خدا در دین‌های ابراهیمی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Alireza.zahraee (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

یهودیت، مسیحیت و اسلام به‌طور کلی به عنوان سه "دین ابراهیمی" شناخته می‌شوند، زیرا همگی این سنت را قبول دارند که خدا (الله یا یهوه) خود را به ابراهیم نشان داده‌است.[۱]

آداب و رسوم دینی تمام دین‌های ابراهیمی تا حدی تحت تأثیر خصوصیت‌های خدای اسرائیل در کتاب مقدس عبری است، و به طریقی تحت تأثیر رشد یکتاپرستی در تاریخ یهودیت بوده‌است.

خدای ابراهیمی، در این معنا، به برخی از تصورات از خدا گفته می‌شود که در این سه سنت مشترک‌اند. در یهودیت، مسیحیت و اسلام، خدا وجودی ابدی، قادر مطلق، عالم مطلق و آفریدگار جهان است. همچنین خدا برخی ویژگی‌هایی چون تقدس، عدل، خیر اعلی و در همه‌جا حاضر بودن دارد.

به عنوان آفریدگار، طرفداران پیروان ادیان ابراهیمی معتقدند که این خدا ماورای فضا و خارج از زمان است و در نتیجه در معرض آفریده‌هایش نیست، ولی در عین حال، شخصی و درگیر امور دنیا است؛ مثلاً به دعاها گوش می‌کند و نسبت به اقدامات آفریده‌هایش واکنش نشان می‌دهد.[۱]

جستارهای وابسته

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «God in Abrahamic religions». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ مارس ۲۰۱۳. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «God in Abrahamic religions» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).