواست مخالفت داشت و سرانجام در اثر ایستادگی و سرپیچی از فرمان شاه، مجلس به توپ بسته شد، وکلا از مجلس پراکنده شدند، سید عبدالله بهبهانی و ملک المتکلمین و میرزا جهانگیرخان و چند تن دیگر را سربازان دستگیر کردند و به باغشاه بردند. در باغشاه ملک‌الممتکلمین و میرزا جهانگیرخان را به قتل رساندند.[۴]
جمال‌الدین واعظ اصفهانی پس از واقعه بمباران مجلس با لباس مبدل و به قصد رفتن به نجف راهی همدان شده و به مظفرالملک که یکی از دوستان وی بود پناهنده گردید ولی وی به او خیانت نموده و او را به بروجرد فرستاد و به دستور محمدعلیشاه قاجار توسط حاکم بروجرد در این شهر کشته شد. از جرم‌های او مشارکت در نگارش کتابچه ضد استبدادی «رؤیای صادقه» بود.[۵]
دین[ویرایش]
جمال‌الدین واعظ اصفهانی، مانند ملک‌المتکلمین و احمد روحی...، یکی از بابیان مشروطه‌خواه بود.[۶]
هما ناطق واعظ اصفهانی را یکی از رهبران ازلی مشروطیت ایران می‌داند.[۷]
ایرانیکا نیز او را از نخستین اعضای حلقه‌ای کوچک، ولی اثرگذار از معتقدان (بابی) ازلی آورده که شامل یحیی دولت‌آبادی، علی محمد دولت‌آبادی و ملک المتکلمین نیز بود.[۸]
منصوره اتحادیه عقیده دارد: ≪همان‌طور که نمی‌توان ازلی نبودن آقا سید جمال‌الدین را ثابت کرد، کسی هم نخواهند توانست ازلی بودن ایشان را ثابت کنند؛ چون سندی وجود ندارد که آن را بیاورند و بگویند این هم سندش. ازلی بودن یک اعتقاد است.≫[۹]
تهمت ازلی بودن را دشمن وی آقا نجفی یعنی محمدتقی نجفی اصفهانی اولین بار بخاطر به او زد که باعث ترک سید و خانواده‌اش از اصفهان شد (خاطرات محمد علی جمالزاده به کوشش ایرج افشار). این بخاطر کینه حاکم اصفهان ظل السلطان در مورد نوشتن رساله رویای صادقه بود: «سیدجمال‌الدین و ملک المتکلمین در انتقاد از اوضاع ایران رساله‌ای به نام رویای صادقه می‌نویسند و به یاری دوستی آن را در پنجاه شصت نسخه در سن پطرزبورغ چاپ می‌کنند و برای شاه و ظل‌سلطان و آقا نجفی و دیگر افراد سرشناس می‌فرستند. در این رساله روحانیون بانفوذ اصفهان و ظل‌سلطان در روز قیامت در پیشگاه عدل الهی قرار گرفته اند.» (نقل از «جمال زاده و مخالفان او» نوشته دکتر جلال متینی فصلنامه ایرانشناسی سال نهم شماره ۴). والا هیچکدام از این منابع بالا مدرکی برای این ادعاها تازه ساخته ارائه نداده‌اند.
آثار[ویرایش]
- «لباس التقوی» از آثار اوست.
- پاره‌ای از سخنرانی‌ها او در روزنامه‌ای به نام الجمال چاپ شد.
آرامگاه[ویرایش]
آرامگاه او در بروجرد به نام جمالیه، معروف است.[۱۰]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ویکی‌پدیای انگلیسی، نسخهٔ ۸ اوت ۲۰۰۷.
- ↑ [۱] Iranica
- ↑ ملک‌زاده م، تاریخ انقلاب مشروطیت ایران، تهران. ۱۳۷۱.انتشارات علمی. ص ۷۰۵ و ۸۲۱ شابک =۹۶۴-۳۷۲-۰۹۲-۶
- ↑ از تاریخ مشروطهٔ کسروی ص 658
- ↑ هفته‌نامهٔ تابان
- ↑ فریدون وهمن، یکصد و شصت سال مبارزه با دیانت بهائی (گوشه‌ای از تاریخ اجتماعی-دینی ایران در دوران معاصر)، ۳۴۰.
- ↑ ناطق، هما(1362)؛ «انجمنهای شورایی در انقلاب مشروطیت»، مجله الفبا، شماره 4.
- ↑ ایرانیکا The events leading up to the Constitutional Revolution (1924-29/1906-11) opened a new chapter in the lives of Yaḥyā Dawlatābādī and his younger brother ʿAlī-Moḥammad (q.v.). They were among the early members of a small but influential revolutionary circle of Azalī persuasion, which also included Jamāl-al-Dīn Eṣfahānī and Malek-al-Motakallemīn, among others.
- ↑ محسن کمالیان. «گفتگویی با خانم دکتر منصوره اتحادیه در بارهٔ آقا سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی». پایگاه صدر پژوهی.
- ↑ «وبگاه جامع گردشگری و معرفی بروجرد». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۹ اوت ۲۰۰۷.
