پرش به محتوا

نقد اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
Shobhe (بحث | مشارکت‌ها)
۲۷٬۶۸۰ ویرایش‌ها
جز ویرایش Amir smt (بحث) به آخرین تغییری که Shobhe انجام داده بود واگردانده شد
برچسب: واگردانی
خط ۱: خط ۱:
{{نوارکناری نقد دین}}
{{نوارکناری نقد دین}}
'''نقد اسلام''' از همان اولین مرحله‌های شکل‌گیری [[اسلام]] وجود داشته‌است. اولین نقدهای نوشتاری توسط [[مسیحی|مسیحیان]] نوشته شده، تا قبل از قرن نهم میلادی، برخی [[اسلام]] را به‌عنوان شاخه‌ای رادیکال از [[هرطقه|بدعت‌گذاری]] در [[مسیحیت]] می‌شناختند.<ref name="John of Damascus2">De Haeresibus by [[یوحنای دمشق|John of Damascus]]. See [[ژاک پل مین|Migne]]. ''Patrologia Graeca'', vol. 94, 1864, cols 763–73. An English translation by the Reverend John W Voorhis appeared in ''The Moslem World'' for October 1954, pp. 392–98.</ref> بعدها [[جهان اسلام]] مستقیماً مورد نقد قرار گرفت.<ref name="WarraqPoetry">{{cite book|title=Leaving Islam: Apostates Speak Out|last=Warraq|first=Ibn|publisher=Prometheus Books|year=2003|isbn=1-59102-068-9|page=67}}</ref><ref name="Ibn Kammuna">Ibn Kammuna, ''Examination of the Three Faiths'', trans. Moshe Perlmann (Berkeley and Los Angeles, 1971), pp. 148–49</ref> نقد اسلام در جوامع غربی بعد از [[حملات ۱۱ سپتامبر]] و [[تروریسم اسلامی|عملیات‌های تروریستی دیگر مسلمانان]] در قرن ۲۱م بار دیگر شدت گرفت.<ref>{{cite news|url=https://www.nytimes.com/2015/01/14/opinion/islams-problem-with-blasphemy.html|title=Islam’s Problem With Blasphemy|last=Akyol|first=Mustafa|date=13 January 2015|work=|newspaper=[[نیویورک تایمز|The New York Times]]|accessdate=16 January 2015}}</ref>
'''نقد اسلام''' از همان اولین مرحله‌های شکل‌گیری آن وجود داشته‌است. اولین نقدهای نوشتاری توسط [[مسیحی|مسیحیان]] نوشته شده، تا قبل از قرن نهم میلادی، برخی [[اسلام]] را به‌عنوان شاخه‌ای رادیکال از [[هرطقه|بدعت‌گذاری]] در [[مسیحیت]] می‌شناختند.<ref name="John of Damascus2">De Haeresibus by [[یوحنای دمشق|John of Damascus]]. See [[ژاک پل مین|Migne]]. ''Patrologia Graeca'', vol. 94, 1864, cols 763–73. An English translation by the Reverend John W Voorhis appeared in ''The Moslem World'' for October 1954, pp. 392–98.</ref> بعدها [[جهان اسلام]] مستقیماً مورد نقد قرار گرفت.<ref name="WarraqPoetry">{{cite book|title=Leaving Islam: Apostates Speak Out|last=Warraq|first=Ibn|publisher=Prometheus Books|year=2003|isbn=1-59102-068-9|page=67}}</ref><ref name="Ibn Kammuna">Ibn Kammuna, ''Examination of the Three Faiths'', trans. Moshe Perlmann (Berkeley and Los Angeles, 1971), pp. 148–49</ref> نقد اسلام در جوامع غربی بعد از [[حملات ۱۱ سپتامبر]] و [[تروریسم اسلامی|عملیات‌های تروریستی دیگر مسلمانان]] در قرن ۲۱م بار دیگر شدت گرفت.<ref>{{cite news|url=https://www.nytimes.com/2015/01/14/opinion/islams-problem-with-blasphemy.html|title=Islam’s Problem With Blasphemy|last=Akyol|first=Mustafa|date=13 January 2015|work=|newspaper=[[نیویورک تایمز|The New York Times]]|accessdate=16 January 2015}}</ref>


موارد شامل [[نقد محمد]] در زندگی عمومی و شخصی اوست.<ref name="Oussani">[http://www.newadvent.org/cathen/10424a.htm Mohammed and Mohammedanism], by Gabriel Oussani, ''Catholic Encyclopedia''. Retrieved April 16, 2006.</ref><ref name="WarraqQuest">Ibn Warraq, The Quest for Historical Muhammad (Amherst, Mass. :Prometheus, 2000), 103.</ref> مسائل مربوط به [[صحت تاریخی قرآن|صحت]] و اخلاق در [[قرآن]]، کتاب مقدس [[مسلمان|مسلمانان]]، نیز توسط منتقدین مورد بحث قرار می‌گیرد.<ref name="BibleInQuran">[http://jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=1032&letter=B#3068 Bible in Mohammedian Literature.], by Kaufmann Kohler Duncan B. McDonald, ''Jewish Encyclopedia''. Retrieved April 22, 2006.</ref> نقدهای دیگر پرسش‌هایی را دربارهٔ [[حقوق بشر]] در گذشته اسلام و کشورهای اسلامی مدرن مانند [[زن در اسلام|رفتار با زن‌ها]]، [[دگرباشی|دگرباشان جنسی]] و اقلیت‌های دینی و قومی در قوانین اسلامی را بررسی می‌کند.<ref>{{cite web|url=http://www.freedomhouse.org/template.cfm?page=22&year=2005&country=6825|title=Saudi Arabia|publisher=}}</ref> با روند رو به رشد اخیر [[چندگانگی فرهنگی]]، توانایی و خواست مهاجرین مسلمان برای جذب شدن در [[جهان غرب|جوامع غربی]]<ref name="Modood">{{cite book|title=Multiculturalism, Muslims and Citizenship: A European Approach|author=Tariq Modood|date=2006-04-06|publisher=Routledge|isbn=978-0-415-35515-5|edition=1st|page=29}}</ref> و کشورهایی مانند [[هند]]<ref>"Indian Nepalis: Issues and Perspectives", pp. 355–56, Tanka Bahadur Subba, Concept Publishing Company, 2009, 9788180694462</ref><ref name="Ibtimes">{{cite news|url=http://www.ibtimes.com/indias-mexican-problem-illegal-immigration-bangladesh-213993|title=India's 'Mexican' Problem: Illegal Immigration from Bangladesh|date=6 February 2012|publisher=Ibtimes|quote=Ghosh claimed Muslim immigrants in India are now attacking Hindus and forcibly seeking to convert Hindu girls to Islam. He has demanded that the Indian government halt illegal immigration from Bangladesh and deport undocumented Muslims back to Bangladesh.}}</ref><ref name="Niticentral">{{cite news|url=http://www.niticentral.com/2012/10/31/illegal-immigration-from-bangladesh-has-turned-assam-explosive-16664.html|title=Illegal immigration from Bangladesh has turned Assam explosive|date=2012-10-31|publisher=Niticentral|accessdate=۹ نوامبر ۲۰۱۷|archiveurl=https://web.archive.org/web/20131215022553/http://www.niticentral.com/2012/10/31/illegal-immigration-from-bangladesh-has-turned-assam-explosive-16664.html|archivedate=۱۵ دسامبر ۲۰۱۳|dead-url=yes}}</ref> و [[روسیه]]<ref>{{cite web|url=http://www.worldpolicy.org/journal/summer2013/tatarstan-battle-islam-russias-heartland|title=Tatarstan: The Battle over Islam in Russia's Heartland|year=2013|accessdate=۹ نوامبر ۲۰۱۷|archiveurl=https://web.archive.org/web/20131225014733/http://www.worldpolicy.org/journal/summer2013/tatarstan-battle-islam-russias-heartland|archivedate=۲۵ دسامبر ۲۰۱۳|dead-url=yes}}</ref><ref>{{cite book|title=Russia and Islam: State, Society and Radicalism|publisher=Taylor & Francis|year=2010|page=94}} by Roland Dannreuther, Luke March</ref> نیز مورد نقد واقع شده‌است.
موارد شامل [[نقد محمد]] در زندگی عمومی و شخصی اوست.<ref name="Oussani">[http://www.newadvent.org/cathen/10424a.htm Mohammed and Mohammedanism], by Gabriel Oussani, ''Catholic Encyclopedia''. Retrieved April 16, 2006.</ref><ref name="WarraqQuest">Ibn Warraq, The Quest for Historical Muhammad (Amherst, Mass. :Prometheus, 2000), 103.</ref> مسائل مربوط به [[صحت تاریخی قرآن|صحت]] و اخلاق در [[قرآن]]، کتاب مقدس [[مسلمان|مسلمانان]]، نیز توسط منتقدین مورد بحث قرار می‌گیرد.<ref name="BibleInQuran">[http://jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=1032&letter=B#3068 Bible in Mohammedian Literature.], by Kaufmann Kohler Duncan B. McDonald, ''Jewish Encyclopedia''. Retrieved April 22, 2006.</ref> نقدهای دیگر پرسش‌هایی را دربارهٔ [[حقوق بشر]] در گذشته اسلام و کشورهای اسلامی مدرن مانند [[زن در اسلام|رفتار با زن‌ها]]، [[دگرباشی|دگرباشان جنسی]] و اقلیت‌های دینی و قومی در قوانین اسلامی را بررسی می‌کند.<ref>{{cite web|url=http://www.freedomhouse.org/template.cfm?page=22&year=2005&country=6825|title=Saudi Arabia|publisher=}}</ref> با روند رو به رشد اخیر [[چندگانگی فرهنگی]]، توانایی و خواست مهاجرین مسلمان برای جذب شدن در [[جهان غرب|جوامع غربی]]<ref name="Modood">{{cite book|title=Multiculturalism, Muslims and Citizenship: A European Approach|author=Tariq Modood|date=2006-04-06|publisher=Routledge|isbn=978-0-415-35515-5|edition=1st|page=29}}</ref> و کشورهایی مانند [[هند]]<ref>"Indian Nepalis: Issues and Perspectives", pp. 355–56, Tanka Bahadur Subba, Concept Publishing Company, 2009, 9788180694462</ref><ref name="Ibtimes">{{cite news|url=http://www.ibtimes.com/indias-mexican-problem-illegal-immigration-bangladesh-213993|title=India's 'Mexican' Problem: Illegal Immigration from Bangladesh|date=6 February 2012|publisher=Ibtimes|quote=Ghosh claimed Muslim immigrants in India are now attacking Hindus and forcibly seeking to convert Hindu girls to Islam. He has demanded that the Indian government halt illegal immigration from Bangladesh and deport undocumented Muslims back to Bangladesh.}}</ref><ref name="Niticentral">{{cite news|url=http://www.niticentral.com/2012/10/31/illegal-immigration-from-bangladesh-has-turned-assam-explosive-16664.html|title=Illegal immigration from Bangladesh has turned Assam explosive|date=2012-10-31|publisher=Niticentral|accessdate=۹ نوامبر ۲۰۱۷|archiveurl=https://web.archive.org/web/20131215022553/http://www.niticentral.com/2012/10/31/illegal-immigration-from-bangladesh-has-turned-assam-explosive-16664.html|archivedate=۱۵ دسامبر ۲۰۱۳|dead-url=yes}}</ref> و [[روسیه]]<ref>{{cite web|url=http://www.worldpolicy.org/journal/summer2013/tatarstan-battle-islam-russias-heartland|title=Tatarstan: The Battle over Islam in Russia's Heartland|year=2013|accessdate=۹ نوامبر ۲۰۱۷|archiveurl=https://web.archive.org/web/20131225014733/http://www.worldpolicy.org/journal/summer2013/tatarstan-battle-islam-russias-heartland|archivedate=۲۵ دسامبر ۲۰۱۳|dead-url=yes}}</ref><ref>{{cite book|title=Russia and Islam: State, Society and Radicalism|publisher=Taylor & Francis|year=2010|page=94}} by Roland Dannreuther, Luke March</ref> نیز مورد نقد واقع شده‌است.


