مشیریه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مشیریه یا شهرک مشیریه یکی از محله‌های بزرگ و قدیمی تهران، واقع در جنوب‌شرقی تهران می‌باشد. این محله از شمال به سه راه افسریه (میدان بسیج)، از شمال‌غرب به بزرگراه آزادگان و بزرگراه بعثت، از غرب به بزرگراه امام علی، بوستان جنگلی توسکا و بوستان خلیج فارس (پامچال)، از جنوب‌غرب به بزرگراه امام علی و شهرک دولت‌آباد، از جنوب به کارخانه سیمان تهران و بزرگراه رستگار، از جنوب شرق به شهرک رضویه (کاروان) و از شرق به بزرگراه امام رضا (خیابان خاوران) و شهرک مسعودیه منتهی می‌شود.

پیشینه تاریخی[ویرایش]

مشیریه تحت مالکیت مشیرالسلطنه بوده است که همراه با محلهٔ رضویه (کاروان) ناحیهٔ ۴ منطقهٔ ۱۵ را شکل می‌دهند.[۱] در عین حال بنا بر مصاحبه‌هایی که با اعضای شورایاری و معتمدین محلهٔ مشیریه صورت پذیرفت این افراد، مالک این محله را مشیرالدوله، یکی از درباریان و نزدیکان شاه (ناصرالدین شاه) و از ملاکین بزرگ، معرفی نمودند که نام او بر محله باقی‌مانده است. آخرین مرزبندی مصوب این محله، مربوط به سال ۱۳۴۵ و از همان بدو شکل‌گیری محله بوده است. شخصی به نام امیر سلیمانی زمین‌دار بزرگ دوران پهلوی و اسدالله علم نیز به عنوان افراد مؤثر در شکل‌گیری این محله قابل ذکر خواهند بود. این دو نفر اولین واگذارکنندگان (فروشندگان) زمین‌های این محله بوده‌اند.

آثار تاریخی و فرهنگی[ویرایش]

«امیر سلیمان» یکی از شاهزاده‌های قاجار یعنی فرزند «عضدالملک» رئیس ایل قاجار و قائم‌مقام احمد شاه قاجار بود. آن زمان امیر سلیمان عمارت خود را در باغی به وسعت ۱۰ هزارمترمربع در جنوب‌شرق تهران و نزدیک کوه بی‌بی شهربانو بنا کرد. در این باغ انواع میوه‌ها، برنج و زعفران کاشته می‌شد و بعد از گذشت سال‌ها زمین‌های این فرد به چند مکان عمومی شامل بوستان پردیس بانوان، شهرک شهید بروجردی و پارک آبی تبدیل شد. البته در گذشته به این محدوده «سلیمانیه» می‌گفتند که آن هم برگرفته از نام امیرسلیمان بود. عمارت امیر سلیمانی با مصالحی چون آجر و خشت ساخته شده و نخستین تصویری که در بدو ورود به داخل عمارت نظرمان را جلب می‌کند، وجود حوضچه گرد و کوچک در شبستان عمارت است. صدای آبنمای آن در کل فضای داخلی عمارت پیچیده و گوش را نوازش می‌دهد[۲]. در حال حاضر در تصاحب شهرداری است.

فضای سبز[ویرایش]

از فضاهای سبز این محله می‌توان به:

اشاره کرد.

مراکز تفریحی[ویرایش]

از مراکز تفریحی این محله می‌توان به:

  • پارک آبی آزادگان
  • عمارت تاریخی امیر سلیمانی
  • استخر شهدای تاکسیرانی (پامچال)
  • شهربازی پامچال
  • سینما پامچال (تئاتر)

اشاره کرد.

مراکز درمانی[ویرایش]

از مراکز درمانی این محله می‌توان به:

اشاره کرد.

منابع[ویرایش]

  1. تکمیل همایون، ناصر(۱۳۸۱). تاریخ اجتماعی فرهنگی تهران. جلد دوم دارالخلافه ناصری. دفتر پژوهش‌های فرهنگی. چاپ دوم.
  2. https://www.hamshahrionline.ir/news/460872/%DA%AF%D9%86%D8%AC%DB%8C%D9%86%D9%87-%D9%BE%D9%86%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D9%88%D8%B4%DA%A9-%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C