== نقد اخلاق اسلامی ==
== اخلاق ==
=== محمد ===
=== محمد ===
{{اصلی|نقد محمد}}
{{اصلی|نقد محمد}}
خط ۲۳: خط ۲۳:
* برخی منتقدین اعلام می‌کنند که قرآن با دیگر ادیان سازگاری ندارد. زیرا به آن‌ها حمله کرده و نسبت به پیروان آن ادیان دیگر نفرت پراکنی می‌کند.<ref name="BibleInQuran"/><ref>"Anti-Semitism". [[دانشنامه جودائیکا|Encyclopaedia Judaica]]</ref> برای مثال، [[سم هریس]] آیه‌هایی از قرآن را به‌صورت جنگیدن با ناباورها و کافران تفسیر می‌کند. قرآن می‌گوید{{نقل قول قرآن|۹|۲۹}} «با کسانی از اهل کتاب که نه به خدا، و نه به روز جزا ایمان دارند، و نه آنچه را خدا و رسولش تحریم کرده حرام می‌شمرند، و نه آئین حق را می‌پذیرند، پیکار کنید تا زمانی که با خضوع و تسلیم، جزیه را به دست خود بپردازند»<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=مکارم شیرازی|کد زبان=fa|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=http://makarem.ir/compilation/Reader.aspx?pid=61874&lid=0&mid=20281|عنوان=سوره توبه / آیه ۲۹}}</ref><ref name="Who Are the Moderate Muslims?">Sam Harris [http://www.huffingtonpost.com/sam-harris/who-are-the-moderate-musl_b_15841.html Who Are the Moderate Muslims?]</ref> جزیه اصولاً به مالیاتی اطلاق می‌شود که دولت اسلامی از اهل کتاب در قبال مستثنی کردن آنها از خدمت نظامی، و حفاظت از آنها در مقابل تعرض دیگران، بر اساس قرارداد ذمه، از آنها دریافت می‌کند.<ref name="anveremon">Anver M. Emon, Religious Pluralism and Islamic Law: Dhimmis and Others in the Empire of Law, Oxford University Press, {{ISBN|978-0199661633}}, pp. 99–109.</ref><ref name="ArnoldPoI3">{{cite book | first=Thomas | last=Walker Arnold | authorlink=Thomas Walker Arnold | publisher=[[Constable & Robinson|Constable & Robinson Ltd]] | date=1913 | title=Preaching of Islam: A History of the Propagation of the Muslim Faith | url=https://archive.org/details/preachingofislam00arno | pages=60–1 | quote=This tax was not imposed on the Christians, as some would have us think, as a penalty for their refusal to accept the Muslim faith, but was paid by them in common with the other ''dh''immīs or non-Muslim subjects of the state whose religion precluded them from serving in the army, in return for the protection secured for them by the arms of the Musalmans.}} ([https://archive.org/stream/preachingofislam00arno#page/60/mode/2up online])</ref>{{sfn|Esposito|1998|p=34|ps=. "They replaced the conquered countries, indigenous rulers and armies, but preserved much of their government, bureaucracy, and culture. For many in the conquered territories, it was no more than an exchange of masters, one that brought peace to peoples demoralized and disaffected by the casualties and heavy taxation that resulted from the years of Byzantine-Persian warfare. Local communities were free to continue to follow their own way of life in internal, domestic affairs. In many ways, local populations found Muslim rule more flexible and tolerant than that of Byzantium and Persia. Religious communities were free to practice their faith to worship and be governed by their religious leaders and laws in such areas as marriage, divorce, and inheritance. In exchange, they were required to pay tribute, a poll tax (''jizya'') that entitled them to Muslim protection from outside aggression and exempted them from military service. Thus, they were called the "protected ones" (''dhimmi''). In effect, this often meant lower taxes, greater local autonomy, rule by fellow Semites with closer linguistic and cultural ties than the hellenized, Greco-Roman élites of Byzantium, and greater religious freedom for Jews and indigenous Christians."}}<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی۱=نجفی |نام۱=محمدحسن |عنوان=جواهرالکلام، ج۲۱، |صفحه=۲۲۷}}</ref> هریس در کتاب پایان ایمان مسلمانان تندرو را حاصل ترجمه صریح قرآن می‌داند و نسبت به امکان وجود اسلام میانه‌رو شکاک است.<ref name="Harris1">{{Cite book|title=The End of Faith: Religion, Terror, and the Future of Reason|last=Harris|first=Sam|publisher=W. W. Norton; Reprint edition|year=2005|isbn=0-393-32765-5|pages=31, 149}}</ref>هنری مارتین ادعا می‌کند که مسئله حوری‌ها به این دلیل مطرح شده‌است تا پیروان محمد را ارضا کند.<ref>Controversial Tracts on Christianity and Mohammedanism, by Henry Martyn, p. 131</ref>
* برخی منتقدین اعلام می‌کنند که قرآن با دیگر ادیان سازگاری ندارد. زیرا به آن‌ها حمله کرده و نسبت به پیروان آن ادیان دیگر نفرت پراکنی می‌کند.<ref name="BibleInQuran"/><ref>"Anti-Semitism". [[دانشنامه جودائیکا|Encyclopaedia Judaica]]</ref> برای مثال، [[سم هریس]] آیه‌هایی از قرآن را به‌صورت جنگیدن با ناباورها و کافران تفسیر می‌کند. قرآن می‌گوید{{نقل قول قرآن|۹|۲۹}} «با کسانی از اهل کتاب که نه به خدا، و نه به روز جزا ایمان دارند، و نه آنچه را خدا و رسولش تحریم کرده حرام می‌شمرند، و نه آئین حق را می‌پذیرند، پیکار کنید تا زمانی که با خضوع و تسلیم، جزیه را به دست خود بپردازند»<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=مکارم شیرازی|کد زبان=fa|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=http://makarem.ir/compilation/Reader.aspx?pid=61874&lid=0&mid=20281|عنوان=سوره توبه / آیه ۲۹}}</ref><ref name="Who Are the Moderate Muslims?">Sam Harris [http://www.huffingtonpost.com/sam-harris/who-are-the-moderate-musl_b_15841.html Who Are the Moderate Muslims?]</ref> جزیه اصولاً به مالیاتی اطلاق می‌شود که دولت اسلامی از اهل کتاب در قبال مستثنی کردن آنها از خدمت نظامی، و حفاظت از آنها در مقابل تعرض دیگران، بر اساس قرارداد ذمه، از آنها دریافت می‌کند.<ref name="anveremon">Anver M. Emon, Religious Pluralism and Islamic Law: Dhimmis and Others in the Empire of Law, Oxford University Press, {{ISBN|978-0199661633}}, pp. 99–109.</ref><ref name="ArnoldPoI3">{{cite book | first=Thomas | last=Walker Arnold | authorlink=Thomas Walker Arnold | publisher=[[Constable & Robinson|Constable & Robinson Ltd]] | date=1913 | title=Preaching of Islam: A History of the Propagation of the Muslim Faith | url=https://archive.org/details/preachingofislam00arno | pages=60–1 | quote=This tax was not imposed on the Christians, as some would have us think, as a penalty for their refusal to accept the Muslim faith, but was paid by them in common with the other ''dh''immīs or non-Muslim subjects of the state whose religion precluded them from serving in the army, in return for the protection secured for them by the arms of the Musalmans.}} ([https://archive.org/stream/preachingofislam00arno#page/60/mode/2up online])</ref>{{sfn|Esposito|1998|p=34|ps=. "They replaced the conquered countries, indigenous rulers and armies, but preserved much of their government, bureaucracy, and culture. For many in the conquered territories, it was no more than an exchange of masters, one that brought peace to peoples demoralized and disaffected by the casualties and heavy taxation that resulted from the years of Byzantine-Persian warfare. Local communities were free to continue to follow their own way of life in internal, domestic affairs. In many ways, local populations found Muslim rule more flexible and tolerant than that of Byzantium and Persia. Religious communities were free to practice their faith to worship and be governed by their religious leaders and laws in such areas as marriage, divorce, and inheritance. In exchange, they were required to pay tribute, a poll tax (''jizya'') that entitled them to Muslim protection from outside aggression and exempted them from military service. Thus, they were called the "protected ones" (''dhimmi''). In effect, this often meant lower taxes, greater local autonomy, rule by fellow Semites with closer linguistic and cultural ties than the hellenized, Greco-Roman élites of Byzantium, and greater religious freedom for Jews and indigenous Christians."}}<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی۱=نجفی |نام۱=محمدحسن |عنوان=جواهرالکلام، ج۲۱، |صفحه=۲۲۷}}</ref> هریس در کتاب پایان ایمان مسلمانان تندرو را حاصل ترجمه صریح قرآن می‌داند و نسبت به امکان وجود اسلام میانه‌رو شکاک است.<ref name="Harris1">{{Cite book|title=The End of Faith: Religion, Terror, and the Future of Reason|last=Harris|first=Sam|publisher=W. W. Norton; Reprint edition|year=2005|isbn=0-393-32765-5|pages=31, 149}}</ref>هنری مارتین ادعا می‌کند که مسئله حوری‌ها به این دلیل مطرح شده‌است تا پیروان محمد را ارضا کند.<ref>Controversial Tracts on Christianity and Mohammedanism, by Henry Martyn, p. 131</ref>


== نقد ادعای اعجاز قرآن ==
== نقد بر اعجازهای قرآنی ==
{{مرتبط|قرآن و پیش‌گویی|نظریه اعجاز علمی قرآن|نظریه روابط ریاضی در قرآن}}
یکی از کتاب‌هایی که در مقابله با قرآن (رد [[تحدی]]) نوشته شده، [[فرقان‌الحق]] است که ۷۷ سوره دارد.<ref>الفرقان الحق (The True Furqan) الصفی، نشر: واین و امگا.</ref>
قرآن برای اثبات ادعای وحیانی بودن خود، معجزات فراوانی را مدعی است. دایره ای این معجزات شامل: [[قرآن و پیش‌گویی|اخبار غیبی از آینده]]، [[تحدی]] (مبارزه طلبی برای آوردن نمونه)، [[معجزات ادبی قرآن|معجزات ادبی]] و [[نظریه اعجاز علمی قرآن|معجزات علمی]] است.<ref>Ahmad Dallal, ''Quran and science'', Encyclopedia of the Qur'an</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=اعجاز علمی قرآن کریم|نشانی=https://hawzah.net/fa/Article/View/2214/%D8%A7%D8%B9%D8%AC%D8%A7%D8%B2-%D8%B9%D9%84%D9%85%DB%8C-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86-%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D9%85|وبگاه=hawzah.net|بازبینی=2020-09-03}}</ref><ref>معموری، علی. تحدی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ص. ۵۹۹-۶۰۱.</ref> در خصوص اعجاز ادعایی تحدی، کتاب‌های همانند قران به نگارش درآمده‌است. از جمله آنها، کتاب [[فرقان‌الحق|فرقان الحق]]، نوشته مهدی الصفی است که بر مبنای مسیحیت نگارش یافته‌است. هرچند این کتاب با عنوان خوانشی جدید از انجیل و با شعار قرآن قرن بیست و یکم منتشر شده‌است، اما هدف نویسنده کتاب، بیان چارچوبی صحیح از عقائد مسیحیان به مسلمانان ببان شده‌است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=در مورد كتاب «فرقان الحق»|نشانی=http://matquran.com/fa/Question/View/68383/%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF-%D9%83%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D9%81%D8%B1%D9%82%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%82|وبگاه=matquran.com|بازبینی=2020-09-03}}</ref> در مقابل و در خصوص پاسخ به نقدهای تحدی بر قرآن نیز مسلمانان کتب متعددی را به نگارش درآورده‌اند، از جمله کتاب «بررسی آثار هماوردنمایان با قرآن در قرن اخیر» که به طور مشخص بر نقد فرقان الحق، تمرکز دارد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=کتاب «بررسی آثار هماوردنمایان با قرآن در قرن اخیر» مورد نقد قرار گرفت|نشانی=https://www.hawzahnews.com/news/387075/کتاب-بررسی-آثار-هماوردنمایان-با-قرآن-در-قرن-اخیر-مورد-نقد-قرار|وبگاه=خبرگزاری حوزه|تاریخ=2016-07-13|بازبینی=2020-09-03|کد زبان=fa}}</ref> یکی از نقدهای اساسی بر کتاب فرقان الحق، عدم رعایت اسلوب ادبی و اشکالات عدیده [[فصاحت]] و [[بلاغت]] بیان شده‌است.<ref>{{یادکرد ژورنال|عنوان=نقد کتاب فرقان الحق|پیوند=https://sbu.ac.ir/Res/QURAN/DocLib3/%D9%86%D9%82%D8%AF%20%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8%20%C2%AB%D8%A7%D9%84%D9%81%D8%B1%D9%82%D8%A7%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%82%C2%BB%20%D8%A8%D8%A7%20%D8%AA%D8%A3%DA%A9%DB%8C%D8%AF%20%D8%A8%D8%B1%20%D9%88%D8%AC%D9%88%D9%87%20%D8%A7%D8%B9%D8%AC%D8%A7%D8%B2%20%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86-%D9%81%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D9%86%D9%87%20%D8%B1%D9%88%D8%AD%D8%A7%D9%86%DB%8C%20%D9%85%D8%B4%D9%87%D8%AF%DB%8C.pdf|نویسنده=فرزانه روحانی مشهدی|ژورنال=انجمن علمی اعجاز قرآن}}</ref>


== برده‌داری ==
== برده‌داری ==

نسخهٔ ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۱۹

بخشی از مجموعه مقاله‌های
نقد دین
دین‌ها
پیشوایان دینی
متون
منتقدان
خشونت
موضوع‌های مربوط دیگر

نقد اسلام از همان اولین مرحله‌های شکل‌گیری آن وجود داشته‌است. اولین نقدهای نوشتاری توسط مسیحیان نوشته شده، تا قبل از قرن نهم میلادی، برخی اسلام را به‌عنوان شاخه‌ای رادیکال از بدعت‌گذاری در مسیحیت می‌شناختند.[۱] بعدها جهان اسلام مستقیماً مورد نقد قرار گرفت.[۲][۳] نقد اسلام در جوامع غربی بعد از حملات ۱۱ سپتامبر و عملیات‌های تروریستی دیگر مسلمانان در قرن ۲۱م بار دیگر شدت گرفت.[۴]

موارد شامل نقد محمد در زندگی عمومی و شخصی اوست.[۵][۶] مسائل مربوط به صحت و اخلاق در قرآن، کتاب مقدس مسلمانان، نیز توسط منتقدین مورد بحث قرار می‌گیرد.[۷] نقدهای دیگر پرسش‌هایی را دربارهٔ حقوق بشر در گذشته اسلام و کشورهای اسلامی مدرن مانند رفتار با زن‌ها، دگرباشان جنسی و اقلیت‌های دینی و قومی در قوانین اسلامی را بررسی می‌کند.[۸] با روند رو به رشد اخیر چندگانگی فرهنگی، توانایی و خواست مهاجرین مسلمان برای جذب شدن در جوامع غربی[۹] و کشورهایی مانند هند[۱۰][۱۱][۱۲] و روسیه[۱۳][۱۴] نیز مورد نقد واقع شده‌است.

اخلاق

محمد

مقالهٔ اصلی: نقد محمد

منتقدانی مانند زیگموند کوئل و ابن وراق (مسلمان پیشین)، برخی از اعمال محمد را غیراخلاقی می‌دانند.[۵][۶]

قتل کعب

کعب بن اشرف یکی از یهودیان مخالف محمد در صدر اسلام بود که در حوالی مدینه می‌زیست. قبیله وی که بنی نضیر نام داشت، همگی با محمد پیمان‌نامه صلح نوشته‌بودند تا هرگز علیه یا له محمد، اقدامی نکنند. اما پس از جنگ بدر و به نقلی احد، کعب به همراه چهل تن از بنی نضیر برای مبارزه با محمد و برانگیختن مکیان در مبارزه با محمد، به مکه عزیمت کرد. کعب در یادبود کشته‌شدگان بزرگ قریش اشعاری سروده‌است و بزرگان قریش را به برخورد با محمد دعوت می‌کرد. او همچنین اشعاری در سبک اروتیسیزم دربارهٔ زنان مسلمان سروده بود. کعب بن اشرف، علاوه بر فعالیت‌های تبلیغاتی بر ضد مسلمانان، مخالف فعالیت‌های اقتصادی و تجاری آنان نیز بوده‌است. به همین دلیل، به هنگام برپایی بازار مسلمانان در محله بقیع‌الزُبیر مدینه، کعب طناب‌های بازار مسلمانان را برید که این اقدام، جابجایی بازار مسلمانان به نزدیکی مسجد النبی را دربرداشت.[۱۵][۱۶][۱۷] او در آزار و اذیت محمد، بسیار سرسختانه در تلاش بود به طوری که حتی دست از اعتقادات یهودی خویش برداشته و جهت جلب اعتماد مکیان، اقدام به سجده در پیشگاه بت‌های عرب نموده‌است. با این حال مکیان او را از مکه اخراج کردند وی مجدداً به بنی نضیر پناه برد.[۱۸][۱۷] چون کعب از آزار محمد و یارانش دست‌بردار نبود، محمد از مسلمانان خواست تا به شر و آزار وی پایان دهند. با اعلام رضایت محمد، چند تن از قوم اَوس که از آن جمله عبّاد بن بِشر، ابونائله سلکان بن سلامه (برادر رضاعی کعب) بودند، کعب را در خارج از قلعه خود، در حوالی شِعْب‌العَجوز، در بیرون مدینه، به شکل غافلگیرانه‌ای کشتند.[۱۶] پس از آنکه محمد خبر قتل کعب را می‌شنود برای قاتلان آرزوی شادی می‌کند و خدا را شکر می‌نماید.[۱۹] این اولین حکم اعدام بود که در اسلام، به جرم سب النبی صادر و اجرا گردید.[۲۰] از دیگر جرم‌های مطرح شده برای وی توسط منابع اسلامی، استهزاء مسلمانان، برهم زدن صلح‌نامه بنی نضیر با محمد و برانگیختن آتش فتنه برای جنگی دوباره با مسلمانان مطرح شده‌بود.[۲۱][۱۷] پس از مرگ وی، گروهی از یهودیان مدینه به جهت اعتراض به قتل وی نزد محمد آمدند اما محمد با یادآوری اقدامات کعب، آنان را مجاب به پذیرش یک صلح‌نامه کرد.[۱۶]

سن کم عایشه

همچنین ببینید: کودک‌همسری

با وجود اختلاف در سن حقیقی عایشه در هنگام ازدواج با محمد، سن کم او همواره یکی از نقدهای وارده توسط منتقدان اسلام بر محمد بوده‌است. اختلاف در سن عایشه به هنگام زفاف با محمد در منابع اسلامی، بین ۹ تا ۱۸ سالگی ذکر شده‌است. محمد بن جریر طبری و ابن خلکان، سن عایشه در هنگام عقد را بین ده تا نه سال ذکر کرده‌اند.[۲۲][۲۳][۲۴] با وجود آنکه اکثر قریب به اتفاق منابع اهل سنت، با استناد به یک روایت منقول از شخص عایشه، سن او را در هنگام عقد شش تا هفت سال گزارش کرده و سن او را هنگامه زفاف، هشت تا نه سال دانسته‌اند؛ اما بسیاری از منابع شیعی و برخی منابع اهل سنت، گزارشاتی متفاوت را نقل کرده‌اند.[۲۵][۲۶][۲۷] ابن خثیمه و بلاذری، سال ایمان آوردن عایشه را سال اول بعثت و در سن کودکی گزارش کرده‌اند. بر این اساس اگر عایشه در هنگام ایمان آوردن ۵ سال داشته باشد؛ سن وی در هنگام ازدواج با محمد (سال اول هجری) باید ۲۰ سال باشد. همچنین با مقایسه سن عایشه با خواهرش اسماء که در منابع اهل سنت، ده سال گزارش و سال مرگ اسماء که ۷۳ ه‍.ق در سن صد سالگی بیان شده‌است، روشن خواهد شد که سن عایشه در هنگام ازدواج با محمد (که به سال چهارم هجرت رخ داده‌است) ۱۹ یا ۲۰ سال بوده‌است.[۲۲][۲۸][۲۹][۳۰]

اخلاق در قرآن

همچنین ببینید: نقد قرآن

به گفته برخی از منتقدین اخلاق در قرآن به نسبت اخلاق در مسیحیت و یهودیت که اسلام ادعای تکمیل آن‌ها را دارد، پسرفت کرده‌است. برای مثال دانشنامه کاتولیک می‌نویسد «اخلاق در اسلام بدتر از اخلاق در یهودیت و بسیار بدتر از اخلاق در کتاب عهد جدید است» و همچنین می‌نویسد «در اخلاق اسلامی قسمت‌های قابل تحسین بسیاری وجود دارد، این قابل انکار نیست، اما هیچ اصالت و برتری در آن‌ها وجود ندارد».[۵]

صحنه‌ای از فیلم انتقادی تسلیم، به کارگردانی تئودور ون گوگ که در آن آیه‌هایی از قرآن بر روی بدن زنان مسلمانی که مورد آزار قرار گرفته‌اند نشان داده می‌شود.[۳۱]
  • منتقدین[کدام؟] اعتقاد دارند که قرآن می‌گوید «و زنانی را که از نافرمانی آنان بیم دارید نخست پندشان دهید و بعد در خوابگاه‌ها از ایشان دوری کنید و اگر تأثیر نکرد آنان را بزنید؛ پس اگر شما را اطاعت کردند دیگر بر آنها هیچ راهی برای سرزنش مجویید، که خدا والای بزرگ است.»[قرآن نساء ۳۴] و به مردان اجازه می‌دهد تا زنان خود را کتک بزنند.[۳۲] با این حال کتب تفاسیر قرآنی، معنای زدن در آیه را به معنای محدودیت در برخی حدود یا زدن در کمترین درجه شدت بیان داشته‌اند. جعفر صادق در این خصوص می‌گوید: «منظور از زدن همسر در آیه ۳۴ سوره نساء، زدن با چوب مسواک است.»[۳۳] در این میان گروهی نیز منظور از زدن در آیه را خشونت جنسی دانسته‌اند.[۳۴]
  • برخی منتقدین اعلام می‌کنند که قرآن با دیگر ادیان سازگاری ندارد. زیرا به آن‌ها حمله کرده و نسبت به پیروان آن ادیان دیگر نفرت پراکنی می‌کند.[۷][۳۵] برای مثال، سم هریس آیه‌هایی از قرآن را به‌صورت جنگیدن با ناباورها و کافران تفسیر می‌کند. قرآن می‌گوید[قرآن توبه ۲۹] «با کسانی از اهل کتاب که نه به خدا، و نه به روز جزا ایمان دارند، و نه آنچه را خدا و رسولش تحریم کرده حرام می‌شمرند، و نه آئین حق را می‌پذیرند، پیکار کنید تا زمانی که با خضوع و تسلیم، جزیه را به دست خود بپردازند»[۳۶][۳۷] جزیه اصولاً به مالیاتی اطلاق می‌شود که دولت اسلامی از اهل کتاب در قبال مستثنی کردن آنها از خدمت نظامی، و حفاظت از آنها در مقابل تعرض دیگران، بر اساس قرارداد ذمه، از آنها دریافت می‌کند.[۳۸][۳۹][۴۰][۴۱] هریس در کتاب پایان ایمان مسلمانان تندرو را حاصل ترجمه صریح قرآن می‌داند و نسبت به امکان وجود اسلام میانه‌رو شکاک است.[۴۲]هنری مارتین ادعا می‌کند که مسئله حوری‌ها به این دلیل مطرح شده‌است تا پیروان محمد را ارضا کند.[۴۳]

نقد بر اعجازهای قرآنی

همچنین ببینید: قرآن و پیش‌گویی، نظریه اعجاز علمی قرآن، و نظریه روابط ریاضی در قرآن

قرآن برای اثبات ادعای وحیانی بودن خود، معجزات فراوانی را مدعی است. دایره ای این معجزات شامل: اخبار غیبی از آینده، تحدی (مبارزه طلبی برای آوردن نمونه)، معجزات ادبی و معجزات علمی است.[۴۴][۴۵][۴۶] در خصوص اعجاز ادعایی تحدی، کتاب‌های همانند قران به نگارش درآمده‌است. از جمله آنها، کتاب فرقان الحق، نوشته مهدی الصفی است که بر مبنای مسیحیت نگارش یافته‌است. هرچند این کتاب با عنوان خوانشی جدید از انجیل و با شعار قرآن قرن بیست و یکم منتشر شده‌است، اما هدف نویسنده کتاب، بیان چارچوبی صحیح از عقائد مسیحیان به مسلمانان ببان شده‌است.[۴۷] در مقابل و در خصوص پاسخ به نقدهای تحدی بر قرآن نیز مسلمانان کتب متعددی را به نگارش درآورده‌اند، از جمله کتاب «بررسی آثار هماوردنمایان با قرآن در قرن اخیر» که به طور مشخص بر نقد فرقان الحق، تمرکز دارد.[۴۸] یکی از نقدهای اساسی بر کتاب فرقان الحق، عدم رعایت اسلوب ادبی و اشکالات عدیده فصاحت و بلاغت بیان شده‌است.[۴۹]

برده‌داری

همچنین ببینید: تاریخ برده‌داری در جهان اسلام
تجارت برده در قرن ۱۳ میلادی در یمن

برنارد لویس اعتقاد دارد که یکی از تناقض‌های تلخ تاریخ انسان اصلاحات انجام شده توسط اسلام بود که به گسترش و توسعه تجارت برده در داخل و خارج از امپراتوری اسلامی منجر شد. به گفته او دستور اسلام دربارهٔ اینکه یک مسلمان نمی‌تواند برده باشد، باعث شد که این سرزمین‌های اسلامی اقدام به وارد کردن برده از دیگر نقاط دنیا بکنند.[۵۰] پاتریک منینگ می‌گوید اسلام با پذیرش و قانونمند کردن برده‌داری بیشتر در خدمت برده‌داری بوده‌است تا علیه آن.[۵۱]

به اعتقاد مخالفین در آغاز قرن بیستم میلادی (بعد از جنگ جهانی اول) برده‌داری در سرزمین‌های اسلامی با فشار کشورهای غربی به‌ویژه انگلستان و فرانسه به‌تدریج کم و غیرقانونی شد.[۵۲] به عقیده گوردون عدم شکل‌گیری جنبش‌های محلی ضدبرده‌داری در میان مسلمانان به‌دلیل حضور گسترده و ریشه‌دار برده‌داری در قوانین اسلامی بوده‌است. با قانونی کردن برده‌داری و تجارت آن، اسلام این عمل غیراخلاقی را تا درجه‌ای غیرقابل تحمل بسط و گسترش داد. در نتیجه، در هیچ مکانی از سرزمین‌های اسلامی هیچ تفکر چالشی علیه برده‌داری شکل نگرفت.[۵۳] مسئله برده‌داری در دنیای اسلام در دوران مدرن بحث‌برانگیز است. منتقدین بر این باورند که دلایل سخت و محکمی دربارهٔ وجود و آثار مخرب آن موجود است. اما در سوی دیگر، مدافعین معتقدند که برده‌داری در اواسط قرن بیستم میلادی در سرزمین‌های اسلامی از بین رفته‌است و گزارش‌های مبتنی بر وجود برده‌داری در سودان و سومالی به‌دلیل وجود جنگ طولانی است و نه به‌خاطر خود اسلام.[۵۴]

ارتداد

مقالهٔ اصلی: ارتداد در اسلام
همچنین ببینید: آزادی ادیان
نقاشی «صحنه اعدام یهودیان مراکش». کشیده‌شده توسط آلفرد دهودنک.

براساس احکام اسلامی ارتداد به صورت تغییر دین از اسلام تعریف می‌شود و به کسانی گفته می‌شود که از مسلمان بودن روی برمی‌گرداند.[۵۵] مجازات ارتداد در اسلام را گردن زدن، سوزاندن، به صلیب کشیدن یا تبعید شدن اعلام می‌کنند. برخی روایت‌های سنتی اجازه می‌دهند تا شخص مرتد، توبه کند. قوانین شرعی اسلامی موافق جریمه اعدام برای مرد مرتد که داوطلبانه اسلام را انکار می‌کند، هستند. برخی از مکتب‌های اسلامی اجازه می‌دهند تا زنان مرتد را به جای اعدام، زندانی کنند. علاوه‌بر این مجازات‌ها ازدواج انسان مرتد از دید اسلام باطل است. بسیاری از متفکرین مدرنِ مسلمان، امروزه قانون مجازات اعدام برای ارتداد را به چالش کشیده‌اند.[۵۵][۵۶] براساس تحقیقی در سال ۲۰۱۳ میلادی، ارتداد در ۱۳ کشور مسلمان با اعدام قابل مجازات است. این کشورها شامل افغانستان، ایران، مالزی، مالدیو، موریتانی، نیجریه، پاکستان، قطر، عربستان سعودی، سومالی، سودان، امارات متحده عربی و یمن هستند.[۵۷] به عقیده منتقدین قوانینی که تغییر دین را محدود یا غیرقانونی می‌دانند در تناقض صریح با اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر است.[۵۸]

هر انسانی محق به داشتن آزادی اندیشه، وجدان و دین است؛ این حق شامل آزادی دگراندیشی، تغییر مذهب [دین]، و آزادی علنی [و آشکار] کردن آئین و ابراز عقیده، چه به صورت تنها، چه به صورت جمعی یا به اتفاق دیگران، در قالب آموزش، اجرای مناسک، عبادت و دیده‌بانی آن در محیط عمومی یا خصوصی است و هیچ فردی حق اهانت و تعرض به فرد دیگری به لحاظ تمایز و اختلاف اندیشه ندارد.

— اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر، مادهٔ ۱۸

بنابر منابع اسلامی، شخص مرتد فقط با وجود شک و تردید در بارهٔ اش اعدام نمی‌شود، بلکه در صورتی که عقاید خود را به زبان بیاورد یا با رفتاری کفرآمیز ارتداد خود را اظهار کند و ضدّیت و کج‌روی خود را آشکارا بیان و در جهت تضعیف اعتقادات دیگران تلاش کند با اینچنین حکمی رو به رو خواهد شد؛ ولی کسی که در ظاهر خود را معتقد نشان بدهد، تا زمانی که اظهار اسلام می‌کند کسی حق تعرض به او را ندارد.[۵۹][۶۰] بنا به نظر اسلام، احکام ارتداد در مورد کسانی که رد و انکار خود را آشکار و علنی نمی‌کنند، اجراء نمی‌شود. بعلاوه اینکه از نظر اسلام تجسس در حریم خصوصی افراد و تفتیش عقاید حرام است.[۶۱] پیشینه حکم ارتداد - به نظر برخی مفسران- به آیهٔ [قرآن آل‌عمران ۵۲] بر می‌گردد که گروهی از اهل کتاب برای ایجاد تزلزل در عقاید مسلمانان و در نتیجه تضعیف پایه‌های نظام اسلامی، به هم کیشان خود سفارش می‌کردند که مسلمان شوند و پس از مدتی از اسلام دست بردارند تا به این وسیله مسلمانان را از دینشان بازگردانند.[۶۲] در قانون مجازات جمهوری اسلامی ایران، از ارتداد به‌عنوان جرم نام برده نشده و مجازاتی هم برایش تعیین نشده‌است؛[۶۳] با این حال حکم ارتداد اشخاصی مثل سلمان رشدی و احمد کسروی از درون همین جامعه صادر شده‌است.

خشونت

مقالهٔ اصلی: اسلام و خشونت
همچنین ببینید: خشونت در قرآن
حملات ۱۱ سپتامبر باعث ایجاد بحث درمورد اعمال خشونت‌آمیز اسلام شد

حملات ۱۱ سپتامبر در ایالات متحده آمریکا و همچنین فعالیت‌های دیگر مرتبط با تروریسم اسلامی در قرن ۲۱ میلادی باعث شده‌است که بسیاری از اشخاص اسلام را متهم به خشونت کنند.[۶۴] از سوی دیگر، آموزه‌های قرآن در مورد جنگ و صلح بحث‌های زیادی را به‌راه انداخته‌است. منتقدین می‌گویند قرآن در آیه‌های مختلفی به مسلمانان اجازه داده‌است تا با ناباوران به این دین در زمان زندگیِ محمد و بعد از آن در جنگ باشند و آن‌ها را نابود کنند.[۳۷][۶۵][۶۶] از سوی دیگر آیاتی هم وجود دارد که مسلمانان را تنها با جنگ با مشرکینی دعوت می‌کند که به آن‌ها حمله کرده‌اند.[۶۷] محققین مدافع اسلام اعتقاد دارند که آیه‌هایی دعوت به جنگ خارج از زمینه ترجمه شده‌اند و اگر آیه‌ها را در متن ترجمه شوند، مشاهده می‌شود که قرآن با خشونت مخالف است[۶۸][۶۹][۷۰] و جنگ را تنها در حالت دفاع از خود مجاز می‌داند.[۷۱][۷۲]

دیوید مارگلیوث، شرق‌شناس و استاد دانشگاه، غزوه خیبر را نقطه‌ای می‌داند که اسلام از آنجا به بعد به خطری برای همهٔ دنیا بدل شده‌است.[۷۳] به گفته مارگلیوث حملات اولیه مسلمانان به ساکنین مکه و یهودی‌های مدینه (مانند غزوه بنی‌قریطه) می‌تواند به دلیل رفتارهای ناشایست و ظلم‌هایی که آن‌ها به مسلمانان کردند صورت گرفته باشد.[۷۳] اما او اعتقاد دارد که یهودی‌های خیبر هیچ ضرری به محمد و یارانش نرسانده بودند و غزوه خیبر را تنها با هدف غارت می‌توان توجیه کرد. به گفته او محمد در توجیه این حمله گفته‌است «مردم خیبر مسلمان نیستند».[۷۳] به گفته مارگلیوث این بهانه زمینه‌ساز حملات بی‌حد مسلمانان شد.[۷۴]

جهاد (به‌عنوان یک واژه اسلامی) یکی از وظایف شرعی مسلمانان است. کلمه «جهاد» لغتی عربی و به معنی کوشش و مبارزه است. این واژه، ۴۱ بار در قرآن به چشم می‌خورد و اکثراً در عبارت رایج جهاد فی سبیل الله (به معنی جهاد در راه الله) به‌کار می‌رود.[۷۵][۷۶][۷۷] جهاد یک وظیفه دینی بسیار مهم در اسلام است. عده‌ای از پژوهشگران سنی از جهاد به‌عنوان رکن ششم اسلام یاد می‌کنند. هرچند چنین مسئله‌ای به‌صورت رسمی وجود ندارد.[۷۸] در شیعه‌های دوازده‌امامی جهاد به‌عنوان یکی از ۱۰ فروع دین شناخته می‌شود. قرآن، کتاب مقدس مسلمانان، بارها مسلمانان را به جهاد یا جنگ مقدس علیه کافران و ناباوران و در بعضی موارد علیه مسیحیان و یهودیان که در صدد اقدام علیه مسلمانان باشند،[۷۹] فرامی‌خواند.[۸۰] برنارد لوئیس، پژوهشگر تاریخ خاورمیانه، ادعا می‌کند که اکثریت قاطع متخصصین علوم الهی، حقوق‌دان‌ها و سنت‌گراها (به‌ویژه در احادیث) در گذشته ضرورت جهاد را تنها در عملیات نظامی برداشت کرده‌اند.[۸۱] او همچنین ادعا می‌کند در بیشتر تاریخ ثبت‌شده اسلام، چه در زمان زندگی محمد و چه پس از آن واژهٔ جهاد در معنای نظامی به‌کار رفته‌است.[۸۲] به گفتهٔ اندرو بوستوم نیز تعدادی از جهادها مسیحیان، هندوها و یهودیان را هدف قرار داده‌اند.[۸۳]

دنیس پرَگر، نویسنده و مقاله‌نویس آمریکایی، در پاسخ به جنبشی که با شعار «اسلام دین صلح است» فعالیت می‌کند، نوشت:[۸۴]

اسلام هیچگاه دین صلح نبوده‌است. این دین به‌عنوان یک دین جنگی آغاز و در طول تاریخش به همین صورت باقی مانده. هرگاه ممکن بوده علیه نامسلمانان جنگیده‌است؛ از مشرکان شمال آفریقا تا هندوهای مقیم هندوستان، بین ۶۰ تا ۸۰ میلیون نفر در دورهٔ هزارساله حکومت مسلمانان توسط آنان کشته شدند.

قرآن در آیه [قرآن انفال ۱۲] می‌گوید «ضربه‌ها را بر بالاتر از گردن (بر سرهای دشمنان) فرود آرید! و همه انگشتانشان را قطع کنید».[قرآن انفال ۱۲][۸۵] این عبارت که به تهدید ناباوران می‌پردازد، بارها در عملیات‌های ترور جهادی به‌عنوان انگیزه مطرح شده‌است.[۸۶]

سر بریدن

سر بریدن یکی از روش‌های اعدام در احکام اسلامی است.[۸۷] با اینکه استفاده از این روش برای اعدام در گذشته بسیار گسترده بوده‌است، در اواخر قرن بیستم، در بیشتر کشورهای اسلامی کنار گذاشته شده‌است. در حال حاضر این مجازات تنها در کشور عربستان سعودی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ایران، قطر و یمن نیز سر بریدن قانونی‌ست اما دیگر از آن استفاده نمی‌شود.[۸۸][۸۹] به گزارش سازمان عفو بین‌الملل این مجازات در ایران برای آخرین بار در سال ۲۰۰۱ میلادی صورت گرفته‌است.[۹۰]

بریدن یک دست و یک پا

بر پایه آیه ۳۳ سوره مائده قرآن، یک دست و یک پای محارب (قیام کنند بر ضد حکومت اسلامی) را باید قطع کرد.[۹۱]

بریدن انگشتان دست

بر طبق آیه ۳۸ سوره مائده قرآن، دست دزد را باید برید.[۹۲]

کیفر نمودن همجنس‌گرایان

منتقدانی مانند ارشاد منجی، احسان جامی، مسلمان پیشین و آیان حریص علی رفتار اسلام با همجنس‌گرایان را مورد نقد قرار داده‌اند.[۹۳] در ماه مه سال ۲۰۰۸ گروه محافظ حقوق همجنس‌گرایان به نام لاندا استانبول (در استانبول ترکیه) توسط دادگاهی در ترکیه از فعالیت منع شد. در این حکم، دادگاه این گروه را به زیر پا گذاشتن قانون و اخلاق براساس قانون حمایت از خانواده متهم کرد.[۹۴] این حکم بعدها به دادگاه عالی ترکیه منتقل و ممنوعیت فعالیت رفع شد.[۹۵] براساس تحقیقی در سال ۲۰۱۶، فعالیت همجنس‌گرایان در ۱۰ کشور اسلامی قابل مجازات با مرگ است اگرچه در بعضی از آن‌ها هرگز از این قانون استفاده نشده‌است. این ده کشور عبارتند از یمن، ایران، موریتانی، نیجریه، قطر، عربستان سعودی، افغانستان، سومالی، سودان و امارات متحده عربی.[۹۶] مسلمان پیشین، ابن وراق، گفته‌است که محکومیت قرآن نسبت به همجنس‌گرایان عموماً در در عمل نادیده گرفته می‌شد و کشورهای اسلامی نسبت به همجنس‌گرایان رفتار بسیار بهتری از کشورهای مسیحی داشتند. اما اخیراً این روند تغییر کرده‌است.[۹۷]

زن در اسلام

مقالهٔ اصلی: زن در اسلام

خشونت خانگی

مقالهٔ اصلی: اسلام و خشونت خانگی

کتک زدن همسر

بسیاری از پژوهشگران[۹۸][۹۹] معتقدند، در شرایطی که شوهر به نافرمانی و عدم انجام وظایف همسرش مشکوک شود، قوانین شریعت خشونت خانگی علیه زنان را ترویج می‌دهند.[۱۰۰] پژوهشگران دیگر ادعا دارند که کتک زدن زن‌ها با دیدگاه‌های جدید از قرآن ناسازگاری دارد؛[۱۰۱] ولی نص صریح یکی از آیه‌های قرآن که خشونت خانگی را مجاز می‌داند، آیه ۳۴ سورهٔ نساء است (اضربوهنّ: همسرانتان را بزنید).[۱۰۲][۱۰۳] بسیاری از کشورهایی که با قوانین اسلام اداره می‌شوند با اشاره به همین آیه، خشونت خانگی را مورد پیگرد قرار نمی‌دهند.[۱۰۴][۱۰۵][۱۰۶][۱۰۷] نادیده گرفتن حقوق زن در موارد مربوط به خشونت خانگی باعث انتقادهای بسیاری از اسلام شده‌است.[۱۰۸][۱۰۹][۱۱۰][۱۱۱] «جنبش مساوات»، کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان، کافا (KAFA) و گروه‌های دیگر روش‌هایی را برای ویرایش احکام شریعت در کشورهای اسلامی ارائه داده‌اند تا از زنان در مقابل خشونت خانگی حمایت شود.[۱۱۲][۱۱۳][۱۱۴][۱۱۵]

ازدواج موقت

مقالهٔ اصلی: ازدواج موقت

ازدواج موقت یا نکاح متعه یک نوع ازدواج قراردادی در میان مسلمانان شیعه است. زمان این نوع ازدواج در هنگام عقد مشخص است و پس از پایان زمان مشخص‌شده خود به خود باطل می‌شود. به همین دلیل این نوع ازدواج همواره به‌عنوان پوشش مذهبیِ تن‌فروشی مورد نقد قرار می‌گیرد.[۱۱۶][۱۱۷] میسیونر مسیحی، توماس پاتریک هیوز، این نوع ازدواج را به‌عنوان ادامهٔ یک رسم منحرف از عربستان قدیم نقد می‌کند.[۱۱۸]

حق ارث

براساس قوانین اسلامی، زن حق ارث‌بری از اعضای خانواده‌اش را دارد و این حقوق به‌وضوح در قرآن شرح داده شده‌اند.[۱۱۹] میزان ارث زنان از مردان کمتر بوده و به شرایط بسیاری وابسته است.[قرآن نساء ۱۲][۱۲۰] برای مثال حق ارث دختر از پدر خود نصف برادرانش است.[قرآن نساء ۱۱][۱۲۱]

جواز آمیزش جنسی با زنان شوهردار اسیر و برده

یکی دیگر از نقدها به اسلام و قرآن، جایز اعلام شدن آمیزش با زنان شوهردار غیر مسلمانی است که اسیر و برده اسلام‌گرایان می‌شوند.[۱۲۲]

مقایسه اسلام با کمونیسم و فاشیسم

نویسندگانی مانند استفان سلیمان شوارتز[۱۲۳] و کریستوفر هیچنز[۱۲۴] در کتاب‌های خود برخی از قسمت‌های اسلام را فاشیستی می‌دانند. نویسنده و تاریخ‌نگار اسکاتلندی، مالیس روسوِن-که در مورد اسلام می‌نویسد-با تغییر نام «اسلام‌گرایی» به «فاشیسم اسلامی» مخالف است اما باور دارد که شباهت‌های قابلِ توجهی بین این دو تفکر وجود دارد.[۱۲۵]

الکساندر دل واله، فیلسوف فرانسوی نیز در نظریهٔ «اتحاد سرخ-سبز-قهوه‌ای (کمونیسم-اسلامیسم-فاشیسم)» خود، اسلام‌گرایی را با فاشیسم و کمونیسم مقایسه می‌کند.[۱۲۶]

منتقدان کیش اسلام

مقالهٔ اصلی: فهرست منتقدان اسلام
همچنین ببینید: فهرست کتاب‌های ایرانیان در نقد اسلام
دانته آلیگیری در بخش نخست کمدی الهی پایه‌گذار اسلام را مورد نقد قرار می‌دهد و در این تصویر شکنجه شدن محمد در جهنم را ترسیم کرده‌است.
  • یکی از مفصل‌ترین نوشتارها در نقد قرآن، کتاب «نقد قرآن» (سها) است.[۱۲۷]
  • مسعود انصاری نیز، یکی دیگر از روشنگران ایرانی است که در ده‌ها کتاب خود، از جمله، در کتاب‌هایی چون: دین‌سازان بی‌خدا،[۱۲۸] از بادیه‌نشینی تا امپراتوری،[۱۲۹] بازشناسی قرآن،[۱۳۰] شیعه‌گری و امام زمان،[۱۳۱] روز قیامت در اسلام،[۱۳۲] نگاهی نو به اسلام،[۱۳۳] الله اکبر،[۱۳۴] زن در دام ادیان ابراهیمی[۱۳۵] و کورش بزرگ و محمدبن عبدالله،[۱۳۶] به نقد و بررسی دین اسلام می‌پردازد.
  • علی دشتی در کتاب «۲۳ سال»، عقاید پایه‌ای مسلمانان را مورد انتقاد قرار داد که قرآن از سوی خدا فرستاده نشده و تنها سخنان محمد بوده‌است و قرآن، چیز تازه‌ای برای ارائه نداشته؛ بلکه، تنها افکار و عقاید دیگر را به شکل خودش گردآوری کرده و با سخنان شخصی محمد، خود را مدعی کلام خدا بودن دانسته‌است.[۱۳۷] دشتی در اوایل حکومت جمهوری اسلامی، زندانی و شکنجه شده و به اعدام، محکوم شد.[۱۳۸]
  • شجاع‌الدین شفا هم، در کتاب‌های «تولدی دیگر» و «پس از ۱۴۰۰ سال»، ادیان سامی و دین اسلام را نقد کرده‌است.
  • احمد کسروی هم، از منتقدان مذهب تشیع است.[۱۳۹]

جستارهای وابسته

منابع

  1. ↑ De Haeresibus by John of Damascus. See Migne. Patrologia Graeca, vol. 94, 1864, cols 763–73. An English translation by the Reverend John W Voorhis appeared in The Moslem World for October 1954, pp. 392–98.
  2. ↑ Warraq, Ibn (2003). Leaving Islam: Apostates Speak Out. Prometheus Books. p. 67. ISBN 1-59102-068-9.
  3. ↑ Ibn Kammuna, Examination of the Three Faiths, trans. Moshe Perlmann (Berkeley and Los Angeles, 1971), pp. 148–49
  4. ↑ Akyol, Mustafa (13 January 2015). "Islam's Problem With Blasphemy". The New York Times. Retrieved 16 January 2015.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Mohammed and Mohammedanism, by Gabriel Oussani, Catholic Encyclopedia. Retrieved April 16, 2006.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Ibn Warraq, The Quest for Historical Muhammad (Amherst, Mass. :Prometheus, 2000), 103.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Bible in Mohammedian Literature., by Kaufmann Kohler Duncan B. McDonald, Jewish Encyclopedia. Retrieved April 22, 2006.
  8. ↑ "Saudi Arabia".
  9. ↑ Tariq Modood (2006-04-06). Multiculturalism, Muslims and Citizenship: A European Approach (1st ed.). Routledge. p. 29. ISBN 978-0-415-35515-5.
  10. ↑ "Indian Nepalis: Issues and Perspectives", pp. 355–56, Tanka Bahadur Subba, Concept Publishing Company, 2009, 9788180694462
  11. ↑ "India's 'Mexican' Problem: Illegal Immigration from Bangladesh". Ibtimes. 6 February 2012. Ghosh claimed Muslim immigrants in India are now attacking Hindus and forcibly seeking to convert Hindu girls to Islam. He has demanded that the Indian government halt illegal immigration from Bangladesh and deport undocumented Muslims back to Bangladesh.
  12. ↑ "Illegal immigration from Bangladesh has turned Assam explosive". Niticentral. 2012-10-31. Archived from the original on 15 December 2013. Retrieved 9 November 2017.
  13. ↑ "Tatarstan: The Battle over Islam in Russia's Heartland". 2013. Archived from the original on 25 December 2013. Retrieved 9 November 2017.
  14. ↑ Russia and Islam: State, Society and Radicalism. Taylor & Francis. 2010. p. 94. by Roland Dannreuther, Luke March
  15. ↑ «نشریه معرفت - مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ ۱۶٫۲ «دانشنامه جهان اسلام - بنیاد دائرة المعارف اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ «ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن - بیستونی، محمد - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
  18. ↑ «دانشنامه جهان اسلام - بنیاد دائرة المعارف اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
  19. ↑ William Montgomery Watt. "Ka'b ibn al-Ashraf". In P.J. Bearman; Th. Bianquis; C.E. Bosworth; E. van Donzel; W.P. Heinrichs (eds.). Encyclopaedia of Islam Online. Brill Academic Publishers. ISSN 1573-3912.
  20. ↑ «نشریه معرفت - مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
  21. ↑ «تاریخ اسلام - دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
  22. ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ «پرسش و پاسخ - پرسش و پاسخ - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
  23. ↑ (Armstrong 1992، ص. 157)
  24. ↑ (Spellberg 1994، ص. 40)
  25. ↑ "Mountain Rigger". اکونومیست. November 11, 2006.
  26. ↑ (Afsaruddin 2014)
  27. ↑ (Barlas 2002، صص. 125–26)
  28. ↑ «پایگاه اطلاع‌رسانی اصلاح». www.islahweb.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
  29. ↑ «سن عایشه هنگام ازدواج». hawzah.net. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
  30. ↑ «الصحیح من سیرة النبی الأعظم صلّی الله علیه وآله - العاملی، السید جعفر مرتضی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
  31. ↑ "Welkom bij Opzij". Archived from the original on 27 September 2007. Retrieved 10 November 2017.
  32. ↑ Kathir, Ibn, "Tafsir of Ibn Kathir", Al-Firdous Ltd. , London, 2000, 50–53 – Ibn Kathir states "dharbun ghayru nubrah" strike/admonish lightly
  33. ↑ «ترجمه تفسیر المیزان - علامه طباطبایی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۴.
  34. ↑ «مشاهده و تدبر آیه 34 سوره نساء به همراه لیست تفسیر ها». tadabbor.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۴.
  35. ↑ "Anti-Semitism". Encyclopaedia Judaica
  36. ↑ مکارم شیرازی. «سوره توبه / آیه ۲۹».
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ Sam Harris Who Are the Moderate Muslims?
  38. ↑ Anver M. Emon, Religious Pluralism and Islamic Law: Dhimmis and Others in the Empire of Law, Oxford University Press, شابک ‎۹۷۸−۰۱۹۹۶۶۱۶۳۳, pp. 99–109.
  39. ↑ Walker Arnold, Thomas (1913). Preaching of Islam: A History of the Propagation of the Muslim Faith. Constable & Robinson Ltd. pp. 60–1. This tax was not imposed on the Christians, as some would have us think, as a penalty for their refusal to accept the Muslim faith, but was paid by them in common with the other dhimmīs or non-Muslim subjects of the state whose religion precluded them from serving in the army, in return for the protection secured for them by the arms of the Musalmans. (online)
  40. ↑ Esposito 1998, p. 34. "They replaced the conquered countries, indigenous rulers and armies, but preserved much of their government, bureaucracy, and culture. For many in the conquered territories, it was no more than an exchange of masters, one that brought peace to peoples demoralized and disaffected by the casualties and heavy taxation that resulted from the years of Byzantine-Persian warfare. Local communities were free to continue to follow their own way of life in internal, domestic affairs. In many ways, local populations found Muslim rule more flexible and tolerant than that of Byzantium and Persia. Religious communities were free to practice their faith to worship and be governed by their religious leaders and laws in such areas as marriage, divorce, and inheritance. In exchange, they were required to pay tribute, a poll tax (jizya) that entitled them to Muslim protection from outside aggression and exempted them from military service. Thus, they were called the "protected ones" (dhimmi). In effect, this often meant lower taxes, greater local autonomy, rule by fellow Semites with closer linguistic and cultural ties than the hellenized, Greco-Roman élites of Byzantium, and greater religious freedom for Jews and indigenous Christians."
  41. ↑ نجفی، محمدحسن. جواهرالکلام، ج۲۱،. ص. ۲۲۷.
  42. ↑ Harris, Sam (2005). The End of Faith: Religion, Terror, and the Future of Reason. W. W. Norton; Reprint edition. pp. 31, 149. ISBN 0-393-32765-5.
  43. ↑ Controversial Tracts on Christianity and Mohammedanism, by Henry Martyn, p. 131
  44. ↑ Ahmad Dallal, Quran and science, Encyclopedia of the Qur'an
  45. ↑ «اعجاز علمی قرآن کریم». hawzah.net. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۳.
  46. ↑ معموری، علی. تحدی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ص. ۵۹۹-۶۰۱.
  47. ↑ «در مورد كتاب «فرقان الحق»». matquran.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۳.
  48. ↑ «کتاب «بررسی آثار هماوردنمایان با قرآن در قرن اخیر» مورد نقد قرار گرفت». خبرگزاری حوزه. ۲۰۱۶-۰۷-۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۳.
  49. ↑ فرزانه روحانی مشهدی. «نقد کتاب فرقان الحق» (PDF). انجمن علمی اعجاز قرآن.
  50. ↑ Lewis, Bernard (1990). Race and Slavery in the Middle East. New York: Oxford University Press. شابک ‎۰−۱۹−۵۰۵۳۲۶−۵, p. 10.
  51. ↑ Manning, Patrick (1990). Slavery and African Life: Occidental, Oriental, and African Slave Trades. Cambridge University Press. شابک ‎۰−۵۲۱−۳۴۸۶۷−۶, p. 28
  52. ↑ Brunschvig. 'Abd; Encyclopedia of Islam
  53. ↑ Murray Gordon, "Slavery in the Arab World." New Amsterdam Press, New York, 1989. Originally published in French by Editions Robert Laffont, S.A. Paris, 1987, pp. 44–45.
  54. ↑ The Oxford Dictionary of Islam, slavery, p. 298
  55. ↑ ۵۵٫۰ ۵۵٫۱ Oxford Islamic Studies. "Apostasy" (به انگلیسی).
  56. ↑ Oxford Islamic Studies. "Murtadd" (به انگلیسی).
  57. ↑ "Atheists Face Death Penalty In 13 Countries, Discrimination Around The World According To Freethought Report". The Huffington Post. 12 October 2013. Retrieved 2017-11-14.
  58. ↑ "The Universal Declaration of Human Rights". United Nations. September 22, 2012.
  59. ↑ دایرة المعارف قرآن کریم، ج۲، ص۴۶۸
  60. ↑ کلام فلسفی، محمدحسن قدردان قراملکی، ص۵۱۲
  61. ↑ مصباح یزدی، محمد تقی. دین وآزادی. صص. ۱۰۵و۱۰۶.
  62. ↑ مجمع البیان، ج۲، ص۳۲۲.
  63. ↑ درودی، «ارتداد در نظام حقوقی ایران»، ص۶۶
  64. ↑ Puniyani, Ram (2005). Religion, power & violence: expression of politics in contemporary times. SAGE. pp. 97–98. ISBN 978-0-7619-3338-0.
  65. ↑ The Religion of Peace. "The Quran's Verses of Violence" (به انگلیسی).
  66. ↑ [قرآن توبه ۱۲۳][قرآن محمد ۴][قرآن انفال ۳۹][قرآن احزاب ۶۱][قرآن مائده ۳۳]
  67. ↑ [قرآن بقره ۱۹۰]
  68. ↑ Ali, Maulana Muhammad; The Religion of Islam (6th Edition), Ch V "Jihad" p. 414 "When shall war cease". Published by The Lahore Ahmadiyya Movement
  69. ↑ Sadr-u-Din, Maulvi. Qur'an and War. The Muslim Book Society, Lahore, Pakistan. p. 8.
  70. ↑ Article on Jihad by Dr. G. W. Leitner (founder of The Oriental Institute, UK) published in Asiatic Quarterly Review, 1886. ("Jihad, even when explained as a righteous effort of waging war in self-defense against the grossest outrage on one's religion, is strictly limited..")
  71. ↑ The Qur'anic Commandments Regarding War/Jihad An English rendering of an Urdu article appearing in Basharat-e-Ahmadiyya Vol. I, pp. 228–32, by Dr. Basharat Ahmad; published by the Lahore Ahmadiyya Movement for the Propagation of Islam
  72. ↑ Maulana Muhammad, Ali. The Religion of Islam (6th Edition), Ch V "Jihad". The Lahore Ahmadiyya Movement. pp. 411–13. Archived from the original on 26 April 2020. Retrieved 15 November 2017.
  73. ↑ ۷۳٫۰ ۷۳٫۱ ۷۳٫۲ Margoliouth, D. S. (1905). Mohammed and the Rise of Islam (Third Edition. , pp. 362–63). New York; London: G. P. Putnam’s Sons; The Knickerbocker Press.
  74. ↑ "That plea would cover attacks on the whole world outside Medinah and its neighbourhood: and on leaving Khaibar the Prophet seemed to see the world already in his grasp. This was a great advance from the early days of Medinah, when the Jews were to be tolerated as equals, and even idolators to be left unmolested, so long as they manifested no open hostility. Now the fact that a community was idolatrous, or Jewish, or anything but Mohammedan, warranted a murderous attack upon it: the passion for fresh conquests dominated the Prophet as it dominated an Alexander before him or a Napoleon after him." David Margoliouth (1905). Mohammed and the Rise of Islam (Third Edition. , p. 363). New York; London: G. P. Putnam’s Sons; The Knickerbocker Press.
  75. ↑ Morgan, Diane (2010). Essential Islam: a comprehensive guide to belief and practice. ABC-CLIO. p. 87. ISBN 0-313-36025-1. Retrieved 5 January 2011.
  76. ↑ Wendy Doniger, ed. (1999). Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions. Merriam-Webster. ISBN 0-87779-044-2. {{cite encyclopedia}}: Missing or empty |title= (help), Jihad, p. 571
  77. ↑ Josef W. Meri, ed. (2005). Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia. Routledge. ISBN 0-415-96690-6. {{cite encyclopedia}}: Missing or empty |title= (help), Jihad, p. 419
  78. ↑ John Esposito (2005), Islam: The Straight Path, p. 93
  79. ↑ سید علی خامنه ای (۲ مهر ۱۳۹۷). «جهاد». khamenei.ir. دریافت‌شده در ۱ اوت ۲۰۱۹.
  80. ↑ Ember, Melvin; Ember, Carol R.; Skoggard, Ian (2005). Encyclopedia of diasporas: immigrant and refugee cultures around the world. Diaspora communities. Vol. 2. Springer. ISBN 0-306-48321-1.
  81. ↑ Bernard Lewis, The Political Language of Islam (Chicago: University of Chicago Press, 1988), p. 72.
  82. ↑ Lewis, Bernard, The Crisis of Islam, 2001 Chapter 2
  83. ↑ Bostom, Andrew G.; Ibn Warraq (2008). The Legacy of Jihad: Islamic Holy War and the Fate of Non-Muslims. p. 391. ISBN 978-1-59102-602-0.
  84. ↑ Dennis Prager (June 14, 2016). "What If the Orlando Murderer Had Been a Christian?" (به انگلیسی). Retrieved 2017-12-03.
  85. ↑ مکارم شیرازی. «مشاهده و تدبر آیه ۱۲ سوره الانفال».
  86. ↑ The Osama bin Laden I know: an oral history of al-Qaeda's leader, p. 303, Peter L. Bergen, 2006
  87. ↑ Rudolph Peters (2006). Crime and Punishment in Islamic Law: Theory and Practice from the Sixteenth to the Twenty-First Century. Cambridge University Press. p. 36.
  88. ↑ Hood, Roger; Hoyle, Carolyn (2015). The Death Penalty: A Worldwide Perspective. Oxford University Press. p. 178. ISBN 978-0-19-870173-6.
  89. ↑ Kronenwetter, Michael. Capital Punishment: A Reference Handbook (به انگلیسی). ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-432-9.
  90. ↑ "Beheading was last used as a method of execution in 2001....beheading is no longer in use." Cornell Center on the Death Penalty Worldwide, Death Penalty Worldwide: Iran
  91. ↑ «إِنَّمَا جَزَاء الَّذِینَ یُحَارِبُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَیَسْعَوْنَ فِی الأَرْضِ فَسَادًا أَن یُقَتَّلُواْ أَوْ یُصَلَّبُواْ أَوْ تُقَطَّعَ أَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ یُنفَوْاْ مِنَ الأَرْضِ ذَلِکَ لَهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیَا وَلَهُمْ فِی الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ»
  92. ↑ وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَیْدِیَهُمَا جَزَاءً بِمَا کَسَبَا نَکَالًا مِنَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ
  93. ↑ هله یپه‌سن (۱۶ ژوئن ۲۰۰۸). «اسلام از پایین - جنبش نوآوری زنان مسلمان». دویچه‌وله. دریافت‌شده در ۵ دسامبر ۲۰۱۷.
  94. ↑ AFP (30 May 2008). "Turkish court slaps ban on homosexual group". Retrieved 2017-12-04.
  95. ↑ "Dava Bitti: Kapatılmadı!".
  96. ↑ "Here are the 10 countries where homosexuality may be punished by death". The Washington Post. 16 June 2016.
  97. ↑ Ibn Warraq, Why I Am Not A Muslim, pp. 340–44, Prometheus, New York, 1995
  98. ↑ Hajjar, Lisa. "Religion, state power, and domestic violence in Muslim societies: A framework for comparative analysis." Law & Social Inquiry 29.1 (2004); see pp. 1–38
  99. ↑ Treacher, Amal. "Reading the Other Women, Feminism, and Islam." Studies in Gender and Sexuality 4.1 (2003); pp. 59–71
  100. ↑ John C. Raines & Daniel C. Maguire (Ed), Farid Esack, What Men Owe to Women: Men's Voices from World Religions, State University of New York (2001), see pp. 201–03
  101. ↑ Jackson, Nicky Ali, ed. Encyclopedia of domestic violence. CRC Press, 2007. (see chapter on Quranic perspectives on wife abuse)
  102. ↑ "Surah 4:34 (An-Nisaa), Alim — Translated by Mohammad Asad, Gibraltar (1980)". Archived from the original on 27 September 2013. Retrieved 14 December 2017.
  103. ↑ «Salhi and Grami (2011), Gender and Violence in the Middle East and North Africa, Florence (Italy), European University Institute». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۷.
  104. ↑ Fluehr-Lobban, Carolyn, and Lois Bardsley-Sirois. "Obedience (Ta'a) in Muslim Marriage: Religious Interpretation and Applied Law in Egypt." Journal of Comparative Family Studies 21.1 (1990): 39-53.
  105. ↑ Maghraoui, Abdeslam. "Political authority in crisis: Mohammed VI's Morocco."Middle East Report 218 (2001): 12-17.
  106. ↑ Critelli, Filomena M. "Women's rights= Human rights: Pakistani women against gender violence." J. Soc. & Soc. Welfare 37 (2010), pp. 135–42
  107. ↑ Oweis, Arwa, et al. "Violence Against Women Unveiling the Suffering of Women with a Low Income in Jordan." Journal of Transcultural Nursing 20.1 (2009): 69–76.
  108. ↑ Rohe, Mathias. "Shari’a in a European context" Legal practice and cultural diversity, Farnham: Ashgate (2009); see pp. 93–114.
  109. ↑ Funder, Anna. "De Minimis Non Curat Lex: The Clitoris, Culture and the Law."Transnat'l L. & Contemp. Probs. 3 (1993): 417.
  110. ↑ Anwar, Zainah. "Law-making in the name of Islam: implications for democratic governance." Islam in Southeast Asia: Political, Social and Strategic Challenges for the 21 (2005); see pp. 121–34
  111. ↑ Natasha Bakht, Law, Family Arbitration Using Sharia. Muslim World Journal of Human Right, Issue 1 (2004).
  112. ↑ "CEDAW and Muslim Family Laws, Sisters in Islam, Malaysia" (PDF). musawah.org. 2011. Archived from the original (PDF) on 19 October 2013. Retrieved 14 December 2017.
  113. ↑ Brandt, Michele, and Jeffrey A. Kaplan. "The Tension between Women's Rights and Religious Rights: Reservations to Cedaw by Egypt, Bangladesh and Tunisia." Journal of Law and Religion 12.1 (1995): 105-142.
  114. ↑ "Lebanon - IRIN, United Nations Office of Humanitarian Affairs (2009)". IRINnews.
  115. ↑ "UAE: Spousal Abuse never a Right, Human Rights Watch (2010)".
  116. ↑ Iran talks up temporary marriages, by Frances Harrison, BBC News, Last Updated: 2 June 2007.
  117. ↑ Law of desire: temporary marriage in Shi'i Iran, by Shahla Haeri, p. 6.
  118. ↑ In permitting these usufructuary marriages Muḥammad appears but to have given Divine (?) sanction to one of the abominable practices of ancient Arabia, for Burckhardt (vol. ii. p. 378) says, it was a custom of their forefathers to assign to a traveller who became their guest for the night, some female of the family, most commonly the host’s own wife!" Hughes, T. P. (1885). In A Dictionary of Islam: Being a Cyclopædia of the Doctrines, Rites, Ceremonies, and Customs, together with the Technical and Theological Terms, of the Muhammadan Religion. London: W. H. Allen & Co. p. 424. Hughes also says "[t]hese temporary marriages are undoubtedly the greatest blot in Muḥammad’s moral legislation, and admit of no satisfactory apology." Hughes, T. P. (1885). In A Dictionary of Islam: Being a Cyclopædia of the Doctrines, Rites, Ceremonies, and Customs, together with the Technical and Theological Terms, of the Muhammadan Religion. London: W. H. Allen & Co. p. 314.
  119. ↑ Horrie, Chris; Chippindale, Peter (1991). p. 49.
  120. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام davidpowers وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  121. ↑ David Powers (1993), "Islamic Inheritance System: A Socio-Historical Approach", The Arab Law Quarterly, 8, p. 13
  122. ↑ قرآن، سوره نسا، آیه ۲۴؛ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ: و نکاح زنان شوهردار نیز (برای شما حرام شد) مگر آن زنانی که متصرّف شده‌اید.
  123. ↑ Schwartz, Stephen. "What Is 'Islamofascism'?". TCS Daily. Archived from the original on 2006-09-24. Retrieved 2006-09-14.
  124. ↑ Hitchens, Christopher: Defending Islamofascism: It's a valid term. Here's why, Slate, 2007-10-22
  125. ↑ A Fury For God, Malise Ruthven, Granta, 2002, pp. 207–08
  126. ↑ Alexandre del Valle. "The Reds, The Browns and the Greens". alexandredelvalle.com. Retrieved June 6, 2011.
  127. ↑ نقد قرآن، سها، ویرایش دوم
  128. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۹.
  129. ↑ http://melvyl.worldcat.org/title/az-badiyahnashini-ta-impiraturi-farayandha-yi-farhangsuz-va-tamaddunsatiz-i-islam-bara-yi-bashariyat/oclc/671538753
  130. ↑ «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱ نوامبر ۲۰۱۸.
  131. ↑ http://library.ohio-state.edu/search/o30849245
  132. ↑ http://bobcat.library.nyu.edu/primo_library/libweb/action/dlSearch.do?institution=NYU&query=isbn,contains,0960798471&fromSitemap=1&indx=1&bulkSize=10&dym=false&highlight=true&lang=eng&group=GUEST&displayField=creator&onCampus=false&vid=NYU&reset_config=true&search_scope=all
  133. ↑ http://catalog.library.ucla.edu/vwebv/search?searchCode1=GKEY&searchType=2&searchArg1=ucoclc68621295
  134. ↑ «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱ نوامبر ۲۰۱۸.
  135. ↑ http://orca.ocpl.org/uhtbin/cgisirsi/x/0/0/5/?searchdata1=228602801
  136. ↑ http://roxbury.beverlyhills.org/search/o46621789
  137. ↑ ر. ک. کتاب «بیست و سه سال»، از کتاب‌های ممنوعه در ایران
  138. ↑ احسان نراقی؛ آن که ملامت کشید و خوش ماند، بی‌بی‌سی فارسی
  139. ↑ ر. ک. به کتاب‌های «شیعی‌گری»، «ورجاوند بنیاد» و «پندارها»، نوشته احمد کسروی
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نقد اسلام موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نقد_اسلام&oldid=29883826»